Reeën en koeien op de Westerheide

 Ieder jaar staat er op de Westerheide een klein veldje met boekweit in bloei. De bloeitijd varieert maar meestal tussen eind juni en half juli. Het was voor mij 10 jaar geleden dat ik er voor het laatst was, het kwam er gewoon steeds niet van. Hoe leuk is het dan als je met een groepje bevriende fotografen gezellig een avondje naar de hei kan. Het werden zelfs 2 avonden en tussendoor maakte ik met mijn zus nog een wandeling over de Westerheide waarbij we ook nog een blik wierpen op het akkertje.

Het viel niet mee dit jaar. Het boekweit stond laag.....en bleef laag. En het leek wel of de Schotse Hooglanders alle boekweit opaten, waardoor het gewoon niet omhoog kwam en de reeën dus ook veel voorzichtiger waren en op afstand bleven. Eerdere jaren stond het hoger en liepen de dieren veel verder het veld op.

Het was dus best en uitdaging wat fotografie betreft.

Eind juni, een warme dinsdag middag. De koeien lagen in de schaduw van de bomen, heel dichtbij het boekweit veldje. We hadden wel verwacht dat de reeën nog in het bos zaten, tot het wat koeler zou worden, dus fotografeerden we de koeien.

Blondie

Daar gaat de boekweit

Een ree, ver weg in het veld kwam even kijken. De koeien liepen in het midden van het veld.

En aten erop los. Ik heb in die eerdere jaren nooit gezien dat de Schotse Hooglanders in het veldje kwamen. We spraken ook iemand die zei dat het nog nooit zo laag heeft gestaan als nu.

En nog even de reegeit achterin het veldje. Het werd al laat , die avond in juni. De temperatuur was wel aangenaam maar het licht ging uit, de zon verdween achter de bomen.

Op de terugweg op de hei, zagen we nog een mooie bok. Als straks de heide in bloei staat, is dit natuurlijk ook geweldig, een ree in de paarse hei. Dat zet ik nog even op mijn wensenlijstje.

En even later kwam ook het koppie van een reegeit boven de heide struiken uit. Een mooie afsluiter van de avond, want van de boekweitfoto's hoefde ik het wat de reeën betreft niet te hebben.

Eind juli gingen we voor een herkansing en waren aan het einde van de middag ter plekke.

Heel even kwam een reegeit ietsje dichterbij, op het moment was er ook wat zon.

Maar al snel zaten ze wat verder en werd het voor mij een uitdaging om goede foto's te maken met mijn Panasonic Bridge camera. Voor dit soort omstandigheden, mis ik dan toch wel de kwaliteit van een spiegelreflex (maar ik wil niet met zware lenzen sjouwen).

Lekker hapje boekweit.

Er verscheen ook een bokje en die liet het zich ook smaken.

Bok van grote afstand.

De Schotten kwamen ook weer op het veld, die foto's laat ik voor deze dag even buiten de blog.

In het zonnetje

portretje

boehhh

Met mijn zusje maakte ik op 10 juli een mooie wandeling (oude Roots wandeling) vanaf Station Bussum Zuid, met tussendoor wat koffie / lunch/ snack stops bij Restaurant Heidezicht en La Place. Ook hier lieten de koeien zich zien. Slechts 1 ree heel ver weg op de hei....en een leeg boekweitveldje.

Oh, en die eekhoorn, dat is een grapje, die mag elke wandeling met mijn zus mee en op de foto.

Ik heb heel wat jaren voorbij laten gaan en nu ik weer op de Westerheide ben geweest, zowel voor fotografie als voor een wandeling kan ik alleen maar zeggen...voor herhaling vatbaar.

Eeuwige herfst

 En zo ging mei voorbij en werd het juni. De natuur veranderde, het frisse groen in de bomen was nu meer gewoon groen. Het gras staat hoger dan ooit en de jonge vogels vliegen uit. Het enige wat niet veranderde was het weer. Want het lijkt al vanaf oktober een onafgebroken herfst met veel wind en regen. Vooral die wind is voor mij spelbreker, zowel in het vroege voorjaar (geen strandloperfoto's omdat ik niet gezandstraald wilde worden) als afgelopen periode (geen macrofotografie omdat alles veel te veel heen en weer zwiepte).

Ondanks de wind en de vele regen heb ik toch wel wat foto uitstapjes kunnen maken, al bleef het beperkt tot de Waterleidingduinen en hier in de omgeving.

Damhert met bastgewei in een veld vol schapenzuring. 

Je ziet nu overal in de duinen schapenzurig, ik weet van jaren geleden dat er ook heel veel stond, daarna jaren niet meer en nu is het er meer. Misschien omdat er veel minder damherten zijn, die het eten...en...de vele regen van afgelopen tijd.

Ik had een gevoel dat er iemand naar mij keek....en ja hoor, opzij van het pad, op een heuveltje werd ik bekeken door dit vosje.

De vossen zijn in de rui, ze verliezen hun mooie volle wintervacht en over een tijdje heb je ongeveer een halve vos over in haar zomer jas. Dit vosje heeft nog een aardige winterjas aan.

De harige rupsen van de grote beer vlinder (nachtvlinder) zaten overal.

En op de zeldzame avond zonder wind, kon ik de vuurlibel (vrouw) vastleggen. De vuurlibel man wil ik ook nog fotograferen komende tijd, maar de keren dat ik op zoek ging, was het donkergrijs, regenachtig en het waaide heel hard.

Icarusblauwtje, altijd mooi om tegen te komen, op diezelfde windstille avond.

Een week later waaide het wel hard, maar er was geen zon. Deze juffer heeft moeite om zich aan het sprietje vast te houden.

Een andere juffer had pech, zij zat in de zonnedauw. Na een paar foto's keek ik even hoe vast ze zat en keek of ze op mijn vinger wilde stappen. Dat wilde ze en even later vloog ze vanaf mijn vinger weg, ver weg van dat moordlustige plantje.

Eekhoorntje in het bos. Ik heb jaren geen eekhoorn gezien in de Waterleidingduinen en nu zag ik ze op 3 verschillende dagen. Alleen is het een uitdaging om in een vrij donker bos deze snelle diertjes te fotograferen. Deze zat gelukkig even stil.

Ready for take off. De meikever spreidde zijn dekschild, waar de vleugels onder zitten.....maar vloog niet weg. Dus een mooie kans om hem te fotograferen. Ik had geen idee op wat voor plantje hij zat maar ik moet steeds aan rucola denken als ik het zie.

En nog een meikever. Dit was weer een goed meikever jaar. Afgopen jaren zag ik ze nauwelijks, maar nu soms een boom vol. Met name de eikenblaadjes werden in rap tempo opgegeten.

Tel de meikevers...

In mei zag ik wel vlinders in de duinen zoals de argusvlinder en kleine vuurvlinder maar kon ze niet mooi fotograferen. Dan zie je op het pad een atalanta die wel meewerkte. Ik hoop dat juli wat de vlinders betreft beter gaat worden, dan kan ik mij daar zeker wel een tijdje mee vermaken.

Dan weer terug naar mijn thema van mei-juni. De weidevogels. Vaak schrapte ik mijn fietstochtjes door de polder vanwege de wind. Windkracht 4 in Leiden is windkracht 5 in de polder en de locaties waar ik ga kijken liggen allemaal op ongeveer 10 km fietsen. Op een eenvoudige stadsfiets.

Grutto heel ver weg (de Wilck bij Hazerswoude)

Twee tureluurs op een hek (Boterhuispolder Leiderdorp)

De boterhuispolder.....een telefoonkiekje...dit was ongeveer het moment dat er aan de Noordzeekust meerdere waterhozen zijn waargenomen. En ook in de polder deed het weer vreemd.

Polders poelgeest. Veel jonge dieren waaronder deze kuifeendjes.

Een kievit op het wandelpad bij teveel zon.... (het is ook nooit goed :-) )

Kluut

En daar was dan eindelijk een grutto op een hekje, ver weg in de Boterhuispolder.

Maar ik had mijn weidevogel kwartet nu compleet: Scholekster, tureluur (vorige blog) en dan nu ook kievit en grutto.

Zoef de haas.

Ik hoopte toch in de Wilck nog een betere grutto foto te maken. Wat heb ik er weinig gezien dit jaar. En ook niet zo luidruchtig gehoord als vorig jaar. Veel grutto's trekken alweer naar het water om op te vetten voor de reis naar Afrika. Dus een bezoekje aan polders poelgeest staat nog op de planning voor komende week. In de Wilck waren het de koetjes die wel meewerkten.

Jonge zwaantjes zijn ook zo schattig. Hier met een van de ouders. De andere ouder was boodschappen doen en de 3 broertjes en zusjes van dit stel zaten in het riet.

Daar zijn ze.....

En nu even allemaal voor de foto..... eentje was wat verlegen en dook snel achter zijn broertje weg.

En tenslotte nog een vosje in de schapenzuring

Ook lekker in de rui. Dit vosje heeft prachtige ogen....

In een volgende blog meer over vossen en vosjes. En in de tussentijd ga ik proberen de vlinders en libellen te fotograferen in de duinen en in de gebiedjes dichtbij huis. De weidebeekjuffer staat op mijn wensenlijstje, maar die zit niet hier in de buurt dus daar zal ik voor moeten reizen. Is niet erg, als het met iets anders te combineren is, want ik ga niet voor 1 soort het land door reizen.