Amsterdamse Waterleding duinen: Zwanen en meer

In dit blogje wat meer aandacht voor een prachtige watervogel: De zwaan,

en in dit geval de knobbelzwaan en de wilde zwaan.

Rustende knobbelzwaan. Ik liep heel rustig in de richting van een groepje knobbelzwanen. Ze bleven rustig en zo kon ik vanaf 2 meter deze foto maken. Ik vond dat veertje dat net voor de snavel zat zo mooi.

Je ziet wel regelmatig twee knobbelzwanen samen, of een ouderpaar met wat grotere jongen, maar 3 knobbelzwanen samen had ik nog niet zo vaak gezien. De rechter leek wel wat te willen imponeren, maakte geluidjes en strekte steeds haar (of zijn) hals.

In rust maar toch alert want het oogje geen steeds open en dicht......

Het had een paar dagen gevroren en de zwaan lag te rusten op het ijs, wat verderop was het water nog open. Gelukkig heeft de AWD veel plekken waar bij lichte vorst het water open blijft, goed voor de ijvogeltjes, die ik vooral snel voorbij vliegend heb gezien.

Portretje

Wat zijn ze toch mooi.  Een knobbelzwaan kan mij zo een uur bezighouden. 

Deze zwaan probeerde indruk te maken op een tweede knobbelzwaan (buiten beeld), prachtig die vleugels zo opgeheven.

In het laatste licht....

Voordat ik naar de andere zwanensoort ga,nog even een tussendoortje met iets heel anders.

Ruig haarmos,nog geen centimeter groot (klein)

En dan lig je met temperaturen rond het vriespunt in het gras,want ja.....we gaan wel voor een laag standpunt natuurlijk

Maar het valt nog niet mee dit mosje mooi op de foto te krijgen. Gelukkig is het voorlopig nog te zien in de AWD, dus ik ga het gewoon nog een keer proberen.

En dan die andere zwanen ......

De wilde zwanen, mijn favoriete wintergasten

Niet altijd even goed te benaderen of te fotograferen, er staat nogal eens wat riet in de weg.

En dan ineens wordt er met de vleugels gewapperd, dat was even snel reageren maar ik ben blij dat ik dit momentje kon pakken.

En nog op een andere plek in de waterleidingduinen.......terwijl ik dit viertal fotografeerde hoorde ik in de verte het geluid van een groep andere wilde zwanen.

En daar vlogen ze. De vier reageerden wel door ook geluidjes te maken maar ze bleven wel zitten.

Ik wandelde aan het einde van de middag terug naar de uitgang (Oase ) deze keer. Het blijft al wat langer licht,maar als je dan in het laatste licht nog foto's maakt,moet je wel erg hard naar de uitgang lopen. Dat overkwam mij dus,maar ik was nog voor het donker buiten.

En met deze mooie statige blauwe reiger eindigt dit blogje.

Deze foto's zijn nog allemaal van februari. We zitten inmiddels al bijna in maart aangekomen dus ook dan hoop ik in de AWD weer mooie en bijzondere momenten te kunnen vastleggen.

Boshut Espelo

Ik had al verschillende mooie foto's voorbij zien komen die waren gemaakt vanuit de nieuwe hut van Arjan Troost in Espelo. Toen de weerberichten koud weer met kans op sneeuw voorspelden, heb ik Miranda gevraagd of zij op korte termijn  tijd had om samen naar deze hut te gaan.

En  13 februari vertrokken we 's morgens vroeg richting het oosten van het land. Vanuit de auto zagen we bij Deventer boven de IJssel de zon prachtig opkomen, helaas geen gelegenheid om langs de snelweg te stoppen voor een foto. Dus doorgereden naar Holten en Espelo.

Met de routebeschrijving was de hut snel gevonden en om negen uur zaten we helemaal klaar.

Het was meteen druk voor de hut,met name de kool-  en pimpelmezen bleken helemaal gek op de meegebrachte meelwormen. Ook een roodborstje liet zich regelmatig zien.

De hut staat op een open plek aan de rand van een bos, daardoor is er voldoende licht en is er ook wat ruimte rondom waardoor de achtergronden niet al te druk worden.

Op deze  mooie zonnige winterdag richtte ik mij vooral op het ijs dat zich op een deel van de waterbak had gevormd. Mezen fotograferen kan natuurlijk overal, maar dit was toch wel een unieke kans om de vogels in zo'n mooie winterse setting vast te leggen.

"Even mijn snavel schoonmaken...."

De vogels kwamen vaak op het ijs en dronken soms wat water, een deel van de waterbak was open.

En deze koolmees waagde zich zelfs aan een ijskoud bad.

En ook de takken rondom de waterbak werden veel bezocht,vooral door de mezen. Het licht was prachtig en ook hier is de achtergrond niet te druk.

 De boomklever liet zich maar heel af en toe zien. Met deze foto ben ik wel blij. Het klevertje bleef lang genoeg stil zitten voor een paar leuke foto's.

Roodborstje op het ijs

En ook de merel waagt zich even op de gladde ijsvloer.

We hoopten natuurlijk op een eekhoorn, ik vind het gewoon zulke leuke beestjes en een eekhoorn in de sneeuw is natuurlijk helemaal geweldig.

Rond half elf zagen we ineens iets roods heel snel aankomen vanaf de rechterkant. 

Ja,daar issie

Er werd even wat gedronken en daarna kwam er een rondje langs de waterbak. We hadden her en der in de sneeuw nootjes verstopt en we hoopten dat de eekhoorn die zou vinden en ter plekke zou gaan opeten.  

Vliegens vlug was ie

Er werd even wat geknabbeld en daarna was ie weer even verdwenen

om een uurtje later weer terug te komen om wat te drinken.

Ondertussen dooide het behoorlijk, de sneeuw rondom werd heel snel minder. Dat de vogeltjes zich op het ijs wagen snapten we wel, die wegen zo weinig. Maar de eekhoorn is toch tien keer zwaarder dan een koolmees, dus toch wel gewaagd wat ie hier deed...

Mijn mooiste foto van deze dag, de drinkende eekhoorn, met spiegeling en een winters sfeertje.

Eekhoorn in de sneeuw, deze wens is vervuld. We kwamen erachter dat de eekhoon niet de enige was die nootjes at , de gepelde hazelnoten werden ook door de koolmezen meegepikt.

Later in de middag werd het rustiger. De eekhoorn werd verjaagd door een merel waar hij echt van leek te schrikken, want hij kwam niet meer terug. De mezen kwamen ook wat minder langs. Tja,de meelwormen waren op dus wellicht hadden ze geen zin in het gewone zaad. Deze pimpelmees ging er nog even mooi voor zitten.

Halverwege de middag pakten we onze spullen zodat we nog voor de spits thuis waren. Het was een zeer geslaagde dag. Deze hut is erg mooi, ook gunstig gelegen met de zon de hele dag van achteren of een beetje opzij, maar geen tegenlicht. Rondom staat de begroeiing ver genoeg om  de foto's, zelfs met mijn Panasonic Lumix met een rustige achtergrond te maken.

Je zit ook heel confortabel binnen, er is zelfs een electrisch kacheltje voor de koude winterdag.

Als deze hut wat langer draait hoop ik dat er wat meer soorten gaan komen,zoals appelvink,kruisbek en kuifmees. Complimenten voor Arjan Troost voor deze mooie hut.

Eindelijk sneeuw: Winter in de Waterleidingduinen

Het werd pas op vrijdagochtend echt voorspeld.....er zou sneeuw komen. En wel op vrijdag-zaterdag nacht, zaterdag overdag en ook in de nacht naar zondag. En dat kwam goed uit, in het weekend en voor zaterdag had ik al een afspraak met Loes om in de AWD te gaan fotograferen.

Nadat we deze reiger met een net gevangen kikker hadden gefotografeerd begon het een beetje te sneeuwen.

De vlokken werden groter

En het werd een heuze sneeuwbui, fotograferen werd haast onmogelijk. De camera ging onder mijn jas en zo liepen wij in de sneeuwbui het infiltratiegebied in.

In het infiltratiegebied, het is opgehouden met sneeuwen, maar het blijft 80 tinten grijs met een beetje wit.......

Op zoek naar herten op het middenveld,  waar ze toch altijd wel in grote getalen aanwezig waren. Maar nu moesten we ze echt zoeken....

Jaahh, gevonden, een lief klein hertje.

En ook dit schatje bleef even staan. Het viel mij op dat de herten schuw waren, je kon ze van afstand fotograferen, maar wanneer je iets naderde....gingen ze er als een haas ehhhhh hert vandoor.

Pas op....overstekend wild.

De zon kwam er niet bij deze dag, en het licht was om drie uur al een beetje weg, dus we liepen terug naar ingang Oase, genietend van de knisperende sneeuw onder onze voeten.

Een dag later.....er was nog meer sneeuw bijgekomen,dus ik pakte mijn spullen vertrok wederom naar de AWD. Want.....ik had nog geen foto van een vos in de sneeuw...

De zon was net op, en ik was de eerste die op het pad liep. Wat is dat toch heerlijk,om over een laag verse sneeuw te lopen, het te horen kraken onder je voeten.

In het bos was het sprookjesachtig. Zo mooi met de sneeuw in de bomen, de foto lijkt zwart wit maar het is toch echt kleur.  Het gevoel van hier lopen en om je heen kijkend dit allemaal zien...is niet te beschrijven, en ook niet op een foto over te brengen. Dit was gewoon een CarpeDiem moment.  Even stil staan en genieten. Want je weet maar nooit,misschien moeten we wel weer 4 jaar wachten op zo'n pak sneeuw.

Nog een bosfoto, ook al is het niet over te brengen op een foto.

Winterwonderland

 En daar zien we het eerste hert van deze dag,mooi in het winterse landschap

En er waren meer herten, een overzichts foto van het landschap met de herten. Daar wordt ik toch steeds weer blij van. Landschapjes zijn mooi, maar als er een dier in staat voegt dat voor mij wel wat toe.

Een landschap zonder dier fotograferen is ook lastiger,waar anders het dier de blikvanger is, moet ik hier echt ernaar op zoek. Het kale boompje links dan maar. De lucht kleurde ineens een beetje roze.

Genieten van een pak sneeuw.....

En de vos in de sneeuw, helaas niet de foto die ik graag wilde, vosje stond op een heel rommelige plek met zo'n drukke achtergrond....

Maar ook hier dacht ik weer, ik maak toch wat foto's want ook dit kan weer 4 jaar duren voordat ik weer een vos in de sneeuw kan fotograferen.

 Nog een foto van het vosje met alleen maar sneeuw, ik stond wat verder weg, maar er waren veel fotografen die op 2 meter van de vos wilden zitten. Dat vond deze vos niet leuk, ze ging er vandoor en voor mij was dit ook een moment om weg te gaan. Ik fotografeer graag vossen, maar niet als er 20 mensen achteraan rennen en de vos een beetje in paniek niet meer weet waar ie heen moet.

Op de terugweg naar uitgang Zandvoortselaan, en nu is die klinkerweg ineens helemaal niet zo saai.

Ik heb deze dagen weinig wintergasten gezien. Geen wilde zwanen, slechts 1 grote zaagbek en een witgatje. Wel zag ik meerdere keren een ijsvogel (geen foto helaas) en heel veel graspiepers (ook geen foto).

Wat een heerlijke dag was dit, het zonnetje kwam erbij en ondanks de wat gure oostenwind was het toch heerlijk. Ook deze dag maakte ik weer een flinke wandeling.

Wat een heerlijk weekend, het was genieten van het pak sneeuw. Al is het fotografisch niet helemaal geworden wat ik hoopte (ik wordt ook steeds kritischer en wil steeds meer) waren het toch twee dagen die in het teken stonden van ...Genieten!