donderdag 24 juli 2014

Steenuiltjes

Een geweldige avond bij de steenuiltjes
Meer foto's op mijn blog: KLIK HIER 

Steenuiltjes, wat een super natuurbeleving

edere natuurliefhebber/ fotograaf heeft wel een wensenlijstje: een aantal soorten (vogels, vlinders, zoogdieren) die ze echt nog op de foto wil hebben, en liefst meer dan een bewijsplaatje. Op mijn wensenlijstje stond al een tijdje het steenuiltje, het kleinste uiltje dat in Nederland voorkomt. Nadat we een week eerder wegens onophoudelijke regen af moesten zeggen, gingen Miranda en ik op woensdagavond 16 juli dan toch naar de steenuilenhut van Glenn Vermeersch. "Je gaat zeker uilen zien" had Glenn ons verzekerd.
En Glenn had niets teveel gezegd.
We zaten nog geen 5 minuten in de hut
of de eerste steenuil liet zich zien. 

En al snel kwam ie een paar paaltjes dichterbij en leek hier te genieten van het heerlijke avondzonnetje.

En niet veel later zat ie gewoon pal voor de hut, op 4 meter afstand.
Dit was echt super! Ik had nog nooit een steenuil gezien en nu zat ie gewoon voor mijn neus. Wat een ogen!

Altijd op hun hoede, er werd meerdere malen omhoog gekeken.

Vleugeltje strekken

Knipoogje

Het viel niet mee om op deze tak te gaan liggen, het lukte dan ook niet, een paar keer viel het uiltje zelfs bijna ervanaf.

Wat later op de avond in het mooie licht, op een tak die wat verder weg stond.
Het blijft een geweldige ervaring om het uiltje zo te zien.

De steenuil is een klein gedrongen uiltje van ongeveer 22 cm met felle gele ogen.
De steenuil is in Nederland een broedvogel en houdt van oude schuren.
Ze zitten vaak op paaltjes maar vallen niet zo op omdat ze zo klein zijn.


We hoorden al een tijdje een beetje een klaaglijk piepje, het deed me denken aan een wat ouder meerkoet jong.
Pas toen de "grote" uil ineens naar rechts vloog zagen we het jonge steenuiltje. Wat schattig.

Het voeder moment, dat gaat razendsnel....

En hap en nog geen seconde later was de volwassen uil alweer weg.

Het kleintje leek nu ook goed wakker en zat hier mooi in het zonnetje, even later konden we ons geluk helemaal niet meer op, ook het kleine uiltje kwam voor de hut.

En ineens zagen we nog een jong uiltje

Het hele kleintje zat pal voor de hut en begon weer te piepen, wij hoopten natuurlijk op een voeder moment op deze plek, maar helaas dat gebeurde niet.

Het andere, iets grotere uiltje. Er was nog een derde jong maar ik weet niet of ik die op de foto heb, maar ik was al superblij met alles wat ik wel op de foto kon zetten.

Nog eentje van dat kleine schattige uiltje. Ik moest aan Koekeroekoes denken, het kleine uiltje van Ron uit de Harry Potter serie. Mooi in het avondzonnetje.
Even later ging het zonnetje schuil achter de bomen, het was kwart over negen, de afgesproken tijd dat Glenn ons zou komen ophalen.
Wat ging de tijd snel en wat was het een mooie belevenis, een geweldige avond!
 

Moe maar voldaan keerden wij
huiswaarts....het was laat geworden
dus thuisgekomen zocht ik snel mijn
bedje op (nee ik heb geen foto's
teruggekeken). 

Oogjes dicht en snaveltjes toe...
slaap lekker. 

Tiengemeten zomer 2014

Het eiland Tiengemeten stond al een tijdje op mijn lijstje en op zaterdag 26 juli bracht ik samen met Conny een bezoek aan dit prachtige natuurgebied.
Vanaf de boot nam ik deze foto
van overvliegende grauwe ganzen.
Ik verwachtte op het eiland nog
veel meer vogels te zien. 
Het eiland is in 2006 omgevormd van landbouwgrond tot natuur en is in beheer van  Natuurmonumenten.
Op het eiland is ook een bezoekerscentrum waar je een wandelboekje kan kopen, exposities kan bekijken of even naar het toilet kunt.

Jammer, de vogels zaten vaak heel ver weg, en in sommige watergebieden was geen enkele vogel te bekennen. Hier wel twee zilverreigers, of het nou de grote of kleine is....ik dacht de kleine vanwege de zwarte snavel, dan ben ik toch wel blij, want deze soort had ik nog niet eerder gezien.

 Al vanaf het moment dat de boot bij Nieuwendijk weg vaart, krijg je een soort vakantie gevoel. Eenmaal op het eiland verspreiden de mensen zich snel en al snel waren we met zijn tweetjes tussen de bloemen met vlinders......en muggen en dazen. We maakten twee wandelingen, die ook op de site van Natuurmonumenten staan: Weemoed (6.8 km) en Weelde (3.5 km), beiden aan de zuid-west kant van het eiland.

 Vlinders waren er volop, het was dan ook een bloemenweelde, hier het vrouwtje van het icarusblauwtje.

 Een gelukje, we troffen parende icarusblauwtjes aan: Love is in the air. Ik weet dat ze niet zo snel wegvliegen dus we namen de tijd om foto's te maken, ook met de macrovoorzetlens. Al liggend in het veld werden we belaagd door muggen en dazen, daar kon geen insektenwerend middel tegenop. Maar ja, als je dit soort foto's aan het maken bent, vergeet je het gezoem en geprik gewoon.

Het landschap op de wandeling Weemoed.

 Kleine vos op de gele bloemen van de guldenroede, een plant die werkelijk overal stond en door vele verschillende vlinders werd bezocht. 

 Ook het icarusblauwtje (mannetje) vond het heerlijk op deze bloemen.

En de atalanta was ook overal te zien. Ik was even bang dat de vlindertijd al voorbij was, maar hier op het eiland vlogen ze volop. Zo zagen we ook nog het klein koolwitje, dagpauwoog, oranje zandoogje en bruin zandoogje. Maar ja, niet alle foto's haalden deze blog.  Veel vlinders waren wel al behoorlijk afgevlogen met gehavende vleugels.

Het is niet meer dan een bewijsplaatje, maar wel mijn allereerste bruine kiekendief op de foto.

Deze vlinderfoto is ook niet helemaal top (te rommelig), maar omdat het een vlinder is die ik niet zo vaak zie en zeker nog niet zo op de foto heb kunnen zetten, vond ik het toch wel een blogplaatsje waard: de argusvlinder. Hier van de bovenkant. 
 Maar ook de zijkant is prachtig, in tegenstelling tot de atalanta en kleine vos, die donkerbruine saaie ondervleugels hebben.

Op de drooggevallen slikken verwachtte ik wel steltlopers zoals de tureluur, ik heb hem wel gehoord, maar niet gezien. Hier stond ook veel kattenstaart, prachtig al dat paars.



Lepleaars en andere watervogels, maar helaas erg ver weg. Dit was op de grens van de wandelingen, Weemoed en Weelde, een stukje verderop was de Vliedberg, een uitzichtpunt waar we even rondkeken.

 Het zuidelijke deel van wandeling Weelde, de uitgebloeide distels werden nu bezocht door de putters, ook wel distelvinken genoemd.  Wij sloegen linksaf om het rondje Weelde te lopen, rechtdoor gaat de route over in Wildernis, een wandeling van 10 km maar dat zou even te veel worden voor deze dag, door het vele fotograferen vloog de dag voorbij en we verlangden inmiddels wel naar het terras en een groot glas koude cola.

 Toch nog watervogels die wel dichtbij kwamen voor een foto...familie knobbelzwaan.

 Ha, en daar was een daas die eens niet op mij ging zitten maar op de leuning van een bankje, ik gebruikte dat moment even om een foto te maken voordat ie ontdekte dat ie mij lek kon prikken (zoals zijn vele vriendjes deze dag hebben gedaan).

 We hielden de wolken goed in de gaten, omdat er voor deze dag regen en onweersbuien waren voorspeld, en je wil niet tijdens een onweersbui midden op het eiland in de open vlakte staan. Gelukkig zijn het geen grote wandelingen en was de schuur van Natuurmonumenten altijd redelijk dichtbij.

Wachten op de pont. Dreigende wolkenluchten, zou er dan toch nog een bui komen? Nee hoor, het bleef zonnig en droog.

Jagend visdiefje

Visdiefje op de uitkijk bij de aanlegplaats van de pont

Daar komt de pont aan die ons weer naar
het vasteland zou brengen.
Het was een geweldige dag met onverwacht
prachtig zonovergoten weer. 
We gaan zeker nog een keer terug, en willen dan ook de derde wandeling "Wildernis" maken, en hopelijk komen we daar dan de Schotse Hooglanders tegen, want die had ik deze dag toch wel gemist. 

zondag 20 juli 2014

De keizersmantel in de AWD

Een zeldzame vlindersoort in de Amsterdamse Waterleidingduinen, de keizersmantel. Wat een mooie , grote vlinder. Meer foto's van deze vlinder en al het andere uit de AWD,

De afgelopen weken ben ik wat vaker naar de Amsterdamse Waterleidingduinen geweest. Er is gewoon zoveel te zien, dat je er wel een hele week kan vertoeven en elke dag weer iets anders tegenkomt.
Mooie Hollandse wolkenlucht
boven het Vinkenveld. Dit was
op 1 juli. 
 Op dinsdag 1 juli was het een heerlijke zomerdag, een afwisseling van wolken en zon en rond de 20 graden, voor mij het perfecte weer.

's morgens kwam ik dit damhertkalfje tegen op het Vinkenveld. Ik blijf genieten van dit kleine grut.

En nog zo'n schattig hertje.

 In het bos zag ik meerdere kleintjes, maar vaak niet op mooie plekken voor een foto. 
In datzelfde naaldenbos staat een grote bramenstruik. In die struik is nu al voor het derde jaar een zeldzame vlinder waargenomen. De keizersmantel. Waar ik in 2012 en 2013 de vlinder niet heb gezien, had ik deze keer geluk, ik stond net 5 minuten bij de struik toen ie aan kwam fladderen.
Samen met het koevinkje, hier is goed te zien hoe groot de keizersmantel is.

 Nog een foto van deze prachtvlinder, lastig licht, felle zon is niet altijd fijn, zeker om te fotograferen.

En nog even de mooie bovenvleugels. Het is echt een supergave ervaring om deze grote vlinder eindelijk eens te kunnen zien en te fotograferen. Het beestje gaf me alle tijd want ze bleef wel een dik half uur op dezelfde bramenstruik, vliegend van bloem naar bloem.

Kleine parelmoervlinder, een andere vlinder die ik heel erg mooi vind.

Kleine parelmoervlinder

4 juli was ik weer in de AWD, noem het maar een gezonde verslaving. Aan de wolken is al te zien dat het weer die dag zou gaan veranderen. Het was erg warm, de herten lieten zich nauwelijks zien en de vossen bleven al helemaal weg in hun koele holletje. De vlinders hadden het echter wel naar hun zin en waren volop aanwezig.

In juni heb ik ze niet gezien in de AWD, maar begin juli kon ik de icarusblauwtjes weer fotograferen.

 icarusblauwtje (mannetje) met de prachtige blauwe bovenvleugels

Parende oeverlibellen, die hebben duidelijk geen last van de warmte.

Hinde met damhertkalfje op het middenveld, een plek waar ik veel damhertjes met kalfjes zag, maar wel allemaal op grote afstand.

Een kneu (mannetje) zat uitgebreid te zingen.

Jonge aalscholvers wachten op de thuiskomst van een van de ouders met een verse vis....
Aan het einde van deze klefwarme dag
betrok het en kwamen er steeds meer
dreigende wolken, tijd om naar huis te gaan.