Wat een verschil, een week eerder wandelde ik door de Waterleidingduinen en leek het wel zomer. Op vrijdag 2 mei was het een ander verhaal. Dikke grijze wolken, harde wind en een temperatuur die de helft was van een week eerder. Kortom...herfst. Ander weer, andere foto's. Maar toch ook weer een mooie dag, want ook bij minder zonnig weer is het heerlijk om de rust van de AWD te beleven en te genieten van de geluiden van de vogels: Nachtegalen, koekoek en nog veel meer soorten. En dan is het de uitdaging om die vogeltjes te vinden.
Donkere wolken boven het gebiedje Vinkenveld. Wel was het frisse groen van de bomen nu goed te zien. Het Vinkenveld is een gebied waar je altijd wel een damhert tegenkomt, maar deze keer duurde het wel heel lang voordat ik een paar herten zag.
Daar is bambi, in de rui, over een paar weekjes hebben de herten hun mooie zomervacht, lichtbruin met witte stippen. De mannetjes beginnen tegen die tijd alweer een nieuw gewei te krijgen. Maar op dit moment zien de herten er dus niet op hun best uit.
Weer een landschapje onderweg, bij gebrek aan dieren (ze lieten zich gewoon niet zien deze dag) richtte ik mij wat meer op het landschap. En ineens, waar ik het niet verwachtte, was daar toch een vogeltje. Ik hoorde het al van afstand: tegen elkaar tikkende steentjes.....dat is het geluid van de roodborsttapuit.
En daar zat ie dan, mooi hoog in de top van een kale boom. Ik kon redelijk dichtbij komen en ondanks het weinige licht kreeg ik toch deze geslaagde foto.
Ik ben vaak geneigd de dieren zo dichtbij mogelijk op de foto te krijgen, maar soms is het leuk om wat meer omgeving erbij te nemen. Omdat deze roodborsttapuit maar in de buurt bleef en steeds op een ander plekje zat te zingen, kreeg ik de gelegenheid meer foto's te maken. toen hij in de meidoornstruik zat, probeerde ik door wat stappen naar links de vogel net in het open stuk te krijgen, wat overbelichten omdat ik anders een soort silhouet kreeg, dus de achtergrond is hierdoor nogal wit, maar toch, als geheel vind ik het een leuk plaatje en anders dan anders.
Het was bewolkt, maar de st. Jacobsvlinder was wel te zien, en misschien kwam het door het frisse weer, deze vlinder bleef heel lang stil zitten, zo lang zelfs, dat ik mijn macro voorzetlens kon pakken en deze macro foto kon maken.
Net als bij de roodborsttapuit, wilde ik ook deze vlinders eens op een andere manier fotograferen, dus met meer omgeving. Ik vind het een leuke uitdaging en zal hier de komende tijd zeker meer mee gaan oefenen.
De oude moervos kwam ook even langs, maar zij loopt toch vaak langs de klinkerweg, het is een prachtig vosje, maar dit is kwa vossenfoto niet echt spannend meer.
Dan vind ik dit mooier, het vosje had mij niet in de gaten en zat met haar neus in de wind. Aan dit soort foto's geef ik toch de voorkeur boven de close ups van de tamme vossen. Dit is trouwens ook een van de tamme vossen, maar dat geeft niet, het was gewoon een mooi moment dat voor mij een beetje dromerige foto oplevert.
En daar waren dan eindelijk die beloofde opklaringen, pas rond drie uur was er weer wat blauw in de lucht en kwam er even een heerlijk zonnetje bij.
Maar het was van korte duur, een uur later was het alweer bewolkt en behoorlijk fris, want het waaide nog steeds hard.
Maar het frisse groen is overal. Ondanks het tegenvallende weer, heb ik toch genoten van een dagje AWD. En het leverde weer heel andere natuurmomenten op dan een week eerder. Dat is het leuke van het gebied, je weet nooit van te voren wat je tegen gaat komen, maar er is altijd wel wat te zien. Ik kan de st. Jacobsvlinder en de roodborsttapuit van mijn wensenlijstje afstrepen. Alleen de zandhagedis staat daar nu nog op, die kreeg ik op deze frisse dag niet te zien. En zo heb ik weer wat te wensen voor mijn volgende bezoekje aan dit prachtige gebied.