maandag 28 april 2014

Zomerse lentewandeling in de AWD

Een heerlijke dag in de Waterleidingduinen (25APR14)



De spitsertjes bleven gewillig poseren.

En toen ik mij omdraaide stond dit mooie mannetjes hert op de heuveltop toe te kijken, lekker in het zonnetje. Dit hert heeft zijn gewei nog, dit is namelijk de periode in het jaar dat de herten hun gewei afwerpen. Ze zien er dan altijd wat sneu uit: zonder gewei en met een morsige vacht omdat ze ook in deze periode de wintervacht voor de zomervacht inruilen.

Een veldje vol met duinviooltjes, ze staan werkelijk overal, maar wel op open plekken waar de wind vrij spel heeft. En zoals wel vaker in Nederland, het waaide nogal hard. Dus viel het fotograferen van deze bloemetjes niet mee, eerst even met de telezoom.

En dan nog eentje met de macro voorzet lens.

En hier is mijn eerste vuurvlindertje van dit jaar, die ga ik later vast nog mooier op de foto zetten, maar ja, de eerste moet je gewoon ook laten zien.

Ook nog een landschapje tussendoor, wat is alles snel groen geworden, sinds mijn vorige AWD blog, toen waren de bomen nog nagenoeg zonder blad.

En ook mijn eerste viervlek libel van dit jaar. En als er viervlekken rondvliegen, is er best kans dat ze op dit moment aan het uitsluipen zijn. Uitsluipen is het process waarbij de larve van de libel uit het water via een rietstengel omhoogkruipt, daarna gaat het larve huidje open en kruipt de libel eruit. En dan is het wachten tot de libel helemaal droog is.

We vonden een aantal uitgeslopen libellen die nog aan het drogen waren, hier zie je goed dan de vleugels nog nat zijn. Een voordeel, ze vliegen niet weg, dus je kan ze lekker dichtbij met macro lens fotograferen. Rechts is nog het lege larvehuidje te zien waar de libel uit is gekomen.

Een vuurjuffer. Er volgen heel veel juffers rond de waterpoelen van het Groot Zwarteveld, stilzitten doen ze niet snel, maar deze mooie rode juffer ging steeds naar het zelfde plekje terug. Dan is het gewoon wachten tot ze weer daar gaat zitten.

En als ik toch met de macrolens bezig ben, kan dit kleine kikkertje er ook nog wel op.

Al wandelend in het infiltratiegebied genoot ik van de zang van de nachtegalen. April is de maand dat de nachtegalen terug keren en ze laten luid en duidelijk hun aanwezigheid horen. Maar nachtegalen zien, is veel moeilijker, ze blijven vaak laag in de struiken, ook als ze zingen. Anders is het met de fitis, die zingt meestal vanaf een hoge post zoals hierboven, deze kale tak. Mooi, dan kan ik hem goed op de foto zetten.

Overal in het gebied stond de meidoorn in bloei, wat ruikt dat lekker. Ik hoopte ook mijn allereerste meikever ooit vast te leggen, maar ik heb ze niet gezien. Dus er blijft nog wat op het wensenlijstje staan.

Dit mannetjes schaap heeft wel hele grote horens, hij kwam ook aardig hard aanlopen, ik heb maar even een veilig plekje gezocht aan de andere kant van het wildraster.

donderdag 24 april 2014

Geweldige ochtend in de OVP.

Dit was toch wel het topmoment van deze ochtend.



Sinds lange tijd bracht ik weer een bezoekje aan de Oostvaardersplassen. Samen met Henk en Herman waren we in alle vroegte vertrokken om met zonsopkomst in het gebied te zijn.
Bij elk bezoek aan de OVP is het afwachten wat je gaat zien. Er zijn dagen geweest dat ik met geen enkele mooie foto thuiskwam omdat er gewoon nagenoeg niets te zien was, maar er kunnen ook van die dagen zijn dat het ene topmoment na het andere zich voordoet.
Zondag 20 april was zo'n dag dat we heel veel mooie natuurmomenten mochten beleven en met onze camera's vast konden leggen. Het was super, ik heb genoten.
Zonsopkomst in de OVP.
De lucht kleurde prachtig roze.
Het gebied, de driehoek ziet er
met de vele omgevallen bomen wel uit
als een slagveld.

Goedemorgen, de Konikspaarden versperden de weg naar de kijkhut "De Zeearend", dus wij maakten eerst nog even een ommetje.

 Want de Koniks waren niet in opperbeste stemming, er werd nogal knorrig gedaan tegen elkaar en deze twee hadden het even met elkaar aan de stok


 Moeder met een veulen, daar wil je ook niet te dichtbij komen, want met kleintjes erbij zijn deze vriendelijke paarden toch een heel stuk feller.

Dit ziet er dan weer heel vredig uit, een Koniksgezinnetje tussen de puinhopen van de OVP. 

 En dan ontmoeten we op het bruggetje deze vos. Een redelijk tam vosje, dat ons later nog een paar mooie momenten zal bezorgen.

 Maar eerst is daar een zingende blauwborst die voor een mooi moment zorgt, van redelijke afstand, maar toch een aardige foto en........mijn eerste blauwborst dit jaar.

 Het witte kwikstaartje was helemaal niet schuw en bleef even gewillig poseren, totdat wandelaars van de andere kant toch iets te snel dichtbij kwamen.

 Het vosje dat we op het bruggetje zagen was in de tussentijd op jacht geweest en had een dikke mol gevangen.

 Ineens hoorden we geritsel tussen het riet, het maakte zoveel lawaai dat dit geen vogel kon zijn en tot onze grote verrassing kwam er een edelhert tussen het riet vandaan. En later volgden er nog drie.




 hier was het hert de vos even zat en gaf hem een schopje, maar de vos liet zich niet wegjagen en de herten dulden de vos in hun buurt, dus even later lag de vos in het gras tussen de edelherten.
Een heel bijzonder moment, waar we een hele tijd naar hebben zitten kijken en genieten.

Twee edelherten en daarachter het vosje dat er maar bij is gaan liggen....

 De twee andere edelherten staan langs de rietkraag en grazen wat. Dit zijn ook redelijk tamme dieren want hoewel ze onze aanwezigheid hadden opgemerkt, trokken ze zich daar niets van aan en toonden ook totaal geen schuwheid.
Iets wat je bij de andere edelherten verderop in het gebied wel merkt, die gaan er al vandoor als je op 100 meter bij ze vandaan bent.

 Een pimpelmeeskoppeltje met jongen, hier het meesje dat steeds met voer naar binnenvloog, terwijl de ander op een tak van deze kale boom op de uitkijk ging zitten.

Landschapje Oostvaardersplassen.

Een van de Konikspaarden, gefotografeerd met tegenlicht, maar met dat gouden riet heeft het wel wat.

 Moeder met veulentje, ook tegen de zon in gefotografeerd. 

 In een kijkhut langs de Oostvaardersdijk
zagen we wat zwaluwen die aan het
nestelen zijn.
 En met deze foto eindig ik de blog van een geweldige ochtend in de OVP. Henk en Herman, het was weer gezellig.

maandag 21 april 2014

Gansjes: Wie is het allerschattigst

Wat zijn ze leuk, die kleine grauwe gansjes, een blogje vol lief, schattig, agossie.....

Wat is het voorjaar toch leuk. Al die jonge dieren. Grauwe ganzen, daar heb ik niet zoveel mee.
Maar die kleine grauwe gansjes, die zijn gewoon te schattig.
Bij het zien van de eerste ganzenpulletjes kan ik het "agossie" niet achterwege laten.
En daarna komen de verschillende fotoshoots, want in een uurtje die gansjes leuk op de foto zetten, vergeet het maar.
Het is lang niet zo makkelijk als het lijkt........

Troste ouders met hun grut. Deze gansjes zijn al wat ouder.

En hier een gezinnetje in het water, in de polder zitten nu veel gansjes van verschillende leeftijden.
De eerste kleintjes waren er eind maart en half april worden er nog steeds gansjes geboren.
De gansjes in het water zijn nog wel redelijk te fotograferen, als ze maar netjes naast elkaar zwemmen.

Maar op de kant wordt het een ander verhaal, daar heb je al gauw te maken met een kluwen door elkaar krioelende gansjes. Heb je een mooie wazige voor en achtergrond, kijkt het gansje leuk, wordt ie omgeven door heel veel dons van andere gansjes.
Ja, en hier staat het gansje prachtig maar was het te druk bezig met het strekken van de piepkleine vleugeltjes om daarna een duik te nemen en had geen zin om even lief mijn kant op te kijken.

En soms heb je zo'n schattig kuikentje mooi in beeld, komt er een trein langsrijden die ervoor zorgt dat het water ineens blauw-geel gekleurd is. ik vind kleine gansjes trouwens van de zijkant gezien al een stuk minder schattig dan van de voorkant.

Zo ziet ie er veel liever uit. Maar hier is er weer een moeder gans die erg dichtbij haar kleintje staat. Ik maakte de foto's van redelijke afstand. Dan ben ik toch blij met een superzoom camera. Als je op een afstandje gaat zitten, dan lijken de ganzen aan je te wennen en komen ze op de kant en soms komen ze zelfs wat dichterbij.
Groepsfoto. ik was maar even in het gras gaan liggen, omringt door ganzenstront, maar daar let ik op zo'n moment niet op. Mijn fotografiekloffie mag vies worden en dan heeft de wasmachine ook weer wat te doen.

Een dag later lagen ze er weer, knus tegen elkaar aan, op precies hetzelfde plekje. De wat oudere gansjes zien er zo wel lief uit, maar toch.....de hele kleintjes zijn gewoon het schattigst.

En dit is dan zo'n agossie foto.
 

En ook deze is lief. Maar wat ik al eerder schreef, vanaf de zijkant zijn ze iets minder aandoenlijk dat wanneer ze je recht aankijken.

Hoera, ik heb heb de prijs voor het allerschattigste gansje gewonnen.

Ik ben ook schattig

Drie op een rij, ik vond ze zo leuk, nieuwsgierig en afwachtend, en ja, het kon natuurlijk niet zonder stukje grote grauwe gans in beeld, jammer, want het volgende moment waren ze alweer met hun snavel in het gras en stond grote grauwe gans nog meer in beeld.




De gansjes creche. Ganzenkoppeltjes geven hun jongen wel eens even aan een ander koppeltje met jongen zodat ze even zelf hun gang kunnen gaan.
Zo zorgen verschillende ganzenkoppels dus voor elkaars kleintjes. Dit is wel een heel gezellig stel.
De zorgzame ouder met haar / zijn kroost.
Ik heb heel wat uurtjes tussen de gansjes
doorgebracht, leuke foto's gemaakt, maar
nog niet helemaal wat ik in mijn hoofd heb.
Tja, ik leg de lat steeds hoger, en zo hou
ik wat te wensen over.
Ik geniet volop van de lente en al het jonge spul, dus wellicht komt er nog wel een blogje met kleintjes.

dinsdag 15 april 2014

futenfamilie Polders Poelgeest

Soms heb je een serie foto's gemaakt waar je eigenlijk nauwelijks tekst bij hoeft te zetten, waar de beelden voor zich spreken.
Op een heerlijke zaterdag zat ik aan het eind van de middag ongeveer anderhalf uur aan de waterkant te genieten van het leven van de familie fuut.
Vader Fuut.
Steeds weg om vis te vangen.
De vis die hij bracht was echter
een maatje te groot voor de twee
kleintjes. 

 Pa fuut komt met een vers gevangen visje aangezwommen. Op dat moment had ik nog niet gezien dat er op de rug van moeder fuut twee kleine fuutjes zaten.

Die kwamen tevoorschijn uit de veren van moeder fuut toen pa wat dichterbij kwam met het avondeten.

De vis was wel erg groot en tot 3 keer toe lukte het niet de kleintjes de vis te geven.
Deze vis werd dus uiteindelijk niet aan de kleintjes gevoerd maar door pa zelf opgegeten. Ma kreeg niets.

Toen pa fuut met zijn volgende visronde was begonnen, zwom moeder fuut een paar rondjes met de kleintjes op haar rug.
Ze lieten zich nauwelijks zien. Een van de twee kwam af en toe even met zijn kopje boven de veren van moeder fuut uit.

Daar is pa weer met alweer een heel grote vis.

 Ja die is toch echt nog een maatje te groot voor de kleine fuutjes.

 Ach, dan eet meneer hem zelf maar op, en moeder fuut krijgt weer niets.

 Tijd om te ruilen, ma gooit de kleintjes van zich af.

 Wat zijn ze schattig he, met hun streepjes pyjama, maar ze vinden het nog helemaal niet leuk in het water.

 Moeder spreekt ze nog even liefdevol toe, als pa geen kleine visjes kan vangen dan moet ik op jacht.

 De kleintjes klimmen bij pa op de rug. Klim maar achterop bij mij lijkt de grote fuut te zeggen :-)


Een week later.....

 Kleintjes worden groot, nog steeds zitten ze het lief op de rug van pa of ma, maar ze hebben in de tussenliggende week gelukkig nog wel voldoende visjes gehad om te groeien.
Nog even en ze zullen echt zelf moeten zwemmen.

Maar nu mogen ze nog even meeliften.  Helaas waren de lichtomstandigheden wat minder dan een week eerder dus de laatste twee foto's zijn wat donker.
Dit was het verhaal van de familie fuut. Ook deze serie is gemaakt in de Veerpolder, een van de Poelgeest polders.
De volgende blog zal ook vol staan met kleine watervogels en wederom zijn de foto's in de Poelgeest polders gemaakt, in de voorjaarsperiode is dit echt mijn favoriete gebied.