dinsdag 16 februari 2021

Amsterdamse Waterleidingduinen : Februari....een weekje winter

 Ik keek er al vanaf december naar uit: sneeuw en kou. En eindelijk....begin februari werden de weerberichten steeds duidelijker: er zou sneeuw komen, gevolgd door een hele koude week. Bij dat soort berichten gaat het bij mij al kriebelen en droom ik er al van dat ik wandel door de knisperende sneeuw en geniet van het mooie winterse landschap. 

Nadat ik op mijn werk had kunnen regelen dat ik de hele week vrij kon zijn, was het voor mij gewoon in spanning afwachten wat er ging komen. De sneeuw kwam, maar ook de wind en de kou....en de bevroren wissels. Dus pas dinsdag kon ik richting de Waterleidingduinen (die dag kon ik meerijden). Ook op woensdag en vrijdag was ik in dit mooie gebied, want waar anders kan ik een hele dag in de sneeuw wandelen, kom ik op plekken waar nog niemand is geweest en zet ik als eerste een stap in de sneeuw (om vervolgens tot mijn knie weg te zakken)......

Een vosje in de sneeuw...een wens van velen, ook van mij. Maar dit jaar was het niet gemakkelijk, zeker in vergelijking met voorgaande jaren dat er sneeuw lag. Maar geduld wordt beloond...



Hij stond erbij en keer ernaar.



Winterlandschap, door de sneeuwjacht van zondag en maandag lag niet overal veel sneeuw, er waren plekken waar er al de ondergrond zichtbaar was.



Een van de mooiste stukjes van de AWD




Dit is toch genieten, zo'n mooi sneeuwtapijt. Alleen de sporen van de boswachtersauto en enkele voetstappen. Links en rechts zag je herten sporen en het was zo stil. Het waaide niet en je hoorde de sneeuw kraken onder je voeten. 



En dat je altijd paraat moet zijn met je camera bleek wel toen er ineens een hertje overstak op het pad.



Ploeterend door de sneeuwduinen... dit hert stond soms tot zijn knieƫn in de sneeuw. En ikzelf ook, want als je van de paden af gaat kom je soms op stukken waar de sneeuwduinen best hoog zijn en dan heb je zeker wel 30 cm sneeuw onder je voeten.

Gelukkig had ik mij alle dagen goed aangekleed en heb het geen moment koud gehad.




Het ijsvogeltje. Deze vogelsoort heeft het altijd heel moeilijk in zo'n vorst periode, ijsvogels zijn vis eters en als de slootjes dichtvriezen kunnen zij geen voedsel meer vinden. Gelukkig is er in de AWD heel veel open water, en kunnen de ijsvogels nog wel hun visjes vangen. Ik heb er op alle dagen dat ik er was wel wat gezien, maar ze op de foto krijgen wilde niet zo goed lukken.



Het bekende boompje vlakbij ingang Panneland.



Wilde zwanen op het ijs. Lastig fotograferen over het hoge riet heen, of half er tussendoor. Ze waren luid aan het babbelen met elkaar.




Een deel van de familie. De groep bestond uit 2 volwassenen en 7 jonge dieren.



Glibberend over het ijs. Het ijs was woensdag nog niet zo dik, en de zwanen zakten er een paar keer doorheen.



Volwassen zwaan en een juveniele. Wat zijn dit toch prachtige dieren. Ik kan hier echt zo een uur staan kijken en naar luisteren. Hun geluid is uniek, en hoor je alleen in de winter hier. Maar niet te lang stil staan, want dan worden mijn voeten koud. Dus ik vervolgde mijn wandeling het infiltratie gebied in.



Wat zijn de winterlandschappen toch mooi, maar ohh wat lastig vast te leggen. Dit is ook zo'n fijn stukje duin, waar het zelfs in het weekend best rustig is. Ik kan hier alleen maar van genieten.



Sneeuwduinen




En natuurlijk een hertje. Ze lieten zich niet zo goed zien (of ze stonden op plekken die ik weer niet mooi genoeg vond). Dit kleintje bleef even nieuwsgierig kijken.



Mevrouw grote zaagbek, redelijk te benaderen. Ik hoopte meer vogels te fotograferen, maar zag ze gewoon niet of ik heb niet de juiste kanaaltjes gekozen. Ik heb ook vooral lekker gewandeld. Want zo'n pak sneeuw, dat was in 2013 voor het laatst en je weet maar nooit, straks moeten we er weer 8 jaar op wachten.



En daar is het vosje in de sneeuw....hier was de zon er nog niet..... wat ik persoonlijk fijner vind omdat het dan nog meer die winterkou uitstraalt. Maar die dag was het afwisselend bewolkt en zonnig, er lastig met de witbalans (steeds weer aanpassen om geen al te blauwe sneeuw te krijgen).



Wat zou ze denken..... rare fotografen.... ze wilde maar niet mijn kant op kijken.



Pffff, vermoeiend hoor dat poseren, ik ga even lekker liggen en mijn oogjes sluiten...





Vrijdag middag wilde ik nog 1 keer van de sneeuw genieten. Deze middag vooral heerlijk gewandeld en wat minder gefotografeerd.



Roodborstje in de sneeuw. Niet erg origineel, want dit zijn volgens mij de meest gefotografeerde vogeltjes in het witte landschap, maar ze zijn zo leuk. 



ijspegeltjes aan de dennen naalden..




De drie musketiers...netjes 1,5 meter van elkaar :-)





sunset....


Ik heb 3 dagen zo genoten in de waterleidingduinen. Deze natuurbeleving is gewoon niet over te brengen in een blog met wat foto's. Wandelen en niets anders horen dan je eigen voetstappen in de sneeuw en in de verte het trompetgeluid van de wilde zwanen, is Genieten met een hele grote G.
Het liefst was ik nog meer dagen gegaan, maar ik wilde in deze vrije week ook mijn rust nemen en dichtbij huis wat fotograferen. Jammer dat ik toch een aantal mooie wintergasten heb gemist, zoals de brilduikers en het nonnetje...maar wie weet blijven ze nog even. Ook als het komend weekend 12  graden wordt. Ik was blij dat ik eindelijk weer eens een echte winterweek mocht beleven. 

zaterdag 6 februari 2021

Amsterdamse Waterleidingduinen: Januari, winterse speldenprikjes en mooie luchten

 Januari is voorbij. Een maand die wat het weer betreft toch wel wat winterse trekjes had. Het begon met winterse buien en prachtige dreigende wolkenluchten, gevolgd door rustig, bijna wind stil winterweer.

En de laatste week gaf hier en daar wat wit van de rijp. Ik ging in de Waterleidingduinen op zoek naar de winter en in deze blog probeer ik mijn natuurbeleving te delen. Momenten waar ik blij van werd, van verwondering en ook dankbaarheid dat ik in deze tijd nog in alle rust in de natuur kan wandelen.


Winters damhert.... op de laatste dag van januari, ging ik bij wijze van uitzondering op een zondag naar de AWD. Wel via de minst drukke ingang, De Zilk, op zoek naar damherten in het witte landschap. Daarover later meer.....eerst terug naar begin januari


Dit zag er wel heel dreigend uit, en we kregen ook de volle regenbui over ons heen. Gelukkig ben ik altijd voorbereid op pad... Paraplu bij de hand, camera onder mijn jas, en ergens beschuttig zoeken, voor de duur van de bui....en daarna weer heerlijk wandelen in het zonnetje.

Mooie spiegelingen, zoals je ze zelden ziet in het westen, zeker aan de kust niet. Het waait er immers bijna altijd.


En tot mijn verbazing was het een week later weer een mooie, wind stille dag, dus dan ga ik op zoek naar mooie spiegelingen.


Zelfs bij de zwaan kreeg ik de spiegeling erin. Ik hou van dit soort rustige weersomstandigheden, geen wind, niet te felle zon en mooi licht.


Ook het kuifeendje kon ik bij mooi ochtendlicht fotograferen.



Op een koude winterochtend, kwam ik deze brilduikers tegen... man was in rust stand, mevrouw kwam eraan, maar ze zwom hem voorbij. Geen interesse in deze slaapkop.



De afstand was wat groot maar wat kan ik hiervan genieten, een groepje grote zaagbekken. Zo leuk die wintergasten. En hopelijk wordt het in februari nog even lekker winters, zodat ik deze mooie eenden nog van wat dichterbij kan fotograferen.



Zaagbek mannetje in een winters landschap. De oever was nog wit van de rijp. Zo mooi, van mij mag het in de winter iedere dag zo zijn.


Ook van afstand, wilde zwanen. Dit zijn ook wintergasten en maken mij iedere winter weer blij als ik hun getrompetter voor het eerst hoor.



De zwanenfamilie die ik in december al fotografeerde, trof ik aan op een koude, zonnige winterdag, ze kwamen aanzwemmen en ik hoefde alleen maar geduldig te wachten en te gaan zitten voor een laag standpunt, ze kwamen uiteindelijk voorbij zwemmen.

Op een van de 2 ochtenden dat ik er was en de rijp nog op het veld lag, heb ik mijn macrolens gepakt om het ruig haarmos, omgeven door rijp vast te leggen. Het was heel zonnig, dus ik ben zelf maar voor schaduw gaan zorgen, omdat ik de felle zon op dit mosje niet mooi vind. 




De oranje sporekapsels vallen op als je over het berijpte veld loopt, het zijn letterlijk een soort speldenprikjes die hun kopjes boven het wit uit steken.  Deze sporen zijn heel klein, nog geen cm hoog.


Een winters slot


Toen er flink wat vorst werd voorspeld, gevolgd door een zonnige dag, besloot ik toch maar op zondag naar de duinen te gaan. Mijn doel was....herten in een wit landschap.
Dat viel nog niet mee, de herten die leuk keken stonden op plekken waar de rijp al weg was, en de herten die wel in het wit stonden, die hadden hun kont naar mij gekeerd.
Deze twee wilden gelukkig wel meewerken.



Een andere bok stond tussen de berijpte varens, ook mooi



Een klein beetje winter


Ik struinde vanaf ingang De Zilk een stuk het gebied in, ook van de paden, want dat mag in de AWD...en kwam dit tegen.... maar ik zou nu echt niet kunnen vertellen waar dit was.

Via de zon stand en Google maps kwam ik uiteindelijk bij het zuidelijke puntje van het infiltratie gebied. En dan weet ik het weer....en wandelde ik die dag door naar uitgang Zandvoortselaan. Dus van Zuid naar Noord, met diverse omzwervingen en kronkelingen..dus het was een pittige wandeling, maar zo mooi.


Deze is nog van het begin van de wandeling, bij ingang De Zilk, een nogal snel gemaakte foto want het was achter mij nogal druk met mensen die wel leken te wachten om met zijn allen te gaan wandelen. Dus om die voor te blijven, ben ik snel naar het zuidelijke deel gelopen, op zoek naar de herten.



Bij deze brilduiker had ik geluk dat hij vlak langs kwam zwemmen. Ik had hem aan de overkant van de plas gezien, vlak langs de riet kraag, en hoopte dat hij zou omkeren en dan via de andere rietkraag voorlangs zou komen zwemmen, ik zat ik een opening tussen het riet te wachten....en daar was meneer brilduiker, dapper tegen de stroom in zwemmend.



De knobbelzwaan was toe aan een middagslaapje





En tot slot nog een vosje, een van de weinige vossenfoto's die ik in januari maakte. Het is paartijd, dan zijn de vossen in de AWD wat minder te zien, maar daarnaast is de laatste twee jaar de grote vossenfamilie aardig uitgedund, waardoor ook ik nu blij mag zijn met een ontmoeting met een vos.
Het aandeel vossen zou zomaar dit jaar een stuk kleiner kunnen zijn in mijn blogs. Maar gelukkig valt er genoeg te zien en te fotograferen, zoals in dit blog wel te zien is. 

In dit blog heb ik geprobeerd het winter sfeertje neer te zetten.  Het echte winterweer zal volgende week komen....ik ben benieuwd. Hopelijk een mooi pak sneeuw, en gaat het meevallen met de voorspelde wind....