Posts tonen met het label landschap. Alle posts tonen
Posts tonen met het label landschap. Alle posts tonen

zaterdag 4 februari 2023

Winter in de Amsterdamse Waterleidingduinen

 De winter is nog niet voorbij, maar tot nu toe waren het enkele winterse speldenprikjes in een eindeloze onstuimige herfst. En juist die korte winterse periode zijn voor mij de momenten om erop uit te gaan, genieten van het landschap vol rijp, de dieren en de heerlijke winterkou.

De foto's in deze blog zijn gemaakt in december en januari. Ik wandel bijna iedere week in de Amsterdamse Waterleidingduinen (AWD), geen route die ik van te voren uitstippel, ik ga lopen en bij elke splitsing beslis ik welke kant ik op ga. Ik zoek ook de plekken op waar ik wat kan verwachten in de wintermaanden, zoals de watergebieden met de wintervogels. Meestal maak ik rondes van rond de 20 kilometer, waar ik lekker de hele dag over doe.


Even terug in de tijd, 17 december 2022.... een mooi wit landschap en een hertje. Genieten.



Windstil, temperatuur rond het vriespunt.....wat een rust straalt dit uit.


Twee knobbelzwanen in het ochtendlicht.


Een hert in het witte landschap. Op dit soort dagen lijken de herten zich wel te verstoppen en ben ik blij dat ik toch een meewerkend model tegen kom.


De vogeltjes, dat is een ander verhaal. Met het koude weer laten die zich juist heel goed zien. Zoals dit mooie roodborstje op een berijpt takje.



Een ijsvogel in het gras, meestal geen topfoto, maar als het gras wit is van de rijp is het ineens een heel ander plaatje.


Een landschapje, als een schilderij van een oud Hollandse Meester. Ik kan zo genieten van dit soort dagen. En daarom vind ik het zo jammer dat dit soort winterdagen schaars zijn.


Ook nog van december, een relaxte wilde zwaan, die mij heel dichtbij liet komen.




mevrouw rietgors



Soms heb je de wilde zwanen op een plek waar je ze vanaf een laag standpunt kan fotograferen. Dat vind ik persoonlijk het mooiste, zitten op de grond, camera vlak boven het water.....bij een windkracht 4 en een temperatuur van ongeveer 5 graden, was dit toch wel erg koud. En dat begon ik te merken toen ik het knopje van mijn camera niet meer goed kon indrukken.

Dus tijd om op te staan en verder te wandelen.

In de winterperiode kun je in de Waterleidingduinen ook het ruig haarmos tegen komen. Het valt op als oranje puntjes in het groene landschap.


En van dichtbij ziet 1 zo'n sporekapsel van nog geen cm groot er zo uit. Een kaboutertje met een warrige pluisbaard en een oranje muts (met een beetje fantasie).



Nieuwsgierig damhert


Echtpaar krooneend


Echtpaar grote zaagbek eend.


Wilde zwaan op de uitkijk. De krooneend, zaagbek en wilde zwaan zijn wintergasten, die alleen in de wintermaanden in onze wateren te vinden zijn.


Het gouden uurtje..... de wilde zwanen in het gouden licht. Ik kan er zo een uur zitten en kijken naar deze dieren.


Ik was nog even langs de rietkraag gelopen, maar ze waren goed verstopt, deze wilde zwaan kon ik nog tussen de stengels door fotograferen.



Opvallend veel ijsvogeltjes deze winter. Vaak te ver weg of op een lastige plek. Deze ijsvogelman werkte goed mee en zat ook nog eens op een leuk plekje.



Even in een collage, de zonnige vogelfoto's die ik in januari kon maken. De merel is nog van eind december, en de specht rechtsmidden van begin december.




In de winterperiode zijn de vossen op zijn mooist, met hun dikke wintervacht. Alleen is dit een periode dat ik ze in de AWD bijna niet zie. Deze mooie rekel ben ik in januari wel tegen gekomen. Lekker lui in het zonnetje.



En aan het einde van een mooie , lange wandeling gaat de zon onder en kan ik nog even genieten van dit mooie model: Het SilhouHert.

En precies 11 jaar geleden hadden we een heerlijke, ijskoude winterdag. Voor de blog: Klik HIER

De winter is nog niet voorbij dus wie weet komen er nog wat van dit soort speldenprikjes. Of een langere koude periode met wellicht nog wat sneeuw....... en dan zo eind februari.....kijk ik stiekem wel weer uit naar het voorjaar.




donderdag 8 september 2022

Weekendje Zuid-Limburg

 Na een lange, veel te warme zomer, waarin ik veel en lang heb gewerkt, waren we echt toe om er even uit te gaan. En omdat in het eerste weekend van september de formule 1 ervoor zorgt dat ik de dagen ervoor ook niet in de AWD kan komen, leek dit weekend heel geschikt om naar de andere kant van het land te gaan. Ons geliefde heuvelland....Zuid Limburg.

Parende icarusblauwtjes met groothoeklens

Een weekend is kort, we komen op vrijdagmiddag aan en maandagmorgen vertrekken we weer, dus de twee weekend dagen hebben we goed benut met mooie wandelingen, een bezoekje aan de bakker, de rustmomentjes en voor mij een behoorlijke beproeving om de oranje luzerne vlinder vast te leggen.


De wandelingen:

Zaterdag vertrokken we iets na negen uur voor een mooie wandeling. Inmiddels kennen we de omgeving al aardig en komen we op plekken die ik al tientallen keren heb gefotografeerd. Hieronder een kleine impressie van de wandeling van zaterdag van bijna 18 km.


Soms valt de telefoon foto beter uit dan die met de camera....dit uitzicht zet ik iedere keer weer op de foto, omdat ik het zo mooi vind. Het doet denken aan Toscane, en nu met de droogte helemaal. Wat waren de velden geel en bruin gekleurd. En elke tractor veroorzaakte een flinke stofwolk.



Veel maisvelden onderweg, de maiskolven zagen er nog goed uit, maar verder was alles bruin en dor.


mooie kleurschakeringen in de velden


De wandeling, screenshot van mijn telefoon, ik heb die Fitbit app nog niet helemaal door hoe ik een mooi, en meer gedetailleerd kaartje eruit kan toveren.


Zaterdagmiddag, na de wandeling, ging ik nog even vlakbij het bungalowpark op zoek naar vlinders. Terwijl ik zo bezig was, stapelden de donkere wolken zich op, maar het bleef droog.

Op zondag bleef het bij een ommetje, al om half elf liepen we te puffen in de zon. Tja, boven de 25 graden vinden wij het niet zo fijn meer. Dus we besloten via de bakker terug te gaan naar het huisje en de rest van de middag lekker in de schaduw wat te lezen en te relaxen, dat is ook vakantie.




Kasteel Schaloen

Al snel tijdens de wandeling werden wij links en rechts gepasseerd door hardlopers. Ook de wielrenners waren er volop. Dat is echt het nadeel van in het weekend gaan....drukte...overal....


rondje om de kerk :-)


De vlinders

Omdat begin september nog wel een tijd is dat sommige vlinders er nog zijn, had ik ook daarop ingezet voor de middagen. Vlakbij het huisje is een veldje met bloemen, soms afgesloten door een hek, maar nu was het open. Ik zag wilde peen staan en hoopte dus op een koninginnenpage. Die was er niet helaas. Wel zag ik meerdere oranje luzerne vlinders vliegen.

Maar ohh, wat zijn dat adhd vlinders, ze zitten echt nooit stil. Nog erger dan de icarusblauwtjes die ook veel aanwezig waren en ook heel druk.....


Ik had al snel door dat parende icarusblauwtjes wel stil blijven zitten. En als ik ze dan heel rustig benader, dan kan ik zelfs met mijn macrovoorzetlens van dichtbij foto's maken.


Ook wel lastig want het scherptegebied is klein met zo'n voorzetlens, en dan is het goed opletten dat beide vlinders (oogjes ) scherp zijn.



Dit was een ander paartje, van de openings foto bij het hek, maar nu met macrolens.

De zon verdween achter donkere donderwolken en ik zag meteen dat de luzernevlinders meer rustmomenten kozen. Eindelijk, ik was al een uurtje bezig met observeren en volgen, dus nu was het mijn kans.


En ook dan is het een kwestie van geduld, want ze kiezen vaak de verkeerde plek, laag in de vegetatie, in een rommelige omgeving, op de grond of achter sprieten. Deze zat wel heel even mooi op de klaver.


En wat later ging een vlinder drinken van de gele bloemen, die nog niet uitgebloeid waren, die drinkmomentjes zijn de kansen, dan zitten ze wat langer stil. Maar voorzichtigheid blijft geboden, rustig naderen want anders zijn ze weer weg.

Alles bij elkaar heb ik er toch wel anderhalf uur aan besteed om deze vlinder te fotograferen. Geduld en niet opgeven. Gelukkig was ik helemaal alleen in dat veldje en dat is wel zo rustig.



Er waren ook veel kleine vuurvlinders, die veel toegankelijker waren dan de blauwtjes en luzerne vlinders. Gek genoeg zag ik helemaal geen dagpauwoog of atalanta vlinders, die soorten heb ik deze zomer heel weinig gezien.



Nog een uitzichtje op Oud Valkenburg om deze blog af te sluiten.

Op maandag diende de hitte zich weer aan dus wij gingen vroeg terug rijden naar Leiden. Helaas was het daar net zo warm en mogelijk nog kleffer dan in het Zuiden.  
Het was een heerlijk weekendje weg, even de accu opladen. Genieten van het samen eruit zijn, wandelen, fotograferen, lezen.....kortom een vakantiegevoel, wat van mij wel wat langer had mogen duren.



zaterdag 30 juli 2022

Amsterdamse Waterleidingduinen zomervaria

 Mijn laatste blog met foto's uit de Amsterdamse Waterleidingduinen (AWD) , los van de Special over de jonge vosjes, dateert van eind mei. Dus het is weer tijd voor een AWD blog. Maar ja, minder bloggen betekent wel....meer foto's en nog strenger selecteren.  


 Dus deze blog gaat weer even terug naar waar de vogige eindigde...de maand mei. Met april wel mijn favoriete maand. Juni heeft ook nog wel wat, maar dan komen de echte zomer maanden en kan ik zeggen dat ik eigenlijk alleen de vlinders leuk vind aan deze periode. Die ga ik dus aan het einde van de zomer een keer apart aandacht geven. Nu probeer ik de veelzijdigheid van de AWD te laten zien.



De gevlekte witsnuitlibel. Een soort die een paar jaar geleden nog niet voorkwam in het gebied. Ik heb ze in mei en juni meerdere keren gezien. Prachtige libel. Nu ben ik niet zo'n libellen kenner dus of dit een maannetje of vrouwtje is weet ik niet. 


Eindelijk een boomkikker gevonden. Het is steeds lastiger om ze te vinden. Deze zat wat meer vrij.  



De zandhagedis is er ook nog volop in mei, met de mannetjes in hun groene kleur. Na deze maand verleg ik mijn fotografie focus meer richting vlinders en libellen. Het gebied is groot, er is veel te zien, maar wel op verschillende plekken, dus soms zijn het best afstanden die ik af moet leggen.


En rosse woelmuis, ook leuk om tegen te komen.



En het icarusblauwtje, eind mei zijn die mooie kleine vlindertjes weer te zien. Deze zat zo mooi in het avondlicht. Dit is de eerste generatie van deze blauwtjes. In juni zijn ze even weg, maar in juli komt de tweede generatie en vaak eind augustus tot in september nog een derde generatie.



Het vosje lag lekker te relaxen aan de waterkant. Nu de avonden wat langer worden, is het heerlijk om ook nog in de avonduren in de duinen te blijven, als het harde licht plaatsmaakt voor de mooie warme tinten.



Op de laatste dag van mei (ik had nog vakantie) was de lucht dreigend en klonk in de verte het onweer, maar gelukkig, de bui dreef over.



Het is weer de periode dat mijn macro voorzetlens regelmatig uit de tas komt. Dit juffertje was ontsnapt uit de klauwen van de zonnedauw.




Waar ik zocht naar een hagedis, kreeg ik dit te zien, een hoornaar. Foto is met telelens gemaakt en ingezoomd. Het zijn echt grote beesten, en best eng, dus ik blijf liever een beetje op afstand.


Sprookjesbos.



En terwijl ik op een boomstronk een broodje at,  zag ik naast mij dit wezentje landen. Ik had zoiets nog nooit gezien en volgens Google lens is dit een Megarhyssa perlata. Alleen een Latijnse naam, beestje is behoorlijk zeldzaam, zeker in West Nederland.(op waarneming.nl zijn ze alleen in Brabant en Limburg waargenomen).



Een soort die ook steeds zeldzamer wordt in de AWD....jong damhertje. Deze lang pal aan het wandelpad. Na een paar foto's ben ik doorgelopen, maar ik heb tot nu toe nauwelijks jonge hertjes gezien. Ze zijn er wel, en als ik ze al zag was het ver weg of  waren ze aan het rennen.



En deze soort (de harkwesp) is weer helemaal niet zeldzaam in de AWD. Op de dag dat ik deze foto maakte, zag ik er honderden, vaak bij elkaar, elkaar verjagend. Ik denk dat ze net die dag uitgevlogen waren, want nu zie ik ze niet meer zo massaal bij elkaar.



Baby zwaantjes, ver weg, maar wel leuk



De rups van de St. Jansvlinder


En hier is de St. Jansvlinder.... ehh vlinders.


Vuurlibel man, in het zand. Deze is helemaal uitgekleurd, dus helemaal rood.


Close up van het vrouwtje, dat goudgeel van kleur is.


Hier nog een mannetje, nog niet helemaal rood uitgekleurd.


De jonge vosjes worden groot











portret van een moervosje. Ze heeft haar winterjas uit gedaan, en lijkt dan echt de helft kleiner. Toen ik haar zag lopen dacht ik eerst dan het een jonge vos was, tot ik haar ogen zag. De vosjes herken ik aan de ogen, ze hebben allemaal een eigen blik. Bij de jonge vosjes ben ik er nog niet uit, maar het is daar eerst afwachten welke vosjes blijven. Na de zomer worden ze uit het territorium verjaagd en verdwijnen ze meestal uit beeld.


Alvast een voorproefje voor de volgende blog.....vlinders! 

Hopelijk wordt het niet al te heet deze zomer, zodat ik gewoon iedere vrijdag een dagje kan struinen. Natuurlijk hoop ik naast de vlinders ook weer wat boomkikkertjes te vinden. En puberende damhert kalfjes, want die zie ik veel te weinig.