Amsterdamse Waterleidingduinen: juni

Begin juni had ik nog vakantie en ben in die week meerdere keren naar de Waterleidingduinen geweest. Ook later deze maand kon ik nog een paar middagen een bezoekje brengen aan mijn favoriete gebied. Juni is de maand van de damhertkalfjes, mannetjes herten met een bastgewei, de vlinderdip, st jacobsrupsen en meer........

De eerste foto's zijn gemaakt op 6 en 7 juni, toen het even zomer leek......

2 bastaardzandloopkevers zijn bezig om voor meer kevertjes te zorgen

juffertje gevangen in de zonnedauw

Deze boomkikker gaf even een showtje weg

Klauteren in grassprieten

Hallo daar

De boomkikker op deze foto was zo'n 2 cm klein, foto's heb ik met mijn macro voorzet lensje gemaakt.

De meikever dacht, wat die kikker kan, kan ik ook....en hij begon omhoog te klauteren in de grasstengel. Helaas kon hij het toch niet zo goed,want iedere keer gleed ie weer omlaag. Op zo'n moment zou ik moeten filmen, het is niet meer dan op 1 knopje van mijn camera drukken, maar ik ben dan zo in verwondering aan het kijken naar het beestje, dat ik het hele filmen gewoon vergeet.

Eerder die middag zagen we een andere meikever. Ik was heel blij met deze foto's want ik had nog nooit eerder zelf een meikever gezien.

De wandeling op 7 juni eindigde met een donkere buienlucht...maar gelukkig, we hielden het droog.

Op zaterdag 18 juni was ik weer in de AWD, samen met Henk
 Deze middag ging ik vooral op zoek naar de kleine damhertjes.

Het is vaak goed zoeken, ze zitten in de beschutting en bovendien zijn ze nogal schuw, dichtbij komen lukt bijna nooit dus de foto is van grote afstand gemaakt, 3 kleine kleutertjes

En alsof ze door hadden dat wij op vele meters afstand stonden te fotograferen, kwamen de volwassen hindes erbij en keken onze kant op, of het allemaal wel te vertrouwen was.

Een vosje maakt de oversteek

Misschien niet de meest geweldige foto, maar wel een geweldig moment. Een dodaars met jong. De dodaars is een heel kleine futensoort, het jonkie is nog kleiner, we hadden geluk dat ze op niet al te grote afstand zaten.

Dreigende luchten, die zagen we veel die middag / avond. Het zou in de middag opklaren, maar helaas bleef het bewolkt en miezerig.

Een week later was ik weer in de duinen en fotografeerde de rups van de st. Jacobsvlinder.
Deze zebrarupsen zie je nu overal in het duin op het st. jacobskruid dat ook door het hele gebied te vinden is.

Damhert mannetje met bastgewei

Vingerhoedskruid

En daar is bambi, ik zag haar liggen in het gras (oortjes die erboven uit staken), de moeder stond iets verderop, dus ik ben op gepaste afstand gaan wachten, want als moeder hert aan de wandel zou gaan, dan zou dit hertje in het gras overeind komen. En dat gebeurde, ze keek zelfs nog even mijn kant op voordat ze doorliep , achter moeder aan.

Een piepklein padje, er waren heel veel van deze  padjes van zo'n 1 cm, ze staken de wandelpaden over, dus het was echt opletten geblazen waar je liep.

Een paringswiel van juffertjes. Waar ik de vlinders aardig bij naam kan noemen , weet ik het bij de juffers echt niet, ik gok op de azuurwaterjuffer, maar wie het zeker weet, mag het zeggen

Twee hertenmannen met een mooi bastgewei

Nu nog de dikste vrienden, deze twee waren echt maatjes, ze bleven onafscheidelijk van elkaar. Over een paar maanden , als de bronst begint , zal dit anders zijn.

Vlak bij uitgang zandvoortselaan stond  deze hertenman mij aan te kijken.

En zong de rietgors uit volle borst

Dit jonge zwaantje kon ik van een afstandje fotograferen ( wat is zo'n zoom lens toch fijn), langzaam kwam ik iets dichterbij en ik merkte dat de beide ouders het goed vonden.  Ik kwam tot zo'n 3 meter, de zwanen bleven rustig en ik heb lang naar ze zitten kijken.

Een van de poetsende ouderzwanen, zich helemaal niets van mijn aanwezigheid aantrekkend. Er kwam ook nog even een damhertje kijken, de zwanen keken even op, het hert bleef kijken en stil staan, waarna de zwanen het poetsritueel voortzetten, de jonge zwaantes ( 3 stuks) volgden het voorbeeld.

Het valt niet mee om een keuze te maken uit de vele foto's die deze 4 bezoekjes opleverden. Ik zei al in de introductie ..vlinderdip.....dus geen vlinderfoto's. Maar..ik heb wel vlinders gezien: kleine parelmoervlinder, groot dikkopje en de kleine vuurvlinder. Maar er moeten keuzes gemaakt worden, dus de vlinders haalden deze blog niet. Maar juli is de vlindermaand,ook in de AWD, ik hoop dus op mooie zonnige wandelingen zodat ik in mijn volgende AWD blog wat vlinders kan laten zien....en meer.

Steenuilen

Op woensdag 15 juni hadden Miranda en ik een afspraak met Hans Menop om daar steenuilen te fotograferen. De weerberichten waren wat wisselend, er werd zowel zonnig weer als regen en onweersbuien voorspeld, afwachten wat het zou worden deze avond....

Rond vijf uur hadden wij ons in de hutjes geïnstalleerd, en we hoefden niet lang te wachten of het steenuiltje zat vlak voor ons....

Omdat ie best dichtbij zat was een laag standpunt lastig vanuit het hutje

Met deze foto ben ik heel blij, even mooi de blik van de vogel gevangen

De uil bleef even mooi stil zitten zodat ik meerdere foto's kon maken, hier iets minder ingezoomd zodat er wat meer omgeving bij te zien is.

In de boom zaten twee jonge uiltjes te piepen, ze hadden duidelijk honger. De ouder uil vloog ook vaak omhoog de boom in om de jongen te voeren, maar verdween net zo snel weer uit het zicht, zodat ik geen voeder moment vast heb kunnen leggen.

Het jonge uiltje keek even heel schattig,alsof ie voor ons zat te poseren

Het andere jong was een beetje verlegen en zat achter de nestkast

De gekraagde roodstaart was helemaal niet verlegen en deed zich te goed aan de meelwormen die voor de uilen waren neergelegd.

En waar ik steeds hoopte dat de uil op het wiel ging zitten, kwam de gekraagde roodstaart aanvliegen en nam boven op het wiel plaats. Het uiltje heeft helaas niet een keer hier gezeten.

Het paaltje was toch interessanter

En ze blijven alert, wat een ogen....

Op de ploeg, ik vind het er toch wat rommelig uit zien zo, maar het hoorde blij de setting die er overigens verder top uit zag.

Het voorste deel van de ploeg met klaprozen in de achtergrond, wat had ik het leuk gevonden als het uiltje hier ging zitten in plaats van bovenop de ploeg, maar....de natuur laat zich niet dwingen en het uiltje doet toch ook wat hij zelf wil en niet wat wij als fotografen willen.

Zoekplaatje: Zo wilden wij een uil op het wiel, maar de uil vond het beneden veel interessanter, daar lag ook nog een muis op hem te wachten, die was snel gepakt en met de buit vloog de uil naar boven, om de jongen te voeren.

En weer even op het paaltje, niet lang daarna kregen we een lange plensbui (van anderhalf uur) en hebben de uilen zich niet meer laten zien.

Een avond die top begon met een half uur lang mooi licht en regelmatig het uiltje voor de hut en 2 van de  jongen in de boom. Vanaf de regen bui kozen de uilen beschutting en werd ons lange wachten niet beloond. Al met al toch een paar geslaagde foto's. Die steenuiltjes blijven gewoon superleuk om te zien en te fotograferen. En wie weet is er volgend jaar weer gelegenheid voor een herkansing, op een avond zonder regen, want die was duidelijk de spelbreker.

poetsende ijsvogel

Een paar jaar geleden stond het fotograferen van een ijsvogel heel hoog op mijn wensenlijstje. toen ik in 2011 mijn aller eerste ijsvogelfoto maakte was ik heel blij met het bewijsplaatje. Inmiddels wil ik mooiere, betere en meer bijzondere ijsvogelfoto's. En dat valt zelfs vanuit een ijsvogel kijkhut toch niet mee.

Want ik had al heel wat foto's van ijsvogeltjes gemaakt in de periode 2011-2015 en vaak waren dat de  "ik ben een ijsvogel en ik zit op een tak" plaatjes of een ijsvogel met visje. Mijn wensenlijstje bestaat nu nog uit: "Visoverdracht tussen man en vrouw ijsvogel" en....."een paring.....".

Al vroeg in de morgen troffen we deze ijsvogelman op een tak, met een visje, roepend.......maar het vrouwtje kwam niet, terwijl hij het visje al klaar had om haar aan te bieden ( met de kop naar voren). De ijsvogelman ging er met de vis vandoor.

Een kwartiertje later kwam het vrouwtje en ging op een tak zitten, dus ja...weer en ijsvogel op tak foto, maar hier was het licht toch wel erg mooi, het was windstil dus het water was een gladde lichtblauwe vlakte...

Deze ijsvogelvrouw had nog wat leuks in petto, ze begon uitgebreid te poetsen, elk veertje van haar vleugels kwam aan de beurt.

Even dit veertje gladstrijken hoor.

En ook de bovenkant wordt niet vergeten.

Zo, de ochtend poetsbeurt zit erop.

Even roepen......maar geen mannetje in de buurt te bekennen.

Dan maar even de achterkant showen.

De ijsvogelvrouw gaat in een hoger gelegen tak zitten en wij genieten nog na van haar ochtend poets ritueel, wat ons al meteen een heleboel foto's opleverde.

Het vrouwtje was vertrokken en  het mannetje was er ineens weer, hij ving een aantal kleine visjes die hij allemaal zelf op at.

De ijsvogelman ging op de tak zitten waar het vrouwtje eerder had zitten poetsen en begon aan zijn poetsbeurt, duidelijk sneller klaar dan mevrouw.

Weer even op de andere tak

Deze keer bleef het mannetje langer....

en er werd nog een grote vis gevangen.

Dit keer werd er niet geroepen naar een vrouwtje en begon hij zelf de vis te eten, die was behoorlijk groot en nog voordat de vis op was vloog hij weg.

Heel even waren man en vrouw samen in de buurt, ze reageerden direct op elkaar door te roepen en hele maal rechtop te zitten. Hier het mannetje in de rechtopstaande houding. Even later vlogen ze samen weg.

Na het middag uur bleven de ijsvogels steeds om de beurt terug komen, maar het licht werd zo beroerd (tegenlicht en heel hard licht zo midden op een zonnige dag), dat we besloten te stoppen. Het was weer genieten, en de 8 uur in de hut zijn omgevlogen.