Winters dagje in de Waterleidingduinen , Februari 2016

In Februari ben ik twee keer naar de Amsterdamse waterleidingduinen geweest. Op 5 februari was het een van de vele donkergrijze dagen met veel wind. Vogels lieten zich niet zien, de herten speelden verstoppertje en de landschaps foto's waren net zo saai als de grijze lucht.....Op dinsdag 16 februari was het een ander verhaal, een echt mooie winterdag, koud, zonnig, geen wind en volop dieren...

Hier het verslag van wat ik in februari in de AWD heb gefotografeerd.

Voor mij een bekend plekje, ik had er in januari geen foto gemaakt, dus elke maand een foto gaat dit jaar niet lukken, maar dit winterse plaatje op zo'n mooi plekje mag deze winterblog openen.

Vlakbij ingang Oase scharrelde deze merelvrouw tussen de berijpte blaadjes op zoek naar wat te eten. Voor de vogels is het goed dat dit een winter van niks is geweest....

De specht zocht het hogerop en timmerde flink op deze boomstam waarmee hij zijn aanwezigheid verraadde. Maar dan wordt het nog een hele zoektocht om te vinden in welke boom hij zit...maar ik vond hem.

Een damhertje op het berijpte Vinkenveld. De damherten waren toch vooral te zien op de delen waar het wit al verdwenen was, dus dit was het einige winterse hertenplaatje van deze dag.

Een grote zaagbekman kwam in het Zwarteveld kanaal voorbij zwemmen.

En langs datzelfde kanaal ontdekte ik een paar kramsvogels in een boom. Bij de meesten zaten er wat takken in de weg, deze zat redelijk vrij en zo kon ik voor het eerst een fatsoenlijke kramsvogel foto maken, was mij nog niet eerder gelukt.

De brilduikers hadden al last van lente kriebels, de mannetjes zwommen met opgeheven kop, joegen elkaar weg en maakte geluidjes om zo een vrouwtje voor zich te winnen.

En hier lijkt het vrouwtje wel toe te happen, ze zwom gretig achter hem aan.

Ook de tafeleenden vormden paartjes

Het zwanenwater, ik ging op zoek naar krooneenden, maar kon er deze keer niet een ontdekken, wel veel andere eenden: tafeleend, krakeend, slobeend, brilduikers en zaagbekken......op grote afstand, dat wel.

Weer terugwandelend via het zwarteveld kanaal was meneer brilduiker toch in de war, hij zwom achter mevrouw zaagbek aan. Misschien had ie toch eerst zijn bril even op moeten duiken :-)

Spiegeling van het bruggetje over het zwarteveld kanaal. Wat zijn dit soort rustige winterdagen toch mooi en wat hebben we er deze winter weinig van mogen genieten.

Een vos in het namiddag licht, de zon stond al laag maar het was nog steeds heerlijk in de duinen.

Nog een keer dit mooie jonge vosje

 En nog even een profiel portretje.....

Inmiddels liep het tegen half 6 en moest ik nog naar de uitgang lopen vanaf het bruggetje over het Zwarteveld kanaal. Dat betekende even flink de pas erin en geen foto's meer maken. 

Wat was het een mooie dag, en wat was ik blij dat ik deze dag vrij kon krijgen, echt een cadeautje, zowel de vrije dag als de dag zelf. Het was weer Genieten met een hele grote G, maarliefst negen uur lang!

Drieteenstrandlopertjes op het Zandvoortse strand

Waar het een paar dagen eerder koud en mistig was, hadden we op zaterdag 23 januari een bijna lente achtige dag te pakken. Een heel klein beetje optrekkende mist, wat sluierwolken en nauwelijks wind. De perfecte dag voor een strandwandeling. Dat dachten meer mensen, want bij Zandvoort was het heel druk op het strand met mensen en rennende honden. We liepen richting het zuiden tot voorbij paal 69 (opgang naar de AWD) en zagen steeds meer van die leuke kleine vogeltjes om ons heen.

.Deze foto is overigens  in de middag gemaakt, toen we van paal 70 weer terug liepen richting paal 69.

Zodra wij de mensen en honden achter ons hadden gelaten, was het ook mogelijk om de drieteenstrandlopertjes wat dichter te naderen.

Het was opkomend tij, dus de kleine vogeltjes moesten regelmatig rennen voor een golf. Wijzelf later ook trouwens

Er lag genoeg te eten langs de branding en door het zonnetje waren er mooie glinsteringen in het zeewater.

En soms is er dan even een klein momentje van rust.

Maar niet voor lang, soms kwamen ze gewoon op ons af gedribbeld.

En weer even stilstaan, wat een schatje he.

Ik probeerde zoveel mogelijk een laag standpunt te kiezen, dat vind ik toch het allermooiste bij dit soort foto's.

Met zijn tweetjes, deze stonden ietsje verder weg.

Ze trokken zich weinig van onze aanwezigheid aan. Er waren verder geen andere mensen in de buurt dus we konden in alle rust genieten van deze vogeltjes en voorzichtig dichterbij komen.

Dit is toch prachtig

Ik had bijna 300 foto's van deze vogeltjes dus het maken van de blogselectie viel niet mee.

Tussen het schuim

En op zoek naar eten....

Nog even van wat meer afstand, een groepje drieteenstrandlopers genieten van hun maaltje langs de branding.

Eerlijk delen

En daar was dan toch even weer een hond en alles vloog op.....

Het oorspronkelijke plan was om via het strand naar de Waterleidingduinen te gaan en dan daar de middag door te brengen, maar we waren pas na drie uur in de duinen. Helemaal niet erg, dit dagje langs het strand had ik echt niet willen missen.

kleine vogeltjes op een groot leeg strand

Donderdag 21 januari zou de voorlopig laatste winterse dag worden. Vanaf vrijdag zou met veel regen de herfst weer terugkeren. Ik had mijn vrije dag al omgeruild, om een andere reden, en nu kwam die vrije donderdag heel goed uit.



Rond half 2 was ik op het Katwijkse strand. Het was net afnemend tij en ik hoopte dan ook op veel vogels.

Al snel zag ik een drieteenstrandlopertje. Voorzichtig probeerde ik wat dichterbij te komen.  Door het grijze weer lijken deze foto's wel sepia maar het is gewoon kleur zoals het die middag was.

Maar drieteenstrandlopertjes zijn ook voortdurend in beweging dus voordat ik het beestje kon naderen rende hij alweer een andere kant op. Soms stond ie eventjes stil, en dat was dan mijn afdrukmomentje. 

Er lag genoeg lekkers op het strand. Voordeel van het grijze en koude weer.....er waren bijna geen mensen en honden op het strand, dus ik kon ook steeds dichterbij de vogels komen.

Slechts heel eventjes kwam er een waterig zonnetje door, maar verder bleef het, in tegenstelling tot de weerberichten, de hele middag mistig.

En zo zat ik zomaar een half uur op mijn knietjes om de vogeltjes rond een zeester te fotograferen. Het drieteentje wilde een hapje mee eten, maar de steenloper liet het niet toe. 

Die hield dat feest maaltje liever voor zichzelf

En de binnenkant is natuurlijk het allerlekkerst

Ik zat hier zo te genieten, dat ik niet doorhad dat het steeds kouder werd totdat ik moeite kreeg om het knopje van mijn camera in te drukken. Ik had wel heel erg koude handen gekregen.

Het steenlopertje bewaakt zijn zeester goed. Het viel niet mee om een lichtje in het oogje te krijgen bij dit donkergrijze weer....

De feestmaaltijd, was even onbewaakt omdat een meeuw de kleine vogeltjes verjoeg. Even was ik bang dat de meeuw er met zeester en al vandoor wilde gaan, maar de meeuw vertrok weer en liet het lekkere hapje achter.

Het drieteenstrandlopertje deed weer een poging maar werd wederom weggejaagd ( helaas geen goede foto kunnen maken van de wegjaag momenten, te lange sluitertijd dus geen scherpe foto's).

Tja, en dan gaat het kleine vogeltje maar ergens anders een hapje eten. De scheermesjes zijn voor deze vogels ook een smakelijk hapje ....dat wat erin zit dan.

aan de rand van de branding......

Drieteenstrandloper in de mist, en je ziet hier aan de pootjes met 3 tenen waarom hij deze naam heeft.

De mist trok echt niet op, dus ik besloot ook deze keer niet meer de zonsondergang af te wachten. Inmiddels had ik het echt koud gekregen, ook omdat ik met mijn knie op het zand had gezeten en dat was toch een beetje nat. Met temperaturen rond het vriespunt is dat natuurlijk niet handig.

Ik ben niet vaak blij als ik in een warme bus kom, maar deze middag vond ik het heel aangenaam.

In de volgende blog, meer drieteenstrandlopers maar dan bij mooi weer.