woensdag 27 februari 2013

Lentevreugd

Lentevreugd is de naam van een klein natuurgebiedje tussen Katwijk en Wassenaar. Het voormalige bollenveld is omgetoverd tot een natuurgebied met een beek, grasland en duindoornstruiken. Het gebied wordt begraasd door Schotse Hooglanders en Konikspaarden. Dus er is altijd wel wat te zien.

De karakteristieke Lentevreugd foto met de twee bomen.

Een van de konikspaarden die even los was van de kudde. De paarden en koeien liepen allemaal door elkaar, ze hadden net wat te eten gehad van een boswachter/ natuurbeheerder. Hij vertelde dat de dieren in de zomer genoeg voedsel hebben, maar in de winter moeten ze bijvoeren.


Een grote grazer. Groot zijn de Schotse Hooglanders zeker, maar het zijn goedaardige dieren. De boswachter die aan het voeren was vertelde dat deze dieren niemand kwaad doen zolang je ze met rust laat. Als er jongen zijn bewaar je natuurlijk wat meer afstand, maar deze dieren waren aardig benaderbaar. De boswachter kreeg zelfs meneer de stier nog even aan zijn hand snuffelen.

Dit vond ik heel vreemd om in Februari te zien. Een kalfje. De boswachter was alweer weg, anders had ik het aan hem gevraagd of dit kalfje in de winter is geboren. Later zag ik nog zo'n kleintje lopen.

Dit kleintje had dorst en dronk nog even wat bij mama koe.

Nog even het konikspaard vanaf een laag standpunt. Het paard stond mooi op een heuveltje. En het lijkt of ik heel dichtbij stond, maar met een zoomlens kun je ver komen. Ik vind de paarden enger dan de koeien, onvoorspelbaarder.
Het kleine  kalfje was heel erg nieuwsgierig en kwam steeds een stapje meer in mijn richting.
Ik liet het kalfje lekker gaan (na een paar foto's natuurlijk) en wandelde naar de uitgang van het gebiedje. Je kan een rondwandeling maken van zo'n 3 kilometer (rode paaltjes). In de winter zijn de paden wel erg drassig, dus goede schoenen of laarzen zijn hier aanbevolen.




Ik was wel wat teleurgesteld dat ik in Lentevreugd geen enkele vogel foto heb gemaakt. Ik hoorde wel wat puttertjes en meesjes, maar verder was er niets op vogelgebied. Ik hoopte op een roofvogel. Die vond ik uiteindelijk op de terugweg bij het Valkenburgse meer. Deze buizerd bleef zelfs zitten toen ik van miijn fiets stapte om de foto te maken, helaas wel met takken en tegenlicht, maar zo dichtbij heb ik nog niet vaak een buizerd gezien en kunnen fotograferen.

Even daarvoor was ik echtbaar kuifeend tegen gekomen. Meneer kuifeend lijkt wel een beetje boos te kijken.
Ja, en toen dacht ik even dat het lente werd op deze 8e februari:

De futen hadden duidelijk al lentekriebels. Deze fuut sloofde zich ontzettend uit voor een andere fuut. En ja hoor, hij of zij hapte toe.

Love is in the air. Het was een kortstondig onderonsje, de futen gingen ieder hun eigen weg.

Dan maar weer even poetsen tot de volgende toenaderingspoging.
Een ochtendje lentevreugd leverde dus toch nog bijzondere en mooie natuurmomenten op. Daarnaast was het heerlijk weer voor een fietstochtje van zon'n 14 kilometer (enkele reis), waarvan vooral het laatste stuk vanaf het Valkenburgse meer langs boerderijen naar Wassenaar (binnendoor) erg mooi was.

zaterdag 23 februari 2013

Betoverende zonsondergang in Katwijk

 Vorige week zondag (17 Februari) was de zonsondergang geweldig, maar ook de rest van de middag in Katwijk aan zee was het genieten.....klik HIER voor de blog.

dinsdag 19 februari 2013

Katwijk aan zee: een betoverende zonsondergang

Zondag 17 Februari, een onverwacht mooie dag, en zo ook een onverwachte afspraak met Loes bij de Katwijkse uitwatering. Wij waren niet de enige die een middagje strand hadden gepland, het was enorm druk langs de branding. We vonden gelukkig een plekje bij de uitwatering op een zandbank waar het rustig was en al gauw kwam er zo'n leuk drieteen strandlopertje langs gerend.

Ze zijn supersnel, ik zou ze ook drieteenstrandrennertjes of Speedy Gonzalis vogeltjes kunnen noemen.

Even wat minder ingezoomd zodat er ook nog iets van de omgeving te zien is.


Soms staan ze heel eventjes stil om iets tussen het zand uit de vissen, dat is het moment om de foto te maken.

En het liefst maak ik zo'n foto dan vanaf een heel laag standpunt, half liggend op een vuilniszak, want anders wordt je toch wel nat in het zand.

Lijnenspel. Originele strandfoto's maken is ook een vak apart. Toen het strandlopertje er even vandoor was, probeerde ik wat leuks met de schelpjes.

Spelen met scherptediepte. Ik wilde later in de branding nog iets leuks uitproberen met de schelpjes en het terugtrekkende zeewater, maar bij mij waren alle foto's mislukt. Loes heeft wel hele mooie foto's hiervan, dus neem even een kijkje op haar blog.

We verlieten de zandbank en liepen via het strand een stukje terug richting Katwijk. De strandhuisjes staan er weer, voor ons een mooi plekje om even te zitten en te genieten van het heerlijke zonnetje. We filosofeerden over de zonsondergang bij de uitwatering, nog niet wetende hoe deze eruit zou gaan zien.

Een veertje, de ribbels in het zand...het heeft wel iets en we hadden vooral veel lol aan het veertje ophalen en weer mooi neerleggen, want zelfs met dat kleine zuchtje wind waait een veertje zo weg.  Dus daar ging ik weer rennend achter een veertje aan, :-)

Bij de stenen langs de uitwatering. De zon is bijna onder. De stenen liggen nog gedeeltelijk droog op het zand, maar binnen een half uur zouden deze allemaal onder water zijn gelopen. En in  dat half uur genoten wij van de mooiste zonsondergang.

We waren zo onder de indruk van de zonsondergang, dat we het steenlopertje vlak achter ons niet eens opmerkten.

Net na zonsondergang, de lucht begon mooi roze te kleuren en het lukte mij nog om deze twee steenlopers te fotograferen. Ja, het is wel duidelijk waar zij hun naam aan danken.

De zon is onder en het wordt alleen maar mooier.

Het water komt nu razendsnel op. We gaan zo op in het fotograferen dat we niet direct merken dat we met onze schoenen in het water staan. We lopen een stukje meer richting strand, waar het nog droog is.

En zo verdwijnen de stenen onder water. We genieten nog even van de prachtige paars-roze lucht. Dit was echt een betoverende zonsondergang en een geweldige afsluiter van een heerlijke middag aan het Katwijkse strand.

zondag 17 februari 2013

verrassend dagje AWD 15FEB13

Soms heb je dat, twijfelen of je nou wel of niet op pad gaat. Vrijdag 15 februari was het 's morgens grijs en miezerig. Ik wilde wel even weg om lekker mijn hoofd leeg te maken na een drukke werkweek. Het liefst naar de AWD, maar ja dat grijze miezerweer...... Tweede optie was Blijdorp, ook altijd leuk en als het te hard miezert zijn er altijd nog binnen verblijven. Maar ik bedacht me dat het krokus vakantie was, dus Blijdorp was ook geen goed idee. Na een half uurtje wikken en wegen tijdens mijn ontbijt, besloot ik toch naar de Waterleidingduinen te gaan. Want ook al miezert het, de lekkere wandeling en de rust van het natuurgebied heb ik dan in ieder geval.

Ik begon mijn wandeling in een wat mistig AWD. En wat een verrassing, er lag nog sneeuw. In Leiden was vanmorgen alles al weg. Behalve sneeuw lag er ook nog veel ijs op de paden, dus dat werd voorzichtig lopen. Langs het betonnen kanaaltje is altijd wat te zien. Boven  het water hing mist, wat het geheel een beetje een sprookjes achtige sfeer geeft.

En je komt daar ook altijd wel een of meer damhertjes tegen. Een damherthinde langs het  kanaaltje. Knap dat ze niet uitglijd zo met haar hoefjes op de gladde schuine helling.



Het voorjaar hangt toch wel in de lucht. De koolmezen waren vanmorgen heel actief: fluiten en achter elkaar aan vliegen. En nu de bomen nog geen blaadjes hebben zijn ze heel goed te zien, zeker als ze gaan zingen heb je ze gemakkelijk gevonden.

Wilde zwanen in het Zwarteveld kanaal. Nu  kon ik ze eens van wat dichterbij fotograferen. Ze zwommen mij voorbij...

....ik keek om en fotografeerde nog een van de wilde zwanen met tegenlicht.

Kuifeend mannetje in het gouden water. De tweede verrassing van vandaag was het weer. Waar ze toch echt bewolkt en nevelig hadden voorspeld, brak rond 11 uur het zonnetje goed door. Een paar uur later werd het weer bewolkt maar ik heb kunnen genieten van dit heerlijke weer, zeker omdat ik er totaal niet op gerekend had.

Kuifeend achtervolgt dodaars. Ook dit was een verrassing, een dodaars die zich redelijk goed liet zien.
 
Dit damhertje leek ook te genieten van het zonnetje, en tussen de smeltende sneeuw vond het nog genoeg te eten. Ik heb in ieder geval veel grazende damhert hindes gezien. Gek genoeg heb ik deze dag maar 1 damhertmannetje gezien.

Bij de schuilhut was geen vos te bekennen. Ook het leuke roodborstje was er niet. Maar deze koolmees kwam wel even gezellig buurten, geheel niet schuw bleef ie op een tak vlak voor mij even zitten.
Ook de grote zaagbekeenden waren weer van de partij, maar die heb ik deze keer niet mooi genoeg op de foto kunnen zetten, dus ze mogen niet in de blog.
Ik liep weer terug richting de Oase,  ik een kijkje in de vogelhut. Daar zag ik veel wintertalingen, waaronder dit koppeltje. Ook geen geweldige foto, maar net iets beter als die van de zaagbekken, daarom mogen meneer en mevrouw taling wel in mijn blog komen.

De volgende verrassing, vanuit de vogelkijkhut zag ik meneer slobeend voorbij zwemmen. Mevrouw was al voorbij (buiten beeld). Erg leuk dat ik deze soort van redelijk dichtbij kon fotograferen.

Het bekertjesmos, daar blijf ik altijd wel voor staan. Het laatste stukje liep ik langs een paadje met heel veel bemoste stronken en takken. En daarvoor wilde ik de macrolens wel even erbij halen.

Koud kunstje....de half weggesmolten sneeuw op de mosjes gaf mooie vormen.

Een spriet stak boven de sneeuw uit, en daar viel mijn oog op het druppeltje. Wat is dat macrowerk toch leuk. Op zo'n moment vergeet ik alles om me heen, en ook de tijd. De bewolking werd dikker en ik zag dat het al bijna drie uur was.  Tijd om naar huis te gaan na een heerlijk ontspannen dagje in de Waterleidingduinen.

dinsdag 12 februari 2013

De vogelaar en de natuurfotograaf op de Brouwersdam


Zondag 10 februari, de afspraak stond. Ik mocht met Henk mee naar de Brouwersdam. Via Twitter was Henk uitgenodigd om met een groepje op zoek te gaan naar bijzondere vogels langs de Brouwerdam. We werden die dag op sleeptouw genomen door Ad van den Berge, die regelmatig  excursies geeft. Ad is een vogelaar en hij had al gezien dat er wat bijzondere wintergasten bij de Brouwerdam moesten zitten.
Een mooie zonsopkomst,
Na de koffie met appeltaart bij Ad vertrokken we met twee auto's richting Brouwersdam. Daar was het behoorlijk glad.

Deze meeuw had moeite om overeind te blijven op het gladde wegdek. Al wapperend met zijn vleugels leek het of hij een dansje uitvoerde, en ik dacht gelijk aan een nieuw TV programma "Meeuwen dansen op het ijs", het zou een heus kijkcijfer kanon kunnen worden.

Twee andere zilvermeeuwen keken de andere kant op. Zij deden niet mee aan die poespas.

Een ekster bekeek het eens van bovenaf, schudde ongelovig zijn kop en vloog weg.

Zoekplaatje: steenloper, scholekser (2) en wulp op de drooggevallen keitjes langs de dam. Dichterbij komen zat er niet in, want het was spekglad, er lag gewoon een laag ijs op de weg en op de keien. Terwijl ik al heel blij werd van deze vogels, was Ad druk bezig met het afturen van de zee met zijn telescoop op zoek naar die wat minder gewone vogels.

Een rotgans, voor mij al een bijzondere soort die ik natuurlijk meteen op de foto zette.
Ad ging voor de echt bijzondere soorten, en die zaten ver weg op zee: Zwarte zee eenden en een ijsduiker. Ik heb ze door de telescoop mogen bewonderen, maar een afstand van ongeveer een kilometer was te ver voor een foto. Dus geen bewijsplaatje.

En ja hoor, de zeehonden waren er ook, en nog lekker dichtbij. Dit zijn trouwens grijze zeehonden of kegelrobben. Deze zijn wat groter dan de gewone zeehond en zijn te herkennen aan hun langere (kegelvormige) snuit. 

Drie bij elkaar. Kegelrobben zijn minder schuw dan de gewone zeehond en ook nieuwsgieriger. Dat laatste was goed te merken, want ze leken echt even te komen kijken naar de fotografen die hun van bovenaf gade sloegen.
Scholeksters waren ook ruim vertegenwoordigd bij de dam.
We besloten verder te gaan richting Zeeland, om daar op zoek te gaan naar de roodhalsgans en de ruigpootbuizerd die beiden waargenomen waren in het zelfde gebied.


Het Zeeuwse landschap met een klein laagje sneeuw.

Dit was voor mij weer zo'n geluksmomentje. Ineens verscheen er een sprong reeën in het veld, de afstand was groot maar ik kon een behoorlijke foto maken. In het veld zaten ook grauwe ganzen en brandganzen en daar zagen we ook de ruigpoot buizerd, die ik helaas niet mooi op de foto kreeg. Ook troffen we een torenvalk met prooi aan, maar ook te ver voor een echt mooie foto. Hier werd ik dus helemaal blij van, terwijl de vogelaars in ons gezelschap toch hoopten dat de roodhalsgans zich temidden van deze ganzen bevond. We hebben alle ganzen hier in het veld goed bekeken, er zat geen roodhalsgans tussen.

Een buizerd op een heuveltje. Weer hardstikke leuk voor mij als natuurfotograaf, want een buizerd een beetje leuk fotograferen lukt ook niet altijd.

De brandganzen gaan er vandoor, en ook wij rijden weer terug van het Zeeuwse naar het Zuid-Hollandse eiland.
Grappig om te zien hoe anders vogelaars en fotografen zo'n dag beleven en er op hun eigen manier van genieten. Het was een prachtige dag, waarbij we ieder onze eigen top momenten hadden. Voor mij waren dat de zeehonden, de reeën en de roofvogels (ook al kreeg ik die laatste niet echt goed op de foto).