Maart 2018 deed zijn naam eer aan.......dan was het weer winters met kou , dan weer herfst met regen en wind en dan was het even lente met een zonnetje...... Deze maand bezocht ik begin maart een winters AWD, en aan het eind van de maand begon de lente zich een klein beetje te laten zien.
Het eerste weekend van maart was het koud, en er werd sneeuw voorspeld voor vrijdag op zaterdag nacht.....dus ik stond vroeg op om nog in een wit AWD aan te komen. Dat viel tegen, waar het in Leiden wit was, zag ik in Heemstede op het station nauwelijks sneeuw. En ook in de duinen was er weinig wit te bekennen, alleen langs sommige water kanten lagen nog sneeuwrestjes van eerder die week.
Maar dat mocht de pret niet drukken, er lag ijs op een aantal kanalen en dat levert ook mooie momenten op.
Koud kunstje
Landschapje
en een vos op het ijs......
En nog een vos.......
Dit vosje bleef aan de kant, maar met de sneeuwresten zag het er toch behoorlijk winters uit.
Begin maart kon ik dit witgatje van dichtbij fotograferen. Die dag zag ik ook veel watersnippen, maar die zijn zo schuw dat ze opvliegen op het moment dat je ze ontdekt.
Ook nonnetjes waren er maar veel te ver weg om een foto te maken.
In deze maand vertrekken de wintergasten en komen de zomergasten terug.
Drie weken later was de winter dan toch verdreven, zo ook de ijskoude oostenwind, en begon het toch een beetje op lente te lijken.
Zwartbuikje weet van geen wijken, eind maart was de waterspreeuw nog steeds op het zelfde plekje waar hij in December was neergestreken.
En eindelijk zat ie op een redelijke plek waardoor ik van een laag standpunt deze foto kon maken.
De eerste kleur in het voorjaar is vooral op de grond te zien, als het ruig haarmos de kopjes laat zien. Het kleurt oranje op het veld, en dan is het een kwestie van de macrolens pakken en gaan liggen, want dit mosje is echt heel klein.
Nog weinig kleur in het landschap, dit gaat in april en mei veranderen, wanneer er een ware groen explosie plaatsvindt in de natuur.
Koppeltje knobbelzwanen, altijd leuk om te fotograferen
Ik kan hier uren naar kijken.
Aan het einde van deze dag kwam er vanuit zee mist op zetten, deze rietgors man zat redelijk dichtbij en door de mist kreeg ik deze achtergrond.
Een paar dagen later, een heerlijke lentedag, het bekende boompje vlakbij ingang Pannenland.
Overal klonk het geluid van vogels: roodborst, winterkoninkje, vinkjes en......
De tjiftjaf. Dit is een bewijsplaatje, geen bijzonder foto, maar ik ben toch altijd blij als ik in maart deze vogel weer voor het eerst hoor. De tjiftjaf is voor mij een van de lentebodes.
Nog meer lentekriebels, de futen hadden er zin in. Ik was niet helemaal op tijd om het hele ritueel goed vast te leggen, maar dit blijft toch prachtig om te zien.
De waterplanten liggen weer op de bodem, er word nog even met de koppen geschud en vervolgens zwemmen ze samen verder weg.
Er waren heel veel witte kwikstaarten, deze ging op en lelijk hek zitten, maar goed...zo vaak zie ik die kwikkies ook weer niet van dichtbij.
Even een rustpunt....dit uitzicht vind ik altijd geweldig. De heuvel waarvandaan ik deze foto maak is een heerlijke plek om even stil te zitten en te luisteren naar de geluiden van de duinen. Deze middag hoorde ik vooral de wind, maar ook de zang van de boomleeuwerik, nog zo'n lentebode.
En daar zat ie....ik kon net 1 foto maken, voordat ie er vandoor ging.
De katjes horen ook bij de lente, dit jaar nog niet zo ver als voorgaande jaren, ik heb ze eind maart ook wel eens bloeiend gefotografeerd.
Mooie stapelwolken
En relaxt vosje in het zonnetje.....
En een vosje aan de wandel.
Wat is het toch steeds weer genieten hier in dit gebied. Het is mijn oplaadpunt (ik hoorde die term laatst, een plek waar je energie van krijgt....nou dat is de AWD zeker voor mij).
De natuur, even helemaal opgaan in wat ik daar zie en in het fotograferen.
Hieronder een tekst die ik in een tijdschrift las en zo bij mij vond passen dat ik het heb opgeschreven om hier te plaatsen in deze blog.
De natuur
helpt om jezelf te zijn
niets hoeft
alles is zoals het is
en dat is goed
