zondag 20 november 2022

Autumn mood

 Het is herfst. Voor mij een periode met een dubbel gevoel. Het kan heel mooi zijn met de prachtige herfstkleuren in het bos, de mist waar de zonneharpen doorheen stralen. Maar het is ook de overgang naar de sombere donkere winterdagen. De winters die geen winters meer zijn. Dus....nog even genieten van de herfst.


Even terug in de tijd, toen er nog geen herfstkleuren te bekennen waren, maar wel mooie zonneharpen. Helaas was ik die dag te laat in het bos voor de mooiste beelden en de kansen daarna kon ik niet meer pakken omdat ik net op die dagen dat er mist was in de ochtend moest werken.


De damherten bronst is dit jaar een beetje aan mij voorbij gegaan. De dagen dat ik in de duinen was, hadden de herten weinig zin om in beweging te komen. Wel waren er vaak buien, die dan weer voor mooie dreigende luchten zorgden. En altijd fijn als er dan toch een hertje in het veld staat, en er een vage regenboog verschijnt.



Meestal trof ik de herten in deze pose....



Bronstimpressie in 9 foto's.


En aan het einde van de bronst waren er toch nog twee jonge mannetjes die even de geweitjes in elkaar sloegen, het was meer stoeien dan vechten.


En daarna weer gebroedelijk naast elkaar en een geweiversiering rijker.

De vogels zijn weer wat makkelijker te zien.


Deze grote bonte specht man, kwam plots vlak voor mij zitten, ik had mijn camera gelukkig aan, want ik kreeg maar 1 kans voor een foto, het volgende moment was hij weg.



Koolmees met in de achtergrond de mooie kleuren, die wat mij betreft best wat langer in de bomen mogen blijven. Dus laat de wind gewoon lekker wegblijven tot 5 december.



Zelfde plekje, maar nu bezocht door de specht


De Scandinavische roodborsten zijn er weer.....en die zijn minder schuw. Zo kon ik deze van dichtbij fotograferen tijdens een miezerbuitje.


Knobbelzwanen zijn er het hele jaar door, ik vind ze prachtig. En ik kijk nu alweer uit naar die andere zwanensoort.....de wilde zwaan.

En dan die herfstkleuren......


Het leek dit jaar wel of alles groen bleef, en toen de mooie goudgele en bruinrode tinten kwamen was de helft van het blad al gevallen.


Een van de mooiste stukjes in de Waterleidingduinen in de herfst is de beukenlaan. 



En de gekleurde beukenblaadjes krijgen van mij altijd de aandacht.



De paddenstoelen zijn in mijn vorige blog al aan bod geweest, maar toen had ik de mooie pruikzwam nog niet vastgelegd. Daarom deze als middelpunt van de herfstkleuren collage.


Herfsthertje. Het was altijd makkelijk om de damherten te fotograferen, ook met een mooie omgeving van herfsttinten, maar de herten worden steeds schuwer, dus lastiger te zien.





Herfstvosje


Mister bright eyes



Sinds heel lange tijd zag ik dit mooie moervosje weer, klaar voor de winter met haar dikke winterjas en wintervet.



Sweet little lady. De foto is eind oktober gemaakt, toen stond het in de AWD vol met deze gele bloemetjes.



En nog een keer het vosje met de mooie ogen. Dit is een van de jonge vosjes van afgelopen jaar. Een rekel die rond deze tijd op zoek gaat naar een eigen territorium. Vooralsnog laat hij zich nog af en toe zien en dat vind ik helemaal niet erg. De oudere vossen zijn op dit moment een stuk lastiger te vinden.
 


En dan net op een dag dat ik niet tot zonsondergang in de AWD kon blijven, komt er zo'n geweldige zonsondergang. Foto gemaakt vanaf station Heemstede. Dan is een half uur wachten op de trein niet zo erg.

Een week later was ik op de juiste tijd op de juiste plek, maar was de zonsondergang een zachtroze vanwege de koude lucht die er hing..... Maar ook mooi met het hertje.




Inmiddels zijn de wintergasten weer gearriveerd, de zaagbekken kon ik al vastleggen. Brilduikers heb ik gezien en ik heb gehoord dat de wilde zwanen er ook weer zijn. Dus de laatste weken van het jaar zal ik mij vooral richten op deze wintergasten in de AWD.

dinsdag 1 november 2022

Tijd voor gezwam

 De herfst. Daarbij denk je meteen aan herfstkleuren en paddenstoelen. En laat dat nou ook meteen een van mijn favoriete onderwerpen zijn om in dit jaargetijde te fotograferen. Diverse keren ben ik op pad geweest om mooie paddenstoelen of kleine zwammetjes te vinden en te fotograferen. Dat valt nog niet mee, het bos is vaak erg donker en paddenstoelen kiezen hun eigen weg en niet de mooiste plekjes voor de fotograaf. Toch heb ik mij enkele middagen of ochtenden heerlijk vermaakt.


De foto's in dit blog zijn gemaakt in het bos van Kranz bij Huys te Warmont en in de waterleidingduinen. De eerste zwammetjes zag ik eind september.



Geel hoorntje. Dit zijn echt ieniemienie zwammetjes. Ik vond ze ook een dode stronk van een beuk toen ik op zoek was naar porseleinzwammen. Die waren eind september nog niet te vinden.



Daar trof ik ook dit kleine kronkelige zwammetje



Pantherameniet, ik noem hem wel eens het bruine broertje van de vliegenzwam. Is ook dezelfde familie en net zo giftig.


En begin oktober waren ze er ineens, in grote aantallen op de (dode) beukenbomen , de fotogenieke porseleinzwammen. En ik vermaakte mij wel. Het voordeel van paddenstoelen is dat ze niet weglopen, dus ik kan ook de tijd nemen om ze van alle kanten te fotograferen.


Van onderen


Van opzij

Close up

kleintjes


Begin oktober stond het in de waterleidingduinen ook vol met parasol zwammen

In alle soorten en maten


deze zijn nog jong en moeten hun parasol nog uitklappen.


Een heidelibel, die tot ver in oktober ( zeker met die zomerse temperaturen) vindt een grote parasol zwam ook een prima plek om op te warmen in de zon.

Natuurlijk ging ik ook op zoek naar de paddenstoel der paddenstoelen. Helaas stonden ze in Warmond echt op lastige plekken, midden in de bramenstruiken of een groepje tussen de takken. In de waterleidingduinen vond ik wel een mooie die ook nog vrij stond.

Voordat ik deze foto maakte had ik al van verschillende kanten foto's gemaakt, gekeken naar de lichtval, de achtergrond en ineens kreeg ik dit in beeld....met bokeh.....ja, dat vind ik mooi.


ik hou ook van de kleine zwammetjes zoals de mycena soorten. Hier in het donkere bos was het werken met hoge ISO, maar dat geeft wel wat zachtheid, was ook een bewolkte dag.


Want met zon komen er al snel schaduwen, zelfs in het bos. Toch vind ik dit wel een leuk geheel.



Een andere favoriet van mij is de amethistzwam, ook wel rode kool zwam genoemd.


Ja, het is wel duidelijk waarom het die naam heeft.



Terwijl ik deze wat verbleekte rode kool zwam fotografeerde, kwam er een lieveheersbeestje op bezoek, op mijn camera. Die heb ik heel voorzichtig een ander plekje gegeven. En natuurlijk wel op een plek dat ik er nog wat leuks mee kon doen met fotograferen.


Vlakbij de rode kool zwammetjes, stond nog een prachtige vliegenzwam, en weer na veel gedraai om de zwam had ik dan eindelijk de herfstkleuren in de achtergrond. Dit was 21 oktober, en in het bos was het nog steeds erg groen. Ik vraag mij af of die herstkleuren nog zo mooi gaan komen, of dat de blaadjes al voortijdig op de grond liggen.


Een week later had ik in de Waterleidingduinen ook nog een mooi exemplaar gevonden...mét herfstkleuren.



Een andere favoriet van mij: het hazepootje, een klein iel zwammetje, dat ook heel snel weer over zijn top is. Deze stond erg verscholen, maar met wat improvisatie en een heel laag standpunt, kreeg ik hem toch wat vrij voor de foto. Ik had nog even gezocht of er meer stonden, maar dit was de enige. (in de AWD).


Ik laat het in dit blog bij het gezwam. In een volgende blog wat meer herfstkleuren, herfst sferen en weer meer dieren. Deze foto van de grote bonte specht is alvast een voorproefje.