dinsdag 30 september 2014

Edelhertenbronst 2014







De maand september is de maand van de Edelhertenbronst in NP Hoge Veluwe. Begin september is er nog weinig bronst maar is de hei nog prachtig paars. De herten laten zich maar even zien maar het leverde al een paar mooie momenten op. Verder in september wordt de hei steeds lelijker maar gaat de bronst steeds meer op gang komen. Het burlen van de mannetjes horen we nu al 'smiddags bij aankomst. Hier een impressie van een maandje Edelhertenbronst.
Daar komen de hindes aangerend.
Het plaatshert zou later volgen om de dames
op te jagen.
De hei is hier nog prachtig paars. 

 De heerser van het eerste veld met een nieuwsgierige hinde achter zich aan.

 Een stoere hertenman met op de voorgrond de mooie paarse hei. Het hert had lekker in de modderpoel gelegen.


 En hier is de baas van het tweede veld, of is het toch hetzelfde hert?

 Meneer kijkt met een vragende blik naar een van de hindes, zij blijkt echter geen interesse te hebben in deze modderige heer.

 Meneer loopt even een eindje weg, een nieuwe strategy bedenkend om indruk te maken op de dames....

 Parmantig loopt hij weer terug, kop fier rechtop, neus omhoog: Dames, hier ben ik.


 P
Een heel warme, zonnige septemberdag, de hei is inmiddels uitgebloeid, maar de bronst is nu in volle gang. Tja, als de hei mooi is, dan is de bronst nog niet echt begonnen, maar hoe lelijker de hei, hoe mooier de bronst.

 Weer op het eerste veld, de baas heeft nog steeds geen vrouwtje gevonden en is nog viezer dan de vorige keer.

 Er is keus genoeg


 Zeg meisje, wat vind je van mijn gewei?

 En nu de bronst in volle gang is, wordt er ook flink geburld. Even laten horen wie de baas is.

En als de indringer niet wil luisteren, dan wordt het wel uitgevochten. dit ging er niet zo heel hard aan toe, het was vooral flink heen en weer duwen, waarbij het linkerhert even later afdroop en in de modderpoel ging liggen, terwijl het andere hert burlend achter de dames aan ging. 

De hinde kijkt van een afstandje toe

 En het kleintje had dorst, dus ook dat kregen we te zien op de Wildbaan.

 Aan het einde van de avond
gingen we nog even naar een
andere plek waar de herten te zien
zijn. 


De maand september is de maand van de edelhertenbronst op de Hoge Veluwe. Na mijn 3 eerdere bezoekjes had ik voor mijn gevoel dé bronstfoto nog niet gemaakt, dus ik hoopte op donderdag 25 september nog een mooie serie te kunnen maken. Samen met Conny kwam ik aan het begin van de middag aan in het park. Eerst gingen we nog wat op pad voor paddenstoeltjes en ander macro werk, dat komt in een andere blog, deze blog staat in het teken van de edelherten.
Al rond half 4 zagen we dit
hert staan, hij liep even de hei
op en verdween toen weer
naar achteren. 
Dat was een mooi begin. We hadden de auto bij het tweede veld gezet en zijn toen wat gaan lopen tussen veld 1 en veld 2 om niets van het spektakel te missen.

Er werd weer veelvuldig geburld.

En het plaatshert liet zich goed zien, nu helemaal schoon, waarschijnlijk hebben ze na de regenbui van afgelopen weekend geen modderbad meer genomen.

 De baas van het tweede veld, loopt hier heel stoer met zijn kop omhoog, maar de hindes hebben totaal geen interesse.

Een hele groep hindes en 1 roodborst tapuit, het is even zoeken naar het vogeltje, ik zag het ook pas toen ik mijn foto op de computer bekeek.

Deze hinde wist niet hoe snel ze ervandoor moest gaan toen ze dat grote hijgende hert achter zich aan kreeg.

 Het plaatshert van veld 1 heeft genoeg hindes om zich heen, maar hij lijkt niet te kunnen kiezen en kijkt wat hulpeloos achterom naar alle fotografen.

Buuuurrrrllll. Wat is dit toch prachtig om te zien en om te horen, echt zo'n oergeluid.

 Parmantig loopje, dit hert liet zien dat hij de baas was op het eerste veld. Er was trouwens, in tegenstelling tot een week eerder, geen concurrent in de buurt.


Even hoopte ik dat het hert wat meer naar het open deel van het veld zou lopen, maar helaas, hij liep eerst heel snel door, tot achter een boompje, en daarna kwam ie niet meer op dit open stukje.

 De twee hindes stonden rustig te grazen, totdat meneer aan kwam lopen, ze stoven weg, allebei een andere kant op.....

 Tja, daar sta je dan weer in je eentje.


Even wat minder ingezoomd, de hei ziet er hier nog best aardig uit. Het hert probeert een geurtje van een bronstige hinde op te vangen maar tevergeefs.

Soms kwam het plaatshert
van veld 2 behoorlijk dichtbij,
de hindes gingen er allemaal
vandoor...... 
Het was weer mooi om mee te maken, wat fotografie betreft leg ik de lat steeds hoger en moet ik zeggen dat ook deze avond dé foto er niet bij zat. Ik heb in ieder geval wel genoten van de gezellige uitstapjes deze maand en..... volgend jaar gaan we gewoon nog een keer :-)

zaterdag 20 september 2014

NP de Hoge Veluwe: De Pollen

Midden in het Nationaal Park de Hoge Veluwe ligt het stuifzandgebied "de Pollen", dat bekend staat om de boomstronken die daar in het zand staan. Ik had al een tijdje de wens om die boomstronken in dit gebied te fotograferen. Een leuke uitdaging die ik samen met Miranda aanging. Op een mooie septemberdag gingen we op pad.
 Een bloeiende heidepol, zand en vliegdennen, dat is de zandverstuiving midden op de Hoge Veluwe.

 En de boomstronken, die uit het niets op het zand neergekomen zijn, lijkt het, waar komen ze vandaan vroeg ik mij af.

 Eenzame den midden op de zandvlakte.

 De wandelende boomstronk, met een beetje verbeeldingskracht zie je hier van alles in. ik zie een nordic walker, compleet met twee stokken.

 Het valt nog niet mee om midden op een zonnige septembermiddag dit soort foto's te maken. De vroege ochtend (met een beetje mist) of avond, net voor zonsondergang, zou beter zijn. Maar ja, we wilden in de avond naar de bronstige Edelherten.

 Dus dan maar het beste ervan maken, ondanks het wat harde licht, op zoek naar vormen en composties. Landschapsfotografie is toch heel wat anders dan vogels en wild.

 Steeds weer vanaf een andere hoek keken we naar een mooie compositie, ook lettend op de lucht, de zon, de wolken.

 Doorkijkje, op de achtergrond de eenzame den, op de voorgrond de kale boom die al eerder in deze blog vanuit een ander standpunt is gefotografeerd, en er dan ook heel anders uit ziet.

 Omdat het licht zo hard was, vond ik niet alle foto's mooi, dus ik probeerde een aantal foto's om te zetten (in Picasa) in zwart-wit om te kijken wat dat voor effect heeft.

 Ik vind het wel wat hebben.

En zo in zwart wit heeft de wandelende boomstronk een heel andere uitstraling.
Een week later was ik weer op de Hoge Veluwe, dit keer waren we er nog met zonsondergang en kon ik een foto maken van het gebied bij ondergaande zon, helaas kon ik niet bij de boomstronken komen maar heb vanaf de wildbaanweg een foto gemaakt, want niet veel later dan het tijdstip van de foto moesten we het park uit zijn.
Landschapsfotografie, het lijkt zo makkelijk, landschappen lopen of vliegen immers niet weg, maar het valt toch behoorlijk tegen. Licht speelt hier een heel belangrijke rol. Ik wil dit zeker vaker gaan doen, ook op andere tijdstippen van de dag, en andere plekjes want Nederland heeft nog veel meer van dit soort mooie zandverstuivingen.

Nazomer in de AWD september 2014

September was wat zon en temperatuur meer zomer dan augustus. Gelukkig kon ik een paar keer de Waterleiding duinen bezoeken en genieten van de veranderingen in de natuur. De zomer gaat over in herfst, langzaam begint het bos te kleuren, zie je nog de laatste vlinder of libel, uitgebloeide bloemen. Kortom, genoeg om van te genieten weer.
Wat een variatie in kleuren.
Zelfs op zo'n grijze dag als zaterdag 6 september
was er genoeg kleur in de AWD. 

 
 Dit kleine padje zat midden op het wandelpad, een klein beestje van zo'n 2 centimeter. Het bleef mooi zitten zodat ik de macrovoorzetlens erbij kon pakken en even op mijn knietjes kon zitten voor deze foto.

 Paddenstoelen waren er ook al te zien, maar op deze na heb ik er nog geen foto's van gemaakt, dat komt later in de herfst zeker nog wel aan bod.

De kastanjes hangen nog aan de bomen, maar weldra zullen ze naar beneden vallen, en dan worden ze net als de eikels weer een lekker maaltje voor de damherten.

Zolang de temperaturen nog zo hoog blijven, zullen de boomkikkers actief zijn en op de bladeren van de bramenstruk zitten zonnen. Het blijft leuk om de bramenstruiken af te speuren naar dit piepkleine kikkertje. De laatste paar keer dat ik in de AWD was vond ik er steeds wel 1 of 2.

 De kleine damhertjes zijn nu bijna net zo groot als hun moeder. Toch blijft het leuk om ze zo samen op de foto te zetten.

 Nog zo'n kleintje, wat een schatje. Dat koppie met die grote bambi oogjes, dat is toch zo vertederend, hier kan ik echt even voor gaan zitten in het duin en dan vol bewondering kijken naar dit mooie dier.

 De distels zijn uitgebloeid, vlinders zullen hier niet meer gaan zitten, maar met wat geluk kan er zomaar een puttertje (distelvink) neerstrijken. Ik heb ze wel gezien op mijn wandelingen, en gehoord, maar kon ze niet vastleggen.

Op 12 september was er meer zon en zag ik nog aardig wat vlinders, vooral bonte zandoogjes en deze kleine vuurlvlinder was nog volop te zien.

Ook de heidelibellen vliegen nog overal in het gebied rond.

 Op de nevelige septembermiddag kwam ik de moervos tegen, dit was een prachtig moment, ik zag haar aan komen lopen richting duindoornstruik, ik zat helemaal klaar met mijn camera om dit moment af te wachten, dat ze met haar kop boven de struik uitkwam. Yes, dit was de foto waar ik op hoopte en een van mijn mooiste vossenfoto's tot nu toe.
 Even later ging ze heel relaxed liggen en kon ik haar nogmaals mooi fotograferen.

 Een week later fotografeerde ik een andere vos die ook al heel ontspannen in het gras lag.

Niet de mooiste vossenfoto, maar ik vind de ogen van dit vosje zo sprekend, dat ik haar toch een plekje in deze blog heb gegeven.

 Interactie, dat zijn toch de mooiste momenten. hier kwam het jonge vosje te dicht bij de grote rekel, die wees haar even haar plek. Het duurde niet lang, maar de rangorde was duidelijk.

 Landschapje, een zonnige vrijdagmiddag
in de AWD.  
Ik kon deze maand alleen maar een paar uurtjes in de middag, in oktober hoop ik weer een hele dag te kunnen en dan ook de mooie ochtendmist, dauwdruppels, spinnenwebben en meer herfst vast te kunnen leggen. We zullen zien, de AWD zit altijd vol verrassingen.