Amsterdamse Waterleidingduinen September

De maand september is bijna voorbij, dan is het voor mij weer tijd om terug te blikken naar de afgelopen maand in de waterleidingduinen. Nog veel zomerse dagen en een onstuimige laatste week. Die laatste week ben ik niet meer in het duin geweest. De andere bezoekjes waren toch wel op de wat zonnige nazomerdagen. September is een overgangsmaand in de duinen. De insekten zijn steeds minder te zien, de herfstkleuren zijn er nog niet en af en toe zie je de eerste paddenstoelen.

Er waren van die dagen dat de zon scheen en in de verte de lucht dreigend donkergrijs kleurde.

Deze bui dreef over.

De heide libellen zijn er tot eind september en vaak zelfs in oktober nog te zien.

Een grote groene sabelsprinkhaan.
Ze was bezig eitjes af te zetten met haar legboor......
en keek mij hier even aan alsof ze wou zeggen: ga eens even weg met die camera, ik ben bezig...

Een van mijn favoriete plekken in de AWD is op een heuvel waar je dit uitzicht hebt. Dat is genieten.

Donkere luchten

Je voelt dat de herfst in de lucht zit, dit was op 19 september.

De porseleinzwammen op de oude beuken, deze zwammetjes zijn er vaak al in september als het een tijdje wat natter is geweest.

Ik vind het zulke leuke zwammen om te fotograferen.

En soms zitten ze op een los stuk dood beukenhout.....dan kun je hem zo neerzetten dat je de onderkant kan fotograferen.

Terwijl ik met de zwammetjes bezig was, zat er ineens een kikkertje op een boomstam naast mij.

 En die liet zich van alle kanten fotograferen

Een bosje  glimmerinktzwammen op een boomstronk, nog mooi gaaf. Hoe ouder ze worden, hoe zwarter, beginnend aan de onderkant van de hoed.

Altijd een lief tafereeltje, moeder damhert verzorgd haar jong. Dan sta je stil, hou je je adem in en maakt foto's. Ook weer zo'n geniet moment, zomaar tijdens een wandeling.

En in het bos stond dit schatje....nog even en alles kleurt weer bruin en geel...... ik hou wel van de herfst (behalve de storm en regen dan).

De vos op pad, met daarachter de bui die over dreef.

Nog tussen de gele bloemetjes

Mooi dametje..,

 haar zoon...,

En haar moeder / zijn oma

En toen zag ik tijdens een wandeling dit prachtige vosje weer. Ik had haar sinds maart niet meer gezien. Ze was op haar hoede, keek even om en liep weg...... maar ik was blij dat ik haar weer had gezien, en wandelde verder.

Even op een rustig plekje, gewoon zitten en luisteren naar de stilte. Dit vosje kwam mij gezelschap houden. Ze ging vlakbij mij liggen, mij in de gaten houdend, af en toe even met haar kopje scheef kijkend, wat zou er dan in dat vossenkoppie omgaan? Ze bleef een half uurtje, tot er gefluit klonk en ze ervandoor ging.

Blauwe reiger in het laatste licht. Op weg naar de uitgang naar weer een heerlijke dag.

Deze hertenbok is al klaar voor de bronst. Zijn gewei perfect en groot, een dikke nek. Wat ziet hij er stoer uit.

Mooi om zo'n donker hert tegen te komen.

Op naar oktober en ik hoop dan in ieder geval iets van de damherten bronst vast te kunnen leggen.

Verder nog meer paddenstoelen en herfstkleuren en ik hoop nog op zo'n rustige ochtend met mist en dauw waar je overal druppeltjes ziet hangen in de spinnenwebben.....dat is voor mij de leuke kant van de herfst. De storm en buien van afgelopen dagen vind ik dan weer de mindere kant.

Maar op dat soort dagen kan ik dan mooi een blogje schrijven en foto's uitzoeken.

Bronst op de Veluwe

Het wordt ieder jaar drukker, het circus rond de edelhertenbronst op de Hoge Veluwe.

Toch wil ik het ieder jaar wel een keer mee maken, vaak kom je bekenden tegen en is het gewoon een gezellig onderonsje tussen veel fotograferen.

Fotografisch vind ik het ieder jaar weer lastig...... een plek waar de herten zich laten zien maar de achtergrond zo foeilijk is dat de foto's bijna allemaal in de prullenbak belanden. Een tweede plek die best mooi is maar waar de herten niet altijd komen of maar heel kort. En de derde plek waar je geluk moet hebben om mooie zonsondergang foto's te maken.....

Een burlend edelhert...met nog een plukje hei op de voorgrond. Dit was een van de weinige foto's die niet in het mapje takkenfoto's terecht kwam.... Maar wel in het mapje "rotzon",  want die schaduw van zijn gewei op zijn rug is niet echt mooi. Tja.....je hebt maar een dag dit jaar, dus dan pak je die foto toch mee....

Maar de Veluwe is meer dan bronst alleen

Grote bonte specht

Koraal zwammetjes

Zwammetjes op een mosje

De herfst komt eraan

Kruisspin met prooi (wesp)

Grote zwammen met een klein slakje

Nog een enkel takje paars

Veel te hoog, te ver.......maar er kwam zomaar een visarend overvliegen. Een oplettende medefotograaf wees ons erop.

Dit zagen we toen we op het eerste veld stonden te wachten op de herten....

Burlll, nou ja, veel geluid kwam er niet uit. Deze meneer maakte ook niet zoveel indruk op de hindes, de dames hadden nog meer interesse in eten.

Tja, zelfs een modderbad hielp niet, ze keek niet eens..

En stoer doen ook niet

De kleintjes waren er ook

Op het eerste veld was het over, de hindes verlieten het veld en liepen richting het tweede veld.

dus wij ook....

En daar kwam onze grote man aan.....stoer.....helaas had ik in een moment van onoplettendheid hier de burl gemist.....

De bronst was nog maar net begonnen maar meneer was al moe.

De dames vinden er wat van.

Helaas geen mooie groep hindes bij elkaar, ze waren teveel aan het grazen nog...

En dan lukt het toch om een aardige foto te maken van de bronst op de Veluwe.

Ja, hij is best mooi....

Sprookje

We rijden naar de derde plek, maar dat was een grote teleurstelling.

Geen hert te bekennen. 

Op weg naar de uitgang zagen we nog een vosje, geen beste foto vanwege de schermer....en ik stond er niet goed voor.....ook hier kon ik veel weggooien, geen takkenfoto's maar sprieten foto's.

En een laatste blik op de ondergaande zon, en dan snel naar de uitgang om nog op tijd eruit te zijn.

Ik denk dat ik dit jaar een weekje te vroeg was voor het echte bronst werk. Nog weinig activiteit, nauwelijks burlen....en ik heb weer een paar wijze lessen geleerd. Kies de juiste plek, en dat is voor mijn gevoel niet het eerste veld.  Volgend jaar maar een weekje later gaan. Want ja, ook al is het een steeds drukker wordend circus, het blijft leuk om mee te maken.

Paarse heuvels

Ik vind het de allermooiste NS-wandeling die er is, en heb hem al meerdere keren gelopen, in verschillende jaargetijden. Nu had ik met een vriendin al een tijd geleden het plan om deze wandeling te maken als de hei bloeit. En eind augustus kwam het er eindelijk van.

De NS-wandeling start in Dieren en via de Veluwezoom loop je dan naar station Rheden (11 km) of station Velp (14) terug. Omdat wij een overnachtig hadden in hotel de Roskam, aan de rand van Rheden, liepen wij het laatste stuk tussen beide routes in, het hotel ligt namelijk precies tussen Rheden en Velp.

De niet meer zo paarse heuvels.

De wandeling loopt eerst door het bos. Vooral beukenbos, met hier en daar ook gemengd bos.

Het is een pittig bospad , heuvel op, heuvel af, en goed opletten op de uit boomstronken en wortels van bomen over het bospad.

Carolina hoeve

Dit was voor ons een mooie gelegenheid om even wat te drinken. We hadden immers de hele dag de tijd en wat is er dan fijner dan even op een niet al te druk terras even neer te strijken.

Stormschade. Rond de Carolinahoeve zijn er heel veel bomen om gegaan tijdens de zomer storm. Wat een natuurgeweld, als je zie hoe grote bomen met wortel en al plat zijn gegaan. 

Een terrasje in de zomer betekent.....wespen. Gelukkig had deze meer interesse in het lege cola flesje dan voor mijn volle glas.

Een schotse hooglander.....

Later bij het klaphekje, niet ver van de Carolinahoeve, werd het pad versperd door deze grote koeien. Er lagen ook kleintjes tussen, dus wij mochten via het weiland een omweg maken om deze dieren te ontwijken. Helaas was het bos zo donker dat ik daar bijna geen foto's heb kunnen maken.

Het eerste deel van de koningslaan

Beukenblaadjes

Varens

Paddenstoelen

We zagen al veel paddenstoelen op dit stuk van de wandeling.

 Het glooiende bospad, hoogteverschillen komen niet over op de foto, maar die waren er zeker wel. Ik was al zo blij dat het net deze 2 dagen iets minder warm was daar. Tussen een reeks van 30+ temperaturen was het toen wij er waren rond de 25 graden, dat kon net.

En weer een zwammetje, met een piepklein vliegje.  Het vliegje nog even met de macrolens van dichtbij vastgelegd, onder lastige licht omstandigheden (donker, dichtbegroeid bos).

We verlaten het bos en aan de drukte merkten we dat we in de buurt waren van het restaurant De Posbank. Daar was het zo druk dat we besloten door te lopen, we hadden genoeg water in onze rugzak meegenomen en het hotel had een enorm lunchpakket verzorgd.

De naam Posbank komt trouwens van de stenen bank die daar staat ter ere van G.A. Pos, een voormalige ANWB voorzitter. Het restaurant en het heidegebied worden nu ook zo genoemd en de naam is bij iedereen bekend.

Uitzicht vanaf het punt waar de stenen bank staat.

Heel veel mestkevers op de paden.

En soms nog een plukje hei dat nog wel paars / roze is....verder was het toch behoorlijk uitgebloeid. We waren eigenlijk voor een mooie hei iets te laat, en die hete week heeft ook niet goed gedaan.

Genieten van die mooie glooiende landschappen

Je kan er zomaar paarden tegen komen, die het te druk hebben met grazen om maar even op te kijken.

We kwamen de schaapskudde tegen

Schaapje in de hei

Geitje in de hei

Op weg naar het volgende uitzicht...

Maar eerst deze trap nog even op.

De inspanning werd beloond....een bankje onder een boom, lekker schaduw..en dit prachtige uitzicht.

Gewoon genieten

Er waren nog maar weinig vlinders. Ook zag ik bijna geen bijen meer, de hei was natuurlijk ook over de mooie bloeiperiode heen. Soms was er toch nog een stukje bloeiende hei, en de distelvlinder wist deze te vinden.

Nog een laatste blik op de heuvels..

Hier namen wij een tussendoor route richting het hotel. De route naar Velp gaat verder richting de beekhuizer beek, die laat ik voor een volgende keer. 

We waren op donderdagmiddag aangekomen en hebben die middag nog een klein rondje gelopen, stukje hei en een deel van het bos, aan de rand van het gebied.

  

We liepen even naar het Natuurobservatiepunt Herikhuizerveld.....ineens verschenen er in de verte op het veld een groep wilde zwijnen. Helaas zagen we geen ander wild.

Genieten. Deze foto is door Vivienne gemaakt, met wie ik deze twee dagen op de hei heb doorgebracht. Was supergezellig.   En dit is toch wel een foto van mij in mijn element, in de natuur met mijn camera.

Nu heb ik de wens op nog een keer in november te gaan, als de beukenlanen bruin kleuren en ook de herfstkleuren op de hei te zien zijn. Als je alle tijd neemt is de wandeling goed te doen. Ook de hoogteverschillen  vallen mee als je het rustig aan doet.

Met recht....de mooiste van alle NS-wandelingen.