De mooiste foto's van 2019

Het jaar is weer om en traditiegetrouw is het dan weer tijd voor de jaaroverzichten.

Altijd weer leuk om door de foto mapjes te bladeren en per maand een favoriet te kiezen.

Ook dit jaar een lastige klus. Er waren maanden waarbij ik mijn favoriet zo had gevonden, maar bij andere maanden was het twijfelen tussen twee......

En toch heb ik mijn 12 foto's, van iedere maand 1.

Het overzicht. Mijn 12 mooiste van 2019

~~~~

Hieronder per maand de foto met de toelichting.

Januari

 Sneeuw! Ik zat daar al lang op te wachten en toen het dan eindelijk zover was, heb ik meteen een vrije dag opgenomen en trok naar de AWD..... een vosje in de sneeuw was de wens, die kreeg ik , meerdere zelfs (zie blog) , maar deze foto werd de favoriet:  de lichte sneeuwval, het vosje dat omhoog lijkt te kijken naar de kleine dwarrelende vlokjes.   2 dagen genieten was het....en dat was dan meteen de sneeuw pret van 2019.

Februari

Wilde zwanen. Mijn favoriete wintergasten. Deze foto won het nipt van een andere wilde zwaan foto. Dit moment was gewoon heel mooi. Ik had de zwanen gezien, en zag ook dat ik langs de oever geen riet ervoor had en ze dus vanaf een laag standpunt kon fotograferen. Heel rustig nam ik mijn plek in en na een tijdje kwamen deze twee zwanen dichterbij. Een geweldige natuurbeleving, en mijn moment van februari. De blog waaruit deze foto komt kun je hier bekijken.

Maart

Fly away.  Voor mij is maart de maand van de lentebodes, krokus en later de bosanemoontjes. En op zich is een bosanamoon al mooi en fotogeniek, maar met een lieveheersbeestje erop voegt het toch wat toe aan de foto. Ik had de camera op de herhaal stand, dus naast de zittende had ik ook de net voordat ie weg vliegt op de foto. 

April

De jonge vosjes waren er vroeg dit jaar. Eind april had ik dit mooie moment....slechts 1 foto, want het volgende moment was het jong doorgelopen. Ja, wat kan ik nog meer zeggen, ik heb veel foto's van jonge vosjes, maar deze is voor mij de meest bijzondere en de allermooiste foto van 2019.

Mei

Ze waren er slechts een paar dagen, een koppeltje morinelplevieren. En net in die periode had ik vakantie. Dus ik waagde het erop om met een paar bevriende fotografen op zoek te gaan. Gelukkig vonden wij ze en konden we een mooie serie maken. Geheel niet schuw kwamen ze soms op portret afstand. Een dag later waren ze er vandoor, dus alweer een gelukje.

meer plevierplezier in deze blog

Juni

Kiekeboe.  Deze maand had ik meerdere juffer foto's, ook meerdere kiekeboe juffers, een aantal zonnedauw juffers.... maar deze juffer werd mijn keuze voor juni.

Juli

Ijsvogelgeluk. We hadden een reservering bij een fotohut om ijsvogels te fotograferen. Ik volgde de ontwikkelingen en met wat rekenwerk bedacht ik dat wij dan net een week te laat zouden zijn voor het uitvliegen van de jonkies. In overleg met de hut beheerder konden we  een week eerder. Wat een geluk....5 ijsvogels voor de hut. Toch waren dat niet de beste foto's. De mooiste was deze van vader ijsvogel met een visje. zo probeert jij de jonkies nog even te paaien om ze daarna bij de broedwand weg te lokken. De jonge ijsvogels kun je hier bekijken.

Augustus

Het is niemand ontgaan afgelopen zomer, de distelvlinders waren overal in grote aantallen. Dus ik ontkom er niet aan om voor augustus deze vlinder te kiezen. Van de vele distelvlinder foto's kwam deze als mooiste eruit , mooie tekening op de vleugels, nog een gaaf exemplaar dat niet is afgevlogen en ook niet al te hard licht, wat deze zomer toch wel een uitdaging was met fotograferen.

September

September is de maand waarin het soms nog zomer lijkt, maar de herfst zich toch ook al laat zien. Deze foto geeft dat mooi weer, de uitgebloeide bloemen, en , ja alweer, een wegvliegend lieveheersbeestje.

Oktober

Dat betekend voor mij....paddenstoelen tijd. Ik ga in mijn favoriete paddenstoelenbos op zoek naar vliegenzwammen en andere zwammetjes. Op een bewolkte dag vond ik in het bos dit groepje, nog jonge zwammetjes. De middelste steekt zijn kopje al aardig boven de grond, de twee eromheen zijn nog maar net boven de grond. Hoe snel het gaat zag ik een paar dagen later bij fotografen op instagram, in een paar dagen zijn ze volgroeid en staat de hoed al helemaal krom naar buiten.

November

November 2019 was nogal grijs en donker, met maar af en toe een dag met een beetje licht.

Op een van die dagen, kon ik net voor zonsondergang dit herten silhouet vastleggen, tegen een mooi kleurende lucht. 

December

De decembermaand was misschien nog wel somberder en donkerder dan november. De donkere dagen voor Kerst waren het zeker. Dus maar weinig aansprekende foto's. Dit damhert stond tussen de duindoorns naar mij te kijken. door de begroeiing heen maakte ik de foto om al wat wazigheid te krijgen in de voorgrond. Met de nabewerking nog een beetje  een lichte vervloeiende rand toegepast, om een wat dromerig sfeertje te krijgen.

Ten slotte nog 4 net niet foto's.....die ik eigenlijk ook heel mooi vind.

 Februari: een wilde zwaan op een heuvel in de sneeuw, een bijzonder moment. Was een lastige keuze maar de bijzondere natuurbeleving gaf de doorslag voor mijn winnaar , maar eigenlijk vind ik deze net zo mooi.

April: deze foto van de Siberische grondeekhoorn moest het opnemen tegen het vosje met jong... toch wilde ik deze foto niet laten ontbreken in mijn eindejaarsblog.

 juni: juffer in zonnedauw, mooi maar niet meer erg origineel, vandaar dat het juffer in varen is geworden.

November: een mooie foto van een lynx (Anholter Schweiz), maar voor mijn beste van november vond ik deze toch wat te registrerend, ik was voor mijn maandfoto op zoek naar een meer sfeervolle foto, zoals ik dat vaker zoek wanneer ik fotografeer. 

Dit was mijn top 12 (+4 bonus). 

Bij deze wil ik iedereen bedanken die ook dit jaar weer trouw mijn blog heeft gevolgd en een berichtje heeft achtergelaten. Dat waardeer ik enorm. Zeker in tijden dat Facebook en Instagram de plek van de blogs gaan overnemen, vind ik het fijn dat er nog altijd mensen zijn die de blogs lezen. En ikzelf blijf het leuk vinden om de blogs te schrijven. Al is het maar voor mijzelf om op een druilerige zondagmiddag eens terug te lezen en dan te beseffen hoeveel moois ik heb gezien.

Want ik zeg het maar weer: Carpe Diem

Als je goed kijkt zul  je zien dat de mooiste dingen gratis zijn.

Anholter Schweiz

Het stond al een tijdje op mijn wensenlijstje om in de herfst naar de Anholter Schweiz te gaan. Dit is een wildpark net over de Duitse grens.  Omdat de herfstkleuren in het oosten vele malen mooier zijn als aan de west kust én omdat er dit voorjaar jonge lynxen waren geboren, hadden Miranda en ik het plan om op 9 november een bezoekje te brengen aan dit mooie park.

Onderweg zagen wij ter hoogte van de Veluwe al de mooiste kleuren. Wat is de herfst toch een prachtig seizoen (als het niet regent). Jammer dat we maar 1 dag hadden en die natuurlijk goed wilden besteden in het park, anders had een tussenstop op de Veluwe ook een optie geweest.

Toen we aankwamen liepen we als eerste naar de lynxen. Helaas was het nogal donkergrijs weer en zat ik met lange sluitertijden en hoge ISO. De moeder lynx liet zich even mooi zien. De kleintjes helaas niet..

Maar soms is 5 minuten genoeg als ze heel even om een mooie plek lang genoeg stil zit.

En uitgezoomd....

Een ander dier dat ik graag wilde zien, was de wilde kat..

De natuur laat zich niet leiden, en de katten kozen steeds plekjes achter de begroeiing zodat fotograferen een hele uitdaging werd.

Met de herfstblaadjes in de achtergrond, maar toch vooral een takken foto

In de middag was er een zonnetje,  maar ook nu kozen de katten de minder fotogenieke plekken.

De wolven lieten zich wel goed zien...

En soms best dichtbij

Toch had ik niet veel foto's waar ik tevreden over was...lelijke omgeving / achtergronden, maar het is wel het biotoop van de wolf. Dat is het verschil met een dierentuin, de dieren hebben hier echt grote verblijven.

Aan het einde van de dag.....slapend....

Over naar de herfstkleuren.

Aan het einde van de ochtend was het nog steeds donker en grijs, dus we besloten eerst voor de koffie en Schwartzwalder Kirsch te gaan.

Het restaurant , doorkijkje met de mooie beuken in herfstkleuren.

Uitzicht vanaf het restaurant...

Nog maar eentje, later op de dag, toen de zon erbij kwam.

Herfstplaatje

Nog meer kleur, de pauw

Pauw en de details van de veren en de staart.

Herfst schaapjes

En dan de opdringerige schaapjes en ezeltjes....fotograferen ging niet echt.

Met dank aan Miranda voor deze foto's. Enorm gelachen om deze dieren.

Het was een hele leuke en gezellige dag, ook al was het fotografisch misschien niet zo succesvol.
We hebben genoten van de herfstkleuren, het mooie ruime park, waar je soms helemaal geen andere bezoekers zag, en van de dieren, ook al lieten ze zich niet goed fotograferen.
De zwijntjes, das, geitjes , ree en edelherten hebben de blog niet gehaald, die foto's kwamen niet door de selectie... 

We willen zeker nog een keertje terug.

Anholter Sweiz

Wilde katten en Lynxen in biotoopwildpark de Anholter Sweiz.

Op zondag 26 januari ben in met Cees en Henk naar wildpark Anholter Sweiz geweest. Het park ligt in Duitsland, net over de grens.

Midden in het 56 ha grote Biotoop wildpark, is het Vierwoudstedenmeer nagemaakt, compleet met Zwitsers Chalet, waar je koffie kan drinken.

Het park eromheen bestaat uit 6 km zandpad waarbij je door de verschillende biotopen van de dieren komt. In deze blog laat ik twee dieren zien. De lynx en de wilde kat. De andere dieren, waaronder de wolf, heb ik niet zo mooi op de foto gekregen, dus ik beperk mij deze keer tot de twee grote katten, ook wel mijn favorieten van het wildpark.

De lynx zat heel mooi op en heuvel in het zonnetje. Zo konden wij op ons gemak foto's maken want het dier bleef rustig zitten.

Hij leek het zelfs saai te vinden en geeuwde een paar keer uitgebreid.

Even recht in de camera kijken. De lynx gaf er niet zoveel om en bleef lekker op de heuvel wat rondkijken. Dat geklik van onze camera's kon hem niet zoveel schelen.

Wat is het een prachtig dier. De lynx hoort tot de familie van de katachtigen ( Feidae), de middelgrote katten met de kenmerkende oorpluimen. In Europa komen lynxen in het wild voor in naaldbossen of bergachtige streken. Lynxen hebben brede voeten, daarmee kunnen ze goed door de sneeuw lopen. in Nederland is er te weinig aaneengesloten bos waardoor herintroductie van dit dier onmogelijk lijkt.

Even later troffen we een van de twee lynxen van het park op een andere plek van zijn biotoop, lekker in het zonnetje dat toen nog scheen.

Aan het eind van de middag gingen we nogmaals bij de lynxen kijken, een van de twee lag op een boomstam wat verder weg, de ander lag dichterbij en kon dus nog goed gefotografeerd worden, ook nu het licht wat minder was.

En dan de andere katachtige, de wilde kat (Felis silvestris), de wilde voorouder van onze huiskatten.  De wilde kat is een roofdier dat in grote delen van Europa voorkomt. Laatst zijn er meldingen van wilde katten vanuit Zuid-Limburg gekomen.

Wilde katten zijn solitaire jagers (knaagdieren, vogels maar ook kikkers, vissen en reptielen), die er vooral in de schemering en 's nachts op uit gaan. Ze leven voornamelijk in loofbossen.

Aan het eind van de middag lieten een paar katten zich even zien.

 Wat een mooie groene ogen. De wilde kat is een slag groter dan onze huiskat. De vacht is ook dikker en ze hebben een dikke ronde staart.

 Maar net als onze huiskatten, brengen ook de wilde katten het grootste deel van de dag slapend door. Deze kat lag zo mooi bovenip een hoge stam, maar even kijken, ho maar, het middagdutje was belangrijker.

De Anholter sweiz is een mooi wildpark, het is niet al te groot met alleen inheemse dieren.
Een onderdeel van het Biotopenwildpark is het berenbos Anholter Bärenwald. Sinds 1999 leven hier drie bruine beren en zes kraagberen. Deze dieren werden zeer verwaarloosd  aangetroffen in een andere dierentuin. Na een reddingsoperatie worden de dieren nu in een grote ruimte gehouden onder meer natuurlijke omstandigheden. Toen wij er waren, hebben we geen beren gezien, volgens de dierenverzorger die we tegenkwamen, komen de beren eind februari, begin maart weer naar buiten. Een reden om er nog eens heen te gaan.