Twee keer op de paarse hei: Kalmthoutse en Westerheide

In augustus kleurt het op de heide paars....en ieder jaar hoop ik daar wat te kunnen fotograferen. Natuurlijk heb ik een wensenlijstje voor de heidefoto's zoals vlinders en libellen, een ree op de paarse hei, spinnenwebjes met druppels of mistige sfeerbeelden. Maar dat lukt niet altijd, de mistfoto's gaan niet lukken als ik er niet smorgens heel vroeg ben en de vlinders laten het dit jaar sowieso afweten.

Wat ik allemaal wel kon fotograferen is hieronder te zien.

De eerste heide wandeling was op vrijdag 18 augustus, op de Kalmthoutse heide, samen met natuurvrienden en boswachter Frans Kapteins bezochten wij dit prachtige gebied, aan de Belgische kant.

Ondanks het grijze weer , was er toch wel hier en daar een bij te vinden. Maar de vlinders en libellen kon ik op een enkel fladderend hooibeestje en de heivlinder niet vinden.

We kregen een flinke plensbui over ons heen, waardoor we toch even onder wat bomen hebben moeten schuilen om niet helemaal doorweekt te raken. De wegtrekkende bui geeft wel een mooi beeld, helaas geen zon deze dag, maar dat mocht de pret niet drukken.

Ook de grote groene sabelsprinkhaan moest de bui trotseren.

Rood bekermos, ik kan het niet laten om dan even op de grond te gaan zitten met mijn macro voorzetlensje.  En terwijl ik hier mijzelf even lekker uitleef, lopen de anderen verder en zien een gladde slang.....helaas die heb ik gemist, maar Henk had hem op de foto, zie zijn blog

Aan het einde van de middag klaart het op...

Hei met druppels in plaats van hei met beestjes....

En door al dat vocht schieten de paddenstoelen uit de grond, zoals deze.....die mij altijd aan tijgerbollen doen denken.

Of dit paddenstoeltje, waar ik de naam niet van weet.

Detailfoto van een zwavelzwam, deze zagen we op een dode boomstronk bij het bezoekerscentrum

Dinsdag 22 augustus had ik weer een dagje hei gepland, en dit keer waren de weersomstandigheden een stuk beter.

We kwamen net aan op de Westerheide toen we in de verte de schaapskudde zagen. We liepen direct die kant uit want zo'n schaapskudde op het paarse heideveld is natuurlijk ook erg leuk.

Maar wat krijgen we nu.....de kudde verlaat de hei....dat was nou jammer. We zijn er even achteraan gelopen en zagen dat de schapen achter een hek werden gezet in het bos.

Waar de schapen lekker dicht bij elkaar stonden, warm.....daar hadden ze blijkbaar geen last van.

En ook nu ging ik op zoek naar de kleine beestjes, bijtjes waren er genoeg, maar weer geen vlinders. Libellen waren er wel maar die waren zo actief dat ze maar bleven vliegen en geen moment stil zaten.

Paars. De Westerheide ziet er dit jaar weer goed uit, het wisselt per jaar, zeker als het heidehaantje heeft huisgehouden is de hei niet mooi. Maar dit jaar is het weer een goed jaar voor de hei.

In het bos zagen we een reegeit, tja..in het bos...ik wilde haar zo graag in dat paarse vlak hierboven, maar ja, de natuur laat zich niet dwingen en ook de reeën niet. Ook later op de avond lieten ze zich niet zien op de hei, helaas...

Dan nog maar een plaatje van de reegeit in het bos.

De enige vlinder die ik zowel in Kalmthout als op de Westerheide goed kon fotograferen was de heivlinder, deze zat mooi in de avondzon. De heivlinder zit vaak op de grond en valt dan bijna niet op met de vleugels die hetzelfde eruit zien als de grond. De binnenvleugels laat hij zelden zien, die zijn oranje.

Naast het veldje met boekweit waar in de vroege zomer de reeën komen snoepen (helaas was ik daarvoor dit jaar te laat dus ook dat blijft op mijn wensenlijstje voor volgend jaar staan) liep dit kleine konijntje te scharrelen.

Op de terugweg naar station Bussum Zuid, kwamen we op de Bussummerheide nog de Schotse Hooglanders tegen.

Het was beide dagen genieten op de hei, twee verschillende gebieden, verschillende weersomstandigheden en verschillend gezelschap.  Helaas heb ik niet alles van mijn wensenlijstje kunnen afstrepen (vlinders op een heidestruik, ree op de paarse hei), maar zo hebben we volgend jaar weer iets om op de kalender te zetten.

Amsterdamse Waterleidingduinen: Augustus 2017

Waar het in de eerdere maanden vaak zonnig en warm was, viel augustus een beetje tegen met het weer. Vaak bewolkt, veel wind en ook de nodige regen dagen. Dus dit keer een blogje met foto's van begin augustus en helaas ontbreken de vlinders een beetje. Ook in de waterleidingduinen was het dit jaar geen goed jaar voor de vlinders. Alleen de keizersmantel had het reuze naar zijn zin daar en was in grote getalen aanwezig, maar die is in de juli blog al uitgebreid aan bod gekomen.

Augustus is de maand van de heidelibellen. Er komen in de AWD 3 soorten voor: de steenrode, de bloedrode en de bruinrode. Waarschijnlijk heb ik ze allemaal wel gezien en vast ook op de foto gezet, maar ik kan het maar niet onthouden hoe je ze uit elkaar houdt.

Heidelibel op zijn uitkijkpost met in de achtergrond een tweede in dezelfde houding.

Parende heidelibellen.

Een padje op het pad, deze bleef mooi zitten zodat ik de macrolens kon makken en vanaf een heel laag standpunt deze foto kon maken. Het padje was ongeveer een centimeter groot (klein).

Ook deze boomkikker was maar een centimeter klein. Ik zag heel veel kleine boomkikkertjes, maar grotere exemplaren kon ik nergens vinden. De boomkikkers had ik in voorgaande maanden al uitgebreid laten zien, dus daarom nu maar 1 foto, die ik zelf wel erg leuk vond.

Een blauwvleugel sprinkhaan in het zand, zo valt hij nauwelijks op, maar zodra hij weg vliegt zie je de blauwe vleugels, die qua kleur lijken op die van het icarusblauwtje, mannetje.

En dit is het icarusblauwtje, mannetje, niet de allermooiste foto maar omdat ik van deze vlinder zo weinig heb gezien, wilde ik hem er toch bij zetten.

Opvallend was wel het grote aantal argusvlinders, die meestal laag bij de grond zitten. Landelijk gaat het heel slecht met deze soort maar in de AWD heb ik er in augustus veel gezien,  meer dan de landelijk veel voorkomende vlinders zoals de koolwitjes, atalanta, dagpauwoog. Ook de kleine vuurvlinder schitterde in afwezigheid dit jaar, maar die kan ik in september nog tegenkomen.

En hier is weer een heidelibel, die net iets te eten had gevangen en op een duindoornstruik zijn hapje op peuzelde, mooi was dat hier de kleuren van de libel terugkomen in de achtergrond kleuren.

Een mest kever, nog niet eerder gezien in de AWD, op de Veluwe zie ik ze altijd wel, maar voor de AWD was het voor het eerst.

 Meestal wandel ik tussen Vogelenzang en Zandvoort, maar een enkele keer wil ik de lange busreis wagen voor een paar uurtjes De Zilk, en vooral in deze periode als de damherten op hun mooist zijn.

Damhert mannetje staat even stoer te poseren, prachtig in de vacht en een mooi groot gewei. De basthuis zit er nog omheen, maar eind augustus gaan ze de basthuid vegen en dan is het gewei klaar voor de bronst, die in oktober begint

Rustend mannetje met licht bastgewei, als je goed kijkt zie je ook de doorbloeding onder de basthuid. Zodra deze stopt laat de basthuid los.

Stoere hertenman, och wat had ie last van al die vliegen op zijn neus en hals...

De hei, helemaal in de zuidpunt van de AWD is een klein stukje heide. Vorig jaar was het prachtig, helemaal paars. Dit jaar hadden ze van Waternet een stukje afgezet, een lelijk hek eromheen, daar groeide de heide uitbundig, maar daarbuiten was het toch een stuk minder dan vorig jaar... Deze foto heb ik dan ook met mijn camera door het hek heen gefotografeerd, voor mooie uitgestrekte paarse velden, moeten we toch ergens anders heen.

Weer terug in omgeving Panneland (Vogelenzang),de damhertjes worden snel groot. Moeder hert en haar kind kijken mij even nieuwsgierig aan.

Ook de jonge vosjes uit een eerdere blog groeien heel hard en zijn al bijna net zo groot als de volwassen vossen.

Mijn favoriete vosje, en de kleinste van het stel

Het andere vosje was heerlijk aan het relaxen in het zand. Ik was op dat moment alleen daar, met de drie jonge vosjes in de buurt, die gewoon lekker hun ding deden en dat was vooral luieren en slapen.

Het jonge rekeltje, heel nieuwsgierig..

 De moeder van twee van de drie kleintjes gaat haar eigen weg, de kids moeten nu zichzelf redden en zo treffen we deze moervos een heel eind verder op aan tussen de gele bloemetjes.

 Poseren is niet haar hobby, ze zat heel mooi tussen de bloemen maar leek die aandacht toch niet zo leuk te vinden.

Zo anders was deze oudere vos, die ging gewoon zitten, deed zijn ogen dicht en genoot van het zonnetje. Ook hier had ik even een momentje met de vos samen. 

Nogmaals het kleine vosje

Omdat ze mijn hart heeft gestolen.

En zo was het ook in augustus weer volop genieten in de Waterleidingduinen, ook al viel het met de vlinders tegen, er was toch weer genoeg te zien.

En in september kunnen er nog steeds vlinders rondfladderen, zijn de heidelibellen er nog en begint het langzaam herfst te worden met de vruchten aan de bomen , de spinnenwebben, paddenstoelen en de langzame verandering van de kleuren, dus wie weet .....dat alles in mijn volgende AWD blog.

ijsvogels, augustus 2017

Sinds een paar jaar probeer ik ieder jaar een plek te bezoeken waar ijsvogels zitten en ook broeden. In de voorgaande jaren heb ik daar al prachtige foto's kunnen maken. Het is wel altijd lastig plannen, want  voor de uitvliegende jongen waren wij net een week te laat.....en toen wij er waren, zaten de vogels opnieuw op de eieren. Dus weinig activiteit wat betreft visjes vangen en interactie tussen man en vrouw. Gelukkig werd er af en toe wat gepoetst voor de hut zodat ik toch nog een paar leuke plaatjes kon schieten.

In de vroege ochtend hadden we even het geluk dat de twee vogels even samen op een tak zaten. Later in de ochtend was het afwisselen van het broeden iets dat heel snel ging, de ene vogel vloog het hol in, terwijl de ander er vlak daarvoor heel snel uit vloog en uit het zicht verdween.

We moesten het deze ochtend dus van de poets sessies hebben.....

Altijd alert, ook tijdens het poetsen

Gelukkig bleef deze ijsvogeldame langere tijd voor de hut om haar verenkleed te fatsoeneren.

Wat zijn het toch mooie vogeltjes, en het is toch altijd weer genieten als we ze van zo dichtbij kunnen zien.

De zon kwam die ochtend heel even door.....

Mevrouw had last van een braakbal......omdat het anders veel te veel foto's worden heb ik ze maar even in een collage gezet......toch handig als je een camera hebt die veel foto's per seconde maakt, want dit duurde echt slechts enkele seconden.....

Mevrouw was net terug van een rondje rond de plas om visjes te vangen, de man was uit het hol gekomen en zat in de boom. Hier kijkt zij omhoog en roept naar hem...

Ze blijft nog heel even zitten om vervolgens het hol in te vliegen voor haar broed beurt.

En dan is het tijd voor de poetsbeurt van het mannetje..

Wat een kleuren..

vleugeltje strekken..

Even uitrekken

En na nog even op de tak te hebben zitten poseren ging de man er voor lange tijd vandoor. Deze foto's zijn tussen zeven en tien gemaakt, daarna gebeurde er weinig meer en ging het wisselen van de wacht zonder poets beurt. Dan heb je nauwelijks kans om een foto te maken, dus we waren erg blij met die eerste twee uurtjes.

Nu hopen we dat deze eieren uitkomen en de jongen succesvol groot worden gebracht, dan gaan we voor nog een bezoekje, als de jongen in het hol gevoerd worden en de visjes af en aan geleverd worden.

Maar dat is dus nog even afwachten, komende weken worden spannend of het goed blijft gaan met deze leg en de jongen als ze uitkomen.