woensdag 27 november 2013

Kleurenpalet

Langzaam nadert het einde van de herfst, nog maar even genieten van de mooie herfstkleuren....


Het is eind november en de laatste blaadjes dwarrelen uit de bomen omlaag. Een mooi moment om even terug te blikken op afgelopen maand. In deze blog een serie foto's die ik in Polderpark Cronesteijn (bij Leiden) maakte, en maar weer laat zien dat je ook dichtbij huis prachtige natuur vind.
Terugkijkend op de maand november denk ik vooral: "Grijs". Maar het viel toch best mee, vooral als je op de meest grijze dagen toch nog de kleuren weet te vinden in de natuur, zoals deze judasoren.
De geweizwammetjes waren net zo kleurloos als de lucht die dag, maar met een mooie felgroene achtergrond wordt het toch wel een vrolijk plaatje.

Creatief met zwammetjes, in kon het niet laten, en ook deze keer viel het niet mee, vooral op de voorste scherp te krijgen, want er was weer te weinig licht voor snelle sluitertijden. Ik fotografeerde dit uit de hand, inmiddels heb ik een rijstzak en kan ik met de zelfontspanner deze foto's maken, dat scheelt toch in bewegingsonscherpte. Maar ja, waar begin november nog wel paddenstoelen waren, kon ik ze eind november niet meer vinden.

Een van de kleurrijke bewoners van de Cronesteijn polder. Meneer fazant paradeerde er op los, van zo'n 20 meter kon ik deze foto maken, helaas ook met lange sluitertijd omdat het die dag bleef schemeren, ze waren duidelijk boven vergeten het licht aan te zetten.
November is ook de maand dat de smienten arriveren. In park Cronesteijn zitten er nu zeker 100. Dit koppeltje was een van de eerste smienten die ik zag. Later zag ik er meer, maar verder weg. Ze zijn ontzettend schuw, maar met een beetje geluk en geduld kan ik ze deze winter in Cronesteijn nog wel beter op de foto zetten.
Denkend aan deze November en het weer zeg ik: "Saai". Maar ook dat viel reuze mee, deze lucht is zeker niet saai. Dit was een dag na de grijze zaterdag waarop ik de fazant en de paddenstoelen fotografeerde.
De koetjes stonden nog in de wei en waren wat onrustig.......
Ha, ik snapte wel waarom, hier kwam een flinke bui aan. Ik stapte snel op de fiets en was nog net voor de onweersklap en enorme hagelbui (het was even wit) binnen, lekker warm en droog.

Eind november was er ineens een zonnige zaterdagmiddag, na een grijs begin. Ik fietste meteen naar Cronesteijn voor een herfstrondje. Ik was blij verrast met deze grote zilverreiger die zomaar bleef staan. Tot een metertje of 10 kon ik naderen, toen stopte ik omdat de reiger onrustig werd. Vanaf die afstand bekeek ik deze mooie vogel even en probeerde met verschillende belichtingen foto's te maken. Oh, dat wit is zo lastig, zeker als de zon erop schijnt.
Die zonnige middag genoot ik nog even van de blaadjes aan de bomen, met het zonlicht dat er zo mooi op scheen.

En we hebben ze ook in het rood. 

Of toch maar goudgeel. Dit was vlak voor zonsondergang, wat is het licht dan mooi.
Iets eerder maakte ik deze foto met het warme licht van de november namiddag.

De zon verdween achter de bomen en de lucht kleurde eerst geel-oranje.....

En oranje roze, om vervolgens nog meer roze te kleuren
En in prachtige kleuren ging de zon onder.
Zo stond deze blog in het teken van kleur.
De kleuren van de herfst: paddenstoelen, blaadjes
of deze prachtige lucht.
 En de laatste foto is net zo kleurrijk als de eerste. Wat is de herfst toch een mooi seizoen. De volgende blog zal minder kleurrijk zijn.  Een grijze dag op de pier van IJmuiden met vogels die te ver weg zaten, maar toch ook iets roods dat kleur gaf aan de dag........

vrijdag 22 november 2013

Het Speulderbos November 2013

Als je van bos houdt en van mooie herfstkleuren, dan is het Speulderbos een prachtplek om te vertoeven.  Vrijdag 15 november had ik met mijn vriendin Marion afgesproken en zij woont niet ver van het Speulderbos vandaan. Dus 's middags maakten we daar een prachtige wandeling en genoten we van de heerlijke herfstdag.
Het zonnetje scheen en de blaadjes leken wel van goud.
Deze foto nam ik op de parkeerplaats voor Restaurant het Boshuis.
Dat is een mooie plek om de wandeling te beginnen.

Het bos pad op weg naar de "dansende bomen" en al meteen voel je dat je betoverd wordt door deze schitterende kleurenpracht.
Op hetzelfde moment keken Marion en ik omhoog en verwonderden ons om wat wij zagen, dit is toch prachtig, de strakblauwe lucht en de verschillende herfstkleuren.

Aan het begin van onze boswandeling moest ik meteen even stoppen om dit te fotograferen. Ik had nog nooit een boomstronk gezien met zoveel geweizwammetjes.
Maar die grote hoeveelheid geweizwammen brengt wel een uitdaging met zich mee: hoe ga ik dit fotograferen. De macrolens kwam erbij, ik zou hier zo een uur kunnen blijven hangen maar  ik wilde Marion niet te lang laten wachten want het was best frisjes in het bos, en als je dan stil staat te wachten is dat niet fijn. Dus ik beperkte mij tot een paar foto's van de geweizwammen met waterdruppels. Ook dit ziet er een beetje sprookjesachtig uit.
En dit zijn ze dan, de dansende bomen. Deze eiken- en beukenbomen hebben wonderlijke kronkelige vormen. Het is maar een klein deel van het bos waar de bomen er zo uitzien. Ze worden dansende bomen genoemd omdat ze in de mist wel lijken te bewegen. Hoe het komt dat de bomen alleen op die plek zo gevormd zijn en elders in het bos weer recht zijn weet ik niet......
Er zijn verschillende verhalen: De kronkelige bomen waren ongeschikt voor houtkap dus bleven staan. Of heeft het toch met bepaalde energieën te maken die in het bos aanwezig zijn. Een beetje mysterieus is het wel. Ik kan me voorstellen dat met wat mistflarden dit er toch wel heel bijzonder uitziet.
Wat verderop, waar de bomen weer recht zijn, kreeg ik eindelijk die herfstsfeer te pakken, die ik bij de kronkelbomen maar niet kon vinden. De betovering werkt nog steeds......
Herfstblaadje met tegenlicht, het blad lijkt wel van goud, of is dit ook de magie van het Speulderbos?
En nog meer blaadjes, de kleuren waren echt op zijn mooist en het zonnetje leverde daar ook een bijdrage aan. Wat was het een prachtige herfstdag.
Nogmaals het bospad, op de terugweg naar de parkeerplaats keek ik nog even achterom en zag dit kleurenpalet, heel schilderachtig.
Ik kijk nog een keer achterom, het licht is nu anders dan toen we op de heenweg waren, maar het blijft prachtig.
En nog maar eens de gouden blaadjes in het zonlicht.
 De zon stond al wat lager en zou weldra verwenen zijn in het bos,
ik maakte hier nog even een foto van onze schaduwen,
terwijl we elkaar sprookjesachtige verhalen vertelden
over roodkapje, schimmen in het bos en
het mysterie van de kronkelbomen.
 
 Het was een korte wandeling in een prachtige omgeving. Het Speulderbos zet ik op mijn lijstje voor volgend jaar, om daar eens een dagje te gaan fotograferen, want er liggen nog heel veel uitdagingen, zoals die kornkelige bomen een beetje spannend fotograferen, maar ook de paddenstoelen.
De zon verdween, de betovering was voorbij, maar wat hebben wij genoten van deze middag.

zondag 17 november 2013

Herfstkleuren en gezwam



Ik ga steeds meer uitdagingen zoeken in de paddenstoelen fotografie. Waar ik een paar jaar terug nog voor de mooie registrerende plaatjes ging, probeer ik nu meer te spelen met licht en scherpte diepte. En oh, wat is dat moeilijk. Maar ohhh wat is dit ook ontzettend leuk en verslavend. Afgelopen weken heb ik in zowel de Waterleidingduinen als het bos van Kranz (bij Huys te Warmont) paddenstoelen gefotografereerd. Hier een selectie van de foto's die ik maakte.
Op een wat nevelige vrijdag was ik met Annemarie in de AWD.
Daar gingen we op zoek naar de bolletjes, oftewel de bokeh bubbles.
Dit krijg je als je de foto maakt met tegenlicht in een wat bosrijke omgeving,
want de bomen en blaadjes heb je nodig om dit effect te krijgen.


Deze vind ik zelf heel goed geslaagd. Ik vind de mycena paddestoeltjes uitermate geschikt voor dit soort foto's. Jammer genoeg was er maar 1 exemplaar op dit stammetje. Ik wilde ook wat uitproberen met nog een andere wazig op de achtergrond.


Een ander experimentje, honingzwammen maar dan anders, maar nog wel dat het herkenbaar is als zwam. En ook hier weer die bolletjes in de achtergrond.


Honingzwam zonder bolletjes, maar gespeeld met scherptediepte.



Maar de porseleinzwammen leenden zich wel weer voor leuke foto's. Voor deze foto moest ik zo'n beetje onder de paddenstoelen liggen. De porseleinzwammen groeiden op een omgevallen boomstam, dus ik moest heel erg laag bij de grond zijn om deze foto te maken.


 
Het wordt een stuk makkelijker als de zwammetjes op ooghoogte of nog hoger zitten. Zo kon ik mooi een foto van onderen maken, bij het juiste licht is zo'n zwammetje heel mooi doorschijnend.
En weer even gezocht naar de bolletjes, ik vind het net iets te druk met een tweede en derde zwam op voor en achtergrond.

En toen ik de rode koolzwam tegenkwam ging ik echt los. Misschien heb ik daar wel een uur op de grond gezeten en gelegen, steeds weer wat uitproberen....
Hier had ik de bladeren voor en achter het zwammetje op zo'n afstand van het paddenstoeltje gelegd dat ik ze wazig op de foto kreeg, ik had een heel laag F getal ( 3.6), rond het paddenstoeltje was kale grond, maar door het hele lage standpunt fotografeerde ik de bladeren op de voorgrond mee, en stelde scherp op de hoed van de zwam. Rechts van de zwam had ik een LED lampje ( fietslampje) gelegd om wat bij te lichten, het bos is vaak toch erg donker.
Een andere uitsnede, een ander gezicht.
Deze vond ik zelf heel geslaagd. Dit zwammetje was iets krom gegroeid, de onderkant was goed te zien, dus ik paste de bladeren truc weer toe, de bladeren waren bruin, maar op een of andere manier kwamen ze als grijs op de foto. Maar ik vind het zo wel wat hebben, een wat zachte uitstraling. DAt ga ik steeds mooier vinden, dus ook hier wil ik nog lekker mee gaan stoeien, misschien ook wel in de nabewerking.
Ten slotte een van mijn favoriete zwammen, maar oh zo lastig te fotograferen, het geweizwammetje. Piepklein zijn ze, je moet er ook goed naar zoeken, ze zitten meestal op boomstronken van loofbomen.
En hiermee sluit ik het blogje af, het zal zeker niet de laatste paddenstoelen blog zijn, want ik vind het veel te leuk om die kleine en grote zwammen te fotograferen.

Een dagje Veluwe.....voor de prachtige herfstkleuren en het fotograferen van paddenstoelen. Altijd een verrassing hoe zo'n dag uitpakt. Het weer zat in ieder geval mee. Het was de hele dag (zaterdag 9 november) droog.
Het vastleggen van de herfstkleuren viel een beetje tegen.
Er was nog veel groen aan de bomen, en de bruine blaadjes
lagen vooral op de grond.
Dan maar op zoek naar de paddenstoelen.
Ik was deze ochtend met Conny in een bos in de omgeving van Elspeet. 's Middags zouden we daar in de buurt een fotografie workshop hebben en omdat het weer zo goed was, besloten we de ochtend ook alvast met de camera het bos in te gaan.

We vonden een paar omgevallen bomen waarop verschillende mycena's groeiden. Op dit plekje zijn we bijna anderhalf uur in de weer geweest met een paar kleine zwammetjes.
Hier viel het licht heel mooi op het groepje zwammetjes, op de achtergrond nog een ander mycena stoeltje wat waziger.
Vanaf een iets ander standpunt nu scherp gesteld en wat ingezoomd op het achterste mycena stoeltje.


's Middags gingen we met een groepje de hei op voor de workshop met Gerard van Heiningen en  Karin Vogt. De workshop was er eentje voor beginners, en wij merkten toch wel dat wij niet meer tot deze groep behoorden. Maar deze workshop was voor een goed doel: Stichting Tanzania Support. 
Doelstelling van de stichting is het bieden van ondersteuning aan mensen in Tanzania. Vrijwilligers van deze stichting reizen regelmatig af naar Tanzania om daar te helpen met het bouwen van scholen en het verbeteren van voorzieningen van een medische hulppost in het plaatsje Selela, waar de hulp in eerste instantie op is gericht.
Tijdens de workshop kregen we genoeg tijd om weer even met de macrolens aan de slag te gaan, en te spelen met de diafragma opening, achtergrond en belichting. 

Bekertjesmos is heel mooi, maar ook erg lastig om te fotograferen.

Dan is zo'n oranje zwammetje tussen het mos toch iets gemakkelijker.

De zon was verdwenen en daarmee ook het licht. De herfstkleurenpracht die ik deze dag verwachtte, was het niet helemaal. Dan was er een dag eerder in een ander deel van de Veluwe een heel ander beeld.


Het was nog een beetje mistig, maar dit zijn toch de herfstplaatjes waar ik zo van hou. Op weg naar de bos-vogelhut Hoenderloo, zijn we even gestopt om dit bospad vast te leggen.
Misschien dat we nog heel even van de herfstkleuren kunnen genieten, tot de volgende najaarsstorm alle blaadjes definitief van de bomen blaast.
En dan fotograferen we gewoon de blaadjes op de grond.
Het was een leuke dag, lekker bezig met de camera in de natuur.