woensdag 24 juni 2015

weekendje Veluwe: rond de Posbank

Het weer zat niet mee, al was het volgens de kalender zomer.....,maar we hebben weer genoten.
Een prachtige wandeling rond de Posbank.

Ieder jaar gaan Jeroen en ik een paar dagen naar het Sandton Hotel De Roskam in Rheden. Het hotel ligt pal aan het Nationaal Park "De Veluwezoom", binnen 5 minuten wandelen we vanaf het hotel het natuurgebied in. Op zaterdag hadden we geluk dat het bij dreigende luchten bleef en de regen pas later in de avond viel. Vrijdagavond en zondag waren kletsnat. 
We genoten dus van de zaterdag, al wandelend over de glooiende heuvels rond de Posbank. Wat een afwisseling in landschap. Door het frisse weer hebben we die dag geen vlinder gezien, maar gelukkig kwamen we wel een paar reeën tegen en vanaf het observatiepunt bij Heerikhuizen zagen we in de verte kleine zwijntjes.
 Altijd leuk om tijdens het wandelen een reebok tegen te komen. Deze stond op een afstandje en trok zich niets van ons aan (Jeroen die mijn grote camera uit mijn rugzak moest halen, aan mij geven en ik die nog de camera moest instellen om toch deze foto te maken).

 Ik had tijdens het wandelen dus mijn kleine compactje bij me, maar voor dit soort momenten kwam de grotere lumix tevoorschijn. Omdat het donkergrijs weer was, dacht ik met een compact cameraatje het wel af te kunnen.....tja, en dan kom je zomaar een ree tegen.

 De ruïne van de boerderij Heerikhuizen gezien vanaf het wild observatiepunt. Herikhuizen was al een boerderij vanaf 1365, en tot 1991 als agrarisch bedrijf in gebruik. Nu zie je alleen nog de ruïnes. 

 Kleine zwijntjes. We hebben nog staan wachten op moeder zwijn maar die kwam niet tevoorschijn, die zat vast in de ruïne, waar de kleintjes later ook naartoe gingen.

 Een van de hoger gelegen delen van de Posbank. We maakten verschillende wandelingen rond restaurant De Posbank.  'smorgens waren we vanuit het hotel naar het observatiepunt gelopen en vandaaruit zochten we de glooiende heideheuvels op.




 Prachtige landschappen, maar zo moeilijk vast te leggen.


 Na de lunchbreak in het restaurant, liepen we een van de gele routes die vooral door bossen met varens ging.


 En uiteindelijk kom je weer terug op de heuvelachtige heide


 Nog even ons geduld op de proef gesteld bij het restaurant, we wilden daar nog wat drinken voordat we onze wandeling voortzetten, maar er was ook net een enorme groep wielrenners aangekomen, die een tourtocht maakten op deze zaterdag. Ja, de Posbank is prachtig maar in het weekend kan het er vreselijk druk zijn.

 Gelukkig heb je op de smalle paadjes over de hei geen last meer van de wielrenners en hun geschreeuw en zo konden we weer genieten van de prachtige landschappen en de rust om ons heen, want op zo'n wat druilerige zaterdag die meer herfst leek dan zomer, waren er niet veel wandelaars op pad.

 Onze aandacht werd getrokken door een gezoem.....en wat zien we daar...een hommelnest.

 Doorkijkje....

 Het glooiende landschap, een kale boom en een lekker dreigend luchtje. De echte landschapsfotograaf kan hier vast wel wat mee. Ik kon er met mijn compactje gewoon een mooi kiekje van maken.

Een laatste blik op de heuvels voordat we het bos in gingen en terug wandelden naar het hotel. We hadden er toch zeker 15 kilometer opzitten, door het combineren van verschillende korte wandelingen. In het hotel wachtte ons eerst een warme douche en 'savonds weer een heerlijke maaltijd. Het was een mini-mini vakantie, maar we hebben weer zo genoten. Nu moeten we hier even op teren, want pas eind september staat het volgende uitje in de agenda.

donderdag 18 juni 2015

Amsterdamse Waterleidingduinen juni 2015 (2)

In mei en juni ben ik een aantal keer naar de Amsterdamse Waterledingduinen geweest. Het gebied is in het voorjaar zo mooi, er is zoveel te zien, het is gewoon teveel om allemaal vast te leggen. Met de vlinders lukte het nog niet zo om ze mooi op de foto te krijgen, maar dat komt vast nog wel, als het in de AWD net zo'n goed vlinderjaar wordt als vorig jaar. De wens om een uitsluipende libel vast te leggen ging niet in vervulling, ik was er waarschijnlijk net niet op het moment supreme. Maar ik heb vooral genoten van de wandelingen en het prachtige weer op de dagen dat ik daar was. Hier een selectie van foto's die ik tijdens mijn wandelingen heb gemaakt.
De maand mei staat in de AWD voor verandering. Niet alleen de natuur verandert waarbij het ineens overal groen wordt en het wit van de bloeiende meidoorn tevoorschijn komt. De damherten gaan hun wintervacht inruilen voor de zomervacht, dat is op deze foto goed te zien, de bekende bambi vacht met de witte stipjes komt weer tevoorschijn. Deze beide dames lijken ook nog voor kleine hertjes te gaan zorgen. Maar dat zal vooral in juni gebeuren.

Dit plantje, hondstong, staat door het hele gebied. Een paar jaar geleden heb ik er zelfs nog een heel veld vol van gezien. Nu zijn het vooral losse planten. 


Ook de varens ontrollen zich weer



Mei is de zandhagedissen maand, in die maand krijgen de mannetjes de mooie groene kleur en zie je op steeds meer plaatsen op lage boomstronken hagedisjes die zich warmen in het voorjaarszonnetje

Dit was een klein hagedisje, met een hele lange staart

Na de tjiftjaf, fitis en nachtegaal (in maart en april) voegt in mei nog een luid zingende vogel zich in de AWD toe aan de toch al rijke vogelwereld....de grasmus.

De icarusblauwtjes laten zich ook in mei weer voor het eerst zien. Ook de kleine vuurvlinder heb ik weer veel gezien en af en toe een kleine parelmoervlinder, maar die heb ik nog niet naar tevredenheid gefotografeerd, dat geld ook voor de st. jacobsvlinder, tja, ik wordt steeds kritischer met de blogselectie.

Parende icarusblauwtjes op een duindoornstruik. 

Het landschap in mei..fris groen, bloeiende meidoorn en mooie Hollandse stapelwolkjes.

De mannetjes hebben eind april hun gewei afgeworpen en eind mei hebben ze alweer kleine bastgeweitjes. Wat gebeurd er toch veel in de natuur in die maand mei.

Een van de bekende vossen, maar dan anders.....

Begin juni had ik een mooi natuurmoment op de Beukenlaan, waar mijn aandacht werd getrokken door het roepen van een jonge specht. Ik volgde de moeder, vond het gat....heel hoog in de boom en maakte een serie foto's van het voeren van het jonge spechtje door de moeder.
Dit was na het eerste bezoekje van moeder specht, dat ik kon vastleggen, ze vloog weg, maar was binnen 5 minuten terug, ze roept dan ook, waarom het jong harder gaat schreeuwen en het koppie naar buiten steekt.

Een snavel vol insekten


En dan vertrekt moeder specht weer, voor de volgende ronde.


Ook de libellen, waaronder deze viervlek, komen in mei weer tevoorschijn, net zoals de verschillende soorten waterjuffers.

 En soms heb je dan een onverwachte ontmoeting met een jong vosje....eerst van grote afstand, later nog van iets dichterbij.

Begin juni kon ik dit jonge vosje fotograferen, en niet op de bekende vossenplek maar ergens anders in de AWD. Dan is zo'n ontmoeting verrassend en des te leuker. Jammer genoeg had ik maar 1 goede foto, het vosje verdween in de beschutting en liet zich niet meer zien, moeder vos ook niet trouwens.

Ik hoop deze maand (juni) nog wat meer vlinders en libellen te fotograferen, misschien laten de jonge vosjes zich zien en kan ik de boomkikker vastleggen. En in juni worden de damhertkalfjes geboren, altijd een mooie periode. Dus ook komende tijd hoop ik regelmatig een rondje in de AWD te lopen en vast te leggen wat ik daar tegenkom en dat komt dan natuurlijk weer allemaal terug in de volgende AWD blog.

zaterdag 13 juni 2015

Jonge vosjes

Het was genieten eind mei van deze moervos en haar kinderen.

Zo heel af en toe heb je het geluk dat je iets bijzonders, iets unieks kunt fotograferen. Zo kon ik samen met Henk genieten van een moervos met 6 welpjes. In dat gebiedje was nog een moervos met 5 welpjes, maar die hebben we niet gezien. Maar we waren superblij met dit gezinnetje, want het had ook zomaar kunnen gebeuren dat ze zich niet lieten zien. tussen half 6 en zeven uur 'savonds hebben wij heel veel foto's gemaakt. De afstand was groot en we moesten soms acrobatische toeren uithalen om over de heuvel heen te kunnen kijken, maar het was het waard....
Terwijl een van de pups bij de moervos drinkt, spelen er twee wat verderop en komt er een derde vosje naartoe gelopen.

Twee anderen waren wat verderop met een prooi (?) bezig, ze verloren heel snel hun interesse en lieten de prooi achter.

Moervos met 4 van haar pups, dit is toch geweldig om mee te maken, ik kon foto's blijven maken.


Moervos houdt het vanaf de zijlijn in de gaten, twee kleintjes spelen tikkertje: tikkie, jij bent hem.....

En ze gaan ervandoor, achter elkaar aan.

Ik heb je, tikkie, nu ben jij hem weer. De vosjes lijken onvermoeibaar en blijven met elkaar rollebollen.

Eindelijk had ik dan de moervos en de 6 kleintjes bij elkaar zodat ze op 1 foto konden.

Een van de kleintjes had een merel ontdekt..

Dit was even een spannend momentje, de merel had niets in de gaten en het vosje leek ernaartoe te gaan sluipen. Maar nee, het vosje ging liggen en de merel hipte verder uit beeld.

Het gezinnetje kwam iets dichterbij, maar voor ons was deze plek heel onhandig om te foto graferen. Omdat ik niet zo groot ben heb ik sommige foto's gemaakt met de camera boven mijn hoofd (lang leve het kantelbare scherm), tja..dan krijg je natuurlijk geen superscherpe foto's. Maar in dit geval vond ik de mooie momenten belangrijker dat de mooiste plaatjes schieten.


Ik ben altijd op zoek naar een mooi moment, en dat is vaak de interactie tussen moeder vos en kind. hier lijkt de kleine om aandacht te vragen, maar moeder vos heeft nog twee kleintjes die wat verder weg lopen om in de gaten te houden.

Wat moet je hier nu nog over zeggen, dit is gewoon gaaf om te zien.

De vosjes zijn best al groot en zullen al snel hun eigen weg gaan. In de waterleiding duinen zitten de vossen vaak pal voor je neus, maar zo'n moment met jonge vossen heb ik daar nog niet meegemaakt. Dit is dus weer een van die natuurmomenten die mij nog lang bij zal blijven.
Helaas was deze foto niet helemaal scherp, maar wel het enige moment dat een van de welpjes wat dichterbij kwam. Jammer dat de rest niet volgende en dit welpje ook weer omkeerde. Het moment was zo kort dat ik te weinig tijd had om goed scherp te stellen.
Het was een topavond, blij dat we toch de gok hebben gewaagd om daar even te gaan kijken, want de buurtbewoners gaven aan dat ze zich niet altijd laten zien, dus dat we nu wel geluk hadden.

zaterdag 6 juni 2015

Boshut Hoenderloo blog

Op een regenachtige donderdagmorgen vertrokken Miranda en ik naar Hoenderloo. We hadden die dag de vogelhut gereserveerd. Na een donkere en regenachtige ochtend waarbij we nauwelijks een vogel zagen ( 1 merel en 3 musssen), kwam het 'smiddags toch nog helemaal goed.
Rond een uur of 12 gingen we even de hut uit om een pannenkoek te eten.
En een uurtje later begon het lichter te worden en werd de regen minder, tegen drie uur was het helemaal zonnig en lieten de meeste vogels zich zien. 
 Een roodborstje, blijft mijn favoriete kleine vogeltje, ze bleef helaas op afstand.

 De glanskop, een leuke mezensoort, lijkt erg op de matkop (dus ik kan mij best vergist hebben).

  En zwartkopje, mannetje. Het vrouwtje van deze soort heeft een bruin kopje (maar heet wel gewoon zwartkopje)
 Kool en pimpelmezen zijn altijd wel te zien bij vogelhutten, maar deze keer was het slechts 1 koolmees die af en toe op bezoek kwam

 Anders was het met de mussen, met een hele familie in de heg naast de hut, was het een komen en gaan van huismussen.

 Een jonge huismus

 Voedermomentje

 En nogmaals het jonge musje

 De grote bonte specht, ook vaste gast bij de meeste vogelhutten. Ik probeerde deze specht eens op een andere manier te fotograferen, hier kwam de begroeiïng goed van pas voor de mooie groene omlijsting.

 En toen zat ze ineens heel dichtbij

 En ja hoor , aan het einde van de middag was daar toch ook nog het eekhoorntje, een van de soorten waar wij deze dag op hadden gehoopt. Zo ook op de appelvink, die liet zich helaas niet zien.

 Nog maar eentje van het eekhoorntje, foto gemaakt door het onderste luik voor een mooi laag standpunt.

 Dorstig eekhoorntje

Smorgens was er nog een heel kort bezoekje van het bosmuisje, wat een vliegensvlug beestje is dat, en wat een grote oren.....maar zooo schattig.
Uiteindelijk dus toch nog een heel geslaagde middag.