zaterdag 31 mei 2014

Polders Poelgeest, mei 2014

De maand mei is voorbij, tijd voor een terugblik op wat er deze maand in de Poelgeest Polders te zien was.
Deze scholekster liep over een klein dijkje, waardoor ik de foto zo kon nemen dat de achtergrond mooi wazig wordt.

De kieviten in de Poelgeest polders zijn totaal niet schuw, als je ze heel rustig benadert, kun je ze van zo'n 5 meter afstand bekijken en fotograferen, wel rustig bewegen, want bij een onverwachte of snelle beweging, gaan ze er toch nog vandoor.

Het blijft een mooie vogel en ik kan het niet laten hem steeds weer opnieuw op de foto te zetten.

De witte parkganzen hebben ook kleintjes, dit stel vond ik zo ontzettend leuk, wat zien ze er lief uit. De parkganzen zijn trouwens niet zo fel als hun collega's grauwe of Canadese gans. Ze lieten mij toe en zo kon ik goed deze kleintjes van korte afstand fotograferen.

Aan de wandel....

Zo schattig

En daar stond ineens een lepelaar op het wandelpad, heel voorzichting, laag bij de grond ben ik dichterbij gekropen, tot iets minder dan 10 meter.

Helaas was de zon heel erg fel, en was het lastig fotograferen, zo'n witte vogel. 

Later aan de andere kant van de veerpolder: Landing van de lepelaar.

En nog eentje van deze lepelaar

Geen bijzonder mooie foto maar wel een leuke waarneming: een rosse grutto.

Kleine karrekiet, het was even zoeken in het riet, maar ik vond hem, en dan lastig fotograferen tussen de stengels door.

Klein Canadees gansje

en een kievitpul, niet zo heel klein meer maar toch ook leuk om te zien dat de kieviten weer hebben gebroed in de Polders Poelgeest.
Wat er in juni allemaal te zien is in de polder, laat ik over een maandje zien........

donderdag 29 mei 2014

NP Veluwezoom

Op 15 en 16 mei waren Jeroen en ik op de Veluwezoom,

Donderdag 15 en vrijdag 16 mei waren Jeroen en ik op de Veluwezoom. We overnachtten in het mooie Sandton hotel in Rheden, op een steenworp afstand van de wandelpaden door het prachtige natuurgebied.
Op donderdag was het bewolkt en grijs en heb ik maar een paar foto's gemaakt.
Dit was een van de foto's van donderdag.
We genoten wel van de wandeling, het prachtige groen en de geuren in het bos. Wat heerlijk om hier weer te zijn en even alle drukte te vergeten. Deze dagen bestonden uit wandelen, lekker eten, tijd voor elkaar. Geen tv, geen internet, zelfs mijn mobieltje vergat ik. Pas vrijdagavond keek ik er weer even op en zag wat gemiste berichtjes.
De volgende dag, de vrijdag, beloofde een stralende dag te worden. En inderdaad, toen wij om kwart voor negen aan de wandeling begonnen, stond de zon al uitbundig te schijnen. We waren nog geen half uur onderweg toen de eerste verrassing zich aandiende.




Er kwamen andere wandelaars aan die nogal luidruchtig waren, terwijl wij heel stilletjes het bokje observeerden. Gelijk met het geluid van de wandelaars zag je de oren van de bok bewegen. En even later liep hij weg richting de bosrand. Maar wij hadden onze eerst twee topmomenten al gehad, en de wandeling was nog maar net begonnen.
En soms zit je gewoon op een bankje en verwacht je niet
dat er een paar edelherten zich laten zien, toch redelijk
midden op de dag. 
Wij zaten rustig te praten en wat te drinken en ineens doken deze edelhert mannetjes op. De afstand was groot, zelfs met mijn superzoom camera (gelukkig had ik deze vandaag bij me).
Edelhertmannetje met mooi bastgewei. Dit zijn toch cadeautjes van de natuur. Vooral omdat we het helemaal niet hadden verwacht. Onze dag kon al niet meer stuk, en het was nog maar net 11 uur geweest. We wandelden richting de heuvelachtige heide om naar Paviljoen de Posbank te gaan voor koffie met appeltaart, mmmmm

Het valt niet mee om dit landschap te fotograferen, zeker niet op een zonnige dag in mei. De hei is dor, het licht is hard.....dit is het toch niet. Heerlijk hoor, zo'n zonnige dag, maar voor fotografie is het niet geschikt.
Camera ging even weg, en we genoten gewoon wandelend van het mooie landschap, ik vind dit toch wel een van de mooiste plekjes van Nederland.
Na de koffie besloten we via de Koningslaan naar Pannekoekenboerderij Carolinahoeve te lopen. Nee niet voor Pannenkoeken, maar wel om daar een rondwandeling van 5 kilometer op te pakken. Na het rondje liepen we weer via de Koningslaan terug naar de Posbank. Ik vraag me toch af hoe zo'n Koning dat vroeger deed met paard en wagen over dit weggetje vol boomstronken en uitstekende boomwortels?
Boslaantje

Paarse heuvels? Hier wil ik in augustus of september nog een keer terug komen, om dit landschap vast te leggen met een mooie bloeiende hei.
De dag had nog een verrassing in petto. Al de hele dag hoorden we de koekoek. Maar dat is zo'n vogel die je heel goed hoort, maar bijna nooit ziet. We zaten lekker op een bankje wat te kletsen en wat te drinken toen er ineens een vogel in de boom voor ons ging zitten, op zo'n 15 meter van het bankje waar we zaten. Net geland in de boom begon ie te koekoek-en. Ik wist niet hoe snel ik mijn camera moest pakken en ben heel blij met deze foto van de koekoek. Hij kwam later nog een keer terug in deze boom en daarna ging ie gewoon in de boom achter ons bankje zitten, zodat wij recht boven ons keihard KOEKOEK hoorden. Wauw, dat was genieten.
We wandelden het laatste stukje door het bos, geen bijzondere waarnemingen meer, maar ik was helemaal blij met alles wat we deze dag zagen. Geen vlinders? Ik heb ze wel gezien, fladderend, maar omdat voor het fotograferen van vlinders veel geduld nodig is, wilde ik dat deze keer niet doen, omdat Jeroen en ik samen wandelen, op dat soort dagen komt fotografie even op een tweede plaats, en ook dan is er nog genoeg wat ik wel kan vastleggen.
Die avond genoten we nog van een heerlijk diner in het hotel en na een hele dag buiten zijn, sliepen we natuurlijk heel goed die nacht. Helaas moesten we zaterdag ochtend meteen terug naar huis, het was mistig....ik had de "paarse"heuvels toch graag in de mist gefotografeerd. Misschien een volgende keer.

maandag 26 mei 2014

bosvogelhut Hoenderloo mei 2014

Op maandag 26 mei heb ik samen met Miranda in Bos- Vogelhut Hoenderloo doorgebracht. Het was die dag bewolkt en voor later die dag waren zware regen en onweersbuien voorspeld. Dus we besloten vroeg te gaan.
Om 8 uur zaten we klaar in de hut, waar het eerste uur dus helemaal niets gebeurde.......maar daarna werden we toch wel op ons wenken bediend, met een van de soorten die nog op mijn wensenlijst stond: de Appelvink.
 De appelvink, ineens zat ie daar, vlak voor de hut aan de rand van de waterbak. Helaas nam ie geen bad, maar voor ons was het supergaaf om deze vogel van zo dichtbij te zien. ik had nog nooit eerder een appelvink gezien, dus hier was ik heel blij mee.
Wat een prachtig vogeltje is dit.


De andere publiekslieveling was een jonge grote bonte specht
Wat een schatje

Met spiegeling 
Ook de boomklevertjes (jong en oud) lieten zich vaak zien, maar ohh wat zijn ze beweeglijk. Omdat het niet erg zonnig was zat ik toch wel met wat langere sluitertijden, ik durfde niet met de ISO omhoog te gaan, maar had dat beter wel kunnen doen, dan waren de foto's toch net wat scherper geworden.
Deze jonge boomklever zat vlak voor de hut.
En toen was er heel eventjes een waterig zonnetje.....de boomklever lijkt even omhoog te kijken: zie ik het goed, is daar de zon?....

Maar evensnel was het zonnetje verdwenen om ook niet meer terug te komen, het werd steeds donkerder en fotograferen werd lastig bij zo weinig licht.
Mevrouw merel neemt een bad
En ook de pimpelmees neemt een duik.
Het juveniele roodborstje kwam even kijken, maar durfde een bad toch niet aan. Hij lijkt ook een beetje beteutert te kijken.

Mevrouw mus

Ook meneer grote bonte specht kwam heel dichtbij
Vader en kind
We maakten zelfs de voedermomenten mee waarop het kleintje voer uit de snavel van vader pakt, dat moment kon ik helaas niet goed vastleggen, dit is een foto van net voordat het kleintje een hapje krijgt.
De jonge specht, herkenbaar aan het rode petje, het is nog niet te zien of dit een mannetje of vrouwtje is.
En tot slot nogmaals vader en kind, zij bezorgden ons toch wel hele mooie momenten, evenals die prachtige appelvink. Vanwege het slechtere weer later op de dag, hebben we na 5 uur besloten om te stoppen met fotograferen. de vogels lieten zich ook niet meer zien, net of ze aanvoelden dat er enorme regenbuien aankwamen en alvast beschuttig zochten. Op weg naar huis vielen al de eerste spetters. Het verblijf in de hut was iets korter dat we hoopten, maar die paar uren hebben ons zoveel gebracht dat we dik tevreden huiswaarts keerden. Zeker voor herhaling vatbaar, zo'n bezoekje aan een vogelhut.

zondag 11 mei 2014

herfstachtige voorjaarswandeling in de AWD

Wat een verschil, een week eerder wandelde ik door de Waterleidingduinen en leek het wel zomer. Op vrijdag 2 mei was het een ander verhaal. Dikke grijze wolken, harde wind en een temperatuur die de helft was van een week eerder. Kortom...herfst. Ander weer, andere foto's. Maar toch ook weer een mooie dag, want ook bij minder zonnig weer is het heerlijk om de rust van de AWD te beleven en te genieten van de geluiden van de vogels: Nachtegalen, koekoek en nog veel meer soorten. En dan is het de uitdaging om die vogeltjes te vinden.
Donkere wolken boven het gebiedje Vinkenveld. Wel was het frisse groen van de bomen nu goed te zien. Het Vinkenveld is een gebied waar je altijd wel een damhert tegenkomt, maar deze keer duurde het wel heel lang voordat ik een paar herten zag.

Daar is bambi, in de rui, over een paar weekjes hebben de herten hun mooie zomervacht, lichtbruin met witte stippen. De mannetjes beginnen tegen die tijd alweer een nieuw gewei te krijgen. Maar op dit moment zien de herten er dus niet op hun best uit.

Weer een landschapje onderweg, bij gebrek aan dieren (ze lieten zich gewoon niet zien deze dag) richtte ik mij wat meer op het landschap. En ineens, waar ik het niet verwachtte, was daar toch een vogeltje. Ik hoorde het al van afstand: tegen elkaar tikkende steentjes.....dat is het geluid van de roodborsttapuit.

En daar zat ie dan, mooi hoog in de top van een kale boom. Ik kon redelijk dichtbij komen en ondanks het weinige licht kreeg ik toch deze geslaagde foto.

Ik ben vaak geneigd de dieren zo dichtbij mogelijk op de foto te krijgen, maar soms is het leuk om wat meer omgeving erbij te nemen. Omdat deze roodborsttapuit maar in de buurt bleef en steeds op een ander plekje zat te zingen, kreeg ik de gelegenheid meer foto's te maken. toen hij in de meidoornstruik zat, probeerde ik door wat stappen naar links de vogel net in het open stuk te krijgen, wat overbelichten omdat ik anders een soort silhouet kreeg, dus de achtergrond is hierdoor nogal wit, maar toch, als geheel vind ik het een leuk plaatje en anders dan anders.

Het was bewolkt, maar de st. Jacobsvlinder was wel te zien, en misschien kwam het door het frisse weer, deze vlinder bleef heel lang stil zitten, zo lang zelfs, dat ik mijn macro voorzetlens kon pakken en deze macro foto kon maken.

Net als bij de roodborsttapuit, wilde ik ook deze vlinders eens op een andere manier fotograferen, dus met meer omgeving. Ik vind het een leuke uitdaging en zal hier de komende tijd zeker meer mee gaan oefenen. 

De oude moervos kwam ook even langs, maar zij loopt toch vaak langs de klinkerweg, het is een prachtig vosje, maar dit is kwa vossenfoto niet echt spannend meer.

Dan vind ik dit mooier, het vosje had mij niet in de gaten en zat met haar neus in de wind. Aan dit soort foto's geef ik toch de voorkeur boven de close ups van de tamme vossen. Dit is trouwens ook een van de tamme vossen, maar dat geeft niet, het was gewoon een mooi moment dat voor mij een beetje dromerige foto oplevert.

En daar waren dan eindelijk die beloofde opklaringen, pas rond drie uur was er weer wat blauw in de lucht en kwam er even een heerlijk zonnetje bij.
Maar het was van korte duur, een uur later was het alweer bewolkt en behoorlijk fris, want het waaide nog steeds hard.
Maar het frisse groen is overal. Ondanks het tegenvallende weer, heb ik toch genoten van een dagje AWD. En het leverde weer heel andere natuurmomenten op dan een week eerder. Dat is het leuke van het gebied, je weet nooit van te voren wat je tegen gaat komen, maar er is altijd wel wat te zien. Ik kan de st. Jacobsvlinder en de roodborsttapuit van mijn wensenlijstje afstrepen. Alleen de zandhagedis staat daar nu nog op, die kreeg ik op deze frisse dag niet te zien. En zo heb ik weer wat te wensen voor mijn volgende bezoekje aan dit prachtige gebied.