Wat een gekke maand, eerst een paar weken met herfstachtig weer, wat ik persoonlijk helemaal niet erg vond en dan een hele warme laatste week. Met de foto's hieronder laat ik zien wat ik deze maand heb gezien in de waterleidingduinen.
De foto's zijn op verschillende dagen gemaakt onder verschillende weers- / lichtomstandigheden.
Boomkikkertje op een zonnige warme dag, 23 augustus.... deze uk is ongeveer 1 cm klein.
Begin augustus was er tussen een reeks regendagen door een mooie dag, een kans om insekten te fotograferen, zoals dit sprinkhaantje, valt bijna niet op tussen de bloemen.
Het vinden van een boomkikkertje tussen de varens is ook een uitdaging. Als het zonnig is en wat warmer wordt, komen de ieniemienie kikertjes wat hoger op de varen blaadjes zitten, maar dan nog moet je goed kijken want ze zijn super klein en exact dezelfde kleur als de varens.
In augustus vliegen er heel veel heidelibellen, zoals de steenrode, de bruinrode en de bloedrode.
Ik weet echt niet welke van deze ik op de foto heb.
Het is mij wel eens uitgelegd, ik moet op de kleuren in de pootjes letten en op de hangsnor, die met een hangsnor zou de bloed rode zijn.......of toch de steenrode.....
En dan zijn de mannetjes ook weer anders dan de vrouwtjes.....
ik geef het op, ik schiet gewoon maar leuke plaatjes van deze mooie beestjes.
De heidelibellen vliegen niet snel weg en keren vaak terug op dezelfde tak of spriet. Dus deze soort is makkelijker om te fotograferen dan andere libellen. Met een beetje geduld landt hij op de tak voor je en kun je van dichtbij een foto maken.
Ook de tijgerspin was op verschillende plekken in de duinen te zien. Ik heb het idee dat deze spin het nu in heel Nederland goed doet, want ik zag laatst ook een waarneming uit de Heemtuin van Leiderdorp.
Op niet al te grote afstand van elkaar: Watermunt, parnassia, doornappel, uitgebloeide grote tijm, brunel.
Damhertmannetje met bastgewei, later deze maand wordt het gewei geveegd en gaat de basthuid eraf.
De blauwvleugel sprinkhaan is er in meerdere varianten, de meesten zijn wat grijsbruin van kleur, maar soms is er ook een roestbruine, zoals deze. Zittend zie je er niets van maar als deze sprinkhaan weg vliegt (ja hij vliegt) heeft hij blauwe vleugels, zoals die van het icarusblauwtje.
Afgelopen maand heb ik er heel veel gezien in de duinen.
En weer even terug naar de boomkikkers, ik hoop ze toch te fotograferen met iets minder zonnig weer, maar dan is de kans dat je ze ziet kleiner, want dan zitten ze dieper in het gewas. soms heb je geluk en is de zon heel even iets minder fel..of achter een wolk.. En anders heb je glimmende kikkers.
Dit was een grote, nou ja, wat is groot, deze was 3 centimeter. De andere kikkertjes die ik deze dag fotografeerden waren amper 1 cm.
Hier nog een kleintje die bezig is met zijn rekstok oefening. Ik heb de afsprong niet meer afgewacht (hij staat)..... en heb dit ukkie met rust gelaten. Het is altijd goed opletten, dat je de kikkers fotografeert zonder ze te verstoren.
En ineens komt er een vosje aangebanjerd..... ze ging wat verderop lekker liggen.
Een andere dag, een ander vosje. Dit is een jong rekeltje. Ik heb hem als welpje gefotografeerd en ineens liet hij zich weer zien.
En dit is zijn moeder, met de prachtige felle ogen, die ze weer van haar moeder heeft (zie mijn vorige AWD blog , het boze vosje dat niet boos is maar gewoon zo kijkt).
Een druilerige dag, bewolkt en wat regen, maar ohhh wat is het licht dan mooi zacht, en dat vind ik zoveel mooier dan dat knalharde zonnige licht.
Weer een andere vos, op een andere dag....het was zonnig maar gelukkig zocht zij de schaduw op.
Het jonge rekeltje
En nog een van hem. We weten niet hoe lang hij nog te zien is, want voordat het winter wordt, worden de rekeltjes vaak weggestuurd door de moervossen, dan moeten ze hun eigen territorium gaan zoeken. Heel soms worden ze getolereerd en blijven ze....dus wie weet....
En dan heb je zo'n avond dat je vlak voor zonsondergang deze foto kan maken, met een roze lucht. (ook wel dankzij camera instelling sfeervolle zonsondergang)....
om vervolgens in vierdaagse tempo naar de uitgang te snellen
omdat je met zonsondergang buiten moet zijn.
Het damhertmannetje is zijn gewei aan het vegen. De doorbloeding van het gewei via de basthuid is gestopt en deze basthuid gaat nu loslaten. Dit jeukt enorm en de herten proberen er vanaf te komen door met hun gewei langs de takken te schuren. Over een paar weken zijn alle geweien geveegd en zijn de mannen klaar voor de bronst.
Het waren weer heerlijke momenten in de duinen, soms met goed gezelschap, soms alleen, maar het is altijd genieten. Zeker in deze drukke augustus maand (op het werk) was het de manier om de dagelijkse beslommeringen achter mij te laten, te focussen op wat ik om mij heen zie en tot mijzelf te komen.
