Drents-Friese Wold

Een verslagje van een heerlijke midweek aan de rand van het Drents-Friese wold

Na een periode van regenachtig weer eindigde september met heerlijk zonnig herfstweer. Dan mag ik mijzelf toch een gelukkig mens noemen dat ik uitgerekend deze laatste week van september vakantie had, samen met Jeroen. We verbleven in een mooi huisje, de boshoek, op Camping Diever. Dat huisje staat, zoals de naam al zegt, aan de rand van het bos, dus we hoefden maar naar buiten te wandelen en zaten midden in de natuur.

Omdat we deze dagen vooral lekker gewandeld hebben, lag de nadruk wat minder op fotografie, maar dat wil niet zeggen dat ik geen leuke foto's heb gemaakt. Hieronder een indruk van wat wij allemaal tegen kwamen tijdens de wandelingen.

 Zwavelkopjes, we zagen ze op veel plekken in het bos

Ook de vliegenzwammen waren er, maar de meeste stonden verstopt in het hoge gras, deze kleine was nog redelijk te fotograferen

 Twee dagen later ging ik terug naar deze plek, maar de kleine vliegenzwam was inmiddels behoorlijk groot en overal kapot, dan maar een detailfoto

 hele kleine zwammetjes op een boomstronk, omgeven door varens, nog erg groen allemaal, maar toch deed het al wat herfstachtig aan in het bos.

Deze bosfoto's maakte ik in het gebied dat Berkenheuvel heet en waar verschillende wandelingen zijn uitgezet door zowel Natuurmonumenten als Staatsbosbeheer. De naam berkenheuvel was toepasselijk, we zagen best veel berken langs de paden.

De tweede dag reden we een stukje naar het Noordelijke deel van het Drents-Friesche wold en maakten twee wandelingen ( gecombineerd) rond het Aekingerzand.

 Het was prachtig weer, strakblauwe lucht, weinig wind.....

 En dan valt het toch weer tegen om zo'n landschap te fotograferen.

 Aan het begin van de wandeling zagen we nog wat spinnenwebjes met dauwdruppels tussen de heidepollen, die op enkele plekken zelfs nog paars was.

 Heide en zandverstuivingen

 En een schaap, de kudde liep niet echt bij elkaar dus we kwamen verspreid over het gebied zo hier en daar een schaap tegen.

De volgende dag was alweer een mooie zonnige dag en wandelden we vanuit het huisje in de bossen ten Noorden van Diever.

 En daar stond dan ineens een reegeit in het bos, dichtbij genoeg om te fotograferen. Ze keek even om en liep toen dieper het bos in.

Die middag ging ik nog even alleen op pad en fotografeerde dit winterkoninkje. We hebben opvallend weinig vogels gezien, zelfs rond het huisje zagen we ze nauwelijks ( we hoorden ze overigens wel, vooral de roodborstjes). 

 Nog een plukje paarse hei

En dan maak ik een grote rondwandeling, op zoek naar vliegenzwammen die mooi te fotograferen zijn......3 uur en 10 km later (had Jeroen nog even gebeld dat ik wat langer weg was) kwam ik terug bij Camping Diever....en wat staat daar op 100 meter van ons huisje...de mooiste vliegenzwam die ik gezien had ik de dagen dat we in Drenthe waren. die moest natuurlijk op de foto!

Het was een heerlijk midweekje weg, supermooi weer en op en top genieten van het prachtige Drenthe.

Wandeling rond de Posbank

Een dagje wandelen over de paarse heuvels en door de bossen van de Veluwezoom (Posbank).

Op een mooie vrijdag in september maakten Jeroen en ik een heerlijke wandeling over de glooiende  heuvels van de Posbank en door de bossen bij Rheden. Wat is het toch moeilijk om dit schitterende landschap vast te leggen. Het was natuurlijk midden op een hele zonnige dag, de hei was al deels uitgebloeid, dus de mooie sfeerplaatjes van de paarse heuvels bij zonsopkomst zullen hier niet langskomen. Toch een impressie van een heerlijke dag....

Vanaf het uitzichtpunt bij restaurant De Posbank hadden we dit uitzicht over het glooiende heidelandschap.

Een van de vele kale bomen

Later op de dag kwamen er wat vriendelijke wolkjes, van mij hadden het er nog wat meer mogen zijn, dat maakt de landschapsfoto's toch een stuk aantrekkelijker.

Deze zadelsprinkhaan zat in een van de heidestruiken en maakte  zoveel geluid dat we hem daardoor ontdekten, helaas zat ie niet zo mooi en verdween even later in een heidepol, dus meer dan een bewijsplaatje van deze zeldzame sprinkhaansoort is het niet.

Nogmaals dat mooie heuvelachtige landschap. Ik vind de Veluwezoom echt een van de mooiste plekken van Nederland, niet alleen de hei is mooi, ook de aangrenzende bossen tussen Rheden en Velp zijn prachtig. Daar wil ik in de herfst nog een keer een wandeling maken.

Nog een plaatje van de hei, daarna gingen we even een stukje door het bos, om later weer via de hei terug te keren naar het restaurant en de parkeerplaats.

Een roodborstje zat net even mooi in het zonnetje

En een leuke verrassing in het bos, zomaar midden op de dag zagen we daar een ree. We hebben regelmatig reeën gezien aan die kant van het gebied maar het blijft natuurlijk een bijzonder moment.

Ook in het bos is het veel klimmen en dalen.

Tijdens de krentebol pauze heb ik eventjes de macrolens gepakt en het sprinkhaantje dat bij het bankje zat op de foto gezet.

We keerden terug naar de hei en op het uitzichtpunt maakte ik deze foto waarna we de hei overstaken richting restaurant De Posbank, waar ons verfrissende drankje en de appeltaart erg goed smaakten.

Het was weer genieten, dit keer was het een dagtochtje (meestal logeren we in een nabijgelegen hotel) maar ook zo was het meer dan de moeite waard, want we hebben in het bos ook nog voor het eerst een zwarte specht gezien, helaas was ie ons te snel af en kon ik hem niet op de foto zetten. Al wandelend hoorden we verschillende buizerds boven ons en toen we tussen de heidestruiken liepen hoorden we het gezoem van bijen. Op en top genieten dus.

Dwingelderveld (2): wandelen over de hei

Na de blog met de dieren rond het huisje, is er nu ook de blog met foto's die ik tijdens de wandelingen over het Dwingelderveld heb gemaakt.

Het Nationaal Park Dwingelderveld, tussen Ruinen en Dwingeloo is met 4000 hectare het grootste natte heidegebied van Nederland. Tijdens de wandelingen kijk je zo ver over de heide en ziet alleen maar natuur. De landschappen zijn toch erg moeilijk vast te leggen, zeker als de hei nog niet in bloei staat. Toch heb ik tijdens onze wandelingen een paar aardige landschapsfoto's kunnen maken. Verder ook veel roodborsttapuiten gezien, waarvan 2 goed op de foto kunnen zetten. De geelgors liet zich goed horen maar we hebben hem maar 1 keer echt mooi in beeld gekregen. Vlinders.....daar had ik meer van verwacht, maar het was waarschijnlijk te koud ( rond de 15 graden), wel heb ik het groentje voor het eerst gezien en gefotografeerd.

 Tijdens de eerste wandeling, een korte wandeling van zo'n 7 kilometer, kwamen we deze zingende roodborsttapuit tegen. Vanaf het bezoekerscentrum van Natuurmonumenten kun je verschillende wandelingen maken. De routes kwamen nagenoeg langs ons huisje dus dat was makkelijk. Op de zonnige donderdag maakten we nog een wandeling van 13 kilometer dwars over de hei, deze wandeling is niet gemarkeerd maar je kan eigenlijk niet mislopen. De wandelingen zijn ook beschreveven op de site van NP Dwingelderveld. 

Het zandpad met daarnaast het fietspad naar de andere kant van de hei.

 Wat een rust, tijdens de wandelingen kwamen wij bijna geen mensen tegen en hoorden wij niets anders dan het zingen van de vogels.

 Ineens zag ik een klein vlindertje fladderen, ik wachtte even af of ie ging zitten en ik had geluk want het beestje begon op de brem nectar te drinken. Voorzichtig maakte ik wat foto's, want toen de vlinder was gaan zitten, zag ik dat ik hier met het groentje te maken had, een vlinder die ik in het westen nooit heb gezien. Dus hier een foto van mijn allereerste groentje. 

 Het laatste deel van de korte wandeling (op woensdag) liep door het bos waar de varens zich langzaam weer uitrollen.

 Uitzicht over de hei, links achter staat de radiotelescoop van Dwingeloo, een dag later zouden wij de hei ovesteken en langs deze enorme telescoop lopen.

 De wandeling van donderdag.....de zon scheen, er stond weinig wind en op de hei klonken weer de roodborsttapuiten en de veldleeuweriken.

 Een wulp kwam over vliegen

 En de veldleeuwerik daalde even neer langs het wandelpad. We genoten van de prachtige zang van dit vogeltje, waneer zij steeds hoger stijgen zingen ze hun jubelende lied, zo mooi.....en ineens houden ze stil en laten ze zich als een soort parachute naar beneden vallen. Om even later weer opnieuw hun lied in te zetten en op te stijgen.

 Zover de horizon rijkt.......natuur.

 Veel vlinders waren er niet, de temperatuur was deze dagen ook te laag voor de tijd van het jaar. Deze distelvlinder zat niet zo mooi, laag bij de grond maar ik wilde hem graag op de foto zetten omdat de distelvlinder de laatste jaren bij ons nauwelijks nog gezien wordt.

 Ter hoogte van de radiotelescoop volgden we een zandpad omgeven door geurige brem. Hier maakten we nog een extra rondje, een wandeling van 5 kilometer ( van Staatsbosheheer, staat ook op de site van het Nationaal Park) door de bossen. Helaas hadden we ergens een paaltje gemist en kwamen zo niet bij het mooie vennetje in het bos. Dan maar even naar de vogelkijkhut bij de Davidsplassen.

 Uitzicht vanaf de hut, veel veenpluis. Er staat ook zonnedauw in dit gedeelte van het Dwingelderveld, maar daar zijn wij deze keer niet langsgekomen (omdat we het extra rondje door het bos hadden gemaakt). De vogelkijkhut was op vogelgebied wat teleurstellend, een dodaars en een tafeleend, allebei pal tegenlicht, dus geen foto waardig...

 Op de terugweg kwamen we nog langs een ander vennetje, er waren wel wat juffers maar die waren te druk in beweging en tijdens het wandelen maak ik niet de foto's waarbij veel geduld nodig is. Dat zou voor Jeroen veel wachten betekenen en we wilden samen gewoon lekker wandelen. Ik wilde later nog even terug voor de juffers en libellen maar helaas betrok het vanaf een uurtje of twee en werd het weer erg fris.

 Een geelgors langs het pad, ik had hem al diverse keren gehoord, maar nog niet gezien. tijdens het wandelen zei Jeroen ineens:"Daar zit een geel vogeltje op het pad.".....Ik wist genoeg, dat moest de geelgors zijn.

 Een foto die laat zien waarom het Dwingelderveld een nat heidegebied is. Na de enorme stortbuien van dinsdag was het op bepaalde plekken ook op de wandelpaden erg drassing en modderig. Om die reden hebben we ook de wandeling naar het Holtveen (waar geoorde futen zouden zitten) achterwege gelaten omdat we weten dat het wandelpad daarheen na zoveel regen echt een grote moddelpoel wordt.

 Vlakbij het huisje zat dit bont zandoogje zich te warmen aan de zon, die toen nog scheen.

De laatste avond in het huisje werden we weer bezocht door de reegeit, en bleven ook de eekhoorns en vogels langskomen, zodat we ons geen minuut hebben verveeld. Deze dieren kun je in de andere blog bekijken

We hebben weer genoten van een paar dagen in het mooie en vooral stille Drenthe. Wat is dat dan een tegenvaller als je op vrijdag terug bent in de drukte van de stad en op zaterdag weer boodschappen moet doen in een overvolle supermarkt vol jengelende kinderen en botsende winkelwagentjes....pffff..ik kreeg spontaan heimwee naar het Dwingelderveld.

Edelhertenbronst 2014

De maand september is de maand van de Edelhertenbronst in NP Hoge Veluwe. Begin september is er nog weinig bronst maar is de hei nog prachtig paars. De herten laten zich maar even zien maar het leverde al een paar mooie momenten op. Verder in september wordt de hei steeds lelijker maar gaat de bronst steeds meer op gang komen. Het burlen van de mannetjes horen we nu al 'smiddags bij aankomst. Hier een impressie van een maandje Edelhertenbronst.

Daar komen de hindes aangerend. Het plaatshert zou later volgen om de dames op te jagen. De hei is hier nog prachtig paars.

 De heerser van het eerste veld met een nieuwsgierige hinde achter zich aan.

 Een stoere hertenman met op de voorgrond de mooie paarse hei. Het hert had lekker in de modderpoel gelegen.

 En hier is de baas van het tweede veld, of is het toch hetzelfde hert?

 Meneer kijkt met een vragende blik naar een van de hindes, zij blijkt echter geen interesse te hebben in deze modderige heer.

 Meneer loopt even een eindje weg, een nieuwe strategy bedenkend om indruk te maken op de dames....

 Parmantig loopt hij weer terug, kop fier rechtop, neus omhoog: Dames, hier ben ik.

 P

Een heel warme, zonnige septemberdag, de hei is inmiddels uitgebloeid, maar de bronst is nu in volle gang. Tja, als de hei mooi is, dan is de bronst nog niet echt begonnen, maar hoe lelijker de hei, hoe mooier de bronst.

 Weer op het eerste veld, de baas heeft nog steeds geen vrouwtje gevonden en is nog viezer dan de vorige keer.

 Er is keus genoeg

 Zeg meisje, wat vind je van mijn gewei?

 En nu de bronst in volle gang is, wordt er ook flink geburld. Even laten horen wie de baas is.

En als de indringer niet wil luisteren, dan wordt het wel uitgevochten. dit ging er niet zo heel hard aan toe, het was vooral flink heen en weer duwen, waarbij het linkerhert even later afdroop en in de modderpoel ging liggen, terwijl het andere hert burlend achter de dames aan ging. 

De hinde kijkt van een afstandje toe

 En het kleintje had dorst, dus ook dat kregen we te zien op de Wildbaan.

Aan het einde van de avond gingen we nog even naar een andere plek waar de herten te zien zijn.

De maand september is de maand van de edelhertenbronst op de Hoge Veluwe. Na mijn 3 eerdere bezoekjes had ik voor mijn gevoel dé bronstfoto nog niet gemaakt, dus ik hoopte op donderdag 25 september nog een mooie serie te kunnen maken. Samen met Conny kwam ik aan het begin van de middag aan in het park. Eerst gingen we nog wat op pad voor paddenstoeltjes en ander macro werk, dat komt in een andere blog, deze blog staat in het teken van de edelherten.

Al rond half 4 zagen we dit hert staan, hij liep even de hei op en verdween toen weer naar achteren.

Dat was een mooi begin. We hadden de auto bij het tweede veld gezet en zijn toen wat gaan lopen tussen veld 1 en veld 2 om niets van het spektakel te missen.

Er werd weer veelvuldig geburld.

En het plaatshert liet zich goed zien, nu helemaal schoon, waarschijnlijk hebben ze na de regenbui van afgelopen weekend geen modderbad meer genomen.

 De baas van het tweede veld, loopt hier heel stoer met zijn kop omhoog, maar de hindes hebben totaal geen interesse.

Een hele groep hindes en 1 roodborst tapuit, het is even zoeken naar het vogeltje, ik zag het ook pas toen ik mijn foto op de computer bekeek.

Deze hinde wist niet hoe snel ze ervandoor moest gaan toen ze dat grote hijgende hert achter zich aan kreeg.

 Het plaatshert van veld 1 heeft genoeg hindes om zich heen, maar hij lijkt niet te kunnen kiezen en kijkt wat hulpeloos achterom naar alle fotografen.

Buuuurrrrllll. Wat is dit toch prachtig om te zien en om te horen, echt zo'n oergeluid.

 Parmantig loopje, dit hert liet zien dat hij de baas was op het eerste veld. Er was trouwens, in tegenstelling tot een week eerder, geen concurrent in de buurt.

Even hoopte ik dat het hert wat meer naar het open deel van het veld zou lopen, maar helaas, hij liep eerst heel snel door, tot achter een boompje, en daarna kwam ie niet meer op dit open stukje.

 De twee hindes stonden rustig te grazen, totdat meneer aan kwam lopen, ze stoven weg, allebei een andere kant op.....

 Tja, daar sta je dan weer in je eentje.

Even wat minder ingezoomd, de hei ziet er hier nog best aardig uit. Het hert probeert een geurtje van een bronstige hinde op te vangen maar tevergeefs.

Soms kwam het plaatshert van veld 2 behoorlijk dichtbij, de hindes gingen er allemaal vandoor......

Het was weer mooi om mee te maken, wat fotografie betreft leg ik de lat steeds hoger en moet ik zeggen dat ook deze avond dé foto er niet bij zat. Ik heb in ieder geval wel genoten van de gezellige uitstapjes deze maand en..... volgend jaar gaan we gewoon nog een keer :-)