Amsterdamse Waterleidingduinen: oktober -November

Omdat mijn laatste AWD blog geheel in het teken van de damhertenbronst stond, heb ik nu een blogje met foto's van oktober (de bronstmaand) en november.

Helaas leek het, los van de bronst een beetje komkommertijd in de duinen.

De herfstkleuren waren er nog net niet, er waren nog geen wintergasten  (althans, ik heb ze nog niet gefotografeerd tot half november) en zelfs de vossen lieten zich vanaf begin november niet meer zien.

Dit blog wordt dus een allergaartje, van wat zomers lijkende foto's uit oktober tot het begin van de herfst in november. 

Sunset fox

Atalanta, aan de rand van het bos waar de bronst plaatsvond, zag ik deze vlinder nog in het zonnetje zitten.  Ook de kleine vuurvlinder was nog tot eind oktober te zien, net zoals de heidelibellen.

Een padje....piepklein, maar met de macro voorzetlens goed te fotograferen. Terwijl ik met dit kleintje bezig was, klonk het burlen op de achtergrond.

Vosjes,

In oktober heb ik nog verschillende vosjes gezien, tijdens het wandelen of op de bekende plek waar ze zich vaker laten zien.

Soms heb je geluk dat je tijdens een wandeling een vosje tegenkomt dat je al heel lang niet hebt gezien.  

Nog in oktober, met de gele bloemetjes

Ze worden steeds mooier in hun wintervacht. Heel jammer dat ze juist nu wat minder te zien zijn

Prachtig in wintervacht en met een volle staart. Dit vosje is weer helemaal bijgekomen, want afgelopen zomer hadden de jongen veel van haar gevraagd, wat was ze mager en wat zag ze er slecht uit. Gelukkig, het zijn sterke dieren, en ze is er heel goed bovenop gekomen.

Zen moment: mij wordt wel eens gevraagd hoe ik die vosjes weet te vinden.

Vaak vinden ze mij. Ik zit gewoon ergens en geniet van de stilte om mij heen. Dan ineens is zij er, vaak gaat ze ietsje verderop liggen en een enkele keer valt ze zelfs in slaap. Van die momenten geniet ik enorm.   

Collage van 27 oktober, toen de foto oogst zo mager was, dat dit het enige was , wat ik ervan kon maken.

8 november, de herfst zou er nu toch volop moeten zijn in het bos. Maar ik vond het in de Beukenlaan nog behoorlijk groen.

Wat is het toch mooi om op een rustige, zonnige herfstdag door het bos te wandelen.

Deze beukenblaadjes waren wel verkleurd

Damhert op een heuveltop.... 

Ik blijf het prachtige dieren vinden

Deze twee heren zijn bijzonder alert, kort voordat ik deze foto maakte klonken schoten.

Tja, het afschot seizoen is weer begonnen, dus de damherten zijn hun leven niet veilig.

Er wordt gezegd dat het er nog steeds teveel zijn. Nou dan houden ze zich ergens schuil, want afgelopen jaar heb ik, op de bronst periode na, heel weinig herten gezien. En als ik ze zag gingen ze op de vlucht. De bijdragen van de damherten in mijn blogs waren een paar jaar geleden veel groter.

Nog eentje van de mooie damhertman

Goudhaantje, het kleinste vogeltje van europa en supersnel, zit bijna nooit stil, dus dit was een lucky shot. 

vinkje

Jong hertje bij het laatste licht, vlakbij uitgang Zandvoortse laan (foto van oktober)

Hopelijk gaat de tweede helft van november en begin december meer brengen op fotografie gebied. Ik ben benieuwd of de wilde zwanen zich gaan laten zien, aangezien het gebied waar zij altijd als eerste zitten op dit moment uitgebaggerd wordt, de infiltratie geulen staan droog.

En het is te hopen dat het vanaf half november wat beter weer wordt, droog, koud met mist en rijp.... 

We zullen zien.

Anholter Schweiz

Het stond al een tijdje op mijn wensenlijstje om in de herfst naar de Anholter Schweiz te gaan. Dit is een wildpark net over de Duitse grens.  Omdat de herfstkleuren in het oosten vele malen mooier zijn als aan de west kust én omdat er dit voorjaar jonge lynxen waren geboren, hadden Miranda en ik het plan om op 9 november een bezoekje te brengen aan dit mooie park.

Onderweg zagen wij ter hoogte van de Veluwe al de mooiste kleuren. Wat is de herfst toch een prachtig seizoen (als het niet regent). Jammer dat we maar 1 dag hadden en die natuurlijk goed wilden besteden in het park, anders had een tussenstop op de Veluwe ook een optie geweest.

Toen we aankwamen liepen we als eerste naar de lynxen. Helaas was het nogal donkergrijs weer en zat ik met lange sluitertijden en hoge ISO. De moeder lynx liet zich even mooi zien. De kleintjes helaas niet..

Maar soms is 5 minuten genoeg als ze heel even om een mooie plek lang genoeg stil zit.

En uitgezoomd....

Een ander dier dat ik graag wilde zien, was de wilde kat..

De natuur laat zich niet leiden, en de katten kozen steeds plekjes achter de begroeiing zodat fotograferen een hele uitdaging werd.

Met de herfstblaadjes in de achtergrond, maar toch vooral een takken foto

In de middag was er een zonnetje,  maar ook nu kozen de katten de minder fotogenieke plekken.

De wolven lieten zich wel goed zien...

En soms best dichtbij

Toch had ik niet veel foto's waar ik tevreden over was...lelijke omgeving / achtergronden, maar het is wel het biotoop van de wolf. Dat is het verschil met een dierentuin, de dieren hebben hier echt grote verblijven.

Aan het einde van de dag.....slapend....

Over naar de herfstkleuren.

Aan het einde van de ochtend was het nog steeds donker en grijs, dus we besloten eerst voor de koffie en Schwartzwalder Kirsch te gaan.

Het restaurant , doorkijkje met de mooie beuken in herfstkleuren.

Uitzicht vanaf het restaurant...

Nog maar eentje, later op de dag, toen de zon erbij kwam.

Herfstplaatje

Nog meer kleur, de pauw

Pauw en de details van de veren en de staart.

Herfst schaapjes

En dan de opdringerige schaapjes en ezeltjes....fotograferen ging niet echt.

Met dank aan Miranda voor deze foto's. Enorm gelachen om deze dieren.

Het was een hele leuke en gezellige dag, ook al was het fotografisch misschien niet zo succesvol.
We hebben genoten van de herfstkleuren, het mooie ruime park, waar je soms helemaal geen andere bezoekers zag, en van de dieren, ook al lieten ze zich niet goed fotograferen.
De zwijntjes, das, geitjes , ree en edelherten hebben de blog niet gehaald, die foto's kwamen niet door de selectie... 

We willen zeker nog een keertje terug.

Siberische grondeekhoorns tijdens de hamsterweken

Hamsteréééééééén

Jazeker, ook in het bos bij de Siberische grondeekhoorns zijn half oktober de hamsterweken begonnen. De kleine diertjes stouwen hun wangen zo vol mogelijk en begraven daarnaast ook nog van alles wat maar eetbaar is. Met name de tamme kastanjes, die op dat moment massaal naar beneden donderden, waren in trek. En er werden blaadjes geraapt, want hun winterslaap onderkomen moet natuurlijk wel een lekker warm nestje worden.

Op een zonnige zondag (na weken van regen en grijs weer) was ik met Wendy in het bos, we waren niet de enige....de gezinnen met gillende kinderen waren ruim vertegenwoordigd.

Gelukkig trokken de eekhoorns zich daar niets van aan.

Het is natuurlijk wel handig als je de plekjes weet waar regelmatig eekhoorntjes komen, en waar voer ligt (kastanjes). Zo kun je ze op een fotogenieke plek fotograferen met een mooie achtergrond.

jaja, er kan nog wel meer bij, even stouwen, de wangen zitten nog niet vol..

Ja..maar het was oktober en ik was hier eigenlijk gekomen voor een grondeekhoorn in herfstsetting.

even de camera een kwartslag draaien.

Zelfde stronkje, andere achtergrond....en nu toch wel meer het herfstsfeertje.

Wat zijn ze leuk

Dit verveelt echt niet snel, we hebben ons er een hele middag vermaakt.

Nog maar zo'n schattig plaatje

op een ander mooi plekje, helaas nog geen herfstkleuren hier. Het bos was nog behoorlijk groen. De meeste herfst lag op de grond. Omdat we dat stronkje nu ook wel kenden, besloten we iets anders te zoeken om de eekhoorntjes te fotograferen.

Toen wij hadden gezien hoe de eekhoorns de tamme kastanjes pelden, kwamen we op het idee om op de grond wat van deze kanstanjes neer te leggen, in de hoop dat de diertjes ook hier op af zouden komen.

Het duurde niet lang voordat een eekhoorn het voederplekje had gevonden.

Deze keer werd het hapje opgegeten. Meestal pelden ze de kastanje en brachten ze het daarna weg om ergens te begraven.

Herfstplaatje

Ik wilde graag een eekhoorn tussen de paddenstoelen. 

Met wat geluk vonden we een losliggende boomstronk waar zwammetjes op zaten. 

We hebben wel een paar nootjes verstopt tussen de zwammen om het eekhoorntje op zijn plekje te krijgen.  

Eekhoorntje met paddenstoelen.

De afstand was groot en met een ISO van 1600 geen al te beste foto, dus gewoon het bewijsplaatje dat er flink wat nest materiaal werd verzameld.

Wij lagen daar met gevaar voor eigen leven trouwens, de tamme kastanjes in hun stekelige omhulsel vielen massaal van de bomen. Een keer op mijn schoen, een keer vlak naast ons. Moet er toch niet aan denken dat zoiets bovenop je hoofd valt.

Het pellen van de kastanje. Een van de laatste foto's voordat het licht echt uit ging.

Hoe pel ik een kastanje....

We hadden eind oktober nog terug willen gaan, maar de eekhoorns waren al ondergronds. Alsof ze het aanvoelen wanneer het kouder wordt en de eerste nachtvorst zich aandient.

En als je weet dat er op de route ransuilen zitten, pak je die ook even mee.

Helaas vielen die foto's nogal tegen, dus  geen hele serie.

Hallo daar....

Het was een super leuke en gezellige dag met Wendy. We hebben ons uren vermaakt op een paar vierkante meter. En zeker, volgend jaar wil ik weer deze diertjes fotograferen, want hoewel ik de rode eekhoorn nog leuker vind, kan ik enorm genieten van deze diertjes.