donderdag 28 augustus 2014

De boomkikker in de AWD, augustus 2014

Vorig jaar had ik het geluk voor het eerst een boomkikker te fotograferen, maar die had ik niet zelf ontdekt. Ik was daar toen helemaal mee in mijn nopjes, maar wilde natuurlijk mooiere / betere foto's. Dit jaar ben ik diverse keren op een plek geweest waar ik vorig jaar de boomkikkers had gezien. Vaak zocht ik tevergeefs. Tot ik in augustus ineens bij 3 achtereenvolgende bezoekjes de boomkikkertjes zag, zelf gevonden. Ze lieten zich soms mooi fotograferen, dus daarom een blog geheel geweid aan de boomkikker.
Dat ze lastig te vinden zijn kun
je op deze foto wel zien. Ze zijn
gewoon heel erg klein en hebben
ook nog eens dezelfde kleur als het
blad van de bramenstruik. 
 En als je dan zo'n kleintje ziet, dan kan je je geluk niet op.
 Ik probeerde iets dichterbij te komen, de krassende duindoornstekels negerend, om zo met mijn macro voorzetlens een foto te maken. De kikker bleef mooi zitten, zodat Cees die met mij mee was na mij ook zijn fotoshoot kon doen.

 Er kwam wat beweging in het kikkertje.
De boomkikker is in Nederland een zeldzame soort. Verspreid over het land komen slechts enkele populaties voor.  

Even overstappen naar een ander plekje.
Het biotoop van de boomkikker bestaat uit poelen met aangrenzende struikachtige begroeiing.  De eitjes worden in de poeltjes afgezet, waar de zon goed op kan schijnen. Bij een temperatuur van 15 graden of meer kunnen de kikkervisjes zich ontwikkelen en  boven de 20 graden vind de metamorfose plaats. Dit warme voorjaar is zeker goed geweest voor de boomkikkers.

 Zo, de kikker zit weer, vouwt zijn pootjes onder zijn lijfje en lijkt heel relaxed, zich niets van mij en Cees aantrekkend.
De voortplanting vind plaats van April tot juli. De mannetjes zitten dan laag bij de grond en wachten daar op een vrouwtje. Dit is ook de periode dat de kikkers luidruchtig kwaken, vooral 'snachts. Overdag willen de mannetjes ook wel eens hun gekwaak laten horen, vooral bij zonnig weer.

Op een andere plek zagen we dit kleintje nog, een heel klein exemplaar van zo'n 2 centimeter, viel bijna niet op tussen de bladeren.

 Een paar dagen later was ik er met Conny en ook toen hadden we het geluk de boomkikkers aan te treffen, twee stuks vlak bij elkaar. Om de beurt maakten we foto's, de kikkers zijn al die tijd niet van hun plek gekomen. Hier werd er even een pootje gestrekt.
De boomkikker is zo'n 3-4 cm , de huid is glad van boven, maar de buik is wat ruwer, hierdoor kunnen de kikkers goed blijven hechten aan de tak of op het blad. De kikker heeft zogenaamde hechtschijven aan de vingers en tenen, een soort zuignappen om beter te blijven plakken.

 om daarna weer in de rust-stand over te gaan. De kleur van de boomkikker is helder groen. De kleur kan afhankelijk van het klimaat of de gemoedstoestand van de kikker varieren. Bij stress wordt de kleur donkergroen tot bruin. (wat was ik blij alleen maar mooie helder groene kikkers te zien).

Deze foto vind ik zelf heel mooi, een aandoenlijk koppie. Ik vroeg me af waar boomkikkers in de wintermaanden blijven. Natuurlijk is het antwoord wel ergens op het internet te vinden. In de winter is het voor de boomkikker te koud om actief te zijn en zoekt de kikker een schuilplaats om in winterslaap te gaan., zoals holle bomen of holtes tussen boomwortels.

De kikker lijkt wel in slaap te gaan valllen, en wij besluiten verder te gaan om dit kikkertje zijn rust te geven. Overdag zul je ze meestal in deze houding aantreffen, want de boomkikkers is  's nachts actief. Overdag sparen ze energie en 's nachts gaan ze op zoek naar voedsel dat bestaat uit kleine insecten, kevers en wantsen.

 Nog een laatste plaatje van dit goed meewerkende model, deze kikker konden we op een paar centimeter naderen.

Dit was de enige
boomkikker die wat in beweging kwam
waardoor de pootjes met de zuignapjes
even mooi te zien waren. 
Het was een geweldige ervaring om de boomkikkers van dichtbij te kunnen bekijken en fotograferen. Hopelijk kunnen ze zich in dit gebied in alle rust voortplanten en handhaven. 

zaterdag 23 augustus 2014

Zomervaria AWD 2014

Bijna een maand was ik niet in de Amsterdamse waterleidingduinen geweest maar eindelijk kon ik weer, en ja....dan doe ik het meteen goed, dan ga ik 3 keer in nog geen twee weken.
De foto's in deze blog zijn op verschillende dagen gemaakt ( 8, 14 en 16 augustus) en bevat nog een aantal heerlijke zomerse plaatjes.
Langs het van der Vlietkanaal vond ik nog een aardig afgevlogen keizersmantel aan op 8 augustus.
Op 16 augustus zagen we er ook nog eentje op die plek maar het beestje had bijna geen vleugels meer over toen.

De lachende ....rode heidelibel (steenrode?)

Bambi met grote oren, in augustus waren de jonge damhertjes goed te zien, en wat worden ze snel groot.

Kiekeboe juffers vind ik zo leuk, daar maak ik graag een macro foto van.

Bont zandoogje, op 8 augustus waren de vlinders nog volop te zien, de week erna waren het er al veel minder.

Klein geaderd witje, vlakbij de uitgang Zandvoortse laan, waar mijn wandeling van 8 augustus eindigde.
Op 14 augustus ging ik een dagje met Cees op pad
En ook deze keer liet een kleine bambi zich mooi zien.
Het was een heerlijke zomerdag met een afwisseling van zon en wolken.
 Hollandse wolkenlucht, wat is het toch genieten om op dit soort dagen door het duin te wandelen. Dat zou ik dan wel elke dag willen.

De kenners van het gebied zullen deze boompjes wel herkennen, het Groot Zwarteveld.

Mooie damhertman op het Groot Zwarteveld, nog met bastgewei. Dit hert ziet er goed uit, de komende maand zal hij zich helemaal vol eten zodat ie sterk genoeg is om aan de bronst te beginnen. In die periode eten de mannetjes herten nauwelijks.

Even langs het moervosje, die jammer genoeg steeds vlak voor je neus gaat staan en de voorkeur heeft voor de oerlelijke klinkerweg. Het liefst gaat ze daar zitten of liggen. Even was ze op een mooi stukje grasland, zo zie ik haar toch veel liever.
Zaterdag 16 augustus was ik er weer, deze keer samen met Conny.
Aan het einde van de ochtend was het zonnig en lieten de libellen zich goed zien, zoals deze paardenbijter.

En weer een ..rode heidelibel, een bloedrode denk ik, maar ik twijfel steeds tussen de heidelibel soorten.

Met het zonnetje erbij wil de zandhagedis ook wel even tevoorschijn komen, en als je heel rustig dichterbij komt, blijven ze rustig zitten. Ik wist niet dat ze zulke scherpe nageltjes hebben.
De zon verdween echter, het begon hard te waaien en het werd zwaar bewolkt, ineens leek het wel herfst. Mijn vestje moest aan en stil zitten was niet fijn, dus maar weer lekker doorwandelen en zien wat er nog op ons pad komt, we hadden al veel mooie momenten gehad die dag, daarover later meer.
Eindelijk een vossenfoto waar ik heel tevreden over ben, niet te dichtbij en niet poserend en vooral niet op de klinkerweg.  Gewoon mooi in het open veld en in actie.

Opklaringen aan het einde van de middag, zodra de wolken verdwenen en de wind iets minder werd, voelde het niet meer zo herfstachtig aan.

Sprinkhaantje bleef even mooi zitten.

Tegen zessen waren we terug
bij De Oase, om op het terras
nog even na te genieten met
wat drinken en appeltaart. 
Het roodborstje aan de rand van het terras liet zich goed fotograferen, ook de koolmezen waren niet bang, die kwamen op de tafeltjes om de kruimels weg te pikken.
Het waren weer een paar heerlijke dagen in de prachtige natuur van de AWD, ik had het echt gemist. 

zondag 17 augustus 2014

NS Wandeling Lange Duinen

Het was alweer een tijdje geleden dat ik samen met vriendin Marion een NS- wandeling had gemaakt. We kozen dit keer voor een niet al te lange wandeling, op 1 augustus, met de start in Amersfoort, mooi tussen onze woonplaatsen Harderwijk en Leiden in. Om 11 uur vertrokken we vanaf de voorkant van het Amersfoortse station richting het natuurgebied gemeente Soest.
De wandelroute loopt door de natuurgebieden
korteduinen, Soestduinen en Lange duinen. 
De Lange en Korte duinen zijn nog zogenaamde levende stuifzandgebieden, het landschap verandert er voortdurend. Er zijn ook op sommige plaatsten grote hoogteverschillen op korte afstand (die hadden we echter niet op de wandeling) en vliegdennen waarvan de wortels soms helemaal bloot zijn gewaaid.

 Het was begin augustus, maar de hei begint al paars te kleuren. Op deze wandeling kwamen we slechts een klein stukje hei tegen.

 In de bossen aan het begin van de wandeling zaten heel veel vogels, we hoorden de boomklevers, zagen zwartkopjes wegvliegen en hoorden meerdere spechten ratelen. Deze grote bonte specht kon ik van een afstandje redelijk op de foto zetten.
 Op een bloemenveldje in de aanlooproute naar de Korte Duinen waren aardig wat fladderende vlinders. Deze citroenvlinder bleef even stilzitten. Deze vlinder had ik deze zomer nog niet op de foto....nu dous wel.

 De Korte duinen, het kleinere stuifzandgebied.

Prachtig landschap

Landschap Lange Duinen, ik heb nog even gekeken of ik de bomen zag die met hun wortels boven de grond uitkomen, het ziet eruit alsof ze voeten hebben en elk moment weg kunnen wandelen. Helaas zag ik ze niet kort aan de wandelroute en ik zag het niet zitten om met deze warmte de zandvlakte op te gaan. De luchtvochtigheid was inmiddels ook behoorlijk toegenomen dus het was een beetje klef geworden.
Vanaf een schaduwplek onder een van de bomen, keken we uit over de zandvlakte. Hier aten we nog een broodje en dronken we wat voordat we het laatste stukje naar Station Soest zuid door het bos wandelden. 

Deze foto maakte ik nog ietsje eerder, de steenrode heidelibellen vlogen overal rond en kwamen vaak op de afrastering zitten. Ik kon er dus op wachten dat er eentje vlakbij kwam zitten op een uitkijkpost.

En hier zat deze libel.
Op de achhtergrond de bomen en
de zandverstuiving 
We hadden het heel rustig aan gedaan, dus 4 uur later kwamen we op station Soest-Zuid, waar we nog tijd hadden voor een koel drankje voordat we in de trein naar huis stapten.

zondag 10 augustus 2014

Zomer in de Amsterdamse Waterleidingduinen (3)

Een blog met foto's die ik begin juli maakte in de Amsterdamse Waterleidingduinen


Ik loop heel erg achter met mijn blogjes, deze foto's zijn dus nog van begin juli.
Door de vele bezoekjes aan de AWD begin juli, heb ik nog veel foto's van deze uitstapjes. Dus wederom een zomers AWD blogje met alweer veel vlinders.
Bruin blauwtje
Icarusblauwtje

Zwartsprietdikkopje

nogmaals de keizersmantel, op 11 juli zag ik er maarliefst 4.

Blauwborst
Boompieper

 
Blauwvleugelsprinkhaan, zo zittend op de grond valt ie bijna niet op. Tot het moment dat ie wegvliegt en zijn prachtige icarusblauwe vleugels toont.

Ik plaats niet altijd zoveel vossenfoto's maar deze keer is het aandeel vossen weer wat groter in mijn blog, waaronder een drieluik van de moervos die zich even heerlijk uitrekte.

mmmm even rekken
en strekken

Een ander vosje lag in het zonnetje (warm)

en even later toch maar in de schaduw

Op weg naar uitgang Zandvoortselaan zag ik dit vosje nog in het veld zitten...

en een damhertmannetje met een mooi bastgewei

Nogmaals het damhertmannetje

Damhertmannetje van dichtbij, het bastgewei kun je hier goed zien. In augustus zullen de herten het gewei gaan vegen, dan is het gewei volgroeid en stopt de doorbloeding via de bast. Het gewei zal dan in oktober klaar zijn voor de bronst om de gevechten met de andere mannetjes aan te gaan.

Vlak bij de uitgang trof ik dit duo aan, ze keken de hele tijd naar beneden, was daar op de grond iets te zien? Ik zag het pas toen ik de foto thuis op mijn beeldscherm zag, linksonder in de hoek.....
En hiermee eindigt deze lange blog. De zomer in de AWD heeft veel te bieden en ik geniet er steeds weer van.