De mooiste van 2017

Het is weer tijd om terug te blikken op 2017.

Een jaar waarin ik een aantal soorten van mijn wensenlijstje kon afvinken, 
zoals de zwarte specht, de kruisbek , geoorde futen in paringsdans 
en ook parende bosparelmoervlinders . 
~

Een jaar waarin ik twee keer vossen in de sneeuw kon fotograferen, 
niet beide keren even succesvol. 
Een jaar met jonge vossen op verschillende plekken, 
wat was het genieten eind april en in mei.  
~

En natuurlijk een jaar van heel veel mooie natuurmomenten, 
die ik weer allemaal heb vastgelegd en gedeeld in mijn blogs. 
Iedereen die de tijd heeft genomen om mijn blogs te lezen 
en een berichtje achter te laten 
hartelijk dank hiervoor.

En nu naar het overzicht. 

Het blijft een uitdaging om per maand de mooiste foto te kiezen, hieronder mijn selectie.

Januari

Een damhert tegen de opkomende zon. Liever had ik een winters plaatje gekozen met alles wit van de rijp, maar helaas moest ik die dag werken en was 's middags, toen ik er wel op uit kon, het mooie er al vanaf. Dit damhert tegen de oranje lucht vond ik de mooiste foto uit deze maand.

Februari

Deze keuze was makkelijk, dit drinkende eekhoorntje is een van mijn favoriete foto's van 2017. De sneeuw in februari leverde mij niet de mooiste plaatjes op en dit winterse eekhoorntje met de spiegeling was gewoon de mooiste.

Maart

 De natuur ontwaakt. In de maanden maart en april wil ik mij nog wel eens bezighouden met de bloemetjes. Mijn hart ligt bij het fotograferen van dieren, maar zo in het voorjaar kan ik ook genieten van de sneeuwklokjes en krokussen. Het werd dus kiezen tussen een mooi sneeuwklokje of deze krokussen. Ik ging voor deze vanwege die mooie lila cirkels in de achtergrond.

April / mei

Hier smokkel ik een beetje. April leverde voor mij geen foto van de maand op, maar in mei had ik een overvloed aan mooie , lieve, schattige en vertederende foto's van de jonge vosjes. Deze foto maakte ik begin mei en was mijn beste vossen-welpen foto van dit jaar. 

Mei

Volop voorjaar, de juffers en libellen worden wakker. Deze azuurwaterjuffer zat als een soort heks op haar bezemsteel (rietstengel) en met die grote ogen keek ze mij aan....en zo werd het een van mijn favoriete foto's van de maand mei

Juni

Snel beslissen..en twee dagen later in een foto hut zitten om steenuilen te fotograferen. Het was een onvergetelijke avond , wat een natuurbeleving om deze uilen zo van dichtbij te kunnen zien en fotograferen, hier met een net gevangen muisje. Tja, arme muis maar dit is ook de natuur, eten en gegeten worden.

Juli

Epke de boomkikker doet zijn rekstok oefening en heeft in de achtergrond ook nog de X factor. Het was een kort moment maar alles klopte en ik kon op het juiste moment afdrukken.

Augustus

De maand van de heidelibellen, ze zijn overal en ik vind ze prachtig. Deze foto koos ik mede vanwege de mooie achtergrond waarin de kleuren van de libel terugkomen.

September

Ee zilverplevier op het strand van IJmuiden. Een gelukje dat ik alleen op het strand was met de vogels, geen honden en geen andere fotografen waardoor ik heel rustig , laag bij de grond tot een paar meter kon naderen. Dit was een vogeltje dat niet schuw was en ging gewoon door met scharrelen op het strand en keek soms eventjes op. Een mooie foto en een prachtige natuurbeleving.

Oktober

De damherten bronst. Geen foto van een gevecht, hoewel ik dat dit jaar wel mooi in beeld kreeg. Ook geen burlend hert maar dit rustende damhert is mijn keuze voor oktober. Het geeft zo mooi de vermoeidheid van het hert weer, de kop kan hij bijna niet meer optillen.....uitgeteld aan het einde van de bronst periode.

November

Een vos in een herfstsetting. Geen sfeervolle bos foto  dit jaar, want de herfstkleuren kwamen laat en waren ook ineens verdwenen. De jonge vosjes worden groot en lieten zich veelvuldig zien. Hier met de kleuren op de achtergrond komt toch het herfstsfeertje naar boven en daarom mijn keuze voor november.

December

De laatste foto van het jaaroverzicht.....December met de sneeuuwbuien op 10 en 11 december. Het was moeilijk kiezen tussen deze van Park Cronesteijn op de zondagmiddag toen de sneeuwbui bijna voorbij was en een van de vosjes in de sneeuw van dinsdag 12 december...of de waterspreeuw.

Het werd toch het landschap met alles mooi in het wit, vers gevallen sneeuw, het ultieme winterplaatje.

Het was wederom weer een mooi fotografie jaar, met vele uren in de Waterleidingduinen, leuke uitstapjes naar onder andere de Veluwe, gezellige ontmoetingen en onvergetelijke natuurmomenten. 

Er blijft nog genoeg op mijn wensenlijstje dus weer uitdagingen voor het nieuwe jaar...
Voor 2018 wens ik iedereen weer prachtige natuur / foto momenten toe en vergeet niet van dit alles ook te genieten want...

Als je goed kijkt zul je zien dat de mooiste dingen gratis zijn.

Natuur in Leiden: Winterwonderland in Cronesteijn

Zondag 10 december...

het begint te sneeuwen

hard te sneeuwen

en alles kleurt wit

een pak van zeker 10 cm

wat doe je dan....

Ja, dan wil ik naar buiten, ondanks de windkracht 4 tot 5 en de nog steeds vallende sneeuw, soms horizontaal vanwege de wind. Een hele uitdaging om op de fiets naar park Cronesteijn te gaan, normaal een ritje van zo'n tien minuten. Dik ingepakt ging ik op weg en...het was het waard.

En dan hoef ik verder weinig tekst toe te voegen, de foto's spreken voor zich

Soms leek de wereld wel zwart-wit...

Wat was het genieten, een uurtje in Cronesteijn en daarna weer ploeteren door de nog dikkere laag sneeuw op de fiets, terug naar huis....met rode wangen en warm....want ik was iets de dik aangekleed.

Winterwonderland......van mij mag er nog meer komen deze winter...

~

en tot slot.....nog even een plaatje uit de Waterleidingduinen

Amsterdamse Waterleidingduinen: December....Sneeuw!

En toen ging het sneeuwen, op 10 en 11 december viel er heel wat van het witte spul naar beneden, maar pas op dinsdag 12 december had ik gelegenheid om naar de Waterleidingduinen te gaan. 
Want als er sneeuw ligt dan gaat het weer kriebelen....Een vos in de sneeuw.

Begin dit jaar met de sneeuw was het niet naar tevredenheid gelukt. 
Op deze mooie dinsdag hoopte ik op meer succes....

Halverwege de middag, toen de helft van de sneeuw al was weggesmolten, was daar dan een vosje dat als een gewillig model wilde poseren. Het mooie licht van de ochtend was verdwenen, sterker nog, er kwam zelfs nog een hagelbui naar beneden.

Maar eerst terug naar de ochtend, want die begon prachtig

Net na zonsopkomst, het bekende boompje bij ingang Panneland.

Mooie wolkenlucht, zo jammer dat de sneeuw al uit de bomen was gevallen.....want als alles wit is, dan is het nog mooier. Maar dit was ook genieten, vaak liep ik als eerste door de sneeuw en het was een flink pak waardoor ik vaak tot mijn enkels wegzakte. Het wandelen in de sneeuw was gewoon een dagje sporten.....

En daar was het eerste geluksmomentje, de zwartbuikwaterspreeuw. Ik wist waar hij ongeveer zat, maar de vogel had zich al een paar keer verplaatst de laatste dagen, dus dan is het toch afwachten of ie er is......ja hoor, daar zat hij aan de waterkant.

en net op dat moment liet het zonnetje zich zien, en kon ik het vogeltje van een klein afstandje fotograferen bij mooi licht.

Even poetsen

beetje babbelen

Ik durfde niet dichterbij , bang om het diertje te verjagen, maar vanaf zo'n 5 meter was het goed te doen om de waterspreeuw te fotograferen, terwijl hij zijn visjes en andere waterbeestjes ving.

De hertjes lieten zich niet zo goed zien deze dag, en de herten die ik tegenkwam, waren erg schuw en gingen er meteen vandoor. Dus voor een damhertje in de sneeuw zal het toch weer winter moeten worden met een nieuwe laag sneeuw.

en daar komt weer een hagelbui aan

Winterwonderland, het was zo mooi.....eigenlijk is het niet over te brengen op een foto....de sneeuw knisperend onder je voeten en verder niets....dat zijn toch wel cadeautjes van de natuur.

En weer een hertje op de loop, terwijl er een hagelbui naderde

Hagelbui boven de duizendmeterweg.....

En juist op dat moment liet een vosje zich zien.....

 En zo viel de hagel op haar koppie

 Sneeuwvos

Wat verderop was er nog een vosje dat rustig stond te kijken naar de fotografen. Dit keer waren er niet zo heel veel fotografen, een stuk of 10 en we bleven allemaal op een afstandje. Anders dan in februari waar er massaal achter 1 vosje werd aangerend, waardoor ik het destijds voor gezien hield.

Nu kon ik de tijd nemen om de foto's te maken en was het vosje heel relaxed.

En dan merk je dat het toch niet meevalt, de vos is er, de sneeuw is er , maar ook de soms storende achtergrond is er omdat er al zoveel sneeuw was gesmolten.  Veel foto's eindigden in de prullenbak omdat er achter of naast de vos een grote donkere vlek was van een struikje waar de sneeuw al uit verdwenen was.....

Een vos helemaal in het wit, dat was wat ik graag wilde. Op dit moment was het mooie licht van eerder die dag verdwenen en viel het niet mee met de belichting, om geen blauwe sneeuw te krijgen heb ik flink over belicht....

Maar ik heb hem (haar), de vos in de sneeuw, zoals ik graag wilde......helemaal in het witte landschap.

En door het overbelichten en het lage standpunt (lang leve het regenpak, gewoon lekker languit in de sneeuw) werd de sneeuw een wazige witte vlakte, dus werd het een beetje een high key achtige foto.

Met wat meer omgeving, ik had liever meer van dit soort foto's gemaakt, maar omdat het landschap rondom niet meer zo winters was, heb ik mij tot een paar foto's beperkt.

Het werd nu snel donker, mede door de dikker wordende bewolking, dus werd het tijd om richting uitgang te lopen en afscheid te nemen van dit mooie vosje.

Dromerig sfeertje.....dit is het oudste bekende vosje en op deze foto doet zij mij erg denken aan de oude rekel, de vos die ik als allereerste vos op de foto had gezet (in 2010).

Veel jagende torenvalkjes deze dag, deze hing bijna recht boven mij.
Ook de klapekster zag ik nog maar de foto was zo slecht dat ie zelfs niet als bewijsplaatje mag.

En zo werd het tegen half vijf alweer donker, na een hele dag wandelen door de sneeuw voelde ik mijn spieren wel. Wat was het een mooie dag en twee wensen vervuld: een vos in de sneeuw, en de waterspreeuw. Missie geslaagd.

Het is pas december en officieel moet de winter nog beginnen, dus wie weet komen er nog meer perioden met een mooi sneeuwdek.  Van mij mag het, en dan hoop ik natuurlijk wel weer de gelegenheid te hebben dan de natuur in te gaan....
We zullen zien, voorlopig geniet ik nog na van dit cadeautje op zomaar een dinsdag in december.

Zuidpier IJmuiden

In het voorjaar en najaar probeer ik altijd een keertje de Zuidpier en het strand van IJmuiden te bezoeken, tijdens de vogeltrek maak je altijd kans op leuke soorten. Helaas was het er voor mij niet eerder van gekomen, dus veel soorten zoals de rosse grutto waren al niet meer te zien. Wel leuk was een aantal sneeuwgorzen dat al een tijdje langs het strand van IJmuiden scharrelde dus die wilde ik wel graag op de foto vastleggen.

De dag begon erg mistig, maar het zou opklaren en redelijk zonnig worden. Gelukkig stond er nauwelijks wind, waardoor het bij een paar graden boven nul toch niet koud aanvoelde. Ik had mij wel warm aangekleed, want ik weet uit ervaring dat zo'n dag aan zee best fris kan worden, zeker als de zon weg gaat.

Op de pier wordt je bijna altijd verwelkomt door een bonte verzameling aan meeuwen. Deze meeuwen houden zich op in de buurt van de vissers die op de pier staan. Als de vissers er om een of andere reden niet zijn, zie je meteen veel minder meeuwen.

Deze steenloper had een klein visje van een visser gepakt of gekregen, en begon het op de rand van de pier op te peuzelen

Even kwam het zonnetje erbij en had ik de vogel in mooi licht, dat net niet te hard was..

Maar vanaf zee kwamen donkere wolken, aan het einde van de pier kletste het water soms hard op de rotsblokken. De meeuw kijkt hoe een golf tegen de blokken spat, en ik kijk naar de dreigende lucht.

En inderdaad, een klein buitje, maar het was niet meer dan wat gespetter dus het leek allemaal erger dan het uiteindelijk was.

Oeverpieper keek net om toen ik afdrukte....en ging er vandoor

Deze middag zat er heel veel paarse strandlopers op de pier. Vaak ben ik al blij als ik er eentje zie, ver op de rotsblokken, nu liepen ze in groepjes over de pier en waren niet eens zo schuw.

En zo kon ik de paarse strandloper op verschillende plekjes fotograferen, hier op een van de rotsblokken.

En op de gladde basalt blokken, waar blijkbaar door de hoge golven voedsel op terecht is gekomen, want deze paarse strandloper scharrelde over de blokken om hier en daar er iets vanaf te pikken.

De drieteenstrandlopers zijn altijd leuk, maar ze hebben een nadeel.....ze rennen altijd....

En soms staan ze dan toch even stil als ze op de bodem een hapje hebben gevonden...

In dit geval was die bodem een basalt blok, waar deze vogeltjes samen met de paarse strandlopers hun hapje bij elkaar scharrelden.

Maar je kan ook net doen of hij gewoon langs het strand loopt....

De verrassing van de dag..vlak langs de pier zag ik een zwart eendje zwemmen, ik zag meteen dat het geen aalscholver was, maar wat dan wel.......

Een zwarte zee-eend, mannetje. Dat is leuk. Deze soort heb ik nog nooit kunnen fotograferen, en zelfs slechts 1 keer eerder gezien vanaf de Brouwersdam, door een verrekijker, en dan nog als zwart stipje. En nu zwom het eendje op 5 meter van de pier.

Echt een mooie eend, vooral de snavel is apart, dat viel mij direct op toen ik hem zag.

Meeuwen blijf ik ook erg leuk vinden om te fotograferen, aan het einde van de middag kleurde de lucht wat roze. Op de achtergrond...Zandvoort aan Zee.

Eerder op de dag maakte ik nog een meeuwenportret van deze volwassen zilvermeeuw.

Geen bijzonder zonsondergang, de zon verdween achter de dikke wolk links boven zee. Wel grappig was de regenboog in het water op het midden van de foto, moeilijk te zien, maar wel bijzonder.

En de sneeuwgorzen......ik heb ze gezien, maar van afstand. Als ik in mijn eentje was had ik er zeker wel dichterbij kunnen komen, maar met meerdere fotografen waarvan er een rechtop lopend, zwaaiend met statief op de vogels af stiefelde......

dan kom je niet verder dan een bewijsplaatje (in de vergroting niet mooier).

Daar zitten ze dan, net voordat ze opvlogen. In de middag was ik de enige fotograaf, helaas was het licht al helemaal weg achter dikke wolken....en was het honden uitlaat tijd....dus ook deze poging mislukte, dit keer vlogen de vogels op omdat er een hond op af rende.

In 2012 had ik meer geluk, ook toen bij weinig licht, maar wel een sneeuwgors op een halve meter, en totaal niet schuw . Klik HIER voor het blogje hierover.

Maar ondanks de pech met de sneeuwgorzen heb ik genoten van zo'n dagje aan zee. De hele dag in de frisse buitenlucht en leuke momenten op de pier, dus mij hoor je niet klagen.