maandag 31 december 2012

De mooiste foto's van 2012

Zo aan het einde van het jaar is het weer de tijd van terugblikken en vooruitkijken. En het gaat een traditie worden om aan het einde van het jaar de mooiste foto's te laten zien. Yvonne nam het initiatief en ik stond voor de lastige taak om per maand 1 foto te kiezen. Ga ik voor de mooiste foto of toch voor het unieke moment.
Hier mijn keuzes met de motivaties......De mooiste foto's van 2012.


Januari: Een grijze maand die maar weinig echt aansprekende foto's opleverde. Dit damhert op de heuveltop koos ik omdat het een mooi beeld geeft van het dier in zijn natuurlijke omgeving en de sfeer van de januarimaand.


Februari, dat is een ander verhaal. Sneeuw en kou! Voor mij was het een top maand op fotografie gebied. En hier had ik dus echt moeite met kiezen. De hele blog van 4 februari zou wel in aanmerking komen voor de moosite foto van deze maand. De vos in de sneeuw werd mijn februari keuze. Gewoon een van mijn mooiste foto's.


De foto van maart is zo'n uniek moment. Dansende futen. Op een mooie middag gingen we naar de Poelgeest polders voor de net aangekomen grutto's. De aanwezige futen vertoonden duidelijk balts gedrag en we hoopten hier al een beetje op toen twee futen elkaar kopschuddend benaderden. Dat we het zo mooi konden vastleggen is dan een wens die in vervulling ging.


April was een mooie maand. De keuze was lastig: de ree achter ons vakantie huisje in Ruinen, de haas in de poelgeestpolder, de jonge gansjes. Ik had veel vogelfoto's maar deze schreeuwende visdief werd mijn keuze voor april. Mooi in het zonnetje en het oogje goed te zien in het zwart van de kop en het tongetje.


Mei. Alweer een vogel. Een grutto op een paaltje in de Zoeterwoudse polder. Het was een wens van mij en op een zonnige dag kreeg ik dit mooi poserende model in beeld. Misschien niet heel origineel, maar ik was heel blij met deze grutto-op-paaltje-foto.

Juni. Een foto die ik zelf heel geslaagd vind. gemaakt met mijn macro voorzet lens. Die dag maakte ik ook veel foto's die ook best in dit overzicht konden, maar ik mag er maar eentje per maand kiezen.


Juli. Vroeg opstaan werd beloond met dit onvergetelijke moment. Een van mijn meest indrukwekkende natuurmomenten van dit jaar en tevens een van mijn persoonlijke favorieten.


Augustus. Deze foto is er weer eentje uit de categorie "wensenlijstje", net als de futenbalts was het fotograferen van een putter in de uitgebloeide distelstruik een wens van mij voor dit jaar. Er waren genoeg puttertjes en de Poelgeest polder stond vol met distels die in augustus vol pluis en zaad zzaten. Met heel veel geduld ging de  wens in vervulling.


september: 2012 was een slecht vlinderjaar. Pas in augustus lieten de vlinders zich goed zien en deze soort, de Atalanta was daarna nog tot ver in oktober aanwezig. Een vlinderfoto mocht in dit jaaroverzicht niet ontbreken, het is niet de mooiste vlinderfoto, die had ik in augustus gemaakt van het Icarusblauwtje, maar deze Atalanta mag van mij in het overzicht de maand september vertegenwoordigen en wint het daarmee van de ree op de hei en de zonsopkomst in de waterleidingduinen.


Oktober: de herfst is begonnen en dat betekent....paddenstoelen fotograferen. Ik doe dit altijd met veel plezier en ben steeds weer op zoek naar nieuwe manieren om de zwammen vast te leggen. Deze geweizwammetjes, een gewone zwammen-foto maar wel de mooiste die ik heb gemaakt.


November: het bos bij landgoed De Horsten. Dit is het echte herfstplaatje, de kleuren, het zonlicht, de sfeer. Mijn mooiste foto van deze maand.


December: Tot besluit weer een foto die niet de mooiste is. Eigenlijk had ik in December (ondanks de mooie sneeuwdag op 8 december) geen echte wauw-foto. Daarom deze foto van een pestvogel. Vanwege het unieke moment, want hoe vaak zijn er pestvogels te zien in Nederland? En hoe vaak heb ik de gelegenheid om die te fotograferen. Het was even volhouden want na 4 vergeefse bezoekjes aan pestvogelplekken werd ik de 5e keer  beloond met drie prachtige vogels. December is voor mij dus de pestvogel maand.
12 foto's , de een heel mooi, de ander mooi vanwege het bijzondere moment. Maar allemaal zijn het foto's waarbij ik ook het plezier van het maken ervan mij goed herinner, de geniet-momentjes. Ik kijk dus met een grote glimlach terug op fotojaar 2012, met weer veel hoogte punten (die deze blog niet haalden) en 12 mooie foto's....
Maar wat vinden jullie de allermooiste?

dinsdag 25 december 2012

Pestvogels

Pestvogels in mijn woonplaats.

Toen begin november de eerste pestvogels ons land binnen kwamen vliegen, begon het al te kriebelen. Zeker toen ze op 9 en 10 november in Leiden waren waargenomen, en ook nog eens op fietsafstand. Helaas, ik kwam een uur te laat aan. De aanwezige fotografen vertelden mij dat ze een uur eerder waren vertrokken.....ze kwamen niet meer terug. Dat was even  balen, maar de winter moest nog beginnen en in December kwam er een nieuwe kans. Maar ook deze keer was ik te laat.  Ik begon deze vogels al heel onaardig te vinden en dat ze hun naam eer aan deden door mij zo te pesten.
Eind december, weer Pestvogels in Leiden en nog dichterbij huis dan de voorgaande keren. Zou het dan nu lukken......Toen ik voor de derde keer in drie dagen de plek bezocht hoorde ik hun herkenbare geluidje meteen. Gerinkel  van kleine belletjes, dat zijn de pestvogels. En ja hoor daar zat er een, en nog een en ook nummer drie was aanwezig. Ondanks het donkere weer probeerde ik snel een aantal foto's te maken, want deze kans wilde ik niet meer uit handen geven.

Even leek de bewolking minder dik te worden en was er meer licht.

Maar waar komt nu die naam vandaan? In het latijn heet deze vogel Bombycilla garrulus, dat klinkt al veel aardiger. De Engelse naam is Bohemian waxwing, naar de rode vlekken op de vleugeltoppen, die op zegellak lijken.  Die Engelse naam staat mij toch meer aan dan Pestvogel.



Meestal zaten ze hoog in een boom, dus lastig te fotograferen. Maar wat een prachtige kleuren.
De naam pestvogel dateert uit de Middeleeuwen, toen men dacht dat deze vogels de pest verspreidden. Pestvogels zijn invasie gasten, dat wil zeggen dat er soms massaal pestvogels in Nederland neerstrijken, en ook even snel weer verdwijnen. Er zijn winters dat er veel pestvogels worden gezien, vaak in grote groepen, maar er zijn ook winters dat er nauwelijks een pestvogel te zien is in ons land. Deze pestvogel invasies waren er in de Middeleeuwen blijkbaar ook al en vielen vaak samen met uitbraken van de pest, en zo kreeg deze  mooie vogel zijn oneerbiedige naam.

Ze zaten redelijk op hun gemak in de bomen, alleen toen een jongen met een hond voorbij kwam vlogen ze even op, maar al snel  waren ze er weer. Ik hoopte natuurlijk dat ze nog de besssenstruik (Gelderse roos) zouden gaan aanvallen, aangezzien deze nog vol bessen zat.

Jahhh, hier wachtte ik op. Helaas  waren dit wat schuwe pestvogels, en toen ik een stapje dichterbij kwam vlogen ze weer op naar de boom.
Pestvogels komen uit het hoge Noorden, Scandinaviƫ en Siberiƫ. Daar leven ze in de zomer van insekten. Als het kouder wordt en het voedsel schaarser, gaan ze op zoek naar ander voedsel, zoals bessen, en dat brengt ze soms zelfs tot aan Nederland. Ze zijn dol op de bessen van de meidoorn, vlier en Gelderse roos.

Om even later weer voor heel korte tijd terug te keren. Helaas, geen foto van een pestvogel met een besje, maar zoals je hier kan zien hebben deze vogels voorlopig nog wel genoeg te eten.

En weer even hoog in de boom.

Samen  op de uitkijk.
In dit woonwijkje was ik vrijdag ook al op zoek naar de pestvogels, helaas waren ze toen even niet thuis. Maar ik was er niet voor niets, want een andere vogel liet zich wel zien.

De grote bonte specht kwam even langs. Die vrijdag was het nog donkerder  grijs als zondag, dus dat ik deze foto nog kon maken viel me alles mee.
Een andere keer dat ik op een andere plek op zoek ging naar pestvogels, kreeg ik ook een andere vogel voor de lens, en dit keer was er wel een zonnetje bij.

Meneer vink gaat er maar eens mooi voor zitten.
En  de pestvogels.....
Die zongen vanuit een hoge boom hun belletjes-lied.
Wat een supergave ervaring om deze vogels te zien. Ze zijn maar af en toe in Nederland en dan moet je geluk hebben dat ze in de buurt van je woonplaats zijn. Ik had geluk, al ben ik er wel meerdere keren voor op pad geweest, uiteindelijk heb ik ze toch gevonden.

zondag 9 december 2012

Winter Wonderland



Na de sneeuwval van vrijdag, was daar een mooie zonnige zaterdag, 8 december. Dat werd een dag genieten in de Waterleidingduinen, waar meer sneeuw lag dan in Leiden.

We gingen bij Zandvoorselaan het duingebied in, de zon was net op en hier en daar was zelfs nog wat rijp te zien. Al snel kwam het Kerstliedje in mijn hoofd: Walking in the Winter wonderland.

Damhertjes in de sneeuw. Hier kan ik zo van genieten. Een mooi plaatje, zonnetje erbij....wat wil je nog meer.


Dit spitsertje stond aan de overkant van een kanaaltje op een heuveltje op de uitkijk. Het viel me op dat het deze dag niet eens zo druk was (met mensen) in het duingebied. Alleen dichtbij de ingang/uitgang Oase was het heel druk.


Ook een jonge hinde liet zich even zien. Dit zijn voor mij echt die geniet momentjes. Zo vergeet ik even alles om me heen en heb alleen maar oog voor bambie.


De koolmees zat even op de uitkijk. Ik heb ook veel roodborstjes gezien, maar die kreeg ik deze keer niet goed op de foto, net zoals die vliegensvlugge goudhaantjes, ik zag er verschillende in de dennebomen, maar ohhh wat zijn ze snel. Geen foto dus van dit kleinste vogeltje van Nederland. Maar wie weet, zo heb ik toch weer wat voor op mijn wensenlijstje.
Op deze winterse dag had ik wel iets te wensen.....wilde zwanen. Ik wist dat ze er waren, maar vind ze maar een in het grote infiltratiegebied.

Gevonden: Een groep wilde zwanen met zowel volwassen dieren als jongen.

Even een stukje terug gelopen om ze van iets dichterbij en zonder tegenlicht te fotograferen.Hier zwemt 1 volwassen zwaan met 5 jongen. De kuif- en tafeleendjes slapen rustig verder.
Het winterlandschap vastleggen valt toch weer niet mee. Op deze boom lag nog wat sneeuw en zo in het witte landschap met de blauwe lucht erachter levert het een mooi winters plaatje op.

Ik ben ook van de details, en als ik dan dit soort ijskristallen zie glinsteren in de sneeuw, dan moet ik daar een foto van maken.

Merel in het sneeuwlandschap

Een vos in de sneeuw, dat is natuurlijk helemaal leuk. Ik ging daarvoor maar naar de tamme vossen, dan heb je de grootste kans om een vos tegen te komen. Er was inderdaad een vosje dat onder toezicht van zo'n tien fotografen in de sneeuw banjerde, en er daarna vandoor ging. Ik kon dus nog net deze foto maken.
Ik heb nog even gewacht of er nog een vos terug zou komen, maar het bleef dus bij deze ene foto.

Langs het Zwarteveldkanaal graasde dit spitsertje. Gelukkig was er nog genoeg te eten tussen de sneeuw.

Grote zaagbekeenden. Er zwommen er heel wat rond in het zwarteveldkanaal. Met de groene kop, dat zijn de mannetjes, de vrouwtjes hebben een bruine kop.

Mevrouw grote  zaagbekeend

Twee grote zaagbek mannetjes, als de zon schijnt is de groene kleur van de kop mooi te zien. Is er geen zon, dan likt de kop eerder zwart.

En weer een detail, datura vruchten met een toefje sneeuw.

En nog even genieten van het witte tapijt

Net niet....of toch net wel....Het kleine hertje haalde de sprong dus wel, al ziet het er op de foto uit dat ie in het water plonst.

En tot slot nog een keertje een hertje in de sneeuw.
Het was een prachtige dag die mij veel deed denken aan die zaterdag in februari en het leverde een lange blog op.
Zo mag van mij de winter voortduren, maar helaas....op het moment dat ik deze blog maak, regent het buiten en is alle sneeuw verdwenen.

zaterdag 8 december 2012

De specht, pindakaas en een regenbui

Op 30 november heb ik samen met Loes een dagje vogels gefotografeerd vanuit het hutje van Menno Schaefer. De hoofdrol was duidelijk voor de grote bonte specht die van de pindakaas kwam snoepen die wij op een paar takken hadden gesmeerd waar we graag de vogeltjes wilden hebben.

Het duurde niet lang voordat de eerste specht zich liet zien en vanaf een wat verder gelegen tak even alles goed observeerde.

Het vinkje liet iets langer op zich wachten en kwam daarna een paar keer scharrelen door het mos, op zoek naar het verstopte lekkers. Ja, het leek wel even of Sinterklaas was geweest, overal in het mos lagen zaadjes of pinda's verstopt.



De pimpelmees kwam zelfs op de dichterbij gelegen takken. Leuk om dit mooie , snelle vogeltje van dichtbij te fotograferen.

Ook de koolmezen lieten zich heel goed zien.

Naast de bekende vogeltjes, kwamen er ook wat onbekendere (of minder voorkomende) soorten langs, zoals een heggenmus die alleen even op de grond scharrelde en deze ringmus. Helaas was zijn bezoekje van korte duur en eenmaling, die had ik er graag op gehad toen het zonnetje later doorbrak.

Ook het roodborstje kwam langs. Ik had wat havermout meegenomen en dat tussen het mos verstopt. Roodborstjes zijn er gek op en dit vogeltje had zijn lekkernij uiteindelijk ook gevonden.

De grote bonte specht komt steeds dichterbij de hut.

En uiteindelijk vonden ook de spechten de havermout.

Een koolmees komt even kijken bij de waterbak, waar het ijslaagje dat zich die nacht had gevormd langzaam aan het ontdooien was.

Twee koolmezen in het mos.

En meneer specht keek van een afstandje toe, ondertussen wat pindakaas snoepend. Uit de vele spechtenfoto's die ik maakte had ik vooral specht-met-pindakaas-aan- snavel-foto's. Gelukkig had ik nog een paar mooie waar de snavel nog niet onder de pindakaas zit.

Mevrouw specht was er ook.

Meneer specht in de regen. En wat zit daar op het puntje van zijn snavel?

Nogmaals het leuke pimpelmeesje. Het was soms even kibbelen onderling of met de koolmezen om de beste plekjes op de tak, dat waren natuurlijk de plekjes waar de pindakaas zat.

Koolmees in het zonnetje, wat een verschil...als het zonnetje doorkomt

Deze koolmees heeft een ring. Dit was de enige geringde vogel bij deze hut. Menno had verteld waar deze mees vandaan kwam, maar ik ben het even kwijt.

Het begon hard te regelen. Gelukkig zitten wij  droog in het hutje. De camera's blijven ook droog dankzij het afdakje.
 Uit de vele foto's die ik had gemaakt heb ik hier een selectie neergezet voor de blog. Misschien hebben we niet zoveel bijzondere vogelsoortje voor de lens gekregen, het fotograferen van de grote bonte spechten ( op een bepaald moment waren er 4 en 1 paartje bleef steeds terugkomen) en de meesjes gaf mij ook al veel plezier. Ook al was het een koude dag, als je zo bezig bent vergeet je alles om je heen en ook de tijd.  Het begon rond twee uur te regenen, en het licht werd er niet beter op. Dus besloten Loes en ik om 3 uur verder te gaan. Het was een heerlijke dag, ook gezellig met Loes samen en Menno was er ook even bij.
Menno, super deze hut van jou en echt top dat wij hier een dagje van konden genieten, ik kom zeker nog een keer terug.