zondag 24 september 2017

Amsterdamse Waterleidingduinen : September 2017

De eerste helft van de maand september was vooral nat.....
heel nat....
Dus de foto's in dit blogje zijn van de laatste dag van augustus en een van de eerste septemberdagen, voordat de herfststormen en plensbuien ons begonnen te teisteren. 



Deze blog start nog zomers, want eind augustus was het nog gewoon zomer , eindelijk kon ik de kleine vuurvlinder fotograferen. Dit mooie vlindertje heb ik dit jaar heel weinig gezien in de duinen.




Heidelibellen waren wel heel veel aanwezig, hier een libel met prooi.





Ook de tijgerspin was weer goed te zien, hier is het zigzagpatroon in het web ook mooi te zien




Een hommeltje op een distelbloem


En zo werd het september, een bewolkte dag met wat gemiezer. Geen insekten te bekennen, dus dan maar op zoek naar de herten....



Hertjes in de miezerregen...




Duindoornbesjes, ontzettend zuur..maar vol vitamine C. Als ze wat langer hangen gaan ze gisten en bevatten ze alcohol, dat ruik je....maar de vogels die deze besjes dan eten merken het ook, die worden dronken. Hoop dit najaar nog eens een aangeschoten kramsvogel of koperwiek tegen te komen.





Aan het landschap is te zien dat het herfst wordt, de bessen geven kleur aan de bomen, die zelf ook langszaam hun herfsttinten krijgen.




 Mooi licht aan het einde van de middag toen het eindelijk na een dag van bewolking en regen wat opklaarde.



En dan de vossen, ieder mijn zijn eigen uitdrukking en karakter...




Lekker lui




 Zo relaxed, slapend in het zonnetje




Ook relaxed, op een druilerige dag begin september...





Mijn favoriete vosje




Samen ontspannen in het zand, op die wat regenachtige septembermiddag mocht ik ruim anderhalf uur in mijn eentje deze vosjes bewonderen. Als hun interesse voor de mens met de rugzak weg is, gaan ze hun eigen gang, en pas dan kun je de mooiste foto's maken...




uitrekken....





Mooi koppie, en die ogen.....



In het hoge gras, met op de achtergrond de oranje duindoornbesjes.





Verstoppertje spelen





De eerste tekenen van de naderende herfst, kardinaalsmuts met vruchtjes, de besjes, de open gesprongen doornappel zaaddozen, en de langzaam verkleurende bladeren.








De dagen worden ook weer korter, en zo merk je dat je aan het einde van de dag zomaar de zon onder ziet gaan in de duinen en nog net op tijd bij de uitgang bent......











Ik verheug mij nu op de komende oktobermaand, in de waterleidingduinen is er dan zoveel te zien en te beleven, paddenstoelen, de beukenlaan met de herfstkleuren, mistige ochtenden, en....de bronst van de damherten.

zaterdag 16 september 2017

Natuur rond Leiden: Zomer 2017

Nu het buiten toch vooral herfst is, blik ik nog 1 keer terug op de zomer.
Een paar uitstapjes dichtbij huis: 
Lentevreugd, Munnikenpolder, Cronesteijn, Polders Poelgeest 
en de Heemtuin van Leiderdorp leverde een paar aardige fotomomenten op



Grote groene sabelsprinkhaan (Lentevreugd-Wassenaar)



Atalanta op de vlinderstruik in het stadspark Plantsoen - Leiden




Heidelibel- Cronesteijn-Leiden




Overvliegende lepelaars in de Munniken polder- Leiderdorp




Grote zilverreiger op zoek naar een lekker hapje, Munnikenpolder




Munnikenpolder met een dreigende wolkenlucht, gelukkig, deze bui dreef over.




Icarusblauwtje in de heemtuin van Leiderdorp, dit was de eerste plek deze zomer waar ik dit vlindertje in grote aantallen tegenkwam.





Houtpantserjuffer





Icarusblauwtje





Gehakkelde aurelia





Kleine vuurvlinder








Klein geaderd witje




Landkaartje (zomergeneratie)





Koetjes - Cronesteijn




Reuzebalsemien - Cronesteijn





Polders poelgeest. Een lepelaar stond even redelijk dichtbij . Het water was behoorlijk hoog en zo zag ik naast de lepelaar bijna geen andere vogels, wel ganzen..maar bijvoorbeeld geen steltlopertjes.




De lepelaar krapt zich ook maar eens achter de oren, waar zijn alle andere vogels gebleven?







Er waren wel maarliefst 18 lepelaars, langs de paden zaten ook veel putters die op de uitgebloeide distels afkwamen, maar die waren te schuw om mooi te fotograferen, van grote afstand lukte het wel maar die foto's vond ik niet mooi genoeg voor deze blog.









De zomer gaat nu langzaamaan over en de herfst staat voor de deur, voor mij de periode van herfstkleuren, spinnewebben, dauw en mist en natuurlijk zwammen / paddenstoelen.


donderdag 7 september 2017

Weekendje Zuid-Limburg

Begin september hebben Jeroen en ik weer een weekend doorgebracht in het mooie Zuid-Limburg. Wat is het daar toch prachtig met de heuvels. Net of je in het buitenland bent.

Dit keer bezochten wij de Brunsummerheide, waarvan ik mooie foto's had gezien met de bloeiende heide. Helaas was de bloei van de hei al over het mooiste punt heen, en op zaterdag naar de Brunsummerheide was ook geen goed plan..wat een drukte. 






Net de Posbank, maar dan anders. 



De zondag liepen we in de omgeving van ons huisje een bekende route, die er in een andere tijd van het jaar toch weer anders uit ziet.











Je merkte al dat de herfst in aantocht is, mistige ochtenden (die mist trok heel snel op door het uitbundig schijnende zonnetje), de kleuren in de bomen en de bessen.







Op zaterdag middag waren er wel dreigende buienwolken, maar...geen regen, die kwam pas in de avond.




Tussendoor ging ik rond het huisje op zoek naar vlinders en vond in een veldje (helaas met afrastering ervoor) een aantal gele luzerne vlinders.





Gele luzerne vlinder. Ik zag er op het veldje zeker een stuk of 3 fladderen, maar te ver weg voor een foto. Hier had ik geluk dat deze eventjes wat dichterbij ging zitten.



Heidelibel



Een luidruchtige sprinkhaan. Hij maakte veel geluid en daardoor wist ik hem op te sporen in het groen, anders was ie mij echt niet opgevallen.



 Nog een grote groene sabelsprinkhaan op een ander plekje, en ook lastig te vinden.




Dank zij het zonnetje kon ik aardig wat vlinders zien, waaronder dit klein koolwitje




 En een kleine vuurvlinder



Zondagmiddag hadden wij ineens een bezoeker in ons huisje. Jeroen heeft hem voorzichtig buiten gezet op het terras, waar ik hem nog even op de foto kon zetten. Geen idee wat dit voor sprinkhaan is.




Het uitzicht vanuit ons huisje, dit blijft mooi en daarom nemen we ook iedere keer hetzelfde huisje.

Het was weer genieten, twee dagen heerlijk kunnen wandelen (en wat minder gefotografeerd) bij goed weer, weer een paar dagen quality time samen. Op naar het volgende weekendje weg.