dinsdag 31 december 2013

De mooiste van 2013

Dit zijn mijn mooiste van 2013, 1 foto per maand. Waarom deze foto's?

De mooiste foto's van 2013

Het jaar is weer bijna voorbij en ik kijk terug op alweer een mooi fotografie jaar.
12 maanden, 12 foto's, met bij iedere foto een verhaal, een mooie blog, een onvergetelijk moment.
Terugblikken op 2013 en mij weer doen beseffen dat de mooiste dingen nog steeds gratis zijn.
Maar waarom koos ik deze foto's?
Wat is het verhaal achter de foto?
Dat kun je hieronder zien en lezen.

Januari
Robin in snow. Wat een winter hadden we. Vooral januari bracht veel sneeuwpret. Ik ging zo vaak mogelijk naar de Waterleidingduinen en maakte daar een mooie sneeuwserie en een aparte blog van het gewillige roodborstje in de sneeuw.
Dat de januarifoto een sneeuwfoto moest worden wist ik al direct en ook de keuze op het roodborstje was snel gemaakt, nadat ik vorig jaar al een vos in de sneeuw in het jaaroverzicht had. Daarom is het roodborstje in de sneeuw mijn mooiste foto van januari

Februari
Betoverend. Een van de mooiste zonsondergangen van afgelopen jaar. Wat een kleuren. Alles zat mee, het was opkomend tij, er was ietswat bewolking en toen de zon net achter de horizon was verdwenen kleurde de lucht paars en roze met de weerspiegeling in het lage water tussen de stenen van de Katwijkse uitwatering. De blog waar deze foto terug te vinden is, is tevens een van mijn mooiste blogs van afgelopen jaar, je kan hem HIER nog een keer bekijken. Een bijzondere dag met een betoverende zonsondergang als afsluiting, mijn mooiste moment van februari.

Maart
Tender. In maart begonnen we de lange koude winter toch wel zat te worden. Dat ik pas half maart de eerste sneeuwklokjes fotografeerde zegt al genoeg. De lente liet lang op zich wachten. Maart leverde mij niet veel bijzondere foto's op. Deze vond ik mooi vanwege de zachte tinten, een foto waar je de stilte bijna kan zien.

 April
Lentekriebels. Eindelijk, half april werd het lente. De bosanemoontjes bezorgden ons fotografische uitdagingen, die je in deze blog terug vind. Een week later probeerde ik het nog eens met de anemoontjes en had toen deze gelukstreffer, het aanvliegende bijtje. de foto staat in de lenteblog van de maand april, en deze foto is vanwege het lentegevoel de foto van April geworden.

 Mei
Plevierplezier. Mijn allermooiste blog van 2013. Met een beetje geluk, veel geduld en vooral rustig het juiste moment afwachten, kon ik vanaf een paar meter het liefdes spel der kleine plevieren volgen. Ik had hier elke foto uit deze blog kunnen plaatsen want ze waren allemaal prachtig. De blog Plevierplezier is mijn natuurmoment van het jaar en de foto van mei komt uiteraard uit deze serie.

Juni 
Curly green. In juni beleefde ik ook een fotografische topdag met parende icarusblauwtjes, een juffertje in de zonnedauw en deze uitrollende varens. De foto van het juffertje stond heel lang klaar om als foto van de maand juni door te gaan, maar uiteindelijk koos ik de uitrollende varen omdat ik die origineler vond en erg verrassend met de varencontouren in de achtergrond.

 Juli
Little butterfly. De foto van juli moest een vlinder worden, omdat ik bij het samenstellen van het overzicht ook wilde dat de gekozen foto past bij het seizoen. Het was inmiddels volop zomer, de koude lente was al lang vergeten, we genoten van een mooie zonnige zomer en een heel goed vlinder jaar. Daarom is dit kleine vuurvlindertje mijn favoriet van de maand juli.

 Augustus
Handstand. In augustus zie je ook de heidelibellen in verschillende varianten verschijnen. Deze foto maakte ik op de warmste dag van 2013, op 2 augustus. Deze libel doet de handstand. Het rechtop staan, met de kont onhoog, doen libellen omdat ze dan minder warmte op hun lichaam vangen. Ik zag inderdaad deze dag meerdere libellen in deze houding. Weer wat geleerd. Deze foto koos ik vanwege de bijzonder houding en de mooie achtergrond met de lichtcirkels.

 September
Bambi. September is de maand van de edelhertenbronst, maar een map vol bronstfoto's leverde niet het plaatje op dat in dit overzicht past. Ik ga toch meer voor rustige beelden, dit hertje in het gras, met een ietswat wazige achtergrond is mijn septemberkeuze, ook omdat het damhert in mijn jaaroverzicht niet mag ontbreken, en ik deze foto een van de mooiste (en liefste) damhertfoto van het afgelopen jaar vond.

Oktober
Op de uitkijk. De teleurstelling van het net missen van de hop, die al meer dan een week in een Katwijkse woonwijk zat, was snel vergeten toen deze jagende torenvalk zich prachtig liet fotograferen. Ook hier heb ik een hele blog aan gewijd. Hoe vaak krijg je de kans een torenvalk zo te fotograferen? Dit was voor mij een van de mooiere natuurmomenten, die ik niet snel zal vergeten, daarom staat deze foto als Oktober foto in mijn overzicht.

 November
Little purple. Het kleine amethistzwammetje met een zachte lichtbruine omgeving.....ik heb heel wat met de bladeren geschoven voordat ik dit effect had bereikt, genoeg afstand tussen de blaadjes en het onderwerp, niet te dichtbij en scherpstellen op de hoed. Yess,,,gelukt. November is de herfstmaand, mooie gekleurde blaadjes, paddenstoelen, dus een zwammetje voor deze maand was een logische keuze.

 December
Goodnight. Vlak voordat het donker zou worden in de AWD (en dat is al heel vroeg in de wintermaanden) fotografeerde ik deze vos, toen ik op weg was naar de uitgang. Op zich niet zo bijzonder en ook geen topfoto, maar het was me eindelijk gelukt zowel voor- als achtergrond wazig te krijgen. Omdat de zon al weg was, waren de kleuren ook heel zacht, het zag er zelfs winters uit, alsof het koud was. De sfeer in deze foto sprak mij aan. Met deze foto verlang ik naar de echte winter met kou, rijp, ijs en wat sneeuw. Ik heb overigens heel lang getwijfeld over mijn december foto en daarom een toegift.
Mijn meest bijzondere natuurmoment beleefde ik onlangs in Katwijk aan zee, bij de uitwatering.

Dit is voor mij de liefste, schattigste foto van 2013.
2013 was een mooi fotojaar, met hele mooie momenten
die niet allemaal in dit blog genoemd zijn.
Op naar 2014, ik heb nog een lange wensenlijst, dus alle redelen om er weer alleen of gezellig met een van mijn fotomaatjes op uit te gaan, op naar de mooiste van 2014.

zaterdag 21 december 2013

Vitamine AWD

Mijn blogje met foto's van de zonnige zaterdag 14 december



Wat is dat toch heerlijk.
onverwacht op een zaterdagmiddag (14 december) door de AWD struinen.
Ik genoot  van het mooie weer en alles wat ik tegenkam
tijdens de wandeling.
Hindes en jonge hertjes zag ik genoeg, maar de grote mannetjes spelen weer verstoppertje.
Terwijl het steeds meer opklaarde hoopte ik deze dag wel wintergasten te zien.
En dat lukte ook, wilde zwanen en grote zaagbekeenden, en ik kon ze nog prachtig fotograferen ook, je kan het in deze blog allemaal zien.
Ook zag ik brilduikers en dodaarzen in de verte maar de afstand was te groot voor een goede foto.
Kuifeendjes zie je het hele jaar door in de Waterleidingduinen, maar ze blijven leuk om te zien.

Toen ik deze mooie knobbelzwaan fotografeerde, had ik de wilde zwanen nog niet gevonden, maar ze zaten dicht in de buurt. Een knobbelzwaan is beslist ook een prachtige zwanensoort.
Aan het begin van de middag, toen het nog bewolkt was. Wat een prachtig paadje. Hoe zou dit eruit zien als er sneeuw ligt, of alles in de rijp zit?
Het was heel erg rustig, bijna geen mensen gezien deze dag. En dan kom ik zelf ook helemaal tot rust, opgaand in de omgeving en alles wat ik hoor en zie.
De pimpelmeesjes lieten zich weer goed zien.  Maar ze zijn supersnel. Dit is eens een andere pimpelmeesfoto, het meesje had ik al mooi zittend op de tak gefotografeerd en ineens rrrtttzzz, weg wasie, maar ik had het wegvliegmoment nog wel vast kunnen leggen.


Laat in de middag zag ik de oude moervos in het zonnetje.
Een vos in het warme licht van de laagstaande zon, dat leek me prachtig. Dit vosje knijpt altijd haar oogjes dicht, niet alleen als ze in het zonnetje kijkt.
De moervos genoot ook nog even van het zonnetje, dat vervolgens achter een wolk verdween. Jammer, het licht was even heel mooi.

Nog eentje van de moervos, ik moest de tijd goed in de gaten houden want het wordt zo donker, en voor het donker moet je uit het gebied zijn.

De zon was weg, maar een ander vosje liet zich nog even zien. Een vos met een heel andere uitstraling. Wat een felle oogjes.

En op weg naar de uitgang kwam ik deze mooie vos tegen, wat een volle staart en een dikke vacht heeft ze nu, zo anders als in de zomer. De vos lijkt zo wel twee keer zo dik. De zon was nu weg en het zou niet eens zo lang meer duren voordat het donker zou worden. Dat werd dus nog even stevig doorlopen op weg naar de uitgang. Ik was helemaal happy door wat deze middag mij had gebracht: wintergasten, een vos in mooi licht en vooral veel energie, de accu was weer opgeladen! Die AWD is voor mij echt een vitaminebommetje.

vrijdag 20 december 2013

Zeehondje in Katwijk aan zee

Vrijdag 20 december, de zon scheen en als ik de voorspellingen mocht geloven zou het wel eens de laatste zonnige dag van 2013 kunnen zijn. Dus ik besloot daar nog even lekker van te genieten. Voor de verandering koos ik Katwijk aan zee om lekker uit te waaien. Dat werd het zeker met een windkracht 4 tot 5.
De zee was behoorlijk onstuimig. Ik kwam 'smiddags op het strand aan,
toen het net opkomend tij begon te worden, oftewel, het werd vloed
en het hoogste punt zou rond zonsondergang bereikt worden.
Op het Katwijkse strand zijn ze druk bezig met versterken van de kust: er wordt een dijk aangelegd en de duinenrij langs de Katwijkse boulevard wordt verbreedt. Om die reden is het strand ten zuiden van de uitwatering niet bereikbaar. Tussen de uitwatering en Noordwijk kon ik gelukkig wel lekker langs het srand lopen. Het afsluiten van het strand aan de zuidkant van de uitwatering heeft wel een voordeel......de zeehonden lijken er rustige plekjes te vinden om even op het strand te liggen zonnen.
Deze zeehond lag op het strandje langs de uitwatering. Eerst dachten we dat het niet goed met hem ging omdat ie heel stilletjes erbij lag. Er was zelfs al iemand van de zeehonden opvang om hem te vangen. Maar juist toen deze mensen naar het zeehondje toe wilden lopen, werd ie wakker....

Wat een lieffie. Dit is een gewone zeehond en is de meest voorkomende zeehonden soort in de Nederlandse kustwateren. Deze zeehond komt vooral op de wadden voor en in de Zeeuwse wateren, maar is ook steeds vaker te zien op de stranden van de Noordzeekust, zoals hier bij Katwijk.
De zeehond hobbelt naar het water....

en duikt de uitwatering in, ineens kwam deze zeehond heel snel in beweging. Hij dook onder en ik was hem even kwijt.

Maar aan de andere kant van de uitwatering kwam ie weer even boven om vervolgens rondjes te blijven zwemmen.

Ik besloot met de wind in de rug richting Noordwijk te lopen. Er waren opvallend weinig vogels langs het strand. De meeste vogels zaten op het gedeelte waar het nu verboden toegang is, waar het zand wordt opgespoten voor de versterking van de duinen. Tja, de vogels weten het ook wel, het is daar veel rustiger en waarschijnlijk is er door het opspuiten van het zand ook veel voedsel op dat deel van het strand.

Gelukkig, ik kwam nog een paar zilvermeeuwen tegen

En, welgeteld, 1 drieteenstrandlopertje, of strandrennertje, want het ging weer zoefzoef langs de waterlijn.

Heel soms stond ie even stil en kon ik een laag standpunt innemen, maar zodra ik laag zat, besloot het vogeltje het weer op een rennen te zetten.

Gelukkig scheen de zon en met een snelle sluitertijd kreeg ik hem er toch een keer goed rennend op, meestal wassie al helemaal links in beeld, zo snel gaat het.

Van de andere kant, even snuffelen tussen de zandbanken.

Na een stukje door de duinen gelopen te hebben, zonder noemenswaardige foto's, kwam ik terug op het strand. Er waren meeuwen, dus ik deed vele pogingen om vliegende meeuwen te fotograferen.

Wat een rommeltje, zoveel meeuwen bij elkaar, maar ik mag niet klagen, ik wilde meeuwen, en hier zijn ze..... ik maakte nog veel meer foto's, maar als ik die allemaal plaats wordt het een wel heel lange blog. Ook al vallen hier een paar meeuwen voor de helft buiten beeld, vond ik het toch een leuke foto omdat je de zilvermeeuwen van verschillende leeftijden ziet, linksboven een volwassen meeuw, daaromheen juvenielen, onder nog de veel kleinere kokmeeuw.

 
Op het verboden strand zag ik mijn tweede zeehond van deze dag, lekker rustend op de zandbank. Ik moest de foto van grote afstand maken, met wat tegenlicht, deze foto is nog wel aardig geworden.

In de uitwatering zwom weer een zeehond, ik denk een ander dan de jonge zeehond van eerder die middag. Deze zeehond was erg nieuwsgierig en kwam behoorlijk dichtbij.

De gewone zeehond heeft een ronde kop, de andere zeehondensoort die in Nederland voorkomt, de grijze zeehond (kegelrob) heeft een wat spitsere snuit. De neusgaten van de gewone zeehond staan in een V-vorm, de grijze zeehond heeft ronde duidelijk gescheiden neusgaten. In deze blog kun je de grijze zeehond zien
De zon gaat onder, niet zo heel spectaculair, ook na zonsondergang was er weinig kleur meer in de lucht. Het begon behoorlijk af te koelen met die stevige bries, dus ik vond het mooi geweest en wandelde terug naar de bushalte aan de kop van de boulevard.

En zo eindigt een heerlijk middagje strand,
Dit ga ik volgend jaar echt vaker doen!

zondag 15 december 2013

Wilde zwanen en grote zaagbekeenden in de AWD, december 2013

Deze keer een blog met twee wintergasten in de hoofdrol: De grote zaagbekeenden en de wilde zwanen. Ieder jaar kijk ik weer uit naar hun komst en als ze dan eenmaal in de Amsterdamse Waterleidingduinen (AWD) zijn, blijven ze de hele winter. Voor mij betekent dat...genieten. Want het zijn prachtige soorten, die je dus alleen maar in de winterperiode hier in Nederland kan zien en fotograferen.
De grote zaagbek (Mergus merganser)
is, zoals de naam al doet vermoeden,
de grootste zaagbek soort, naast de middelste zaagbek
en het nonnetje
In de wintermaanden trekken de grote zaagbekken vanuit het Noorden zuidwaarts en overwinteren in Nederland.
De grote zaagbek is vooral in zoet water te vinden, terwijl de middelste zaagbek aan de kust (zout water) te zien is. Het nonnetje is ook in de wintermmaanden in de zoetwatergebieden te zien.

Het mannetje heeft een zwartgroene kop. Wanneer er weinig licht is lijkt het zwart, maar zodra het zonnetje erop schijnt, zie je dat hij een prachtige donkergroene kop heeft.

Het vrouwtje heeft een bruinrode kop met een afhangende kuif, het lijf is blauwgrijs

De dames maken zich mooi, er werd wat afgepoetst en gespetterd.
De grote zaagbek eenden zijn schuw, zeker als ze aan het begin van de winter net zijn gearriveerd. Later in de winter, wanneer het door kou en ijs moeilijker is om aan voedsel (vis) te komen, verliezen ze hun schuwheid en kun je ze goed benaderen. Ik had waarschijnlijk geluk want deze zaagbekken kon ik tot zo'n 5 meter naderen. Langs de kant van het kanaaltje heb ik gehurkt een hele poos zitten kijken en fotograferen.

En de mannetjes proberen elkaar te verjagen. Een van de mannetjes gaat een stukje verderop zwemmen......

terwijl het andere mannetje op de dames af komt zwemmen. 

Een koppeltje? Zij en zij zwemmen meneer en mevrouw zaagbekeend weg, nog even mooi op de foto gezet voordat ze ervandoor gingen, opgeschrokken door voorbij lopende wandelaars. Ik stond op om naar de volgende wintergast op zoek te gaan. De wilde zwaan.

 Wilde zwanen (Cygnus cygnus)
is net als de kleinere kleine zwaan een soort
die in Nederland overwintert.
 Ieder jaar word ik blij als ik voor het eerst de wilde zwanen hoor. Ze laten zich horen door een trompetterende roep en leven in groepen, vaak met de jongen van het jaar ervoor.
Als ik de roep van de wilde zwaan hoor denk ik:" Ze zijn er" en dan ga ik op zoek in het watergebied van de AWD.

Nadat ik eerder in de week vergeefs had gezocht naar deze mooie dieren, kreeg ik deze keer een goede tip waar ik ze kon vinden.
En jaar hoor daar zag ik ze, maar ver weg...met tegenlicht. Ik probeerde wat dichterbij te komen.

Maar echt een mooie foto leverde dat niet op, nog steeds wat tegenlicht en vanaf een hoog punt (ik kon niet lager komen).
Daarom besloot ik het erop te wagen en om te lopen naar de andere kant van het watertje. Dan zou ik de zon in de rug hebben, en als de zwanen de richting die ze hier uitgingen zouden vervolgen, zouden ze daar vlakbij uitkomen.

Met de zon in de rug en vanaf een lager standpunt, wordt het al beter, maar de felle zon zorgt ook voor een leuke uitdaging.....hoe krijg ik dat wit goed belicht.

Twee grijze jongen met een van de ouders
Goed naar links en rechts kijken voor het oversteken van het kanaaltje....

De wilde zwaan lijkt op afstand erg op de kleine zwaan met beide een geel zwarte snavel.
De wilde zwaan is iets groter en het gele vlak van de snavel is bij de wilde zwaan groter, tot voorbij de neusgaten.
De kleine zwaan heeft een veel groter zwart vlak op de snavel.

Ook deze schuwe vogel kon ik opvallend goed benaderen, dit was denk ik zo'n 10 meter, ik maakte de foto's tussen het riet door, dus soms zit er een waas van het riet door de foto.
De zwaan is op haar gemak aan het foerageren. Wilde zwanen eten waterplanten maar zitten ook op de kant om daar de begroeiing te eten of ze graven tot ze wortels of knollen tegen komen op omgeploegd land.
Dat zal hier in de AWD niet zo het geval zijn, dus hier zie je ze vaak in het water en langs de rietkragen.

Nog eentje dan van deze prachtige zwanensoort. Deze zwaan was even wat meer naar voren gekomen, uit de rietkragen.

Het gezinnetje (ouders met in totaal 5 jongen) bleef wat verder weg bij het riet.
Ook hier heb ik mij prima vermaakt en kon ik in alle rust foto's maken. Na een tijdje liet ik de zwanen achter en wandelde terug, de zon begon al snel later te zakken en ik wilde nog een vos in het mooi warme winterlicht.
En of dat gelukt is....zie je in de volgende blog. Voor mij was het al een topdag toen ik de wilde zwanen had gefotografeerd, dus het kon alleen maar nog beter worden.