Het lijkt misschien of het mij komt aanwaaien en dat ik de vossen in de duinen makkelijk weet te vinden. Maar niets gaat vanzelf, ook ik heb moeten zoeken, tijd investeren en in de winter zelfs maanden geen vos gezien...... Maar als het dan april is, en het toch is gelukt om jonge vosjes te vinden, weet ik dat het allemaal niet voor niets is geweest.
Er waren 4 moervossen die elk 3 jongen hadden. Uiteindelijk heb ik ze allemaal gevonden, maar dan heb je nog niet meteen de mooiste foto's. Ik heb veel prachtige, lieve en mooie momenten gezien en soms vastgelegd, maar welke foto's en momenten kies ik dan uit de honderden foto's voor deze blog?....Tja, kijk zelf maar hieronder naar de selectie.
Het begin...... een koude zaterdag 2 april....
De burcht die het makkelijkst te vinden was, erg in het zicht, en veel kijkers..... Na een paar uur kleumen kon ik een paar foto's maken. Verder vond ik het wel genoeg, want inmiddels waren er 50 mensen (gelukkig allemaal op ruime afstand) en daar had ik geen zin in.
De nog bruine welpjes kijken nieuwsgierig even naar buiten. Er lag nog wat sneeuw van de dag ervoor en er stond een ijskoude noordenwind. Moeder vos dirigeerde de kleintjes weer naar binnen.
Een andere moervos had al eerder welpen gekregen. Begin april speelden deze jonkies al buiten.
Dit vosje vond ik zo aandoenlijk, de tekening tussen de oogjes deed mij denken aan een hartje, en ik nam mij voor om dit welpje te gaan volgen de komende maanden.
Hier is het welpje met het hartje weer.....zo nieuwsgierig
Soms heel vervelend hard licht.....maar die kleintjes zijn gewoon te schattig.
Op pad met moeder.
De volgende foto's zijn tussen eind april en begin juni genomen
lekker luieren in het zand..
Daar is tante weer voor de teken inspectie.
Stoer
Uitgeteld
Smelt, wat een lief koppie.
Teek- care
Hartje is ook al een echte vos geworden, maar ik herken hem nog steeds... waarschijnlijk is het een rekel, dus er gaat een moment komen dat hij er vandoor gaat en zijn eigen gebied gaat zoeken.
Happy face.....mama kwam eraan. Deze foto maakte ik op 2 juni. Hoe snel kan het gaan.
Een van de moervosjes had het mij heel moeilijk gemaakt.... Ik kon haarzelf al maanden (vanaf oktober tot april) nergens vinden. Uiteindelijk, per toeval, toch de kleine vosjes gevonden. Moervos was op pad, maar de kleintjes kwamen nieuwsgierig kijken, helaas belabberd licht om te fotograferen met felle zon.
Het vosje met de wat trieste blik heb ik nog een tijdje kunnen volgen
Hier de twee andere welpjes. Dit is de leukste tijd, de nieuwsgierige vosjes die de wereld ontdekken.
Ik merkte wel dat de vosjes van deze moervos niet zo ondernemend waren als de andere welpen die ik heb gevolgd. Ze bleven in de buurt van de burcht en zelfs bij het geluid van de wind of een vliegtuig doken ze weg.
Kleine vosjes worden snel groot. Deze welp, met de trieste blik was nog wel stoer en kwam wel eens naar buiten...
Ging zelfs lekker liggen.....
Een week later, alweer gegroeid.... Dit was op 21mei. Daarna heb ik geen van deze welpen meer gezien. Ze lopen vast ergens rond, maar gedragen zich zoals een vos zich moet gedragen....schuw. Het zou mij verbazen als ik nog een van hen terug ga zien.
Dan weer terug naar de vosjes van de eerste foto... Een bijzonder verhaal, want de burcht werd gedeeld door 2 moervossen (moeder en dochter) en samen hadden ze 6 welpen. Ik heb ze zelf nooit alle zes bij elkaar gezien, maar deze welpen waren nieuwsgierig en wellicht door de grote publieke belangstelling ook niet bang voor mensen. Deze burcht heb ik met rust gelaten vanwege de enorme drukte. Pas toen de moervossen met welpen zijn verhuisd naar een rustigere plek, heb ik weer wat foto's gemaakt.
Dit vosje trok meteen mijn aandacht...die ogen. En ook hier kreeg ik het idee om dit vosje te volgen, zolang het in beeld is....
In het begin groeien ze zo snel...dit is een week na de voorgaande foto.
Moeder vos zorgt goed voor haar kleintje. Wat later in de periode gaan ze vaker grommen en jagen ze de welpen weg.
De vos met de mooie ogen....
En een broertje of zusje. Ik heb nog geen idee of de jongen rekels of moertjes zijn maar daar gaan we de komende tijd achter komen. Rekels worden eerder uit het territorium verjaagd. Moertjes blijven langer en soms permanent bij hun moeder.
In de avondzon
Eind mei, het welpje is een pubervosje geworden. Grote oren en een spitse snuit. En de ogen lijken wat donkerder te worden.
En bijna net zo groot als mama vos.
Meer jonge vosjes kun je hier bekijken. Anders zou deze blog veel te lang worden.
Twee moervossen (ook moeder en kind)
De komende tijd zal ik zeker nog de jonge vossen en hun moeders blijven volgen, maar daarnaast komt er nu weer de tijd van de vlinders en libellen, dus gaat de fotografie focus weer over op een ander onderwerp. Het was wederom heel mooi om mee te maken. In de wintermaanden heb ik vele kilometers gewandeld, gestruind en gezocht en niet voor niets. Gelukkig vind ik wandelen niet erg, sterker nog het werkt ontspannend, dus dat kwam mooi uit, omdat de periode februari / maart toch een beetje komkommertijd is op fotografie gebied.
Jonge vosjes fotograferen, je moet er echt wat voor doen want het komt je echt niet op een presenteerblaadje aangereikt.
