jonge vosjes

 Vanaf april ben ik regelmatig in de duinen geweest om jonge vosjes te fotograferen. Het was een lastig jaar. Op 1 plek, langs het pad, was het zo druk (het leek wel of er dagjesmensen per touringcar daar werden afgeleverd, in korte broek, witte sokken met sandalen en compleet met klapstoeltjes en koelboxen), dat ik dit een beetje links heb laten liggen. En een andere plek, die ik met veel moeite heb gevonden, was een eind lopen. Toch heb ik op de tweede plek de welpjes kunnen volgen en zien opgroeien.

Dit wordt een blog met heel veel foto's....

 De 4 zandneusjes. Als kleine welpjes lijken ze nog best op elkaar, pas na een paar maanden kon ik ze een klein beetje uit elkaar houden.

De moervos, half maart. Ze heeft al jongen, maar op dat moment wist ik niet waar. Het is toch vaak goed zoeken en 1 en 1 bij elkaar optellen, en ineens een groepje mensen bij elkaar zien op een niet gebruikelijke plek.

En dan, op 5 april, na bijna zes uur wachten, kwam moedervos met een muis en kwamen de kleine, nog bruine welpjes naar buiten. Tijd voor melk.

En knuffelen met mama

6 op een rij

10 dagen later en 1 verhuizing verder, had ik de familie weer gevonden. De welpjes zijn flink gegroeid en zijn nu ook buiten als mama vos er niet is.

Gewoon schattig

er werd vooral veel geslapen

Smelt

Het werd eind april / begin mei , de kleintjes wandelen nu zelf een eindje van de burcht vandaan. Ze gaan de wereld verkennen.

Maar mama vos komt nog steeds melk brengen, en als ze geluk hebben nog een lekker hapje. De kleintjes leren in deze periode ook al om zelf te jagen. Dan gaan ze met moeder mee op pad.

ik ben een heel stoer welpje

Het waren eind mei, begin juni vaak warme, zonnige dagen.....

Er werd veel geslapen...in de schaduw.

nog steeds heel schattig

met mama op pad.

Kusje voor mama

Relaxt

Soms zit ik mij te bedenken, welk vosje van de  zandneusjes op de eerdere foto dit is. Ze veranderen zo snel die eerste 2 maanden.

Dit is misschien wel mijn favoriete foto van de jonge vosjes. Het lag lekker in de schaduw, ik was helemaal alleen met hem / haar.... het vosje keek even op...en ging weer slapen.

Later die dag kon ik dit portretje maken. Omdat moeder vos gewend is aan mensen, en deze vosjes ook vanaf het begin mensen hebben gezien, zijn ze niet heel schuw. Maar dat kan in de komende maanden nog veranderen. Vaak zie ik toch veel jonge vosjes op een gegeven moment niet meer. Ze trekken weg, gaan een eigen territorium zoeken en verdwijnen uit beeld en worden schuw. Sommige jonge vossen blijven wel in het gebied of in de buurt van waar ze zijn geboren.

Juni. De vossen pubertijd....grote oren tijd.

En langzaam ga ik de 4 zandneusjes van toen herkennen. Van de zes welpjes zijn er nog 4 te zien. Ik zal ze blijven volgen en fotograferen, maar die foto's vallen buiten deze blog.

Weer even terug naar April

De andere moervos

En de moervos met haar kleine grijze frummels, de welpjes komen alleen naar buiten voor de melk, als moervos ervandoor gaat, zitten de kleintjes zo weer in de burcht. Dit was 12 april. 

Daarna ben ik een poosje niet meer geweest omdat ik mij niet prettig voelde tussen de burcht toeristen. Op het moment dat de kleintjes verder op pad gingen, werd het weer rustig op deze plek, en heb ik op een paar avonden mooie momenten beleefd met de kleine vosjes en de rekel die de moervos helpt.

De rekel, een kind van deze moervos van vorig jaar, is zo lief en zorgzaam. Echt mooi om te zien hoe hij de kleintjes prooien brengt en ze daarna vertroetelt. Dit was eind mei. De grijze frummels zijn aandoenlijke puppies geworden.

Weer zo'n smelt momentje

Happy family

Kusje

Een van de welpjes. Bij deze burcht waren de welpen al wat sneller op pad, en heb ik ze na eind mei ook niet meer bij elkaar gezien.

Een week later...

Dit is toch super lief.

Het is inmiddels juni en ik merk wel dat deze welpjes lastiger te vinden zijn. Ze laten zich vooral in de avond zien en groeien snel. Ze worden ook verzorgd door moervos en 2 rekels die vaak prooien brengen. Dit in tegenstelling tot de andere burcht waar de arme moervos alles in haar eentje deed.

En ook hier is het de tijd van de grote oren. Inmiddels zijn deze vosjes groter dan de andere welpen (die ouder zijn). Deze zijn al bijna niet meer van een volwassen vos te onderscheiden.

Eind juni, het was al tijd om naar de uitgang te lopen..... toen dit vosje langs het pad zat en maar bleef kijken, mooie kans voor mij voor een portretje.

Dit is een selectie van meer foto's, heb je interesse kun je HIER meer kleine vosjes zien.

Ik was blij dat ik dit jaar ook mooie momenten kon vastleggen van de jonge vosjes. Het zijn geen wereld foto's , maar wel een paar hele mooie momenten. Ik geniet vooral van de interactie tussen de volwassen vossen en de kleintjes. De komende tijd zal blijken of de jonge vossen hun eigen weg gaan of net zoals de twee rekels van vorig jaar blijven hangen...... we gaan het zien.

grutto grutto grutto.......en meer weidevogels in de polder

 In mijn vakanties eind april en eind mei heb ik veel tijd gestopt in het zoeken naar weidevogels. Natuurlijk stond mijn favoriete weidevogel, de grutto, bovenaan het wensenlijstje, maar ook kievit, scholekster en tureluur wilde ik zien...en fotograferen.

Eind april zijn de weidevogels genoeg aangesterkt van hun tocht vanuit Afrika en gaan zij de weides in om te broeden. De meesten broeden al op dat moment. Fietstend door de polder hoor ik het  grut-to grut-to al en ook het jujuju van de tureluur en de tepiet tepiet van de scholekster. Wat geniet ik dan als ik door de polder fiets en dit alles mag horen. En gelukkig, ze broeden nog in onze polders.

Terug naar eind april...in het gebied dat speciaal voor de weidevogels is ingericht waren alle vogels ver weg. Goed te horen maar niet te zien. Terug fietsend, zag ik ineens langs het fietspad, aan de andere kant van een slootje een grutto fourageren.....redelijk dichtbij.

Voorzichtig stapte ik af en ging langzaam door mijn knieën om aan de  kant van de sloot te gaan zitten, om zo de grutto vanuit een laag standpunt te fotograferen.

Grutto krabt zich even achter de oren...... wat is dat nou weer leek hij te denken, maar vervolgens ging hij verder waar hij mee bezig was, zich niets van mij aantrekkend.

Hij kwam steeds dichterbij, en ging zelfs even in bad in het slootje voor mij, dat was lastig te fotograferen, schuin omlaag en veel sprieten ervoor... dus die foto's plaats ik hier niet.

Ook de kievit is een weidevogel die aandacht verdiend. gelukkig volop aanwezig in de weidevogelgebiedjes.

Half mei fietste ik weer mijn rondje in de Leiderdorpse Boterhuispolder. Veel geluiden van de weidevogels, maar niet zichtbaar. Ze waren druk aan het broeden in het hoge gras.

Deze kievit zat langs het fietspad, en liet zich wel even fotograferen.

Hazen waren er ook volop

De eerste paalzitter. Een tureluur. Voor het licht wilde ik nog een stapje naar rechts (om het glansje in het oogje op te vangen), maar dat vond de tureluur niet leuk, hij ging er vandoor.

De witte kwikstaart, ook leuk om even vast te leggen.

Maar mijn doel was...hoe cliché ook.....een grutto op een paaltje. Dit was een goed meewerkend model.

Nog even vanaf een andere hoek, de grutto bleef rustig zitten....totdat..

De kudde lakenvelders het nodig vond om precies bij dat hek en paaltje te gaan staan waar de grutto zat en ik vlakbij stond...ze hebben een enorm grasveld, maar ze kozen het fietspad bij het hek.

De Wilck is een weidevogel gebied bij Hazerswoude, ook op fietsafstand. Het gebied zelf is afgesloten tijdens het broedseizoen, maar aan de buitenkant, langs het fietspad laten de vogels zich ook zien. Hier de scholekster, ook wel bonte Piet genoemd.

Een tureluur, zat iets te ver weg voor een mooie foto.

Terug in Leiderdorp, op een andere dag (avond), helaas geen paalzitters bij het mooie avondlicht. Maar wel een zwanenfamilie, ook superleuk.  

Ik wilde steeds in de avond de polder in, maar de aanhoudende noorderwind trok steeds in de loop van de dag aan naar windkracht 4 tot 5. Dan is 10 km fietsen naar het weidevogelgebied niet leuk meer. 

In de ochtend waaide het niet zo hard, en kon ik op een vrije dag nog even een polder rondje maken. Deze grutto landde net op een geknotte knotwilg.

In de Boterhuispolder hebben de boerenzwaluwen inmiddels jongen. En die hebben honger.

Een van de drie kreeg wat te eten, het gaat vliegensvlug. De andere twee bijven met open bekkies nog even zitten en moeten wachten tot de volgende ronde.

Ze kijken nog wat beteutert, maar al snel komt de ouder weer...en gaan de bekkies weer wijd open..

Wie zal nu het hapje krijgen?

Deze keer is nummer 3 aan de beurt en de anderen kijken toe.

Tureluur op paaltje. ook leuk.

Eind mei waren er ineens overal paalzitters, deze grutto zat in de boterhuispolder. Ze zaten ook vaak op lantaarnpalen langs het fietspad.

Op een veel te zonnige dag zat de grutto in De Wilck op zijn uitkijkpost.

En niet veel later nam de tureluur zijn plek in

Als ik het afgesloten gebied in keek, zag ik veel weidevogels op de palen en hekjes zitten. Hier grutto en tureluur samen.

En ook de scholeksters zaten op wacht....  met dit polderplaatje sluit ik deze weidevogelblog. Op deze foto is goed te zien dat het gebied weidevogelvriendelijk is, hoog gras en vergeleken met wat omliggende weilanden ook genoeg gevarieerd. 

Hopelijk hebben de vogels niet veel last gehad van de droogte van de laatste weken, en kunnen er veel grutto, tureluur, kievit en scholeksterjongen groot worden en straks de reis naar Afrika maken voor de overwintering.