Amsterdamse Waterleidingduinen: Februari / maart...bijna lente

Ik had de afgelopen periode weinig tijd om foto's voor een blog uit te zoeken. Zo had ik nog een aantal foto's die ik in de Waterleidingduinen maakte nog niet geplaatst.

Even terug in de tijd, half februari. Een week eerder lag er sneeuw, nu was het vooral grijs en mistig.

Heel veel tinten grijs en een klein beetje groen.

Door de mist was er weinig te zien in het landschap, dan maar op wat details gaan letten zoals de druppeltjes op het gras.

Kuifeendje met spiegeling. Die dag zagen we ook nog wilde zwanen, brilduiker en grote zaagbekeenden. Inmiddels zullen de wintergasten wel vertrokken zijn.

En eindelijk weer een vosje dat zich goed liet zien en niet meteen in paniek wegliep (zoals toen er sneeuw lag).

En een foto als deze had ik graag een week eerder gemaakt, met een mooi  winters landschap eromheen.  Maar met dit momentje was ik ook al heel tevreden. Soms wil ik wel eens teveel en vergeet ik te genieten van wat er op zo'n dag (met de sneeuw) wel is.

Hier blijf ik ook van genieten.

Inmiddels is het maart en begint de lente voorzichtig op gang te komen.

En hier geniet ik ook van: het ruig haarmos plaatste ik ook al in een vorige blog, toen was het nog klein....

Hier is het nog steeds klein, al lijkt het door de macro lens heel wat, maar het is wel te zien dat er nu steeltjes zijn gevormd.

Weer even zoeken naar een mooie scherptediepte

 Een veld vol ruig haarmos geeft ook wat kleur in het landschap, dat er deze tijd van het jaar toch wel wat dor en bruin uitziet.

Begin maart beginnende de katjes te komen. Twee weken later waren ze al in bloei, 

Als er zomaar een paar zonnige dagen komen, gaat het snel in de natuur.

Een mooie dag met in de verte donkere wolken, die gelukkig daar bleven.

Hetzelfde plekje maar dan helemaal ingezoomd.

Een van de weinige damherten die ik op die dag tegenkwam. Het afschot en de winter hebben er toch voor gezorgd dat er minder herten te zien zijn. En veel herten zijn erg schuw geworden, en kunnen niet meer zoals deze gefotografeerd worden.

Een heerlijke lente dag in maart begon al met een bijzonder moment. Ik wandelde langs het water en de buizerd die aan kwam vlieggen landde op zo'n 10 meter voor mij. Hij bleef daar gewoon zitten. Ik maakte veel foto's maar door het licht (felle zon en tegenlicht) en de oerlelijke achtergrond, plaats ik maar 1 foto ,omdat het toch wel een speciale ontmoeting was.

Lentekriebels, zingende pimplemees.

Roffelende specht

Deze twee pimpeltjes zaten steeds achter elkaar aan,vond dit wel een mooi lenteplaatje met de katjes in de boom.

De heggenmussen zongen uit volle borst. En deze liet zich mooi fotograferen.

Nog maar eentje. Ook de tjiftjaf liet zich op 16 maart alweer volop horen. Ik had hem wel op de foto,maar hoop volgende keer nog een betere foto te maken, nu was het alleen een bewijsplaatje. Maar het brengt wel dat lentegevoel, als je de tjiftjaf weer hoort. 

De boomklevers zijn ook druk met het bouwen van hun nesten,en ze laten zeker van zich horen. In het bos is hij luid en duidelijk aanwezig, en dan is het gewoon op het geluid afgaan en de vogel opzoeken voor de foto.

Jonge knobbelzwaan, ook prachtig.

Op 16 maart was ik om 9 uur al aan het wandelen, en na een prachtige lange wandeling vanaf Zandvoortselaan via het Oosterkanaal naar de Oranjekom, door naar Pannenland via de Beukenlaan (specht en boomklever) liep ik via het gebied 70 bunders naar het infiltratie gebied. Natuurlijk ook even de duizendmeterweg bezocht ( geen vos op deze dag) en tegen zonsondergang weer bij de uitgang, om in het laatste licht nog wat foto's te maken.

En ook het damhert geniet van de zonsondergang.

Op het eind kleurde de zon helemaal roze en werd het een klein beetje nevelig. Wat een prachtige dag.

Inmiddels was het bijna 19:00 uur, dus na 10 uur struinen tijd om weer naar huis te gaan.

Het was lastig om van 3 wandelingen  de foto's te selecteren, daardoor is het een wat lange blog geworden,maar hopelijk toch leuk genoeg om helemaal uit te kijken.

Volgende maand, April......ik kijk alweer uit naar de nachtegaal en de fitis en wie weet komt de blauwborst ook weer in de AWD. Het frisse groen en hopelijk een lentezonnetje.  Wat is het voorjaar toch een mooie tijd.

Dagje IJmuiden aan zee

Vrijdag 10 maart,een zonnige dag, weinig wind en vanaf 11 uur opkomend tij.

Prima omstandigheden voor een dagje IJmuiden, strand en Zuidpier.

Dat de natuur zich niet laat dwingen bleek wel weer. Waar je soms op een dagje Zuidpier vele vogelsoorten ziet, bleef het deze dag beperkt tot de bekende steenlopertjes,een bonte strandloper en op het strand de drieteenstrandlopertjes.

Toch kon ik een paar leuke foto's maken

De drieteenstandlopertjes blijven superleuk....maar ook ...supersnel. Deze kwam, op zoek naar eten steeds dichterbij, wat verderop zat een groep van zo'n 30 DTSjes (drieteenstrandlopertjes)

Soms hebben ze toch even een momentje dat ze stil staan, bijvoorbeeld als ze een lekker hapje uit het zand hebben geplukt.

Schudden voor gebruik...

En weer even rust

Het lukte niet altijd om een laag standpunt in te nemen, maar ik probeer toch altijd een beetje op gelijke hoogte  met de vogel  te komen met  mijn camera, met dank aan het kantelbare scherm.

Met zijn tweetjes is leuker dan alleen.

tijd voor een dutje.


Even later werden de vogels verstoord door een onachtzame wandelaar, en kwam ik overeind,  hoogste tijd om de benen te strekkenen over de pier te wandelen. Altijd een verrassing wat ik daar tegenkom.

tussen een groep steenlopers zag ik deze bonte strandloper. De steenlopertjes gingen aan de wandel, maar deze bonte strandloper bleef staan.

Draaide zich om en ging wat poetsen en de veren opschudden.

En ook deze strandloper vond het tijd worden voor een slaapje.

Achteraan op de pier, bij de vuurtoren zitten vaak 2 nogal tamme steenlopers. Een van de twee poseerde leuk, terwijl ik even een broodje at. Niet veel later zaten ze bijna op mijn rugzak....duidelijk een gevalletje rugzak-steenlopers.

De zon verdween achter steeds dikker wordende wolken en er stak een frisse bries op. Als je dan 2 km op zee bent, is dat behoorlijk koud. Tijd om de pier weer af te lopen, terug naar het strand. Onderweg kwam ik nog deze oeverpieper tegen. Ik zag er meerdere, maar vaak in overvliegend.

Steenloper met op de achtergrond de andere vuurtoren, op de Noordpier






Ik liep via het haventje terug naar de bushalte, daar was een paar dagen eerder een zeehond gezien, maar die had het ruime sop weer gekozen.

Wel kwam ik een struik tegen met een groepje luid kwetterende mussen. Omdat de huismus nu niet meer zo'n huis-tuin- en -keuken- vogel meer is als 30 jaar geleden, vind ik het dus leuk om deze voor mij bijzondere soort te fotograferen. Hier een mooie mussen man.
















Ondanks dat ik niet zo heel veel vogels heb gezien, was het een heerlijk dagje aan de pier en op het strand. Heerlijk buiten en de zeelucht, daar geniet ik ook al van.  Volgende keer wellicht wel de sternen, kanoeten, rosse grutto's en.....zeehond.

Bijna lente

Ja, bijna lente want als je op het weerbeeld van de laatste weken af gaat is de lente ver te zoeken. Plensbuien, storm....en vaak 80 tinten grijs.....

Tussen de slecht weer momenten door waren er ook wat betere momenten, en die heb ik benut om op zoek te gaan naar de eerste tekenen van de lente: Sneeuwklokjes en krokussen.

Ik begin meteen met de mooiste van de sneeuwklokjesfoto's die ik maakte. Soms gebeurt het gewoon ineens, dan kijk je door je lens,zoomt een beetje in op dat bloemetje dat net iets boven de anderen uitsteekt,en dan zie je het gebeuren:  wazige sneeuwklokjes op de voorgrond en doordat er geen zon was die dag werd het ook een mooi zacht plaatje.

Een week eerder was ik bij kasteel Oud Poelgeest. Daar stonden heel veel sneeuwklokjes. 

En als er zoveel staan, wordt het ook moeilijk fotograferen.  Dit was de eerste keer dat ik op pad ging voor de bloemetjes (eind februari, een dag na de storm) en ik moest er echt inkomen. Dat heb ik altijd met bloemen fotografie, en soms lukt het gewoon helemaal niet.

Even wat dichterbij en met de macro voorzetlens...

Het zonnetje kwam erbij,en ik verruilde de voorzet lens weer voor mijn zoomlens.

De krokussen staken net hun kopjes boven het gras, ze zaten nog dicht,maar met het zonnetje (dat niet te fel scheen) en de andere krokussen op de achtergrond als gekleurde bolletjes leverde het wel een krokusfoto op waar ik wel tevreden mee was.

Een week later scheen op zondagochtend heel even de zon ( voordat het de rest van de dag zou gaan regenen) en dan zie je al snel de eerste bijen op de krokusjes landen op zoek naar nectar.

Dat gele pluimpje.....daar komen de bijtjes voor...

En dan is het ineens al te zonnig. Tja, het is ook nooit goed. Regen en harde wind is niet fijn om naar buiten te gaan om te fotograferen, maar bij felle zon krijg je al snel overbelichte krokussen. Over de sneeuwklokjes zal ik het maar niet hebben, dat wit is in de felle zon al snel uitgebeten, daar waagde ik mij die zondagmorgen dus niet aan.

Maar voor de bijen was het goed,deze heeft nog schone pootjes, maar ik heb er ook eentje gezien (foto helaas niet scherp) met haar pootjes vol met kleverig stuifmeel.

Weer een week later, de zon was net achter de huizen verdwenen en langzaam sluiten de kelkjes zich dan weer. 

Ja, ik kan het niet laten, er moet natuurlijk weer een dier op de foto. Ineens kwam deze kat aangewandeld en ging tussen de bloemetjes zitten.

Even later nog op een ander plekje. Maar fotograferen viel niet mee, want telkens als ik een foto wilde maken, kwam dit schatje naar mij toe om kopjes te geven tegen mij en tegen mijn camera. Ik moest hem dus soms even terug sturen tussen de bloemetjes.

Een scharrelende merel op het veldje waar de krokussen staan,ook leuk. Tja , ik vind bloemen ook heel leuk hoor, maar dieren fotograferen, dat is toch meer mijn ding.

Het is toch ieder jaar weer een uitdaging om jezelf  te overtreffen, vorig jaar had ik al mooie foto's van deze bloemen, en dit jaar wilde ik beter,of in ieder geval anders. Ben er deels in geslaagd maar ik heb ook weer gemerkt dat bloemetjes fotograferen nog helemaal niet zo simpel is. Gelukkig komen ze ieder jaar terug, dus volgend jaar....nieuwe kansen en uitdagingen.