zondag 31 mei 2015

Dwingelderveld (2): wandelen over de hei

Na de blog met de dieren rond het huisje, is er nu ook de blog met foto's die ik tijdens de wandelingen over het Dwingelderveld heb gemaakt.


Het Nationaal Park Dwingelderveld, tussen Ruinen en Dwingeloo is met 4000 hectare het grootste natte heidegebied van Nederland. Tijdens de wandelingen kijk je zo ver over de heide en ziet alleen maar natuur. De landschappen zijn toch erg moeilijk vast te leggen, zeker als de hei nog niet in bloei staat. Toch heb ik tijdens onze wandelingen een paar aardige landschapsfoto's kunnen maken. Verder ook veel roodborsttapuiten gezien, waarvan 2 goed op de foto kunnen zetten. De geelgors liet zich goed horen maar we hebben hem maar 1 keer echt mooi in beeld gekregen. Vlinders.....daar had ik meer van verwacht, maar het was waarschijnlijk te koud ( rond de 15 graden), wel heb ik het groentje voor het eerst gezien en gefotografeerd.
 Tijdens de eerste wandeling, een korte wandeling van zo'n 7 kilometer, kwamen we deze zingende roodborsttapuit tegen. Vanaf het bezoekerscentrum van Natuurmonumenten kun je verschillende wandelingen maken. De routes kwamen nagenoeg langs ons huisje dus dat was makkelijk. Op de zonnige donderdag maakten we nog een wandeling van 13 kilometer dwars over de hei, deze wandeling is niet gemarkeerd maar je kan eigenlijk niet mislopen. De wandelingen zijn ook beschreveven op de site van NP Dwingelderveld. 
Het zandpad met daarnaast het fietspad naar de andere kant van de hei.


 Wat een rust, tijdens de wandelingen kwamen wij bijna geen mensen tegen en hoorden wij niets anders dan het zingen van de vogels.

 Ineens zag ik een klein vlindertje fladderen, ik wachtte even af of ie ging zitten en ik had geluk want het beestje begon op de brem nectar te drinken. Voorzichtig maakte ik wat foto's, want toen de vlinder was gaan zitten, zag ik dat ik hier met het groentje te maken had, een vlinder die ik in het westen nooit heb gezien. Dus hier een foto van mijn allereerste groentje. 

 Het laatste deel van de korte wandeling (op woensdag) liep door het bos waar de varens zich langzaam weer uitrollen.

 Uitzicht over de hei, links achter staat de radiotelescoop van Dwingeloo, een dag later zouden wij de hei ovesteken en langs deze enorme telescoop lopen.

 De wandeling van donderdag.....de zon scheen, er stond weinig wind en op de hei klonken weer de roodborsttapuiten en de veldleeuweriken.

 Een wulp kwam over vliegen

 En de veldleeuwerik daalde even neer langs het wandelpad. We genoten van de prachtige zang van dit vogeltje, waneer zij steeds hoger stijgen zingen ze hun jubelende lied, zo mooi.....en ineens houden ze stil en laten ze zich als een soort parachute naar beneden vallen. Om even later weer opnieuw hun lied in te zetten en op te stijgen.

 Zover de horizon rijkt.......natuur.

 Veel vlinders waren er niet, de temperatuur was deze dagen ook te laag voor de tijd van het jaar. Deze distelvlinder zat niet zo mooi, laag bij de grond maar ik wilde hem graag op de foto zetten omdat de distelvlinder de laatste jaren bij ons nauwelijks nog gezien wordt.

 Ter hoogte van de radiotelescoop volgden we een zandpad omgeven door geurige brem. Hier maakten we nog een extra rondje, een wandeling van 5 kilometer ( van Staatsbosheheer, staat ook op de site van het Nationaal Park) door de bossen. Helaas hadden we ergens een paaltje gemist en kwamen zo niet bij het mooie vennetje in het bos. Dan maar even naar de vogelkijkhut bij de Davidsplassen.

 Uitzicht vanaf de hut, veel veenpluis. Er staat ook zonnedauw in dit gedeelte van het Dwingelderveld, maar daar zijn wij deze keer niet langsgekomen (omdat we het extra rondje door het bos hadden gemaakt). De vogelkijkhut was op vogelgebied wat teleurstellend, een dodaars en een tafeleend, allebei pal tegenlicht, dus geen foto waardig...

 Op de terugweg kwamen we nog langs een ander vennetje, er waren wel wat juffers maar die waren te druk in beweging en tijdens het wandelen maak ik niet de foto's waarbij veel geduld nodig is. Dat zou voor Jeroen veel wachten betekenen en we wilden samen gewoon lekker wandelen. Ik wilde later nog even terug voor de juffers en libellen maar helaas betrok het vanaf een uurtje of twee en werd het weer erg fris.

 Een geelgors langs het pad, ik had hem al diverse keren gehoord, maar nog niet gezien. tijdens het wandelen zei Jeroen ineens:"Daar zit een geel vogeltje op het pad.".....Ik wist genoeg, dat moest de geelgors zijn.

 Een foto die laat zien waarom het Dwingelderveld een nat heidegebied is. Na de enorme stortbuien van dinsdag was het op bepaalde plekken ook op de wandelpaden erg drassing en modderig. Om die reden hebben we ook de wandeling naar het Holtveen (waar geoorde futen zouden zitten) achterwege gelaten omdat we weten dat het wandelpad daarheen na zoveel regen echt een grote moddelpoel wordt.

 Vlakbij het huisje zat dit bont zandoogje zich te warmen aan de zon, die toen nog scheen.
De laatste avond in het huisje werden we weer bezocht door de reegeit, en bleven ook de eekhoorns en vogels langskomen, zodat we ons geen minuut hebben verveeld. Deze dieren kun je in de andere blog bekijken
We hebben weer genoten van een paar dagen in het mooie en vooral stille Drenthe. Wat is dat dan een tegenvaller als je op vrijdag terug bent in de drukte van de stad en op zaterdag weer boodschappen moet doen in een overvolle supermarkt vol jengelende kinderen en botsende winkelwagentjes....pffff..ik kreeg spontaan heimwee naar het Dwingelderveld.

woensdag 27 mei 2015

Dwingelderveld, rondom het huisje

Van 18-22 mei waren Jeroen en ik een midweekje in Ruinen, pal aan het Nationaal Park Dwingelderveld, sterker nog....ons huisje lag IN het Nationaal park. In dit eerste deel van mijn verslag van deze midweek de foto's die wij rond het huisje maakten. Jeroen had mijn oude camera meegenomen, dus op de onstuimige eerste dag (met regen en onweersbuien en veel wind) zaten we regelmatig met onze camera voor het raam. De ramen waren gelukkig heel erg schoon.
We hadden het voer nog maar net neergelegd of mevrouw Grote Bonte Specht ( later in deze blog gewoon GBS genoemd) diende zich aan. Ook de boomklevers kwamen al snel, en een van de twee eekhoorns liet zich al meteen zien.
De boomklever op de door mij neergelegde tak. Ik had in het bos wat decoratieve takken gevonden (met wat mos) en had die bovenop het vogelhuisje gelegd. Zo konden we toch een enigzins natuurlijk beeld krijgen en doordat het vogelhuisje hoog was, konden we ook op ooghoogte de vogels fotograferen.

Tussen de buien door scheen het zonnetje, en dan was het mogelijk om de snelle boomklever vast te leggen, tijdens de buien was het zo donker dat de sluitertijden naar 1/80e gingen, dat is niet te doen bij die snelle vogels, dus de regenfoto's zijn in de regenton...ehhh prullebak beland.

Mevrouw GBS was heerser rond het vogelhuisje, ze wilde geen kleine bosvogeltjes in haar buurt en verjoeg ze allemaal. Alleen de brutale boomklevers waagden zich op het huisje, en de eekhoorntjes. De kleine bosvogels zoals kool- en pimpelmees waren bang van haar. Hier was ze nog een beetje nat, tijdens de regenbui bleef ze gewoon rond het huisje en zocht geen beschutting.

Ik ben de baas!

Wat is het toch een mooie vogel, hier zat ze prachtig in het zonnejte, nog wat op te drogen van de stortbui van eerder.

De gaai kwam ook af en toe langs, maar zodra mevrouw GBS eraan kwam vliegen, ging de gaai er vandoor.

En daar is het eerste eekhoorntje, wat een mooi beestje. Er waren steeds twee eekhoorntjes, deze mooie rode en een tweede eekhoorn die veel donkerder, meer grijsbruin was. De tweede eekhoorn was een beetje schuw en werd door deze grotere eekhoorn steeds verjaagd.

De eekhoorn heeft nog mooie oorpluimen, in de zomermaanden verdwijnen deze, in de winter krijgen ze dan weer oorpluimen.

Ik wilde de hele eekhoorn op de foto, compleet met pluimstaart, maar dat valt nog niet mee, soms hield ie de staart omlaag en verdween deze buiten beeld ( achter de takken / vogelhuisje)

Dit vond ik de leukste foto, een fractie van een seconde zat ie zo in deze houding. Eekhoorntjes zijn vliegensvlugge diertjes die bijna nooit stilzitten, tenzij ze knabbelen aan een nootje.

Het waaide behoorlijk en de wind kwam duidelijk van opzij hier


Zo vind ik ze ook erg leuk, met die kleine klauwtjes waar toch flinke nageltjes aan zitten


Op woensdagavond zag Jeroen ineens oortjes boven de struiken....ja hoor, daar stond een reegeit, om over de struiken heen te fotograferen moest ik op de bank gaan staan, dus niet echt het mooiste standpunt

De reegeit zagen we een half uurtje later op een klein stukje gras, achter het huisje, dus wij zijn heel rustig naar buiten gegaan om een paar foto's te maken. De ree was niet bang en fourageerde rustig verder.

ze knabbelde wat aan de verse eikenblaadjes om vervolgens naar het naastgelegen land te lopen.

Misschien niet de mooiste foto maar wel een bijzonder moment, terwijl ik de grazende reegeit in de gaten hou, komt konijn Stampertje langsrennen....

We hebben weer hele mooie natuurmomenten beleefd, rond Villa Dwingelderveld. Wat een rust, je hoort alleen het fluiten van de vogels. Als het nacht is, dan is het ook echt donker en wanneer we vanuit het huisje binnen 10 minuten midden op de hei lopen, zijn we nog niemand tegengekomen. Heerlijk, dat is voor mij vakantie.

vrijdag 22 mei 2015

Amsterdamse Waterleidingduinen: groen

Wat is het voorjaar toch een heerlijke tijd. Vanaf half april geniet ik van al het groen dat tevoorschijn komt. ook in de AWD was het prachtig afgelopen periode.  een blogje met veel groen.
 Een graspieper in een nog kale boomtop, regelmatig steeg hij zingend op om daarna weer op dezelfde tak terug te komen.

 Mijn eerste vlinder in de AWD, de kleine vuurvlinder. Dit is ook een van de eerste vlinders die in het voorjaar te zien zijn, gevolgd door het bont zandoogje en de kleine parelmoervlinder.


 Een van de vossen lag te genieten in het zonnetje

 Vos aan de wandel


 De duinviooltjes zijn prachtig, maar ze blijven lastig te fotograferen.

Bij ingang Zandvoortselaan zit een groep mussen. Dit mannetje zat daar wel heel mooi tussen de frisgroene blaadjes. 

 Zodra het zonnetje wat warmer wordt, komen de zandhagedissen tevoorschijn. In het voorjaar kleuren de mannetjes fel groen, waardoor ze best opvallen als ze op een boomstronk liggen te zonnen

 Nog eentje van de zandhagedis, zonnend op een boomstronk.

 Op een andere plek kwam ik weer een zandhagedis mannetje tegen.

Deze liet even zien dat ie best scherpe nageltjes heeft, maar verder blijft ie gewoon zitten waar ie zit. Als je heel rustig dichterbij komt is het mogelijk om met een macro (voorzet) lens op een paar centimeter te komen, ik denk dat ik hier op zo'n 10 centimeter van de hagedis zat. 


 De Beukenlaan vind ik in de herfst heel mooi, ik had er nog nooit een foto gemaakt in het voorjaar, en dat is eigenlijk toch ook heel mooi. De frisgroene blaadjes lijken bijna fluoriserend.

 Landschapje met veel tinten groen.
Ik hoop komende tijd weer een paar keer de AWD te bezoeken en dan ook libellen te fotograferen, of de uitrollende varens, de zonnedauw die weer opkomt en vlinders.....want die heb ik toch nog niet zoveel gezien. Het voorjaar, een heerlijke tijd en zeker weten mijn favoriete seizoen.

zaterdag 16 mei 2015

Top dag in Arkemheen, mei 2015

Arkemheen en weidevogels horen bij elkaar zoals de Amsterdamse Waterleidingduinen en damherten bij elkaar horen. Op een prachtige woensdag vertrokken Henk en ik in alle vroegte richting Nijkerk om daar eerst de zonsopkomst vast te leggen voordat wij samen met Cees aan het rondje weidevogels begonnen.
Vroeg opstaan vind ik helemaal niet leuk, maar zodra ik dit zie ben ik alweer vergeten dat de wekker die ochtend om 3.45 af ging. Dit is toch zo mooi. En de rust die er dan heerst.....geweldig


Nog net voor zonsopkomst, koetjes in de mist


Zonsopkomst bij het steigertje bij het stoomgemaal Hertog Reinout in Nijkerk.



Grutto op paaltje bij tegenlicht


een van de vele hazen die we in de weilanden zagen


En ook zagen we deze lepelaar in het weiland, de enige lepelaar van deze dag.


De tureluur lijkt als een soort wachter op het bord te zitten, het is duidelijk, geen toegang.....anders komt de tureluur achter je aan.


Een ander soort paaltjes foto, zo met de bloemetjes, weer een tureluur


Boerenzwaluwen zijn overal te zien, ze zijn vliegensvug maar soms willen ze even op een hekje blijven zitten.


En zo troffen we vlak langs de weg ( alleen een slootje zat er tussen) een kievit met een paar pullen, deze jonge kievit was wel heel dichtbij.


Hoe cliché het ook mag zijn, een grutto op paaltje foto blijf ik leuk vinden.


Grut-to, grut-to, grut-to, de bekende roep van de grutto was de hele dag door te horen in de polder. We hebben er best een aantal gezien, zowel in de weilanden als op de palen, maar toch heb ik het idee dat het er minder zijn dan twee jaar geleden. Jonge grutto-tjes hebben we helemaal niet gezien.


Huiszwaluwen verzamelen modder om daarmee hun nestjes te bouwen, wat een activiteit, ze vlogen af en aan en bij ieder auto of fietser die langskwam, waren ze even verdwenen om later weer terug te komen. Deze plas lag aan de kant van de weg, waar dus ook regelmatig verkeer langskomt. De huiszwaluwen had ik nog niet eerder op de foto, dus hier was ik wel heel blij mee.


Het polderlandschap bij het Putter stoomgemaal, met vriendelijke wolkjes, het was een heerlijke zonnige dag. Dit gemaal had ik bij zonsopkomst al op de foto gezet, maar dan vanaf de andere kant.


Meneer rietgors zingt het hoogste lied. Achter het putter stoomgemaal hoorden we ook veel rietzangers en....de grote karekiet, luid en duidelijk. Jammer dat ie zich niet meer liet zien. We zagen hem 1 keer wegvliegen, daarna hield ie zich schuil, dus geen foto van deze vogel helaas.

Terug bij het gemaal van Nijkerk hoopte ik dat de visdiefjes op de palen zaten, ja hoor, ze waren er.....en als je dan ook nog een visoverdracht kan vastleggen, dan kan de dag toch helemaal niet meer stuk.






Dit is een selectie van de vele foto's die ik hiervan maakte...Het was even genieten daar op het steigertje.



Mevrouw fazant was niet schuw, op de parkeerplaats bij het stoomgemaal kwam ze met grote stappen onze richting op gelopen.


En meneer Fazant kwam parmantig achter haar aan gewandeld.


De grutto nam de slaaphouding aan en ook ik begon aardig moe te worden, dat vroege opstaan ga je in de loop van de dag toch wel voelen, dus rond twee uur keerden we moe en met een vol geheugenkaartje huiswaarts.
Het was echt een topdag in de polder met veel bijzondere momenten: De prachtige zonsopkomst,  de kievitpul, huiszwaluwen, de visdiefjes.....echt allemaal heel mooi om te zien. Helaas geen kemphanen gezien en ook de graspieper heb ik niet mooi op de foto. Ach zo blijven er weer wensen staan voor volgend jaar.