dinsdag 4 februari 2025

Natuurfotografie is ook.......niet opgeven en volhouden.


 De eerste blog van dit jaar met als thema: Het fotograferen van je doelsoort gaat niet altijd vanzelf. Voor de maand januari had ik een aantal doelen, waarvan één doelsoort een zeehondje op het strand was. Als ik terug kijk naar vorig jaar januari, zou dat geen probleem moeten zijn en ook in november en december had ik geluk dat ik op de juiste dagen ter plekke was. Maar hoe anders het ook kan, bleek wel deze januari.

Schelpje op een heel mistig strand.

Ik ga even terug naar december 2024, toen ik op een ochtend naar het Katwijkse strand ging en daar 1  zeehond op het strand lag. Dit dier was heel relaxed en gaf mij alle tijd om een paar uur lang te genieten en foto's te maken. Soms sloten een paar andere fotografen aan, en na een paar foto's gingen ze weer. Ik bleef lang hangen, want dit soort momenten werken voor mij heel rustgevend. Alsof het zeehondje het relaxte zen gevoel over bracht.

Het licht was perfect, sluierwolken en een heel waterig zonnetje. Dit was een dag tussen een reeks van bewolkte, mistige of druilerige dagen.

Dan is dit toch een cadeautje. Zeker omdat ik voor een groot deel van de ochtend alleen was met dit zeehondje. 
Deze twee foto's hebben een kadertje omdat ik ze had geselecteerd voor de mooiste van 2024. (uiteindelijk niet in het overzicht gekomen). Ik had meer foto's, maar voor dit blog laat ik het hierbij.


Het werd 2025 en na de 1 januari storm ging ik op 2 januari vol goede moed richting de uitwatering van Katwijk. En de weken daarna kwamen er nog meer bezoekjes. Helaas, niet ieder jaar is hetzelfde en ook wat de weersomstandigheden betreft was er geen peil op te trekken wanneer de zeehondjes kwamen uitrusten.

En zo trof ik afgelopen maand  de uitwatering aan...... een leeg strand. Allerlei verschillende omstandigheden: hagelbuien, strakblauwe lucht, dikke mist. (ik heb een aantal dagen niet eens mijn camera of telefoon gepakt om te fotograferen en ben gewoon op het strand gaan lopen, uitwaaien).
In het totaal ben ik 9 keer in Katwijk geweest en heb geen enkele keer een zeehondje op het strandje gezien.

Een dag dat er regelmatig een hagelbui over kwam. Er stond ook een stevige wind (als buienradar zegt windkracht 2 , tel er maar gerust wat bij op, deze dag was echt minimaal windkracht 4). De vogels waren nauwelijks te zien. Deze scholekster stond een eindje weg.

Een andere dag zwom er een zeehondje in de uitwatering, maar hij wilde niet even op de kant komen. Maar goed, ik heb deze dag wel een zeehondje gezien. Wel heel jammer dat een dag eerder er twee de hele dag op het strandje lagen, net een dag dat ik ergens anders was.

Toen ik even een broodje ging eten, kwam deze kraai gezellig naast mij staan.

Zomaar een ochtend op het strand, met weer wat winterse buien. En weer geen zeehond.

Maar ik had ook nog een plan B. Een andere soort die op mijn januari wensenlijstje stond, was de drieteenstrandloper.

Op een koude (gevoelstemperatuur -3 graden), zeer mistige dag, zag ik eindelijk een drieteenstrandloper op fotografeerbare afstand. Deze was bepaald niet bang want hij kwam tot een paar meter van mij. Gelukkig maar, want het was zo mistig dat zelfs van korte afstand het fotograferen een uitdaging was (contrast en belichting).



Wat zijn het toch leuke vogeltjes. Het strand was vrijwel leeg, heerlijk die rust. Tja....de foto's lijken wel sepia, maar het waren toch echt kleurenfoto's.


De vogels stonden bij elkaar op een zandbank. Ze wilden niet allemaal kijken naar de fotograaf. En de fotograaf had hele koude vingers.... Dus een goed moment om even op te warmen in de dichtstbijzijnde strandtent "De Watering".


Hoe anders was het een paar dagen later. Ik ging, geheel tegen mijn gewoonte in, op zondagochtend naar Katwijk. Wederom een leeg strandje bij de uitwatering.... nou ja leeg, er waren mensen, honden, kinderen...maar geen zeehonden, en dat was waar ik voor kwam.

Ondanks de enorme drukte, ben ik toch een stukje over het strand gaan lopen. Het was de eerste zonnige dag sinds 3 weken, dus dan is zo'n wandeling heerlijk. Ik zag in de branding een paar drieteenstrandlopers en verderop wat meeuwen.

Dan is het hopen dat ik de kans kan pakken om ze te fotograferen voordat een speelse hond, een gillend kind of een onoplettende wandelaar ze verjagen.
En waar ik eerder te weinig licht had, was het nu met de felle zon wederom een uitdaging. Haha, het lijkt wel of het nooit goed is. Dit was het dus ook weer net niet. Super leuke momentjes, maar de foto van de maand zit er niet bij.


Just the two of us....

Een klein vogeltje en hele hoge golven.

Meestal zie je alleen de foto's, en dan lijkt het allemaal zo makkelijk. Ach die zeehondjes, die liggen toch wel vaak daar op het strand. Niet dus, het kan zomaar zo zijn dat je als fotograaf meerdere keren voor niets gaat. Nu klinkt voor niets weer wat negatief, want het was nooit voor niets. Ook als er geen zeehond ligt, is het fijn om even op het strand te zijn. En gelukkig is het strand voor mij niet al te ver reizen, zodat ik ook in februari mijn geluk weer ga beproeven, want het zou toch een keer moeten lukken.

Ten slotte nog het volgende: Zorg dat je ook een plan B hebt. En probeer ondanks de teleurstelling van het ene, toch te genieten van het andere wat er wel is. En niet te snel opgeven, want de aanhouder heeft uiteindelijk toch succes. Het vraagt gewoon wat doorzettingsvermogen en geduld.

dinsdag 31 december 2024

Jaaroverzicht 2024

 Al vanaf 2011 is de laatste blog van het jaar een jaaroverzicht, 12 foto's, van elke maand 1. Inmiddels geef ik er een eigen draai aan en kies mijn favorieten van afgelopen jaar.

Voordat ik ga terugblikken op 2024 wil ik alle volgers van mijn blog bedanken voor hun berichtjes op mijn blogs. En via deze weg wens ik iedereen een heel mooi 2025 met veel prachtige natuurmomenten en fotografieplezier.


In dit jaaroverzicht, naast mijn mooiste foto's ook de meest bijzondere natuurmomenten. Want de natuurbeleving gaat bij mij nog altijd boven het perfecte plaatje. Dit jaar vond ik mijn foto's van de maand niet altijd de Wow factor hebben, die ik soms in eerdere jaaroverzichten wel had. Maar het zijn wel allemaal foto's waar ik blij van wordt, en waar ik met een glimlach terugdenk aan die mooie momenten. 


Januari, februari, maart

De winter liet zich heel even zien, al waren het slechts een paar speldenprikjes. De eindeloze herfst die in oktober 2023 begon, ging na die koude week weer gewoon door. Dus daarom gewoon 3 foto's van januari, omdat ik die dagen zo heb genoten van winter zoals een winter hoort te zijn.

Grijze zeehond met pup. Het was weer zo'n grijze dag als we er vele hadden, maar ook best koud. En gelukkig waren moeder en kind nog op het strand te zien.

Een vos op het ijs, net zo leuk als een vos in de sneeuw. Deze foto vond ik net iets leuker dan de sneeuwvos, maar het waren natuurlijk wel geluksmomentjes op die ene januari dag dat ik van de sneeuw kon genieten.

Relaxte zeehondjes op het strand. Dit zijn de gewone zeehonden. Het was die dag  koud, af en toe dwarrelde er een vlokje sneeuw naar beneden. Op een gegeven moment waren mijn vingers zo koud dat ik het knopje van mijn camera niet meer kon indrukken.

De winterse week, of misschien waren het toch twee weken heb ik in deze blog beschreven, met daar ook foto's van een vos in de sneeuw.

Februari was saai, grijs en onstuimig.....deze krokussen waren er vroeg bij en gaven nog wat kleur aan de wat troosteloze maand.

In maart ga ik toch ieder jaar weer voor de bosanemoontjes, en deze foto werd mijn foto van de maand maart.


April, mei, juni

Dieren zijn mijn favoriete onderwerp om te fotograferen en jonge dieren doen het helemaal goed. Ze hebben gewoon een hoog "ach, wat lief en schattig" gehalte. Dit superschattige nijlgansje kon ik in april gewoon bij mij om de hoek fotograferen. Soms hoef je niet ver weg om te genieten van de natuur.

Een fotografie uitje met een paar bevriende fotografen. Deze ransuil deed het wel goed, maar het was soms toch wat onnatuurlijk met de setting. Toch was dit een hele leuke en gezellige middag, en ook dat is belangrijk.

In mei zijn de zandhagedis mannetjes op hun mooist, knalgroen. Deze man ging er even  voor zitten.  En werd zo mijn foto van de maand mei.


Juli, augustus, september

We komen aan in het zomerseizoen, niet mijn favoriete periode. Al vind ik vlinders wel erg leuk om te zien en te fotograferen. Dat is dan toch wel zo'n beetje het enige voordeel van de zomer......oh ja en de lange dagen. Maar de warmte, het harde licht en in augustus ook de uitgebloeide en droge natuur sla ik het liefst over.

Ik heb juni overgeslagen, dus meteen naar juli. Op een zomeravond kwam ik dit vosje tegen op het wandelpad. Snel door de knieën voor een mooi laag standpunt en hopen dat de vos even blijft liggen. Omdat de zon er niet was op dat pad, werd het een softe foto, waar ik zelf het meest van hou. 

Augustus sla ik ook over maar september werd voor mij toch een leuke maand wat vlinders betreft. Ze lieten het massaal afweten in juli en augustus, maar in september zag ik ze overal fladderen en soms wel 5 soorten in de vlinderstruik bij ons in de straat. De distelvlinder was er alleen in die korte periode en daarom mijn foto van de maand september. En ook hier hoefde ik niet ver van huis voor een mooie foto.

September was een leuke maand om de opgroeiende vosjes te fotograferen. Deze van het vosje in het zand vond ik ook erg mooi en is daarom ook aan het jaaroverzicht gevoegd. Ik hou van foto's die rust uitstralen, less is more, ook al staan er nog wat grassprietjes op.

En nog een vosje, van dezelfde avond. Er kwam een dreigende lucht aan, en de regenboog verscheen. Maar de vos liep nog ergens anders. Op het moment dat de regenboog al wat vager werd, liep het vosje toch nog even eronderdoor.


Oktober, november, december

Oktober is voor mij de tijd dat ik mij vooral richt op de paddenstoelen. Ik heb ze veel kunnen fotograferen. De porseleinzwammetjes zijn mijn favorieten, vooral als je ze zo kan fotograferen met het licht van achteren. 

Niet de mooiste foto maar wel de meest bijzondere van 2024. Sneeuw en herfstblaadjes. Het was echt puur toeval dat ik die dag (22 november) met mijn vriendin had afgesproken te gaan wandelen op de Veluwe. Ik was nog net op tijd voordat de sneeuw weg smolt en de dag veranderde in een druilerige, grijze dag. (En daarna volgden er nog heel veel van dat soort dagen.)

Begin december was er zowaar nog een dag dat de zon zich even liet zien. Maar er was ook een flinke regenbui. De dreigende lucht achter het hert was de bui die we later over ons heen kregen, na een mooie zonnige ochtend.

En begin december kon ik ook de wilde zwanen fotograferen. Ik kijk er ieder jaar naar uit, de komst van deze mooie wintergasten. Deze zwaan was heel relaxed en kon ik van een laag standpunt fotograferen.


Nog wat statistieken

 11 blogs met in totaal 174 reacties, de blog Lentebodes werd het meest bekeken (229 keer)

Aantal stappen: ruim 4 miljoen

Aantal kilometers gelopen: bijna 2650 km (ongeveer van Leiden naar Istanbul)

Meest bezochte gebied: Waterleidingduinen, ongeveer 1 keer per week.

Het jaar 2024 leek op een lange herfst, met in januari heel even wat winter en in augustus en september was daar de zomer. De laatste maanden was het echt zoeken naar lichtpuntjes in de natuur. Vaak was het donker en grijs buiten. Een wandeling is dan ook altijd fijn, maar voor mijn fotografie waren de laatste twee maanden niet optimaal. 

Voor ons ligt weer een heel nieuw jaar met nog steeds een wensenlijstje op fotografiegebied. We gaan het beleven en vooral weer genieten van al het moois dat de natuur om ons heen te bieden heeft, helemaal gratis.