Amsterdamse Waterleidingduinen: September (1)

Deel 1 van de blog met foto's die ik in September maakte in de AWD

Afscheid van de zomer, het begin van de herfst. September is een overgangsmaand met op zonnige dagen nog enkele vlinders of libellen, maar ook het begin van de herstkleuren, de bessen in de struiken en bomen en het licht dat veranderd. Na de lente is de herfst mijn favoriete seizoen. Hier een impressie van de AWD in september.

 De libel doet aan zomer denken, maar aan het takje waar het op zit zie je dat het herfst wordt.

De laatste vuurvlinders zijn op zonnige septemberdagen nog te zien.

De rode heidelibel is er volop in september, zelfs tot eind september ( zolang het maar zonnig is)

Begin september waren de bramen nog niet rijp, maar eind september zijn ze rijp en volop aanwezig in de AWD. En ze smaken prima.

De kastanjes zitten nog opgesloten in hun huisjes....

uitegebloede distel

Duindoornbessen. voer voor de vogels, ook de trekvogels vanuit het noorden, zoals kramsvogel en koperwiek komen graag naar de AWD om deze bessen te eten. Als de bessen lang blijven hangen gaan ze gisten en dan kunnen vogels die ervan eten dronken worden.

spinnenweb. hoort ook bij de herfst

Op zonnige dagen, wanneer de temparatuur nog rond de 18 graden zit, kun je nog boomkikkers tegen komen, zodra de temperatuur beneden de 15 graden blijft, zullen de kikkers zich gaan ingraven voor een winterslaap en pas volgend voorjaar op de eerste warme dagen weer naar boven te komen.

De vossen lieten zich deze maand ook goed zien, waaronder dit vosje

Ze krijgt alweer een wintervacht, wat een mooie volle staart.

Een van de jonge vosjes

En nog even hetzelfde vosje, wat een koppie

Een oudere vos zat zo mooi met de duindoornbessen op de achtergrond, dat ik het niet kon laten dit portret te maken.

Dit ziet er toch al aardig hefstig uit, de oranje duindoornbessen in de achtergrond en de bruine blaadjes op de grond

Het bruggetje bij het zwarteveldkanaal fotografeerde ik vaker dit jaar, volgend jaar hier maar eens een maandelijkse foto maken. Aan de bomen is het te zien, verandering op komst, het begint al wat te verkleuren.

Mooie damhertman achter een duindoornstruik, in oktober is de bronst van de damherten, dus de oktoberblog zal waarschijnlijk wel veel damhertenfoto's bevatten.

Deze foto's zijn van begin september, in de volgende blog nog een serie die ik eind september maakte.

Edelhertenbronst 2015: in de regen

Hij deed nog zo zijn best......maar de hindes hadden geen interesse.

De afspraak stond al een tijdje, op donderdag 17 september zou ik met Henk en Cees naar de Veluwe gaan om de edelhertenbronst vast te leggen. Ik baalde behoorlijk toen ik de dag ervoor de weerberichten zag. Maar goed, we zijn toch gegaan en hebben dit keer de herten in de regen gefotografeerd, camera goed ingepakt in een plastic tas. En ondanks het mindere weer heb ik toch een heel mooie avond gehad. De foto's zijn misschien door deze omstandigheden wat minder van kwaliteit maar geven toch een leuke impressie van de edelherten bronst, die nog maar moeizaam op gang komt.

De appeltjes en bix werden vroeg gestrooid dus al even voor vieren kwamen de hindes uit het bos.

Ze kwamen best dichtbij

Een jong edelhert komt nieuwsgierig dichterbij.

En deze twee hindes bekijken het allemaal en zien de groep weer terug rennen het bos in. In het bos was al het mannetjes hert dat zich maar heel eventjes had laten zien.

We verplaatsen ons naar het andere veld, waar de groep even later in de stromende regen aan kwam lopen.

Ook de brutale spitser was erbij. Dat de bronst nog niet in volle gang is blijkt wel, want het plaatshert schonk nauwelijks aandacht aan deze spitser.

Daar komt het plaatshert aangesjokt.

Hij kijkt even naar de fotograferen begint dan te eten, de appeltjes en bix zijn blijkbaar interessanter dan de hindes want hij heeft totaal geen oog voor hen.

En als ie dan eindelijk met zijn kop uit de heidepollen komt, kijkt ie de andere kant op....

De hindes scharrelen om hem heen, maar hij laat ze hun gang gaan.

Zelf gaat ie ook weer door met eten

 Er werd nog even niet geburld, daar moesten we op wachten tot later die avond..

Hallo daar.....even lijkt er een hinde te zijn die wel interesse heeft.....maar ze loopt door, zelfs het burlen maakte geen indruk

Daar sta je dan, de baas van het veld maar waar blijven nou toch die dames....

Wat later werd er volop geburld, als antwoord op een ander hert dat buiten beeld flink tekeer ging. De hindes blijven wel om meneer heen draven, maar er gebeurd verder niets. Op een gegeven moment verdwijnen ze allemaal het bos in.

En maken wij nog even een rondje voor wat landschaps foto's....

Het begon rond zeven uur toch nog op te klaren, jammer genoeg wat te laat....

En zo zagen wij op het reemsterveld de zon ondergaan, op dat moment zagen we geen herten meer...

even daarvoor was er nog wel een burlende man met wat hindes op de heuvel.

Ten slotte nog een sfeerplaatje van het Reemsterveld waar het elk jaar drukker wordt met fotografen. De heren bleven op afstand en de lucht kleurde langzaam roze. Niet veel later ging de zon onder.

Het was weer een mooie middag / avond, ondanks de regen. De drukte viel reuze mee, veel mensen zijn waarschijnlijk thuisgebleven vanwege het slechte weer. 

Ik heb ook nog een filmpje  (klik) gemaakt van de herten in de regen 

Wandeling rond de Posbank

Een dagje wandelen over de paarse heuvels en door de bossen van de Veluwezoom (Posbank).

Op een mooie vrijdag in september maakten Jeroen en ik een heerlijke wandeling over de glooiende  heuvels van de Posbank en door de bossen bij Rheden. Wat is het toch moeilijk om dit schitterende landschap vast te leggen. Het was natuurlijk midden op een hele zonnige dag, de hei was al deels uitgebloeid, dus de mooie sfeerplaatjes van de paarse heuvels bij zonsopkomst zullen hier niet langskomen. Toch een impressie van een heerlijke dag....

Vanaf het uitzichtpunt bij restaurant De Posbank hadden we dit uitzicht over het glooiende heidelandschap.

Een van de vele kale bomen

Later op de dag kwamen er wat vriendelijke wolkjes, van mij hadden het er nog wat meer mogen zijn, dat maakt de landschapsfoto's toch een stuk aantrekkelijker.

Deze zadelsprinkhaan zat in een van de heidestruiken en maakte  zoveel geluid dat we hem daardoor ontdekten, helaas zat ie niet zo mooi en verdween even later in een heidepol, dus meer dan een bewijsplaatje van deze zeldzame sprinkhaansoort is het niet.

Nogmaals dat mooie heuvelachtige landschap. Ik vind de Veluwezoom echt een van de mooiste plekken van Nederland, niet alleen de hei is mooi, ook de aangrenzende bossen tussen Rheden en Velp zijn prachtig. Daar wil ik in de herfst nog een keer een wandeling maken.

Nog een plaatje van de hei, daarna gingen we even een stukje door het bos, om later weer via de hei terug te keren naar het restaurant en de parkeerplaats.

Een roodborstje zat net even mooi in het zonnetje

En een leuke verrassing in het bos, zomaar midden op de dag zagen we daar een ree. We hebben regelmatig reeën gezien aan die kant van het gebied maar het blijft natuurlijk een bijzonder moment.

Ook in het bos is het veel klimmen en dalen.

Tijdens de krentebol pauze heb ik eventjes de macrolens gepakt en het sprinkhaantje dat bij het bankje zat op de foto gezet.

We keerden terug naar de hei en op het uitzichtpunt maakte ik deze foto waarna we de hei overstaken richting restaurant De Posbank, waar ons verfrissende drankje en de appeltaart erg goed smaakten.

Het was weer genieten, dit keer was het een dagtochtje (meestal logeren we in een nabijgelegen hotel) maar ook zo was het meer dan de moeite waard, want we hebben in het bos ook nog voor het eerst een zwarte specht gezien, helaas was ie ons te snel af en kon ik hem niet op de foto zetten. Al wandelend hoorden we verschillende buizerds boven ons en toen we tussen de heidestruiken liepen hoorden we het gezoem van bijen. Op en top genieten dus.