Amsterdamse Waterleidingduinen: september

September, de overgangsmaand, van zomer naar herfst. Het kan zomaar nog 25 graden zijn en een ander moment heb je een storm met windkracht 8.

Deze maand bezocht ik weer enkele malen de waterleidingduinen en het was weer lastig een selectie te maken uit alle foto's.

Ik begin met dit intieme zwanenportret. Toen ik deze foto maakte zat ik op ongeveer 2 meter van deze zwaan.....

tijdens de wandeling door het infiltratie gebied kwam ik halverwege dit groepje tegen. Probleempje, ze zaten midden op het pad, met aan beide kanten water. Ik mag hier in dit gebied niet van het pad af, had ook niet gekund, dan had ik het water in gemoeten.

Wat doe je dan? Weer het hele stuk terug lopen.....

of wachten en in de tussentijd de zwanen fotograferen en hopen dat ze het water in gaan.

Na een half uurtje had ik wel door dat ze het water niet in gingen. Het was poetsen en dutten..

gelukkig hadden ze zich iets meer naar links verplaatst waardoor er wat ruimte kwam aan de rechterkant van het pad. Ik bleef laag, en hield de dieren in de gaten, ze bleven rustig dus voorzichtig passeerde ik het groepje. Was toch wel even spannend.

Wat verderop kwam ik deze schoonheid tegen.... ze was eerst heel voorzichtig, maar ik bleef rustig en ging zitten...

En zij deed hetzelfde...

en aan het einde van die avond nog een betoverende zonsondergang, onderweg naar de uitgang, en daarna in rap tempo doorlopen....om voor het donker buiten het gebied te zijn.

begin september was het zomers warm

Nog volop heidelibellen, maar het spinnenwebje en de duindoornbessen verraden dat het toch herfst wordt.

Nog een enkel boomkikkertje

En nog een grote boomkikker op een andere plek

Het zeldzame bloemetje parnassia , zo mooi maar lastig om te fotograferen.

De laatste vlinders....een afgevlogen icarusblauwtje

Dit vosje had ik al meer dan een jaar niet gezien. En ineens stond ze daar achter mij. Ze is inmiddels een van de  oudste bekende vosjes dat ik in de Waterleidingduinen ken.

heerlijk relaxed vosje

Daar is het mooie vosje weer, in een herfstachtig decor.

De oude brombeer, een mooie rekel die zich nu weer regelmatig laat zien.

Op de beukenlaan ging ik op zoek naar paddenstoelen, en ik vond deze mooie porseleinzwammetjes.

Soms moet je even goed naar beneden kijken en zie je zomaar een prachtige pantherameniet staan, ook nog eens in een echt herfstdecor, met beukenootjes. 

Eind september gaat de damherten bronst beginnen, de damhertmannetjes bereiden zich vanaf half september voor, veel eten en op zoek gaan naar een bronstkuil....

Deze stoere man heeft zijn plek aan de rand van het bos al gevonden, en hij ziet er al aardig stevig uit, klaar voor de bronst.

Wat zijn die staart meesjes toch lastig te fotograferen.... van de hele serie hield ik een foto over, de rest was onscherp of..een lege tak....want die vogeltjes zijn vliegens vlug.

Detail van een paardenbijter, die waren er nog veel in september, net als de heide libellen en de dazen.

Blauwe reiger, portret

Op weg naar de uitgang kwam ik broer en zus nog tegen, geen welpjes meer maar echte pubervosjes

Het rekeltje

en het mooie moervosje.

En bij uitgang Zandvoortselaan lag deze meneer mij nog even aan te kijken.

Eind september was ik nog twee keer in de duinen, maar deze foto's bewaar ik voor de volgende blog anders wordt deze echt te lang. In die volgende blog waarschijnlijk ook  een verslag van de damhertenbronst, die inmiddels is begonnen.

De Hoge Veluwe: paddenstoelen en edelherten...

September is de maand van de edelhertenbronst. Als het even kan, bezoek ik NP De Hoge Veluwe dan  om het spektakel met de burlende herten mee te maken.

Maar er is meer....zeker begin september, dan heb je nog de restanten van de zomer : heide en een vlinder, en de eerste tekenen van de herfst: paddenstoelen.

Op vrijdag 14 september ging ik samen met Henk eerst op zoek naar paddenstoelen.

Dat viel tegen. Waar wij een jaar eerder allerlei soorten en maten tegen kwamen moesten wij nu echt zoeken om er ook maar eentje te vinden....

's morgens vonden we nog een stukje dopheide

En nog met een heivlindertje erop.

Pantherameniet, familie van de vliegenzwam en zeker ook giftig

 Kleverig koraalzwametje, heel klein maar valt wel op met dat oranje kleurtje

helaas niet meer intact, maar vond ze toch wel leuk

Kleine zwammetjes op een bedje van mos, beetje uitgedroogd, want de regen ontbrak in de dagen ervoor.

En dan heb je een grote paddenstoel, zit daar een leuk kikkertje...

En nog even vanuit een andere hoek, met een andere achtergrond

jazeker , er was toch nog hier een daar een polletje hei te vinden dat gewoon mooi paars was, maar het merendeel van de hei was bruin, uitgedroogd......met dank aan die hete zomer.

Op naar de wild arena

Het bekende landschap van de wildbaan waar we hoopten dat de herten zich tussen de twee bomen zouden laten zien, omdat we dan ook een aardige achergrond hebben in de foto's.

Daar zijn de hindes, het lijkt wel of het er ieder jaar minder zijn. Deze avond was het maar een klein groepje, met een aantal jonge dieren er bij.

zij durfde iets dichterbij te komen

een jong edelhertje, altijd leuk

De baas komt eraan

Zo te zien heeft de hinde er nog geen zin in.....

En ook deze dames hebben geen interesse

Dan maar even burlen om indruk te maken

Stoere man

  

Nou, dan ga ik maar weer...

pfff, het is ook zo vermoeiend, die bronst, ik ga er maar even bij liggen...

Het kleintje kwam even drinken,  mooi moment, maar ohhhh wat is die achtergrond daar toch lelijk.

Op weg naar de uitgang, de zon verdwijnt langzaam achter de horizon (en de wolken).

Hindes op de heuvel, eerder stond het burlende mannetje er ook (eerste foto) maar op het moment dat de lucht echt mooi kleurde, zat meneer beneden in de modderpoel.

Het is toch ieder jaar weer leuk om mee te maken. Meestal ga ik een paar keer, maar of dat dit jaar gaat lukken weet ik niet. In deze serie mis ik toch wat foto's van de hindes, dus als ik nog een keertje ga, dan krijgen de dames wat meer aandacht, want nu waren mijn ogen vooral gericht op de baas van de wildbaan, dat mooie grote edelhert met zijn indrukwekkende burlllllll.

Weekendje Zuid-Limburg

Traditiegetrouw gaan Jeroen en ik in het voorjaar of najaar (of dit jaar beiden) naar de mooie Zuid-Limburgse heuvels. Het eerste septemberweekend was een prachtig zonnig weekend. Niet te warm, koele nachten, dus prima wandelomstandigheden. Ik had wel op mist in de ochtend gehoopt, omdat je dan mooie foto's van de heuvels kan maken met een bepaalde gelaagdheid die zonder mist niet zo mooi uitkomt. Geen mist, strakblauwe luchten.....maar wel een heerlijk ontspannen weekend.

Vrijdagmiddag nog even een rondje gewandeld in de directe omgeving van ons huisje. We logeerden weer in Bungalowpark Schin op Geul en via de achteringang, zit je meteen op dit mooie paadje.

Zaterdag ochtend, al vroeg op pad. Hier op dit punt fotografeer ik graag de heuvels. Hopelijk ooit nog een keer met mist en een opkomende zon. Dan moeten we wel wat vroeger vertrekken als deze ochtend, want rond negen uur gingen we op pad.....

Een mooi paadje tussen de mais velden door, de strak blauwe lucht en het felle zonlicht nodigde niet uit om onderweg veel foto's te maken. We zagen nog wel een paar vlinders, maar allemaal druk fladderend of zittend op de grond. 

Later die zaterdag kwamen er wat vriendelijke wolkjes, dan wordt het fotograferen van een landschapje toch meteen wat interessanter. Dit maisveld was behoorlijk droog, ik vroeg mij af of het nog wat zou worden met deze mais..

Ja dus, de kolven zagen er heel goed uit. Gelukkig

Er vlogen behoorlijk wat heide libellen rond.

En de houtpantserjuffer wilde ook wel even poseren.

 Anders was het met de blauwe glazenmaker (dankjewel Maria), die ging op de meest onmogelijke en vaak lelijke plekjes zitten, als ie niet druk rond aan het vliegen was.....deze was nog de beste van de foto's.

De sprinkhanen lieten zich later op de dag goed horen, wat een herrie. En ze zaten overal. Het gaf toch echt het vakantie gevoel.  Ze zitten vaak goed verstopt en je moet ze maar net even zien tussen het groen.

Als ze aan het tjirpen zijn, bewegen ze hun vleugels, en daardoor kun je ze betrappen, want dan beweegt er ineens iets in het groen

Ter illustratie dit filmpje (uit de hand, dus een beetje schokkerig)

Toch nog een vlinder, ook niet op een mooie plek, op het kiezelpad...... de kleine vuurvlinder

Zondagmorgen weer om negen uur op pad,  de geul over richting kasteel Schaloen

Schaloen

We wandelden deze morgen in het Gerendal, maar wat landschapsfoto's betreft slaagde ik er niet in om wat moois te maken.... dus het blijft bij onderstaande foto van een buizerd, ver weg in de boom.

Een buizerd op de uitkijk.

Het werd zondagavond en tegen achten ging ik nog even vlakbij het huisje kijken naar de zonsondergang. Door de heuvels verdwijnt de zon al eerder dan in het westen aan zee.

Het laatste zonlicht, de herfstkleuren laten zich al zien.

Misschien volgend jaar in oktober gaan: meer herfstkleuren en ook meer kans op mist.

De zon verdween achter de heuvels, geen geweldige kleurenpracht.... ik heb ze hier wel eens mooier gezien, een paar jaar geleden... voor zonsondergang blog in link even door scrollen naar onderen.

En de koe komt nog even kijken bij het hek. Welteruste koetje, de zon is onder...tijd om te gaan slapen.

En zo werd het maandag en moesten we alweer terug. Wederom een paar heerlijke dagen samen in de mooie omgeving van het heuvelland. Tot een volgende keer maar weer.