zaterdag 24 september 2022

Van zomer naar herfst in de Amsterdamse waterleidingduinen.

 Na de lange warme, droge zomer, dienden de eerste herfsttekenen zich aan, met regen en wind. De natuur was er blij mee, en ik was vooral blij met de lagere temperaturen. 

En dan is het tijd om terug te blikken op de zomerperiode. Ondanks de warmte ben ik bijna iedere week op pad geweest in de duinen, ik stemde de dagen wel af op het weer, want er was altijd wel een aangenamere dag....


Tot in september vlogen er icarusblauwtjes in de duinen. Soms, op een meer bewolkte dag, kon ik ze goed benaderen en fotograferen.


De jonge vosjes worden snel groot, hoe lang zouden ze nog blijven?


Kleine damhertjes heb ik dit jaar nauwelijks gezien. Soms in de avond trof ik er eentje op het pad.


Mister big ears


Tijgerspinnen waren er volop. Maar ze zaten vaak verscholen in het hoge gras of de pitrus, dus fotograferen van een enigszins vrij zittend exemplaar was nog wel een uitdaging. Deze heeft een juffertje te pakken.



Damhert met bastgewei in de avondzon


Ja, ze waren er wel, maar wat was het zoeken. En in geen jaren heb ik zo weinig boomkikkers gezien. In augustus komen de kleine kikkertjes tevoorschijn en waar ik er vorig jaar op een ochtend nog 10 kon vinden, had ik nu met veel moeite een paar kikkertjes gevonden, waaronder deze die mooi vrij in de varen zat.


De jonge vosjes krijgen steeds meer een eigen gezicht en ik kan ze eindelijk een beetje uit elkaar halen, zoals dit vosje met de enorme oren.


En het enige meisje van de jongen van dit jaar.


Damhert stond wat lager aan het water, omdat het hert in de zon stond heb ik flink onderbelicht, waardoor het water in de achtergrond zwart werd maar het hert niet zo fel in de zon staat.


He broertje van Big Ears,  met de mooie ogen.


Eem wat ouder jong van een andere moervos. De jongen van deze moervos zijn al zo'n beetje vertrokken naar een eigen gebied. Alleen dit vosje laat zich af en toe nog zien.


De eerste tekenen van de herfst, de varens verkleuren en het bont zandoogje is behoorlijk afgevlogen.


Er is hei in de AWD. Helemaal in de zuidelijkste punt. Het was prachtig half augustus, maar niet te fotograferen omdat het hele gebied met heide is afgezet met een groot hek. Dus dat was door het gaas heen fotograferen, en macrowerk zat er niet in.


Het meisje


grote bonte specht. Ook gewone bosvogels vind ik prachtig om te fotograferen. Ik kan hier echt van genieten, en terwijl veel fotografen zich op de roodpootvalk stortten half september, vermaak ik mij prima met een GBS (Grote Bonte Specht).


Een damhertje in het bos geeft mij een beetje een sprookjesachtig gevoel.



En de volgende serie.....zonder woorden. Broer en zus, zo lief samen.






Ik sluit af met mijn favoriete vosje, dat ik sinds begin mei niet meer had gezien. Wat was ik blij toen ik haar eindelijk op 11 september weer eens zag, en ze ziet er prachtig uit. Hopelijk ga ik haar de komende maanden blijven zien, want juist nu worden ze zo mooi in wintervacht. Vorig jaar heb ik in de winter nauwelijks een vos gezien, dus afwachten wat het dit jaar wordt.


En net buiten de AWD, liet het bosuiltje zich ook weer zien.

Het is nu even een overgangsperiode, de vlinders en libellen verdwijnen, de herten bereiden zich voor op de bronst en eten vooral veel en de wintergasten laten nog even op zich wachten.  Dus...als het weer een beetje meewerkt, ga ik komende tijd ook wat anders fotograferen, maar ik zal zeker regelmatig weer in mijn favoriete gebied zijn voor een lange wandeling, want wandelen is altijd fijn.

donderdag 8 september 2022

Weekendje Zuid-Limburg

 Na een lange, veel te warme zomer, waarin ik veel en lang heb gewerkt, waren we echt toe om er even uit te gaan. En omdat in het eerste weekend van september de formule 1 ervoor zorgt dat ik de dagen ervoor ook niet in de AWD kan komen, leek dit weekend heel geschikt om naar de andere kant van het land te gaan. Ons geliefde heuvelland....Zuid Limburg.

Parende icarusblauwtjes met groothoeklens

Een weekend is kort, we komen op vrijdagmiddag aan en maandagmorgen vertrekken we weer, dus de twee weekend dagen hebben we goed benut met mooie wandelingen, een bezoekje aan de bakker, de rustmomentjes en voor mij een behoorlijke beproeving om de oranje luzerne vlinder vast te leggen.


De wandelingen:

Zaterdag vertrokken we iets na negen uur voor een mooie wandeling. Inmiddels kennen we de omgeving al aardig en komen we op plekken die ik al tientallen keren heb gefotografeerd. Hieronder een kleine impressie van de wandeling van zaterdag van bijna 18 km.


Soms valt de telefoon foto beter uit dan die met de camera....dit uitzicht zet ik iedere keer weer op de foto, omdat ik het zo mooi vind. Het doet denken aan Toscane, en nu met de droogte helemaal. Wat waren de velden geel en bruin gekleurd. En elke tractor veroorzaakte een flinke stofwolk.



Veel maisvelden onderweg, de maiskolven zagen er nog goed uit, maar verder was alles bruin en dor.


mooie kleurschakeringen in de velden


De wandeling, screenshot van mijn telefoon, ik heb die Fitbit app nog niet helemaal door hoe ik een mooi, en meer gedetailleerd kaartje eruit kan toveren.


Zaterdagmiddag, na de wandeling, ging ik nog even vlakbij het bungalowpark op zoek naar vlinders. Terwijl ik zo bezig was, stapelden de donkere wolken zich op, maar het bleef droog.

Op zondag bleef het bij een ommetje, al om half elf liepen we te puffen in de zon. Tja, boven de 25 graden vinden wij het niet zo fijn meer. Dus we besloten via de bakker terug te gaan naar het huisje en de rest van de middag lekker in de schaduw wat te lezen en te relaxen, dat is ook vakantie.




Kasteel Schaloen

Al snel tijdens de wandeling werden wij links en rechts gepasseerd door hardlopers. Ook de wielrenners waren er volop. Dat is echt het nadeel van in het weekend gaan....drukte...overal....


rondje om de kerk :-)


De vlinders

Omdat begin september nog wel een tijd is dat sommige vlinders er nog zijn, had ik ook daarop ingezet voor de middagen. Vlakbij het huisje is een veldje met bloemen, soms afgesloten door een hek, maar nu was het open. Ik zag wilde peen staan en hoopte dus op een koninginnenpage. Die was er niet helaas. Wel zag ik meerdere oranje luzerne vlinders vliegen.

Maar ohh, wat zijn dat adhd vlinders, ze zitten echt nooit stil. Nog erger dan de icarusblauwtjes die ook veel aanwezig waren en ook heel druk.....


Ik had al snel door dat parende icarusblauwtjes wel stil blijven zitten. En als ik ze dan heel rustig benader, dan kan ik zelfs met mijn macrovoorzetlens van dichtbij foto's maken.


Ook wel lastig want het scherptegebied is klein met zo'n voorzetlens, en dan is het goed opletten dat beide vlinders (oogjes ) scherp zijn.



Dit was een ander paartje, van de openings foto bij het hek, maar nu met macrolens.

De zon verdween achter donkere donderwolken en ik zag meteen dat de luzernevlinders meer rustmomenten kozen. Eindelijk, ik was al een uurtje bezig met observeren en volgen, dus nu was het mijn kans.


En ook dan is het een kwestie van geduld, want ze kiezen vaak de verkeerde plek, laag in de vegetatie, in een rommelige omgeving, op de grond of achter sprieten. Deze zat wel heel even mooi op de klaver.


En wat later ging een vlinder drinken van de gele bloemen, die nog niet uitgebloeid waren, die drinkmomentjes zijn de kansen, dan zitten ze wat langer stil. Maar voorzichtigheid blijft geboden, rustig naderen want anders zijn ze weer weg.

Alles bij elkaar heb ik er toch wel anderhalf uur aan besteed om deze vlinder te fotograferen. Geduld en niet opgeven. Gelukkig was ik helemaal alleen in dat veldje en dat is wel zo rustig.



Er waren ook veel kleine vuurvlinders, die veel toegankelijker waren dan de blauwtjes en luzerne vlinders. Gek genoeg zag ik helemaal geen dagpauwoog of atalanta vlinders, die soorten heb ik deze zomer heel weinig gezien.



Nog een uitzichtje op Oud Valkenburg om deze blog af te sluiten.

Op maandag diende de hitte zich weer aan dus wij gingen vroeg terug rijden naar Leiden. Helaas was het daar net zo warm en mogelijk nog kleffer dan in het Zuiden.  
Het was een heerlijk weekendje weg, even de accu opladen. Genieten van het samen eruit zijn, wandelen, fotograferen, lezen.....kortom een vakantiegevoel, wat van mij wel wat langer had mogen duren.