De mooiste foto's van 2020

 Op de laatste dag van het jaar komt er traditiegetrouw het jaaroverzicht. Mijn mooiste foto's van afgelopen jaar. Het was een jaar dat anders was, in alle opzichten, dus ook voor mijn fotografie.

Geen gezellige uitstapjes met fotomaatjes of vriendin naar de Brouwersdam, Oostvaardersplassen of vogelhutten..... Dit jaar geen eekhoorntjes, steenuiltjes of ijsvogels. Geen bronst op de Veluwe, geen zeehondjes bij de Brouwersdam.

Maar gelukkig was er ook veel WEL. Natuur dichtbij de stad kan ook heel mooi zijn, dus in dit overzicht zitten ook veel foto's die ik in de omgeving van Leiden heb gemaakt, naast de foto's uit mijn geliefde AWD, want zodra reizen weer mogelijk was na de eerste lockdown, was ik daar weer met grote regelmaat te vinden.

Even terug naar begin 2020....De winter die geen winter was maar meer op een verlengde herfst leek. Dus in tegenstelling tot mijn vorige jaar overzicht, geen sneeuwfoto's.

Januari: Na een flinke regenbui klaarde het op en kwam dit vosje vanuit de struiken om van het versgevallen regenwater te drinken. Het mooie licht, de spiegeling en het moment maakten deze foto tot foto van de maand januari.

Februari herinner ik mij vooral als onstuimig. Wat nou wintermaand, dit was regelrecht herfst. Gevolg was dat bijna alle krokussen in het stadspark plat lagen door de storm en regen. Op dit groepje na. Tijd voor het macrovoorzetlensje en het boterhamzakje.

Maart: En toen werd het lente. En Covid-19 kwam in het land. Op een zonnige voorjaarsdag vermaakte ik mij een paar uur tussen de bosanemoontjes. Volgens mij ging diezelfde avond Nederland op slot.

De intelligente lockdown: met de trein reizen mocht niet meer ( tenzij noodzakelijk), dus ik zocht de natuur dichtbij huis op. Met deze lockdown kwam ook het thuiswerken. En een voordeel daarvan is, dat ik voor werktijd nog even op de fiets de natuur in kan gaan. Zo heb ik in het voorjaar menig zonsopkomst vastgelegd. Deze zitten niet in dit jaaroverzicht.

April: In Polderpark Cronesteijn waren oranjetipjes gezien. Meerdere ochtenden speurde ik de pinksterbloemen af, tevergeefs.....de oranje tipjes waren er wel , maar kwamen pas als het al warm was, en dan fladderen ze vooral.  In de vroege ochtend vond ik wel een klein geaderd witje op de pinksterbloem en daar was ik ook heel blij mee. 

Mei: grutto.  Eigenlijk was dit eind april, op Koningsdag, maar ik had van mei geen mooiere foto, dus deze grutto, die er in mei ook volop was in de polders, mag de mei-foto zijn. Vlak na zonsopkomst zat daar deze grutto op een prullenbak, net wakker, in de ochtendzon. Het koolzaad op de achtergrond maakt de foto af.

Juni: niet de meest originele, maar wel mijn mooiste van juni. Een juffertje in de zonnedauw.

Juli: Eén van de jonge vosjes. Wat groeien ze snel. Dit kleine meisje was het favoriete jonge vosje. Maar waar is ze nu toch gebleven? Sinds oktober is ze niet meer gezien. Maar in de zomer van 2020 heeft ze mij menig mooie avond bezorgd, waarbij ik met een grote glimlach weer naar huis ging. (dat mocht toen weer....met de trein).

Augustus: een prachtige rolwolk.  Deze foto maakte ik met mijn telefoon (en ik ben nog steeds verbaasd over het resultaat, de foto haalde zelfs het RTL4 weerbericht). Ik moest ook nog wel eens voor mijn werk op locatie zijn. Zo ook deze dag..... Ik fietste de straat uit en zag dit. Op de brug stopte ik even voor wat foto's, en trok vervolgens meteen mijn regenpak aan, want die had ik echt wel nodig.

September: De bezoekjes aan de pier van Ijmuiden waren ook schaars dit jaar. Toen het nog mocht was het niets dan storm en regen, daarna mocht ik niet reizen, en toen werd het zomer en ga ik echt het strand niet opzoeken. Dus aan het eind van de zomer, ging ik pas naar Ijmuiden. Helaas was de pier afgesloten wegens onderhoud, dat wist ik niet. En wat was ik blij met de drieteenstrandlopertjes op het nagenoeg verlaten strand, waarmee ik mij een dik uur vermaakte, en ik toch niet voor niets die hele reis naar Ijmuiden had gemaakt.

Oktober: voor mij is het inmiddels traditie om in oktober meerdere keren naar Huys te Warmont te gaan voor de paddenstoelen. Ook deze maand oktober heb ik mij uitstekend vermaakt in het bos, vaak tussen de buien door. Hier had ik een gelukje, het lieveheersbeestje wandelde over de rodekoolzwammetjes, en dan is het een kwestie van op het juiste moment afdrukken.

Inmiddels is het november, de maand van de herfstkleuren. En daarom is mijn november foto een herfstbos. Ik ben toch 1 keer op de Veluwe geweest. Niet alleen voor de mooie herfstkleuren maar ook om de door mij gemaakte foto  , de eervolle vermelding in de Roots fotowedstrijd, op groot formaat te bekijken.

December: rust.....

Een paar dagen na deze foto was de tweede grote lockdown een feit. Voor hoelang?  We wachten het af.  Met deze rustgevende foto, ja alweer een DTS, sluit ik mijn jaar overzicht met mijn persoonlijke top 12.

Maar, ik ben iemand die niet kan kiezen dus nog 3 net-niet foto's als toegift.

Tenslotte wil ik weer iedereen bedanken die dit blog heeft gevolgd. Dat waardeer ik heel erg. Daarnaast ook dank voor alle leuke reacties, zowel hier in de blogs als op facebook waar ik de blogberichten deel. Hoe het blog en fotojaar 2021 eruit gaat zien durf ik nu nog niet te zeggen. Ik denk dat ook 2021 nog een jaar wordt met uitdagingen, en dan niet alleen op fotografie gebied.

Voor iedereen wens ik dat 2021 een beter jaar mag worden, zonder ziekte, angst, beperkingen. Dat de vrijheid van voor 2020 weer het nieuwe normaal gaat worden.

Amsterdamse Waterleidingduinen: November -December.....Grijs

 Als de herfstkleuren allemaal op de grond liggen, lijkt de wereld toch vooral grijs en grauw. De donkere dagen..... ik vind het niks,  al om half 5 word het donker, en er zijn zelfs dagen dat het lijkt of het licht helemaal niet aan gaat.

In deze periode zijn bijna al mijn vrije vrijdagen in het water gevallen, te donker, te veel wind, te veel regen. De mooie dagen vielen steeds op werkdagen, en om toch nog even lekker in de duinen te kunnen wandelen, ben ik maar op zaterdagen gegaan. Gelukkig viel de drukte mee, zeker wat verder van de in- en uitgang. Dus toch nog een AWD blogje, helaas niet echt in winterse sferen.

De laatste herfstkleuren

Op 5 december kwam ik deze groep wilde zwanen tegen, als dat geen leuk Sint cadeau is. En in de ochtend scheen de zon, dat was ook zeldzaam in deze periode.

Een groepje krooneenden, ver weg, bijna verscholen achter het riet, op een dag dat het licht er niet was.

Een andere dag had ik meer geluk, met deze twee krooneendmannen. De winter is nog niet voorbij en er komen vast nog wel kansen. Dan hoop ik ook de brilduiker te zien, ze zitten er wel in de AWD, maar ik heb ze nog niet gezien.

Veel damherten zijn schuw geworden nu er op ze geschoten word (en dan heb ik het niet over plaatjes schieten met de fotocamera), hindes laten zich al helemaal niet meer zien, en ook de bokken zetten het regelmatig op het lopen bij het zien van een mens.

Deze mooie bok bleef wel lekker liggen.

Het oudste bekende vosje in de AWD, ik zag haar voor het eerst in de zomer van 2012, en op een druilerige herfstdag was ze daar ineens. voor haar leeftijd ziet ze er nog goed uit.

En deze vos is 8 jaar jonger..... een van de broertjes, dit was half november. Na deze middag heb ik hem niet meer gezien. De rekel is op pad, op zoek naar een meisje of een eigen gebied.

Een andere rekel, die ik vorig jaar voor het eerst zag, en zich nog steeds regelmatig laat zien. De vossen zijn nu op hun mooist met de prachtige wintervacht.

Dezelfde rekel bekijkt zich zelf even in de spiegel. Het was dan wel vaak grijs weer, doordat er weinig wind stond, waren de waterplassen mooie spiegelingen.

Het andere jonge vosje, het broertje.... ook al zo mooi geworden. En een zonnige middag, ze waren er toch wel.

Kijk hem nou zitten, de trotse rekel.

En half november vond ik een groepje hazepootjes, daar was ik al de hele herfst naar op zoek. Dankzij een goede tip wist ik waar ik moest zoeken, dat scheelt, want het is een groot gebied.

Wat zijn het toch mooie, fotogenieke zwammetjes.

Verschillende hazepootjes, vanuit verschillende standpunten gefotografeerd. Het is altijd even zoeken naar een mooie achtergrond.

Het wordt kouder en dan lijken de vogeltjes zich wat meer te laten zien.

Roodborstje

Pimpelmeesje

De grote zaagbekken zijn er ook weer, ik kwam een groepje tegen met mannetjes en vrouwtjes, maar wederom was er weinig licht en de afstand groot, dus nu de foto van de mannetjes en dan hoop ik verder in de winter nog met meer foto's van deze mooie wintergasten te komen.

Knobbelzwanen zijn er het hele jaar, en wat zijn het mooie dieren.

Poetsende jonge knobbelzwaan.

Koppeltje wilde zwanen, helaas op deze plek alleen van bovenaf te fotograferen. Maar ook hier zeg ik, de winter is nog niet voorbij, en kansen op een betere foto (laag standpunt) komen wellicht nog. Tenzij het net zo'n flutwinter wordt als vorig jaar, dan zijn de zwanen ook weer snel vertrokken.

Wilde zwaan en knobbelzwaan.

De dagen worden korter...... dus moet je al om 4 uur richting de uitgang lopen (soms rennen) om voor zonsondergang buiten te zijn. Bij deze foto stond ik laag, vosje op een heuvel en de zon, die nog niet onder was, achter de heuvel. Door heel veel onderbelichten kreeg ik dit silhouet.

Weer een rustige, koude middag........ 

Het gekke jaar 2020 is bijna voorbij.....alles was anders...

Nog heel even en we sluiten het jaar af, waarbij ik traditiegetrouw terugblik op een fotojaar dat ook al anders was dan anders.

Deze blog sluit ik af met onderstaande foto.....en mijn wensen voor al mijn volgers, kort maar krachtig, we maken er ieder op ons eigen manier wat moois van. En bovenal: Stay Safe!

Drieteenstrandlopertjes op het Katwijkse strand

 December, een paar kleine winterse speldenprikjes.....en een bezoekje aan het strand van Katwijk. 

Altijd leuk om daar (op een rustige doordeweekse dag) even langs de branding te lopen en te zoeken naar die leuke kleine vogeltjes: de drieteenstrandlopers, die ik voor het gemak maar weer DTS noem. Wat rennen ze toch snel, en heel soms houden ze 1 seconden halt om vervolgens weer te gaan rennen. Fotograferen van deze kleine vogels is een hele uitdaging.

Het duurde even voordat ik er eentje had gevonden.  Het was helemaal stilletjes wat vogels betreft, ook weinig meeuwen en slechts een paar kraaien....dat was het.

Weinig mensen en honden op het strand, in de verte Noordwijk in de mist. De kans dat het vogeltje weggejaagd zou worden door een rennend kind of een spelende hond was klein.

Omdat er slechts 1 DTSje was, moest ik mijn kans grijpen. Dus eerst van afstand, en dan voorzichtig steeds wat dichterbij. De vogel had het gelukkig heel druk met eten zoeken en had geen aandacht voor mij.

Even wat lager (wat ben ik toch blij met dat kantelbare scherm).. dit beestje bleef in beweging en in mijn ooghoek zag ik iets verontrustends....... Een hond....een grote hond, die in de richting van mij en de vogel kwam. Maar gelukkig, het baasje van de hond leek het door te hebben, floot en de hond rende weg van mij en de vogel, naar het baasje. Ik bedankte de man, en kon vervolgens in alle rust mijn DTSje vastleggen.

Even wat meer ruimte....er lag veel troep op het strand, maar voor dit vogeltje toch wel een soort van feestje, want er zat wel wat te eten tussen. 

Tegenlicht (waterig zonnetje) foto.....op een gegeven moment was DTSje zo op zijn gemak dat hij zijn veertjes ging poetsen, terwijl ik op een paar meter zat. Hij stond nu eindelijk ook even stil.

Omdat ik voor het glansje in het oog, toch liever het licht van achteren wilde in plaats van tegenlicht, liep ik heel voorzichtig wat terug.

En zo maakte ik deze serie waarbij het vogeltje uiteindelijk zelfs even in de ruststand ging. Voor mij zijn dat toch wel de geniet momenten, als een dier zich in mijn nabijheid op zijn gemak voelt en zo gaat staan. Het oogje ging ook nog even dicht....

Maar geen slaapje voor dit DTSje, er kwam een kraai aan en dit vogeltje vloog weg.....maar niet ver, en tot mijn grote vreugde zag ik in de verte nog twee strandlopertjes.

Om even te laten zien hoe klein deze beestjes zijn, deze foto met twee jonge zilvermeeuwen in de achtergrond.

Terwijl de zon nu wel verdwenen is, sluit mijn model zich aan bij de twee andere DTSjes....ze staan wat verderop , op een zandbank die bijna droog is gevallen. Door het kleine laagje water is er nog een mooie spiegeling.

Lekker bij elkaar

Drie kleine kleutertjes

Het was een heerlijke ochtend op het strand.  Er waren heel weinig vogels maar gelukkig was mijn missie geslaagd. Deze meeuw kwam ook nog even kijken. 

Het was afnemend tij, misschien heeft het daarmee te maken dat er niet veel vogels te zien waren.

Even later op een zandbank zag ik wel een groep meeuwen, maar dat was te ver weg voor mooie foto's

Je weet nooit van te voren wat je tegenkomt op het Katwijkse strand.  Helaas geen zeehond , die er een paar dagen eerder wel lag.... en ook geen steenlopers, die de laatste jaren in Katwijk niet meer zoveel gezien worden. Maar als je dan een uur met 1 klein vogeltje bezig bent, en pas na de fotoshoot merkt dat je vingers wel heel erg koud zijn geworden....dan ga ik toch met een voldaan gevoel naar huis.