zondag 18 augustus 2013

Wilde zwijnen op de Veluwe

Een wens van mij ging in vervulling. Afgelopen donderdag kon ik voor het eerst van mijn leven wilde zwijntjes fotograferen op de Hoge Veluwe.


Op een regenachtige donderdagmiddag ging ik met Henk en Cees naar Nationaal Park De Hoge Veluwe. Het ging ons vooral om de wilde zwijntjes die zich daar de laatste tijd in de avond laten zien. Maar we hadden het plan om alvast smiddags naar het park te gaan om daar nog wat rond te kijken en te fotograferen. Helaas gooide het weer toch wel wat roet in het eten en belandden we in de vogelhut waar het veel te donker was voor goede foto's.
Toen we bij de vogelhut aankwamen was deze leeg. Dat gebeurt niet vaak want het is een drukbezochte plek. Maar eenmaal binnen begreep ik wel waarom, het licht was zo slecht dat fotograferen alleen kon bij hoge ISO waarden en dan nog met lange sluitertijden. Tja, dat was het niet helemaal. Zeker mijn camera vind die hogere ISO waarden niet leuk en laat dat weten door heel veel ruis te laten zien.
Deze foto van de jonge grote bonte specht ging nog wel. Dat dit een jong is, kun je zien aan het rode "petje" zijn/ haar kop. Een volwassen vrouwtje heeft helemaal geen rood op haar kop en het volwassen mannetje heeft rood aan de achterkant van zijn kop.

De koolmees kwam even dichtbij. Het was druk met snelle meesjes en vinkjes en ook de muisjes renden rond, maar voor goede foto's moet ik echt nog een keer terug bij beter weer. Het eekhoorntje heeft zich deze keer niet laten zien. Maar we zijn ook slechts een uurtje gebleven. Met de auto reden we verder het park in. 

Een mestkevertje had na een regenbui een bemost boomstammetje gevonden en dat vonden wij heel erg fijn, konden we deze prachtige kever even op de foto zetten. Helaas is door het beperkte licht de mooie kleur van de kever niet te zien, bij de juiste lichtval kleurt het mooi blauw.


Yess! Mijn eerste oranje luzernevlinder, mooi op een heide struikje. Deze vlinder laat zich deze zomer goed zien in Nederland. Ik had ze al zien vliegen, maar kreeg hem nog niet op de foto. Het is een druk vlindertje dat bijna nooit stil zit, dus dit was een gelukje.

De herten laten zich zien, maar wel heel erg ver weg. Nog een paar weken, en dan begint de edelhertenbronst en zullen de hindes en mannetjes herten zich weer wat beter laten zien.

Een spitser, dit was deze avond het enige mannetje dat we zagen. De mooie grote mannen met de enorme geweien lieten zich niet zien. Maar dat komt nog wel, later dit jaar. En dat wil ik zeker weer gaan mee maken, want zo op de hei begon het toch weer te kriebelen om ook dit jaar de edelhertenbronst mee te kunnen maken.

Minder ver ingezoomd, de afstand is gewoon te groot (bij weinig licht) voor echt mooie foto's, dus genieten we van het moment.

Ook de moeflons lieten zich zien, op het andere veldje. We liepen steeds heen en weer tussen de twee veldjes langs de Wildbaan, ook omdat de wilde zwijnen waarschijnlijk tussen de twee veldjes in zouden komen ( daar worden ze door de boswachter gevoerd).

En na lang wachten, klaarde het toch nog op, dit was pas rond zeven uur, wat een verschil, het licht is dan meteen zoveel mooier.

Even daarvoor lieten de wilde zwijnen zich al zien......

En niet veel later, bij het laatste avondlicht, doken de zwijnen op in het bos waar het voer lag.

Twee volwassen zwijnen en een kleintje. Prachtig! Okee, door het strooien van het voer is het wel gearrangeerd, maar ik geniet er daarom niet minder van. Dit was voor mij voor het eerst dat ik wilde zwijnen zag.

Wel altijd met de neus naar beneden, vroetend naar voedsel. Af en toe hoorden we ze tevreden knorren.

Dit is toch prachtig.

Even opkijken. Maar daarna ging de snuit alweer naar de grond, ze lopen ook met de snuit naar beneden, alsof ze aan het stofzuigen zijn.
Het kleine zwijntje, nog een beetje met de streepjesvacht. Dit beestje was razendsnel en stond geen moment stil. Naast vele mislukte foto's , had ik deze redelijke foto, ik vind het zwijntje zo mooi bij de omgeving kleuren. 

En over kleuren gesproken, terwijl wij opgingen in het fotograferen van de zwijntjes, verdween de zon achter de bomen. De lucht kleurde oranje en wij keken terug op een heel geslaagde avond.
Cees, bedankt dat je ons mee wou nemen, ik vond het super, en ik kijk nu al uit naar de bronst op de Veluwe. Ondanks dat dit een beetje een circus is, met dieren die gevoerd worden, heel veel fotografen op een rij, het is wel een kans om die prachtige edelherten van dichtbij te fotograferen in een mooie omgeving.

woensdag 14 augustus 2013

Nog een keer Amsterdamse Waterleidingduinen

Het verveelt nooit, ieder bezoek aan de AWD is weer een ontdekkingstocht.




Er waren heel veel libellen, zoals deze steenrode heidelibel op een stokje.


De watermunt staat in bloei, als je over de blaadjes wrijft ruik je pepermunt.

Nog zo'n keurig plantje, ik dacht dat dit wilde tijm is, maar ik kon de geur niet helemaal als tijm plaatsen. Dus als iemand kan zien wat dit is....

Landschapje Vinkenveld met een mooie wolkenlucht. Ook daar kan ik van genieten.

En langs het water vind je vaak een damhertje, en elke keer wordt ik blij als ik die mooie dieren zie. Maar wel jammer dat ik het hele voorjaar en de zomer nog nauwelijks een volwassen mannetje heb gezien. Dat gaat een saaie bronst worden. Dat gaat over ruim een maand alweer beginnen. Dan klinkt er overal in de duinen weer het geburl van de damherten.

Dit winterkoninkje was heel luidruchtig, boven op een tak. Even later begreep ik waarom ze zoveel kabaal maakte.

In het struikje ernaast zaten jonge winterkoninkjes. Dit jong zat net hoog genoeg om te kunnen fotograferen. De jongen waren ook flink aan het kwetteren, op het naastgelegen water werd er met een boot vlak langs de rietkraag gevaren en wat bleek later, zo werd het riet gemaaid. En niet alleen het riet moest eraan geloven, ook de ijsvogelstokken werden verwijderd en vogelkijkwand werd onver gegooid. Gelukkig is deze weer door een aantal natuurliefhebbers opgebouwd, zijn de ijsvogelstokken weer geplaatst en heeft de ijsvogel zich daar alweer laten zien. Gelukkig maar, ik kan hem dus op mijn wensenlijstje laten staan, voor mijn volgende bezoek.



De vlinders kwamen al uitgebreid aan bod in een eerdere blog maar toch nog even dit mooie icarusblauwtje (mannetje).



En een grote libel, de paardenbijter, ik had geluk dat deze even ging zitten want ik heb ze vooral vliegend gezien, net zoals de grote keizerlibel, die vloog ook overal rond, maar had geen zin om even stil te zitten.


Heidelibel van heel dichtbij. Augustus is echt de maand van de heidelibellen. In de waterleidingduinen zie je ze overal vliegen. Maar ze gaan ook regelmatig even rusten op een tak of stengel. Dat is de kans om er een mooie foto van te maken, eerst van afstand door in te zoomen en dan heel rustig steeds wat dichterbij. tot ik op een metertje ben genaderd, dan zet ik de macro lens ervoor en maak een close up foto als deze. 



Sprinkhaantje op een rietstengel. Al wandelend zie je om je heen veel sprinkhaantjes weg springen. Ik heb ook diverse malen de zeldzame blauwvleugelsprinkhaan gezien. Deze is heel saai grijs van kleur, maar als ie springt , of vliegt, want dat lijkt het soms wel, zie je de blauwe kleur van de vleugels heel mooi. Deze sprinkhaan heb ik nog niet naar wens vast kunnen leggen, maar wellicht komt dat ook nog bij een volgend bezoekje, naast de andere wensen.



Een van de jonge vosjes keek vanaf een beschut plekje nieuwsgierig naar de fotografen, deze foto is alvast een voorproefje voor een volgende AWD-blog:
De jonge vosjes worden groot. 

zondag 11 augustus 2013

Vlinders in de Waterleidingduinen

Een blogje vol vlinders


lopen weken was het zonnig en warm, een echt vlinderweertje dus. En dat was te merken, want vooral in juli waren er heel veel vlinders in de Amsterdamse waterleidingduinen. Vooral veel bruine zandoogjes, maar ook kleine vuurvlinders, st. jansvlinders, icarusblauwtjes en de mooie kleine parelmoervlinders. Daarom een verzameling vlinder foto's (gemaakt tijdens 3 verschillende bezoekjes aan de duinen in juli en augustus) in dit blog.
Bijna alle vlinderfoto's in deze blog zijn van vlinders die op de kruiskruid bloemen zitten. Wil je vlinders in de AWD fotograferen, ga dan naar de duinen als het kruiskruid bloeit.

De kleine parelmoervlinder was in juli veel te zien, deze vlinder heeft prachtige ondervleugels, maar het gebeurd niet vaak dat ie ze laat zien, de vlinder zit namelijk vooral met open vleugels. Meestal zitten ze op de grond, maar soms ook op de bloemen. De gele bloemen van het kruiskruid zijn heel populair bij de vlinders.


Tegenlicht opname van onderaf, mooi die doorschijnende vleugels. Er zijn veel verschillende soorten parelmoervlinders, deze kleine parelmoervlinder is in Nederland de meest voorkomende soort. Ook de duinparelmoervlinder komt voor in de AWD, maar die heb ik nog niet gezien. De kleine parelmoervlinder is zo'n 4 cm van spanwijdte en is vaak tot in oktober te zien.

Nog een tegenlicht foto, deze keer van het klein geaderd witje.

Zwartsprietdikkopje met een hele lange tong. Het is een klein vlindertje van 2,5 cm en is tussen mei en september te zien.

De st. Jansvilnder is in juli volop te zien door het hele duingebied. Maar in augustus zijn ze weg, deze vlinders hebben maar een korte vliegperiode van eind juni tot eind juli / begin augustus. Het is een dagactieve nachtvlinder.


Het koevinkje, deze vlinder zag ik nu veel meer dan voorgaande jaren. Het koevinkje is een vlinder van ongeveer 5 cm en vliegt vooral in juni en juli.

.

De kleine vuurvlinder vliegt vanaf eind april tot in september, waarschijnlijk meerdere generaties want in juli zag ik mooie fel gekleurde exemplaren en deze wat blekere meer afgevlogen vlinders. Het zijn kleine vlindertjes van nog geen 3.5 cm maar wel opvallend door hun oranje bovenvleugels, ook in vlucht zijn deze vlinders goed te herkennen.


De heivlinder op watermunt. Het heivlindertje is een onopvallende vlinder, vooral wanneer deze op het zand zit en zijn vleugels helemaal sluit, dan zie je het beestje gewoon niet meer.

Een van mijn lievelingsvlindertjes, het icarus blauwtje

Wat zijn ze toch mooi, dit is het mannetje met felblauwe bovenvleugels, het vrouwtje heeft meer bruinige bovenvleugels.

Hier was ik blij mee, de argusvlinder. Een niet zo veel voorkomende soort. Deze foto maakte ik in augustus, wat verderop kwam ik nog een argusvlinder tegen en een oranje luzernevlinder. Die laatste kreeg ik helaas niet op de foto. Ik ben ook alle dagen op zoek gegaan naar de Keizersmantel, een zeldzame vlindersoort die al een tijdje op een bepaalde plek in de AWD rondfladdert. Maar helaas, deze mooie grote oranje vlinder heb ik nog niet gespot en blijft nog op mijn wensenlijstje staan.

Ik zag wel een andere grote oranjerode vlinder langs komen....de distelvlinder. Ik wachtte even tot deze ging zitten zodat ik hem rustig kon benaderen om een foto te maken. Dit is een vlinder waarvan ik ook de ondervleugels heel mooi getekend vind.

En van boven ziet ie er zo uit.

In augustus waren er ineens ook heel veel gamma uiltjes, een nachtvlinder die heel erg hyper is. Zelfs als het beestje nectar drinkt is het nog volop in beweging.
Niet eens alle vlinders die ik heb gezien staan in deze blog: het groot dikkopje en het bruin zandoogje had ik al in een eerdere blog mooi vastgelegd. Het viel mij op dat ik dit jaar minder bonte zandoogjes zie, een veel voorkomende vlinder die andere jaren echt overal te zien was, zo is elk jaar weer een ander vlinder jaar. Dit jaar lijkt toch een goed jaar voor de vlinders, ik heb in de AWD meer vlinders gezien dan de voorgaande twee jaar. Ja..nu alleen die ene mooie vlinder nog: De keizersmantel. De maand augustus is nog niet op, dus wie weet kom ik hem nog ergens tegen.

vrijdag 9 augustus 2013

OVP en Lepelaarsplassen

Dit is de kwak, een reigersoort. En zo had ik deze dag mijn tweede vogelsoort op de foto, die ik nog niet eerder had gezien. Dus wat dat betreft had ik een topdag. De kwak bleef lang in deze houding op de tak zitten zodat alle aanwezige fotografen hun kaartjes vol konden schieten. Ik liet het bij een paar foto's en keek even wat er nog meer te zien was.



Een ochtendje Oostvaardersplassen en een bezoek aan de lepelaarsplassen leverde weer een paar mooie momenten op.


Een ochtendje naar de Oostvaarders- en Lepelaarsplassen, daar zeg ik geen nee tegen. Ook als ik daar heel vroeg voor moet opstaan. Henk mailde me dat hij zondag naar de OVP wilde, dus ik ging mee om half 5 smorgens.......richting de OVP.
Als je zo vroeg op staat in de zomer, kun je ook genieten van de prachtige zonsopkomst. Wanneer je normaal gesproken op zondagmorgen je nog eens omdraait, sta ik om zes uur foto's te maken van de zonsopkomst langs de Oostvaardersdijk.
Na deze zonsopkomst gingen we snel naar het gebied "de driehoek" binnen de Oostvaardersplassen. Als je er vroeg bent heb je kans om veel edelherten te zien. Helaas, wij zagen slechts 1 edelhert hinde, een vos die voor ons uit wegrende (beide foto's mislukt)en een groep Konikspaarden.

Grazende Konikspaarden, wat een prachtige dieren zijn het. Als ik  daar zo wandel en de rust ervaar, dan weet ik weer waarom vroeg opstaan beloond wordt.  's Morgens is de natuur op zijn mooist. Alles ontwaakt, het licht is mooi, het is rustig in het gebied.


Deze Konikspaarden kregen het even met elkaar aan de stok, maar het bleef bij een klein onschuldig opstootje.
Bij de Oostvaardersplassen hadden we met Henk Schuurman afgesproken en met zijn drietjes gingen we naar de volgende locatie. Een plek dichtbij de Driehoek aan de Oostvaardersdijk, waar baardmannetjes zitten. Deze vogelsoort heb ik nog nooit op de foto kunnen zetten, sterker nog, ik heb er nog nooit eentje gezien.
Weldra hoorden we hun herkenbare geluid dat vaak omschreven wordt als "ping ping", ik vond het toch iets anders klinken, maar dit eenmaal gehoord te hebben, weet ik het baardmannetje nu wel direct aan zijn geluid te herkennen. We hoorden ze eerder dan dat we ze zagen, want oohhh wat zaten ze lekker verstopt in de struiken.

Dit was nog mijn beste foto denk ik, helaas niet mooi vrij op een tak. Dit is een baardmanvrouwtje, we zagen ook veel jonge baardmannetjes, maar de mooie mannetjes van deze soort lieten zich niet zien. Dus die wens blijft nog even staan. De vogeltjes zijn erg beweeglijk en zitten bijna niet stil. Het was voor mij vooral een dag van mooie momenten en heel veel net-niet-foto's.

Deze twee bleven wel even stil zitten en zaten ook vrij, maar ja, wel op een wat grotere afstand. Tja, ik ben ook niet snel tevreden. Natuurlijk, ik was super blij met mijn eerste baardmanfoto's maar ik wil zeker nog eens terug voor mooier en beter.

In het gebiedje waar de baardmannetjes zaten was ook een vogelobservatie hut. En daar vlogen heel veel zwaluwen rond. Om de hut, maar ook in de hut. Er was zelfs nog een laat zwaluwnest met piepende jongen. Prachtig die wijd open gesperde bekkies als moeder aan komt vliegen met een lekker hapje.
 
Buiten zaten de zwaluwen bij elkaar ik een boom

Misschien wat rommelig maar ik vond het leuk om op 1 foto twee zwaluwsoorten te hebben, de boerenzwaluw en de huiszwaluw.

Boerenzwaluw in het zonnetje. Het was weer een prachtige dag. Na de hitte van een paar dagen eerder was het nu aangenaam warm met een lekker zonnetje en weinig wind.
Wij lieten de zwaluwen en baardmannen achter, want we hadden nog een locatie in de planning. Omdat we op tijd terug moesten zijn vanwege afspraken in de middag hadden we alleen de ochtend uren. Op naar de Lepelaarsplassen. We hoopten dat de ijsvogel die daar vaak dichtbij de vogelhut op een tak neerstrijkt deze dag ook zin had om zich te laten zien. Maar zoals vaker, natuur laat zich niet dwingen. De ijsvogel kwam heel even langs, te kort om op de foto te zetten. Maar een andere bijzondere vogel maakte het missen van de ijsvogel voor mij wel weer goed.


Vier grote zilverreigers op het eilandje tegenover de vogelhut, de afstand was best groot, het licht was moeilijk, maar toch maakte ik even een plaatje. Rechts zitten nog twee aalscholvers die ook goed vertegenwoordigd zijn bij deze plassen.
Bij de Lepelaarsplassen kwamen we nog wat bekenden tegen. Helaas moesten Henk en ik weer terug naar huis, de tijd ging weer veel te snel. Het was weer genieten van veel mooie natuurmomenten. Ik schreef al dat het op fotografie gebied niet echt mijn dag was, verkeerde instelling, te laat, onscherp, takken ervoor, ijsvogel net weg.......dat kan ook wel eens gebeuren.........

En soms resulteert zo'n mislukte foto in een soort kunstwerk. Smorgens vroeg, veel te lange sluitertijd, opvliegende ganzen en een lepelaar hebben voor dit plaatje gezorgd. Ik vind het wel apart.
De beloofde blog met de vlinders uit de AWD komt eraan.......de eerstvolgende blog.