Dwingelderveld (2): wandelen over de hei

Na de blog met de dieren rond het huisje, is er nu ook de blog met foto's die ik tijdens de wandelingen over het Dwingelderveld heb gemaakt.

Het Nationaal Park Dwingelderveld, tussen Ruinen en Dwingeloo is met 4000 hectare het grootste natte heidegebied van Nederland. Tijdens de wandelingen kijk je zo ver over de heide en ziet alleen maar natuur. De landschappen zijn toch erg moeilijk vast te leggen, zeker als de hei nog niet in bloei staat. Toch heb ik tijdens onze wandelingen een paar aardige landschapsfoto's kunnen maken. Verder ook veel roodborsttapuiten gezien, waarvan 2 goed op de foto kunnen zetten. De geelgors liet zich goed horen maar we hebben hem maar 1 keer echt mooi in beeld gekregen. Vlinders.....daar had ik meer van verwacht, maar het was waarschijnlijk te koud ( rond de 15 graden), wel heb ik het groentje voor het eerst gezien en gefotografeerd.

 Tijdens de eerste wandeling, een korte wandeling van zo'n 7 kilometer, kwamen we deze zingende roodborsttapuit tegen. Vanaf het bezoekerscentrum van Natuurmonumenten kun je verschillende wandelingen maken. De routes kwamen nagenoeg langs ons huisje dus dat was makkelijk. Op de zonnige donderdag maakten we nog een wandeling van 13 kilometer dwars over de hei, deze wandeling is niet gemarkeerd maar je kan eigenlijk niet mislopen. De wandelingen zijn ook beschreveven op de site van NP Dwingelderveld. 

Het zandpad met daarnaast het fietspad naar de andere kant van de hei.

 Wat een rust, tijdens de wandelingen kwamen wij bijna geen mensen tegen en hoorden wij niets anders dan het zingen van de vogels.

 Ineens zag ik een klein vlindertje fladderen, ik wachtte even af of ie ging zitten en ik had geluk want het beestje begon op de brem nectar te drinken. Voorzichtig maakte ik wat foto's, want toen de vlinder was gaan zitten, zag ik dat ik hier met het groentje te maken had, een vlinder die ik in het westen nooit heb gezien. Dus hier een foto van mijn allereerste groentje. 

 Het laatste deel van de korte wandeling (op woensdag) liep door het bos waar de varens zich langzaam weer uitrollen.

 Uitzicht over de hei, links achter staat de radiotelescoop van Dwingeloo, een dag later zouden wij de hei ovesteken en langs deze enorme telescoop lopen.

 De wandeling van donderdag.....de zon scheen, er stond weinig wind en op de hei klonken weer de roodborsttapuiten en de veldleeuweriken.

 Een wulp kwam over vliegen

 En de veldleeuwerik daalde even neer langs het wandelpad. We genoten van de prachtige zang van dit vogeltje, waneer zij steeds hoger stijgen zingen ze hun jubelende lied, zo mooi.....en ineens houden ze stil en laten ze zich als een soort parachute naar beneden vallen. Om even later weer opnieuw hun lied in te zetten en op te stijgen.

 Zover de horizon rijkt.......natuur.

 Veel vlinders waren er niet, de temperatuur was deze dagen ook te laag voor de tijd van het jaar. Deze distelvlinder zat niet zo mooi, laag bij de grond maar ik wilde hem graag op de foto zetten omdat de distelvlinder de laatste jaren bij ons nauwelijks nog gezien wordt.

 Ter hoogte van de radiotelescoop volgden we een zandpad omgeven door geurige brem. Hier maakten we nog een extra rondje, een wandeling van 5 kilometer ( van Staatsbosheheer, staat ook op de site van het Nationaal Park) door de bossen. Helaas hadden we ergens een paaltje gemist en kwamen zo niet bij het mooie vennetje in het bos. Dan maar even naar de vogelkijkhut bij de Davidsplassen.

 Uitzicht vanaf de hut, veel veenpluis. Er staat ook zonnedauw in dit gedeelte van het Dwingelderveld, maar daar zijn wij deze keer niet langsgekomen (omdat we het extra rondje door het bos hadden gemaakt). De vogelkijkhut was op vogelgebied wat teleurstellend, een dodaars en een tafeleend, allebei pal tegenlicht, dus geen foto waardig...

 Op de terugweg kwamen we nog langs een ander vennetje, er waren wel wat juffers maar die waren te druk in beweging en tijdens het wandelen maak ik niet de foto's waarbij veel geduld nodig is. Dat zou voor Jeroen veel wachten betekenen en we wilden samen gewoon lekker wandelen. Ik wilde later nog even terug voor de juffers en libellen maar helaas betrok het vanaf een uurtje of twee en werd het weer erg fris.

 Een geelgors langs het pad, ik had hem al diverse keren gehoord, maar nog niet gezien. tijdens het wandelen zei Jeroen ineens:"Daar zit een geel vogeltje op het pad.".....Ik wist genoeg, dat moest de geelgors zijn.

 Een foto die laat zien waarom het Dwingelderveld een nat heidegebied is. Na de enorme stortbuien van dinsdag was het op bepaalde plekken ook op de wandelpaden erg drassing en modderig. Om die reden hebben we ook de wandeling naar het Holtveen (waar geoorde futen zouden zitten) achterwege gelaten omdat we weten dat het wandelpad daarheen na zoveel regen echt een grote moddelpoel wordt.

 Vlakbij het huisje zat dit bont zandoogje zich te warmen aan de zon, die toen nog scheen.

De laatste avond in het huisje werden we weer bezocht door de reegeit, en bleven ook de eekhoorns en vogels langskomen, zodat we ons geen minuut hebben verveeld. Deze dieren kun je in de andere blog bekijken

We hebben weer genoten van een paar dagen in het mooie en vooral stille Drenthe. Wat is dat dan een tegenvaller als je op vrijdag terug bent in de drukte van de stad en op zaterdag weer boodschappen moet doen in een overvolle supermarkt vol jengelende kinderen en botsende winkelwagentjes....pffff..ik kreeg spontaan heimwee naar het Dwingelderveld.