Damhertenbronst 2019 Amsterdamse Waterleidingduinen

Het was dit jaar een hele opgave om de damhertenbronst te fotograferen. Het weer was vaak spelbreker:  druilering tot kleddernat weer...en die vervelende wind...

Eerdere jaren had oktober veel mooie droge dagen, dit jaar was het door de regen zo dat ik maar 2 keer naar de AWD ben geweest en die dagen heb ik mij vooral op de damherten gericht.

Vanaf half oktober hoor je, vooral in de ochtend, de herten burlen.

Een burlend damhert aan de rand van het bos

Ik wandel altijd meerdere rondjes om het bos heen. De meeste damherten zitten in het bos, maar daar is het donker en is het een grote rommelige takken en bomen bende.

Bovendien wil ik de herten de ruimte geven en in het bos voel ik mij toch een indringer.

En in het open veld is ook genoeg te zien, je moet er alleen wat geduld voor hebben

Indruk maken....

Nou ja...de hindes achter hem hebben geen interesse, zij lijken naar iets anders te kijken.. de concurrent misschien.

De stoere man gaat het ergens anders zoeken.

Even snuffelen aan een tak.

En afreageren, het was rossen met het gewei in de takken.

Verderop staat een hert te vlaggen, geurtjes afzetten aan en bij de boom.

En er wordt weer geburld

Dames.....waar zijn jullie nou?

Deze dame heeft haar vriendje gevonden.

De kleintjes kijken toe.

En ook deze hindes kijken van afstand naar alles wat er op het veld gebeurd.

Een jong mannetje, blijft op afstand van de grote stevige mannen met de dikke nekken.

En daar is Kronkel, het bekendste hert van de bronst. Al vele malen gefotografeerd en ook ik kreeg de kans om het hert met dit kleine gekronkelde gewei vast te leggen.

En dan hoor ik geweigekletter..... 

Deze heren dagen elkaar uit, ze draaien om elkaar heen.

En ineens haken de geweien in elkaar en volgt de krachtmeting.

Het gaat er stevig aan toe

Er wordt weer gedreigd

en gedraaid...

en dan gaat een van de twee ervandoor.

En de ander loopt met opgeheven hoofd te paraderen.

Maar waar zijn nu toch die dames?

De ander kijkt nog even om.... issie weg?

Kusje voor de boomstam

Moe

Ook moe

Naarmate de bronst vordert , zullen er steeds meer vermoeide mannetjes in het veld en langs de bosrand liggen.  Eind oktober is het allemaal voorbij. Ik ben dit jaar alleen op 17 en 20 oktober geweest. Wat mij opviel.....er waren maar weinig hindes te vinden. Misschien zaten ze vooral in het bos waar ik niet ben geweest, of waren ze wat verder weg in het veld, maar zoveel burlende mannen en zo weinig hindes....

Tot besluit nog een tegenlicht foto van een damhertmannetje.

De bronst is voorbij, ik heb wel wat andere foto's gemaakt in oktober, deze komen in de volgende AWD blog. Hopelijk komen daar nog wat mooie beelden uit november bij..... de herfstkleuren en de  eerste wintergasten. Vorig jaar had ik begin november de eerste wilde zwanen op de foto...... ik kijk naar ze uit.

Natuur rond Leiden: van nazomer tot druilherfst

Deze blog laat foto's zien die ik in september en oktober heb gemaakt in de omgeving van Leiden. In september ben ik naar Park Cronesteijn gegaan om nog wat nazomerplaatjes te schieten en stiekem een glimp van de herfst op te pakken. Oktober, regen, wind en paddenstoelen, het tweede deel van de blog zal dus een hoop gezwam bevatten.

In Polderpark Cronesteijn zocht ik de eerste tekenen van de herfst, die vond ik op deze uitgebloeide schermbloem (geen idee wat het is), en dan als bonus een lieveheersbeestje. Later meer....

een bij op een nog niet uitgebloeide distel

En ook hier volop heide libellen. Ik vind een veldje met  bloemen, en er fladderden nog wat vlinders rond.

Natuurlijk was daar de distelvlinder, die was dit jaar niet te missen.

En een kleine vuurvlinder. 

De koolwitjes waren mij te snel af.

Het moerastuin gedeelte was, zoals ik al verwachtte, behoorlijk overwoekerd, door het riet en jonge eiken..... gelukkig waren er nog een paar plekjes waar de blauwe knoop nog wel de ruimte had. En daar zaten ook de insecten. Ik hoop dat het beheer van park Cronesteijn hier komende winter echt wat aan gaat doen, want ik zie deze moerastuin, wat eens een oase voor vlinders was, helemaal dichtgroeien ten koste van de veldbloemen.

Na mijn rondje Cronesteijn fietste ik even via de buurt super voor een paar boodschappen. En daar in het gras zat een muskuseend met iets verderop een kleintje. Ik kon een paar foto's maken van dit schatje, en deze was de beste.

Nog even terug naar het lieveheersbeestje. Ik begon mijn rondje Cronesteijn namelijk hier, en ik heb mij bijna een uur vermaakt met dit leuke diertje. Ik kon vanuit alle hoeken foto's maken en zo ook steeds kijken hoe de achtergrond het mooiste was.

De plant met het beestje stond in de schaduw, daarachter was het licht van de zon....

En dan zie ik het dekschild bewegen, ik hou mijn camera gereed, want ik weet wat er gaat gebeuren....

Ready for take of....en de volgende foto was een lege bloem. Het beestje was gevlogen.

Inmiddels is het eind september en is het weer ook zoals het hoort in de herfst.....wisselvallig.

De laatste september week was het een komen en gaan van buien, goed weer voor de paddenstoelen.

En voor mij de aanleiding om naar Warmond te gaan, want in het bos van Kranz is het altijd een paddenstoelen feestje.

Het was best donker in het bos, maar af en toe was er een waterig zonnetje. Deze vliegenzwammen zijn niet heel oud, maar een dag later was de middelste al helemaal open....zo snel gaat dat.

Nog even twee van de drie, vanuit een iets andere hoek. Ik kan mij uren vermaken zo in het bos.

Een andere vliegenzwam, daar vlakbij...en in de zon. Dan heb ik toch voorkeur voor de minder zonnige foto, het wordt al snel te hard licht.

Een groepje inktzwammen....

Of...wat er nog van over is, voornamelijk vergane glorie.

Een beetje viezige porseleinzwammen, hoog in een boom. Op de achtergrond de al verkleurende bladeren van een andere boom.

Na ons midweekje Limburg ben ik nog een keer terug gegaan, op een druilerige donkere maandagmorgen.......

Een hele familie

Rond het landhuis zag ik bij en boom heel veel rode koolzwammetjes ( amethistzwammen).

Omdat dit een open gedeelte is, was er een stuk meer licht dan in het bos. Even lekker spelen met compositie en scherpte diepte.

Net als de inktzwammen, zijn ook de porseleinzwammen over hun mooiste punt heen. Toch blijf ik het prachtige zwammen vinden om te fotograferen.

Geel hoorntje, deze zaten om een stuk afgezaagde boomstam , het leek nu net een haardblok, en de zwammetjes waren dan de vlammetjes van het haardvuur. Met een beetje fantasie dan.

De pruikzwam bij de ingang, helaas niet super scherp, maar het blijft een bijzondere zwam. Hopelijk laten de vandalen hem dit jaar wel hangen.

 En de regen bleef.....soms de hele dag onafgebroken, en vaak ook met veel wind.

Ik was het niet meer gewend om meerdere dagen binnen te zitten. En dan ineens ben ik het zat. Gemiezer of niet, ik wil naar buiten.........

En deze foto maakte ik in het stadspark Plantsoen. Tamme kastanjes lagen voor het oprapen.

Even een snelle foto want het gemiezer ging alweer steeds harder en mijn camera werd nat....

Snel de camera weggestopt en nog even een rondje gewandeld door het park. De herfstkleuren moeten hier nog komen, het is nog behoorlijk groen.

In de volgende Leiden blog hoop ik meer herfstkleuren te laten zien. Wie weet brengen eind oktober en de maand november wel die mooie rustige herfstdagen met mist en dauwdruppels. Want dat is voor mij het favoriete herfstweer.....die regen en die wind...daar heb ik nu wel even genoeg van gehad.

midweekje weg: Zuid-Limburg

Zoals ieder jaar, zorgen wij dat we in de week van 3 oktober niet in Leiden zijn.  De drukte en gekte ontlopen en de rust opzoeken van het  Zuiden , Oosten of Noorden van het land.

Dit keer het zuiden. Een bekende plek voor ons, midden in de Limburgse heuvels...Schin op Geul.

Deze foto is van dinsdagmiddag, de dag waarop het maar niet op hield met regenen.....dachten we, maar rond half 3 werd het iets droger en maakten wij een korte wandeling in de direct omgeving van het bungalow park.

Paadje tussen de landerijen

Woensdag zou het droog zijn, in ieder geval tot een uurt of 4 dus deze dag kozen we voor een langere wandeling......

Dan kom je aanlopen en zie je dit, wat is het toch een prachtig landschap.

en soms lastig te fotograferen...

Tijdens de wandelingen heb ik een compact cameraatje bij me. Een prima kiekjes maker en goed voor de landschapjes onderweg. Maar voor het echte fotograferen komt deze kleine vriend echt wat te kort aan kwaliteit (met name in de A- stand inzoomen..... F getal loopt te veel op en weg scherptediepte, dus met deze camera alleen de kiekjes van onderweg)

En dan denk je ineens dat je in Toscane bent, afdalend vanuit het Eyserbosch door het weiland, uitkomend op een holle weg die uitloopt op de provinciale weg ter hoogte van kasteel Cartiels.

Terug via Wijlre, de Brand bierbrouwerij, en de watermolen. We volgden het pad langs de Geul en kregen toch nog een klein buitje..... in Schin op Geul liepen wij even door naar de bakker voor een Limburgse lekkernij: Kersenvlaai.

Donderdag zou de ochtend droog zijn, dus ook nu weer een wandeling dichtbij het vakantiepark.

Het Gerendal

Even achterom kijken, daar boven...daar komen we vandaan.

De meeste mais was al geoogst, maar deze hing nog te wachten... 

Op de terug weg

Buizerd op grote afstand, erg ingezoomd en gecropt.

Terug in het huisje, buien en een heel klein stukje regenboog

Pimpelmees op de tuinstoel.... helaas had ik geen stronken in de buurt om een mooie setting te maken, het voer wat ik had aangeboden was op woensdag wel in trek, op donderdag hadden ze geen trek meer..en was het heel stil.

Koolmees.....

en nog een, of dezelfde andersom.

Wanneer de zon erbij komt, is het nog best warm, de vlinders die er nog zijn zoeken de warmste plekken op, de muur van het vakantiehuisje

Ik had mij oude Lumix FZ200 wel meegenomen, maar met wandelingen over glibberige hellingen wilde ik deze niet meenemen, maar op maandagmiddag heb ik wel een klein ommetje gemaakt op de Schaelsberg.

Boe

 Koetje in het Limburgse land

Mijn favoriete uitzicht vlakbij het vakantie park... En ik denk...hier zou ik begin november wel een keer willen zijn, als alle bomen in herfstkleuren zijn.

De boom waar vaak torenvalkjes zitten, deze keer waren ze niet thuis.

Herfst, uitgebloeide wilde peen

Kastanje in heb bos bij het kluizenaarshuisje.

Biddend torenvalkje, afstand was te groot voor echt mooie foto's, dan maar even een 4 luik.

Ondanks het regenachtige weer hebben we genoten van een paar dagen in het mooie Heuvelland. Lekker ontspannen, niets hoeft, smullen van de vlaai en taartjes van het plaatselijke bakkertje. En elke ochtend wakker worden met een prachtig uitzicht.... Genieten met de zachte G.