vrijdag 19 oktober 2012

Damhertenbronst 2012 Geweigekletter

De damhertenbronst is bijna voorbij. De tweede helft van oktober ging het er heftig aan toe. Door heel de AWD hoorde ik de dieren burlen en al wandelend hoorde ik links en rechts van de paden geweigekletter. Meestal vinden dit soort gevechten plaats in het donkere bos, een enkele keer gebeurd het op het pad. En met de slechte lichtomstandigheden van de laatste weken, was ik blij dat ik nog een gevechtje buiten het bos kon vastleggen.

Bij het linker  hert kun je goed zien hoeveel kracht er komt kijken bij zo'n confrontatie, achterpootje komt los van de grond. Toch raken herten zelden erg gewond tijdens de bronst.

De ochtend begon, zoals vaker de laatste tijd, grijs en nevelig. Dit jonge hert kwam ik tegen langs het wandel pad, het kwam mij tegemoet lopen, bleef staan toen ik langs liep, en ik kon op mijn gemak veel foto's maken. Even wat getest met ISO waarden en tot de conclusie gekomen dat mijn Panasonic Lumix FZ-45 echt niet boven de ISO 400 aankan zonder storende ruis.


Een stukje het bos in......daar stond een burlend hert...ik kon behoorlijk inzoomen en zo toch een aardige close up van het burlende hert maken. Omdat er even een waterig zonnetje doorbrak, kon ik iets omhoog met de sluitertijd.

Luid burlen en tussen door wat graven, dit hert ging aardig uit zijn dak. Soms kwamen er hindes in de buurt (niet op de foto kunnen zetten) maar op zo'n moment laait het burlen weer op in het bos. Heel bijzonder om mee te maken.

En ook dit hoort erbij.

De X factor.

Buiten het bos kwam ik dit stel tegen, toevallig midden op het pad.

Wie zou de winnaar zijn?

Nog even om elkaar heen draaien, en dan gaan ze ieder hun eigen weg. Het rechter hert kwam ik later nog tegen op het open veld, toen de zon zich ook weer even liet zien.

Met op de achtergrond wat herfstkleuren.


Wat zijn het toch mooie, indrukwekkende dieren.

Black Beauty.

Even wat geurtjes afzetten hoor.

Uitgeteld. Het was een slopende maand voor de damhert heren. Ze waren flink aangekomen voor de bronst, maar omdat ze in de bronstperiode nauwelijks eten, zijn ze inmiddels weer aardig afgevallen. en ze zijn moe. Dit hert kon zijn kop nauwelijks nog optillen.
Damhertenbronst 2012, in tegenstelling tot andere jaren zat het met het weer niet mee, vaak was het donkergrijs en miezerig. Toch was het weer een belevenis. En volgend jaar, in oktober, begint het gewoon weer opniew.

zaterdag 6 oktober 2012

Midweekje Dwingelderveld: Herfst

Het is herfst. Tijdens een midweekje in het prachtige Ruinen hebben we dat gemerkt, niet alleen aan het onstuimige weer, maar vooral aan de vele paddenstoelen die we overal tegenkwamen. Geen wandeling ging voorbij zonder de nodige fotostops, want dit wil je toch niet zomaar voorbij lopen. Wat we nog meer zagen tijdens de wandelingen en op een regenachtige dag in het huisje in Ruinen......


Een boomklever in de regen. Woensdag was het een donkergrijze en regenachtige dag. We fotografeerden de vogels vanuit het huisje maar dat viel niet mee bij weinig licht en zeer beweeglijke vogeltjes. Dit was een gelukje.

De hei is uitgebloeid, maar het landschap blijft prachtig. De mooie wolkenlucht maakt het plaatje compleet.




Paddenstoelentijd! Tijdens onze wandelingen hebben we heel veel paddenstoelen gezien. Voor liefhebbers van zwammen is dit echt een paradijsje.

Uitzicht over de Davidsplassen aan de noordkant van het Dwingelderveld. Er is een vogelkijkhut, waar we even een kijkje hebben genomen, maar op een paar ganzen na was er niet veel te zien. De kijkhut staat ook een beetje raar, met de opening recht tegen de zon in. Dus je hebt altijd tegenlicht, als je foto's zou maken.

Vlak langs het wandelpad in de buurt van de Davidsplassen zag ik zonnedauw staan. Dit is de kleine zonnedauw. Een andere soort die in Nederland voorkomt is de ronde zonnedauw.

Dit vreemde harige rupsje liep op het wandelpad.
Het is de rups van de merianborstel, een nachtvlinder.

Een mooi bos, nog niet in de herfsttinten, jammer genoeg.

Als het zonnetje even doorkomt, zie je overal de steenrode heidelibel. Deze zat op de vlonder bij het bezoekerscentrum van Natuurmonumenten.

Buiten bij het bezoekerscentrum is een vlindertuin aangelegd. Daar zat deze atalanta, een van de laatste vlinders die we nog zagen. Tijdens de wandelingen zagen we ook nog een enkel vuurvlindertje, maar de insekten tijd maakt plaats voor paddestoelen tijd.

Sommige zagen er wel erg glibberig uit.

Jeroen attendeerde mij op deze mooie oranje paddestoeltjes...Koraalzwammetjes. Ik ging door de knieën en Jeroen mocht even wachten.

Het mooie landschap, haast on Nederlands, een grote vlakte met her en der wat bomen. Het zou zomaar een steppe in AFrika kunnen zijn, al ben ik daar nooit geweest.

Tussen de uitgebloeide hei zie je soms nog een mooi stukje hei in bloei.

De Ruiner schaapskudde kwam ons begroeten, toen we na een mooie lange wandeling terugkeerden op pad naar ons huisje.

En daar wachtte een ander vriendje ons op.

Nogmaals de boomklever.

Pimpelmeesje in de regen.

De zon gaat onder, en ons midweekje zit er op. Deze foto is van donderdagavond. Helaas lieten de reeën zich dit keer niet zien, maar voor ons was het een heerlijke week. Wandelen, lekker in het huisje genieten van de beestenboel en vooral relaxen.
Op de onstuimige vrijdag 5 oktober reden we weer huiswaarts, terug naar de razende Randstad.

Herten en vossen in de AWD

Ondanks de voorspelde pittige regenbuien (met onweer) ging ik op pad naar de Amsterdamse Waterleidingduinen. De damhertenbronst staat namelijk op het punt te beginnen....of....is al begonnen. De herten waren in ieder geval volop aanwezig in het bos waar ze jaarlijks bij elkaar komen om uit te vechten wie de baas is.


Dat de bronst nog niet in volle gang is blijkt hier wel. Dit mannetjes hert eet nog even fijn een groen blaadje, want tijdens de bronst wordt er niet gegeten door de mannen. Deze periode kost ze veel energie, vandaar dat ze er voor de bronst ook aardig vet bijlopen.


Stoere hertenman is er klaar voor. De concurrentie liet zich nog niet zo zien.


Toen ik net in de AWD aan de wandel was, zag ik deze donkere lucht, ojee dat beloofde niet veel goeds, maar wel veel nattigheid. Ik liep door richting het hertenbos, in het bos is altijd wel een schuilplek onder de bomen. Maar deze bui dreef over en de zon kwam er zelfs bij.


In het zonnetje, op een kleine open plek in het bos. In deze periode zijn de mannetjes damherten vrij goed te benaderen. Ik hou altijd gepaste afstand en ben dan blij dat ik zo'n superzoom camera heb. Want ook al lijken de heren aardig tam, het blijven wilde dieren en zeker in de bronstperiode kunnen ze heel onvoorspelbaar zijn. Daarnaast moet je altlijd met respect omgaan met de natuur, en deze dieren. Dus niet dwars door hun bos heen rennen. Ik ben vooral langs de randen van het bos gaan staan. Wanneer de dieren rustig blijven, deed ik wat stapjes naar voren. Zo kun je ook zonder dwars door hun territorium te lopen mooie foto's maken en mooie momenten beleven zoals...


Twee jonge mannetjes zetten de geweien tegen elkaar aan. Hier ging het er nog wat speels aan toe, meer stoeien, maar als het er over een paar weken echt om gaat, dat doen de grote mannen ditzelfde, maar dan gaat het er allesbehalve speels aan toe.


Duo penotti, ze zijn weer vriendjes.

Ook buiten het bos kom je overal mannetjes herten tegen. Omdat ik er pas smiddags was het ik het burlen gemist. Daarvoor moet je smorgens zijn. De heren proberen met hun geburl indruk te maken op elkaar en de hindes.


Hinde met kleintje op het bospad. Als wandelaar kun je dus zomaar herten tegenkomen op het wandelpad.


Een kleine vuurvlinder op de watermunt. Aan de rand van een van de kanaaltjes stond nog veel watermunt en deze werd bezocht door vuurvlindertjes en nog wat bijen. Ik zag ook nog wel wat heidelibellen, maar de insektentijd lijkt nu toch wel voorbij te zijn.

Ik besloot toch ook nog even bij de vossen kijken, omdat ik ingang Zandvoortselaan had genomen, kwam dat ook goed uit.


De mooie moervos


Haar jong van vorig jaar
Het jong van dit jaar krijgt het aan de stok met het jong van vorig jaar. De moervos bemoeit zich er even niet mee maar jaagt haar jong van vorig jaar ook regelmatig weg, terwijl ze het jong van dit jaar nog wel bij  zich dult. Tja, ook voor vosjes wordt het een keer tijd om het ouderlijk huis te verlaten.
Een heerlijke middag in de AWD. De voorspelde buien bleken drie spetters te zijn dus ik ben blij dat ik deze middag lekker de natuur in ben gegaan. Het was weer genieten.