woensdag 17 juli 2013

supermiddag in de AWD

Soms heb je van die dagen dat alles mee lijkt te zitten: het weer is perfect, je kan een aantal wensen op je lijstje afstrepen en je gaat vol energie met een grote glimlach naar huis. Zo'n middag had ik op vrijdag 12 juli in de Amsterdamse waterleiding duinen.
Ik was tegen 12 uur in de duinen, dit keer had ik ook weer ingang Zandvoortselaan genomen. Ik liep langs het westerkanaal richting de Oranjekom om daar nog even langs het bezoekers centrum te gaan. Met in mijn achterhoofd een wensenlijstje: jonge vosjes, damhertkalfje, roodborsttapuit en st. Jans vlinder, vergat ik vooral niet om te genieten en om me heen te kijken. Ik richt me nooit teveel op mijn wensen, want dan heb je veel minder oog voor alles wat er wel is en niet op het lijstje staat.

Zoals deze zwaan met haar jong. Het kleintje deed precies na wat moeder deed, en zo waren ze samen synchroon aan het poetsen. Het was nog grijs en bewolkt, maar toen ik richting het Noorden keek zag ik blauwe lucht en voelde ik dat het met het weer helemaal goed zou komen.

Bij het bezoekerscentrum is een veldje waar altijd veel vlinders zitten. Van voorgaande jaren wist ik dat ik hier de st. Jans vlinder zou kunnen vinden. En ze waren er, ze bleven heel mooi zitten op een stengel, waardoor ik zelfs de foto's met macrovoorzetlens kon maken. En daarmee moet ik toch best wel dichtbij komen.


Ondanks de wind (ja toch weer) kon ik met de macrolens hele mooie foto's maken en ik was heel blij dat ik zo'n fijne rustige achtergrond had.

Nog eentje dan, de roltong is hier mooi te zien.

Ook het kleine vuurvlindertje liet zich mooi zien.

Langs het betonnen kanaaltje is de kans heel groot om hertjes tegen te komen en in juli zijn daar ook veel damhertkalfjes te vinden. Deze stond even wat los van een groepje hindes en keek mij aan met haar grote bambi ogen. Wat zijn ze toch lief.

Even een landschapje tussendoor, het klaarde heel mooi op en het was heerlijk daar aan het water.

De eerste heidelibellen vlogen weer rond, dit is denk ik een bruinrode heidelibel, maar eerlijk gezegd heb ik moeite om die soorten uit elkaar te houden. Hij zat me in ieder geval vanaf zijn uitkijkpost aan te grijnzen. Ik vind deze libellen altijd een beetje een blik hebben met een grote glimlach.

Deze jonge witte kwikstaart heeft nou niet het mooiste plekje uitgekozen om even te poseren.

En ineens was daar een van de jonge vosjes. Het was al bijna half 6 en ik stond op het punt om richting uitgang te gaan, maar ja....als die kleine zich aandient dan weet je het wel, dan blijf ik nog even.

Moeder vos was er ook en ik hoopte op een intiem momentje tussen moeder en kind. Door de snelheid en de korte duur van het moment vergat ik wat verder uit te zoomen en staat de staart van moeder vos er niet op.

Maar de kleine werd weggestuurd. Moeder vos was een beetje humeurig want ze joeg haar kleintje steeds weg.

Het jonge vosje ging een stukje verderop wat beteuterd zitten kijken.
Je kan veel zeggen over de tamme vossen / rugzakvossen en voeren van deze dieren, maar ze hebben hun instinct en dat zegt: jagen.
We zagen het net te laat. Het jonge vosje was ineens verdwenen om even later terug te komen met een konijn in haar bek. Ze gaat er snel met de buit vandoor, de andere vossen kijken toe maar laten haar gaan.

De roodborsttapuiten zaten veel op hun post te zingen, hier het vrouwtje.

En in de avondzon kon ik ook het mannetje nog fotograferen.

Grazende hertjes vlakbij de uitgang Zandvoortselaan, wat is het avondlicht toch mooi.
Inmiddels was het zeven uur en begon mijn maag te knorren, tijd om naar huis te gaan. Met een grote glimlach liep ik richting uitgang. Deze middag had ik niet willen missen. Het wensenlijstje is er nog steeds, want een intiem onderonsje tussen moedervos en kind of tussen een damhert hinde en haar jong....dat wil ik nog steeds. En zo heb ik een reden om snel weer terug te keren naar het prachtige AWD. Een gezonde verslaving zal ik maar zeggen. 

maandag 15 juli 2013

Op zoek naar reeën

Bleef het bij dit zoekplaatje of kregen we de reeën nog mooi in het veldje te zien? 

zondag 7 juli 2013

van zomer tot herfst in de AWD

De dag begon zo mooi, donderdag 4 juli, een blauwe lucht, zon, een licht briesje. Ik wandelde helemaal blij de AWD binnen, dit zou een mooie warme zomerdag worden. Maar toen ik 9 uur later (!) de duinen verliet was het grijs, miezerde het en stond er een straffe westenwind. Maar in die tussenliggende uren heb ik mij natuurlijk weer opperbest vermaakt. Van macro tot tele, tot landschap, alles zat erin deze dag.
Tegen negen uur 'smorgens liep ik bij ingang Zandvoortselaan het gebied in. Het was heerlijk rustig en naast de zang van vogels hoorde ik helemaal niets. Ik besloot via de Appelenberg en Rozenwaterberg naar het Vliegersmonument te lopen. Bij dat monument zie je altijd wel damhertjes, en ik hoopte nog op mijn eerste kleine damhertje van dit jaar.

Daar is bambi, ze stond goed verstopt op een donker plekje aan de bosrand. Wat verderop, buiten beeld, stond moeder haar te roepen, de geluidjes van de herten doen dan denken aan miauwende katjes.


De libellen vlogen overal rond, maar mooi ergens gaan zitten deden ze niet. Ja op het pad. Hier een oeverlibel vrouwtje, die mij even zat aan te grijnzen.

Deze blauwe joekel zag ik al een paar keer overvliegen, de grote keizerlibel. toen hij ergens in het gras landde en bleef zitten, greep ik mijn kans. Na 1 foto ging ie er weer vandoor.

Landschapje in de buurt van het eiland van Rolvers. ik besloot even de Pannenlander weg te nemen om daar via een zijpaadje bij een veldje te komen waar het vol bloemen staat.

En bloemen betekent in deze tijd van het jaar......vlinders. Hier zit het groot dikkopje te genieten van de nectar van de distelbloem.

Ook de bruine zandoogjes waren volop aanwezig en ook deze vlinders vonden de distels erg leuk. Gek genoeg zag ik vooral deze twee soorten vlinders. Het icarusblauwtje heb ik deze dag helemaal niet gezien, en ook de St.Jansvlinder kon ik nog niet vinden.

De kleine parelmoervlinder was er wel, een van de mooiste vlinders in de duinen. Helaas ging het op een niet zo mooie plek zitten. En deze vlinder zou ik nou eens met gesloten vleugels willen zien, de ondervleugels zijn namelijk prachtig en je weet dan meteen waarom deze vlinder zo heet.

Een jong vosje, al helemaal tam. Het was niet te voorkomen dat de jongen net als hun ouders gevoerd worden en dus nu al helemaal aan mensen gewend zijn.

Nogmaals dit mooie jonge vosje.

Bij de vossen had ik met Henk afgesproken. Er waren verder nauwelijks mensen bij de bekende vossen stek, er werd niet gevoerd dus we konden de vossen hun gang laten gaan en zo zagen we hoe twee vossen het met elkaar aan de stok kregen. Het ging er hard aan toe en ook heel snel, waardoor ik maar 1 foto had die nog een beetje redelijk was, de rest was onscherp. Terwijl even later deze twee vossen in de struiken liggen uit te hijgen, lopen wij wat verder.

En dan komen weer een andere vos tegen. Dit vosje met een wat vale vacht (volgens mij heeft het dier zelfs een naam: Bleekie) zat een beetje chagrijnig te kijken. We weten dat ze jongen heeft die nog wat kleiner zijn dat het andere jonge vosje, maar deze jongen laten zich niet zien. Misschien zijn ze nog schuw zoals het hoort bij een vos.

De rups van de st. Jacobs vlinder.
Al wandelend zien we boven ons de lucht steeds donkerder worden, het begint ook hard te waaien en het wordt fris. Mijn jasje gaat aan en even later begint het zelfs te miezeren. Ik kom zelfs licht te kort voor echt mooie foto's, bijna alles is in de prullebak gekomen. Alleen onderstaande foto van het damhertje was nog wel aardig.

Een damhertje, een van de weinige hertjes die we zagen deze middag. Henk en ik hebben allebei het idee dat er minder damherten zijn dan vorig jaar. Maar toen we later iemand spraken werd deze mening niet gedeeld. Maar ik zie zelf echt veel minder herten, ook niet meer de grote groepen mannetjes die ik eerdere jaren altijd wel tegen kwam op het Vinkeveld of de Beukenlaan.
Rond zes uur waren we bij uitgang Pannenland en kon ik van Henk een lift krijgen naar Leiden. Het was een prachtige dag, met zeer wisselende weersomstandigheden en mooie momenten in de natuur.

zaterdag 6 juli 2013

Groene Jonker, Waverhoek en de Meije....prachtige natuurgebieden

Na een grijze start werd het een prachtige zonnige dag, met veel mooie momenten.



Op zondag 30 juni had ik met Henk afgesproken om naar de Groene Jonker, Waverhoek en nog een ander natuurgebied te gaan. Bij de Groene Jonker troffen we ook HermanHenk SchuurmanElma en Harry en Henri.
Met dit groepje trokken we de hele dag de natuur in, met hele mooie momenten, die helaas niet allemaal (goed) op de foto zijn vastgelegd. Zo waren mijn foto's van buizerd, bruine kiekendief en purperreiger gewoon te slecht voor de blog. Maar gelukkig had ik toch een paar blogwaardige foto's die een  indruk geven van deze prachtige dag in de natuur.


Het eerste gebied dat we bezochten was de Groene Jonker


Het was nog wat grijs en bewolkt deze ochtend maar.......

de vogels lieten zich goed horen, zoals deze blauwborst die uitbundig zat te zingen. Ook de snor, rietgors en rietzanger hoorden we volop, maar ik kreeg deze vogels niet goed op de foto (zat te veel riet voor of de afstand was te groot).

Voor de blauwe reiger lopen een paar kemphanen, altijd leuk om deze vogels te zien.

We verlieten De Groene jonker en kwamen aan in het gebiedje Waverhoek. Al meteen aan het begin van het gebied zagen we deze kluut met jong. Er liepen nog een aantal jongen bij haar. Zo heel jong zijn ze trouwens niet meer want ze zijn al bijna net zo groot als de ouders, aan het verenkleed is het nog wel te zien, welke kluut de juveniel is.


Wat verderop kwamen we een kluut tegen met een wel heel piepklein kluutje. Gaaf.



De donkere wolken werden verdreven, de lucht werd mooi blauw, de zon brak door en wat ziet alles er dan toch anders uit. Het water is ineens blauw in plaats van grijs.

En ook in de Waverhoek hoorden we de blauwborst en ook hier konden we hem mooi fotograferen.


Weer een juveniele kluut, maar nu in het zonnetje.



De kleintjes krijgen zwemles


Op naar het volgende gebiedje, gelegen in de Woerdense Verlaat, het heet De Meije. Hier zagen we al snel dit futen paartje met kleintjes. Genieten toch.



Een impressie van het gebied. Hier over de sloot kwamen regelmatig zwarte sternen vliegen, en heel soms bleven ze even "bidden", voor ons de kans op een foto, want vliegend zijn ze gewoon te snel.

Mijn eerste zwarte stern foto, hier ben ik dus ook wel heel blij mee. De purperreiger kwam ook over vliegen, maar die foto is mislukt. bij Henk en Herman staat ie er wel mooi op, dus je kan even op hun blog kijken.



De St. Jansvlinders lieten zich ook zien, maar met het harde licht was het lastig fotograferen.

Niet alleen vogels, maar ook vlinders waren er volop te zien. Toen de zon goed doorkwam, zagen we overal vlindertjes, zoals dit kleine vosje.


En het klein koolwitje

In het natuurgebiedje De Meije (Woerdense Verlaat) stond een veldje vol met rietorchis. Vanaf de rand maakte ik snel deze foto, want het is een kwetsbaar plantje, daar wil je niet doorheen banjeren om een mooie foto te maken. En alweer waaide het hard, wat op de foto ook wel te zien is.
Na het bezoek aan De Meije keerden we nog even terug naar De Groene Jonker, in de hoop dat de geoorde futen zich nog mooi zouden laten zien. Helaas, dat zat er niet in, maar het was toch verder een heel geslaagde dag, met voor mij de eerste zwarte stern op de foto, voor het eerst jonge kluten gezien, op twee plekken een zingende blauwborst en een overvliegende purperreiger. Wat wil je nog meer. Een topdag dus.