Januari is voorbij. Een maand die wat het weer betreft toch wel wat winterse trekjes had. Het begon met winterse buien en prachtige dreigende wolkenluchten, gevolgd door rustig, bijna wind stil winterweer.
En de laatste week gaf hier en daar wat wit van de rijp. Ik ging in de Waterleidingduinen op zoek naar de winter en in deze blog probeer ik mijn natuurbeleving te delen. Momenten waar ik blij van werd, van verwondering en ook dankbaarheid dat ik in deze tijd nog in alle rust in de natuur kan wandelen.
Winters damhert.... op de laatste dag van januari, ging ik bij wijze van uitzondering op een zondag naar de AWD. Wel via de minst drukke ingang, De Zilk, op zoek naar damherten in het witte landschap. Daarover later meer.....eerst terug naar begin januari
Dit zag er wel heel dreigend uit, en we kregen ook de volle regenbui over ons heen. Gelukkig ben ik altijd voorbereid op pad... Paraplu bij de hand, camera onder mijn jas, en ergens beschuttig zoeken, voor de duur van de bui....en daarna weer heerlijk wandelen in het zonnetje.
Mooie spiegelingen, zoals je ze zelden ziet in het westen, zeker aan de kust niet. Het waait er immers bijna altijd.
En tot mijn verbazing was het een week later weer een mooie, wind stille dag, dus dan ga ik op zoek naar mooie spiegelingen.
Zelfs bij de zwaan kreeg ik de spiegeling erin. Ik hou van dit soort rustige weersomstandigheden, geen wind, niet te felle zon en mooi licht.
Ook het kuifeendje kon ik bij mooi ochtendlicht fotograferen.
Op een koude winterochtend, kwam ik deze brilduikers tegen... man was in rust stand, mevrouw kwam eraan, maar ze zwom hem voorbij. Geen interesse in deze slaapkop.
De afstand was wat groot maar wat kan ik hiervan genieten, een groepje grote zaagbekken. Zo leuk die wintergasten. En hopelijk wordt het in februari nog even lekker winters, zodat ik deze mooie eenden nog van wat dichterbij kan fotograferen.
Zaagbek mannetje in een winters landschap. De oever was nog wit van de rijp. Zo mooi, van mij mag het in de winter iedere dag zo zijn.
Ook van afstand, wilde zwanen. Dit zijn ook wintergasten en maken mij iedere winter weer blij als ik hun getrompetter voor het eerst hoor.
De zwanenfamilie die ik in december al fotografeerde, trof ik aan op een koude, zonnige winterdag, ze kwamen aanzwemmen en ik hoefde alleen maar geduldig te wachten en te gaan zitten voor een laag standpunt, ze kwamen uiteindelijk voorbij zwemmen.
Op een van de 2 ochtenden dat ik er was en de rijp nog op het veld lag, heb ik mijn macrolens gepakt om het ruig haarmos, omgeven door rijp vast te leggen. Het was heel zonnig, dus ik ben zelf maar voor schaduw gaan zorgen, omdat ik de felle zon op dit mosje niet mooi vind.
De oranje sporekapsels vallen op als je over het berijpte veld loopt, het zijn letterlijk een soort speldenprikjes die hun kopjes boven het wit uit steken. Deze sporen zijn heel klein, nog geen cm hoog.
Een winters slot
Toen er flink wat vorst werd voorspeld, gevolgd door een zonnige dag, besloot ik toch maar op zondag naar de duinen te gaan. Mijn doel was....herten in een wit landschap.
Dat viel nog niet mee, de herten die leuk keken stonden op plekken waar de rijp al weg was, en de herten die wel in het wit stonden, die hadden hun kont naar mij gekeerd.
Deze twee wilden gelukkig wel meewerken.
Een andere bok stond tussen de berijpte varens, ook mooi
Een klein beetje winter
Ik struinde vanaf ingang De Zilk een stuk het gebied in, ook van de paden, want dat mag in de AWD...en kwam dit tegen.... maar ik zou nu echt niet kunnen vertellen waar dit was.
Via de zon stand en Google maps kwam ik uiteindelijk bij het zuidelijke puntje van het infiltratie gebied. En dan weet ik het weer....en wandelde ik die dag door naar uitgang Zandvoortselaan. Dus van Zuid naar Noord, met diverse omzwervingen en kronkelingen..dus het was een pittige wandeling, maar zo mooi.
Deze is nog van het begin van de wandeling, bij ingang De Zilk, een nogal snel gemaakte foto want het was achter mij nogal druk met mensen die wel leken te wachten om met zijn allen te gaan wandelen. Dus om die voor te blijven, ben ik snel naar het zuidelijke deel gelopen, op zoek naar de herten.
Bij deze brilduiker had ik geluk dat hij vlak langs kwam zwemmen. Ik had hem aan de overkant van de plas gezien, vlak langs de riet kraag, en hoopte dat hij zou omkeren en dan via de andere rietkraag voorlangs zou komen zwemmen, ik zat ik een opening tussen het riet te wachten....en daar was meneer brilduiker, dapper tegen de stroom in zwemmend.
De knobbelzwaan was toe aan een middagslaapje
En tot slot nog een vosje, een van de weinige vossenfoto's die ik in januari maakte. Het is paartijd, dan zijn de vossen in de AWD wat minder te zien, maar daarnaast is de laatste twee jaar de grote vossenfamilie aardig uitgedund, waardoor ook ik nu blij mag zijn met een ontmoeting met een vos.
Het aandeel vossen zou zomaar dit jaar een stuk kleiner kunnen zijn in mijn blogs. Maar gelukkig valt er genoeg te zien en te fotograferen, zoals in dit blog wel te zien is.
In dit blog heb ik geprobeerd het winter sfeertje neer te zetten. Het echte winterweer zal volgende week komen....ik ben benieuwd. Hopelijk een mooi pak sneeuw, en gaat het meevallen met de voorspelde wind....
