Natuur rond Leiden: zomervaria

 Via deze blog blik ik terug op de maanden juni en juli. Wat heb ik zoal dichtbij huis kunnen fotograferen? Deze maanden zijn wat rustiger wat fotografie betreft, de weidevogels hebben hun jongen groot gebracht, de mistige zonsopkomsten zijn mij te vroeg.....en de vlinders waren nog niet zo talrijk. Ik bezocht wekelijks het ooievaarsnest bij park Cronesteijn. Dit jong staat ook op het punt uit te vliegen.

Het jonge ooievaartje is bijna net zo groot als haar ouder. Het enige verschil zie je nog aan de poten en de snavel. 

Half juni was het nog echt een klein ooievaartje. Moeder ooievaar houd even grote schoonmaak in het nest.

Toen ik op een mooie avond in juni in de polder fietste, op zoek naar de weidevogels, trof ik deze distelvlinder op het pad. Even tijd genomen om een foto te maken, ze bleef gelukkig mooi zitten.

Grutto en tureluur, samen op een hek. Helaas was het licht heel beroerd, en kon ik ze niet vanuit een andere hoek fotograferen vanwege de zon, dus dan maar met de lelijke achtergrond. Maar ach, het is wel zoals het was in de polder.

Ik was de dag erna vrij, en besloot nog een keer in de vroege ochtend te gaan. Een dag dat er zware regen en onweersbuien werden voorspeld, en het zag er even dreigend uit in de polder.

Koeien in de wei en een dreigende lucht....lekker Hollands plaatje

tureluur op een paaltje. Het gras was inmiddels behoorlijk hoog.

Ook de grutto nam plaats op een paal. Ze waren waakzaam, dus de jongen zaten nog in het veld.

En dag later, op vrijdag 18 juni, tot nu toe de warmste dag van het jaar, fietste ik weer een rondje in de polder, omdat ik geen zin had om met 299 graden een dag in de duinen te lopen.

En op zo'n fietstochtje van een paar uur kom je ook wat moois tegen zoals deze kleine vos.

En hier zelfs 2 bij elkaar. Ik had echt jaren geen kleine vosjes meer gezien in mijn omgeving, en die dag zag ik er zoveel, ze vlogen overal en zaten vooral op de distels.  De weken daarna waren ze weer verdwenen, maar wie weet komt er een tweede generatie.

Opgroeiende zwaantjes in de Munnikenpolder (Leiderdorp)

En nog een zwanen gezin ( een van de ouders zwom verderop), in een andere polder.

En het ooievaartje is weer wat groter geworden.

In de moerastuin van Park Cronesteijn stond het altijd vol met blauwe knoop, maar afgelopen voorjaar hebben ze daar grondig gemaaid, vooral om het woekerende riet te bestrijden, maar er is ook veel blauwe knoop verdwenen. Jammer, want hier kwamen altijd veel vlinders op af. Eind juni trof ik hier een enkele St. Jansvlinder.

Een mooie dagactieve nachtvlinder

Op de bruggetjes zitten vaak libellen, zoals deze gewone oeverlibel (m).

De soldaatjes hebben het ook weer druk.

Terwijl ik naar de ooievaars liep, was daar veel kabaal in de boom....3 jonge eksters.

Het ooievaarsjong zat deze keer alleen op het nest, en had alle ruimte om wat vlieg oefeningen te doen.

Learning to fly

In juli kwamen er langzaamaan wat meer vlinders, zoals dit koolwitje.... maar nog steeds vind ik het aantal vlinders hier in de randstad echt minimaal :-(

Hij had zichzelf verraden door te bewegen, anders had ik deze grote groene sabelsprinkhaan nooit gezien.

Hij sprong over op een andere struik en hing op zijn kop. Lastig fotograferen met zoveel wind, het ging alle kanten op.

Amsterdamse Waterleidingduinen zomerblog: juni / juli

 We beleven een heerlijke ouderwets Hollandse zomer tot nu toe, geen extreme hitte, regelmatig bewolkte dagen en regen, dus voor mij prima weer. Laat de hittegolven en felle zon maar weg blijven. Voor fotografie heb ik de voorkeur voor bewolkte dagen met weinig wind..... In juni waren er een paar zonnigere dagen waarop ik op zoek ging naar de juffers en libellen, en in juli richtte ik mij ook op de vlinders. Daarnaast ging ik op zoek naar jonge damhertkalfjes, wat voor mij toch altijd een grote uitdaging is. Ik kan ze pas vinden als ze al als pubers achter hun moeder aan huppelen. Maar ook dan zijn ze nog steeds....agossie...schattig. Ik heb weer genoten tijdens mijn wandelingen in de Waterleidingduinen.

Eerst de juffers, libellen en vlinders in juni

Meteen maar mijn favoriete foto van die maand...een juffertje in de jonge varen die even leuk om het hoekje kijkt.

Juni is de maand van de vlinderdip....en inderdaad zag ik er in de AWD maar weinig half juni. Hier een icarusblauwtje.  Later in de maand kwamen er de dikkopjes, bruine zandoogjes en de st. Jansvlinder en in juli was daar ook weer de tweede generatie van de kleine vuurvlinder.

Deze juffer had pech, gevangen door de zonnedauw...

Als in juni de bloemen van het st. jacobskruiskruid langzaam gaan bloeien, zie je ook overal op deze planten de rupsen van de st. Jacobsvlinder.

En er waren veel groene sprinkhaantjes.... je moet ze maar net zien bewegen, want ze zijn net zo groen als de planten waar ze in zitten.

In juni stond er veel vingerhoedskruid.

Libellen zijn kanibalen. De gewone oeverlibel dame heeft een heidelibel te pakken en peuzelt deze lekker op.

Een hele mooie soort vind ik zelf, de vuurlibel. Hier het vuurrode mannetje dat zijn naam eer aan doet.

Het vrouwtje is met haar goudgele look minder opvallend, maar ook prachtig.

Nog een keer het mannetje, de ogen zijn nog een beetje blauw. Als het mannetje volledig is uitgekleurd is alles rood, ook de ogen.

Niet heel goed te zien, maar dit mannetje was geheel rood. Wie weet gaat er nog in mijn volgende blog iets langs komen van deze libel. Ze zijn zo mooi, ik zou er een hele blog mee kunnen vullen.

Het is inmiddels juli en dan is het de tijd dat de St. Jansvlinders uit hun cocon komen. Ik had de cocons al op een paar plekken gezien, dus ik ging daar op zoek naar de vlinders.

Het zijn maar rare vlinders....want het eerste wat ze doen als ze uit de cocon gekropen zijn is een partner zoeken en paren. Ook wel logisch, want er moeten eitjes gelegd worden, waar volgend jaar de rupsen uitkomen en later de nieuwe generatie vlinders....en allemaal binnen een maand.

Op de meest dagen was de wind wel spelbreker, maar deze dag viel het mee, en kon ik met mijn macro voorzetlens deze nachtvlinder ( die dus ook overdag vliegt) vastleggen.

In de AWD zijn delen met grote hekken afgezet, zodat de herten daar niet kunnen komen. Via een afsluitbaar hek, kun je als mens (wandelaar / fotograaf) wel in dat deel komen, en dan vind je toch bloemen die er lange tijd niet meer te zien waren in de duinen hier. En het groot dikkopje was volop aanwezig op het slangenkruid.

De zeldzame gasten....

De harkwesp, staat op waarneming.nl als zeldzame soort aangegeven. Tijdens een wandeling begin juli zag ik er ontzettend veel. Ik was op dat moment alleen, en dan ga ik er echt voor zitten. Op een plek waar ze regelmatig in het zand gingen zitten om te graven, ben ik met mijn macrolens in de aanslag gaan zitten......en wachten. Dan maakt het mij ook niet uit om een kwartier of half uur te wachten op dat ene moment. En dat komt het moment dat hij pal voor je landt en met zijn graaf harkjes begint te graven. Zie je de harkjes aan zijn voorpootjes?

En ook de keizersmantel is weer te zien, ook een zeldzame soort maar in de AWD al een aantal jaren een vaste gast. Hier maar 1 foto, in de volgende zomerblog hoop ik nog wat meer van deze mooie grote vlinder te laten zien.

Een van de vosjes, lekker relaxed

De ander nieuwsgierig

Dit mooie vosje kwam op een mooie avond aangewandeld. Wat was ik blij haar te zien. Ze is mijn favoriete vosje en in april had ik haar voor het laatst gezien. Dit vosje zag ik voor het eerst in 2017 als kleine welp van 5 weken.....dus ja....dan is elke ontmoeting met haar weer bijzonder.

De damherten.

op het moment dat de damhertmannetjes hun prachtige bastgewei krijgen, worden ook de kalfjes geboren. Maar die kleine hertjes zijn een stuk lastiger te vinden als de grote mannen.

Damhert man in de avond met tegenlicht

En daar had ik eindelijk ook Bambi.... zo schattig.

Mama hert met haar kleintje

zo lief

En tenslotte een dier dat ik nog niet eerder heb gezien in dit duingebied...een haas.

De haas zat even op het pad om daarna.....er als een haas vandoor te gaan.

De zomer is nog niet voorbij, dus ik hoop de komende periode meer vlinders te fotograferen en ook de libellen krijgen nog de aandacht, als ik ze kan vinden. De hertjes die groter worden en wie weet zie ik een van de jonge vosjes nog eens terug als puber. Het duin blijft boeien en verrassen, dus ook mijn volgende blog.