Natuurfotografie is ook.......niet opgeven en volhouden.

 De eerste blog van dit jaar met als thema: Het fotograferen van je doelsoort gaat niet altijd vanzelf. Voor de maand januari had ik een aantal doelen, waarvan één doelsoort een zeehondje op het strand was. Als ik terug kijk naar vorig jaar januari, zou dat geen probleem moeten zijn en ook in november en december had ik geluk dat ik op de juiste dagen ter plekke was. Maar hoe anders het ook kan, bleek wel deze januari.

Schelpje op een heel mistig strand.

Ik ga even terug naar december 2024, toen ik op een ochtend naar het Katwijkse strand ging en daar 1  zeehond op het strand lag. Dit dier was heel relaxed en gaf mij alle tijd om een paar uur lang te genieten en foto's te maken. Soms sloten een paar andere fotografen aan, en na een paar foto's gingen ze weer. Ik bleef lang hangen, want dit soort momenten werken voor mij heel rustgevend. Alsof het zeehondje het relaxte zen gevoel over bracht.

Het licht was perfect, sluierwolken en een heel waterig zonnetje. Dit was een dag tussen een reeks van bewolkte, mistige of druilerige dagen.

Dan is dit toch een cadeautje. Zeker omdat ik voor een groot deel van de ochtend alleen was met dit zeehondje. 

Deze twee foto's hebben een kadertje omdat ik ze had geselecteerd voor de mooiste van 2024. (uiteindelijk niet in het overzicht gekomen). Ik had meer foto's, maar voor dit blog laat ik het hierbij.

Het werd 2025 en na de 1 januari storm ging ik op 2 januari vol goede moed richting de uitwatering van Katwijk. En de weken daarna kwamen er nog meer bezoekjes. Helaas, niet ieder jaar is hetzelfde en ook wat de weersomstandigheden betreft was er geen peil op te trekken wanneer de zeehondjes kwamen uitrusten.

En zo trof ik afgelopen maand  de uitwatering aan...... een leeg strand. Allerlei verschillende omstandigheden: hagelbuien, strakblauwe lucht, dikke mist. (ik heb een aantal dagen niet eens mijn camera of telefoon gepakt om te fotograferen en ben gewoon op het strand gaan lopen, uitwaaien).

In het totaal ben ik 9 keer in Katwijk geweest en heb geen enkele keer een zeehondje op het strandje gezien.

Een dag dat er regelmatig een hagelbui over kwam. Er stond ook een stevige wind (als buienradar zegt windkracht 2 , tel er maar gerust wat bij op, deze dag was echt minimaal windkracht 4). De vogels waren nauwelijks te zien. Deze scholekster stond een eindje weg.

Een andere dag zwom er een zeehondje in de uitwatering, maar hij wilde niet even op de kant komen. Maar goed, ik heb deze dag wel een zeehondje gezien. Wel heel jammer dat een dag eerder er twee de hele dag op het strandje lagen, net een dag dat ik ergens anders was.

Toen ik even een broodje ging eten, kwam deze kraai gezellig naast mij staan.

Zomaar een ochtend op het strand, met weer wat winterse buien. En weer geen zeehond.

Maar ik had ook nog een plan B. Een andere soort die op mijn januari wensenlijstje stond, was de drieteenstrandloper.

Op een koude (gevoelstemperatuur -3 graden), zeer mistige dag, zag ik eindelijk een drieteenstrandloper op fotografeerbare afstand. Deze was bepaald niet bang want hij kwam tot een paar meter van mij. Gelukkig maar, want het was zo mistig dat zelfs van korte afstand het fotograferen een uitdaging was (contrast en belichting).

Wat zijn het toch leuke vogeltjes. Het strand was vrijwel leeg, heerlijk die rust. Tja....de foto's lijken wel sepia, maar het waren toch echt kleurenfoto's.

De vogels stonden bij elkaar op een zandbank. Ze wilden niet allemaal kijken naar de fotograaf. En de fotograaf had hele koude vingers.... Dus een goed moment om even op te warmen in de dichtstbijzijnde strandtent "De Watering".

Hoe anders was het een paar dagen later. Ik ging, geheel tegen mijn gewoonte in, op zondagochtend naar Katwijk. Wederom een leeg strandje bij de uitwatering.... nou ja leeg, er waren mensen, honden, kinderen...maar geen zeehonden, en dat was waar ik voor kwam.

Ondanks de enorme drukte, ben ik toch een stukje over het strand gaan lopen. Het was de eerste zonnige dag sinds 3 weken, dus dan is zo'n wandeling heerlijk. Ik zag in de branding een paar drieteenstrandlopers en verderop wat meeuwen.

Dan is het hopen dat ik de kans kan pakken om ze te fotograferen voordat een speelse hond, een gillend kind of een onoplettende wandelaar ze verjagen.

En waar ik eerder te weinig licht had, was het nu met de felle zon wederom een uitdaging. Haha, het lijkt wel of het nooit goed is. Dit was het dus ook weer net niet. Super leuke momentjes, maar de foto van de maand zit er niet bij.

Just the two of us....

Een klein vogeltje en hele hoge golven.

Meestal zie je alleen de foto's, en dan lijkt het allemaal zo makkelijk. Ach die zeehondjes, die liggen toch wel vaak daar op het strand. Niet dus, het kan zomaar zo zijn dat je als fotograaf meerdere keren voor niets gaat. Nu klinkt voor niets weer wat negatief, want het was nooit voor niets. Ook als er geen zeehond ligt, is het fijn om even op het strand te zijn. En gelukkig is het strand voor mij niet al te ver reizen, zodat ik ook in februari mijn geluk weer ga beproeven, want het zou toch een keer moeten lukken.

Ten slotte nog het volgende: Zorg dat je ook een plan B hebt. En probeer ondanks de teleurstelling van het ene, toch te genieten van het andere wat er wel is. En niet te snel opgeven, want de aanhouder heeft uiteindelijk toch succes. Het vraagt gewoon wat doorzettingsvermogen en geduld.

De kust en het strand bij Katwijk, een vogelparadijs

 Regelmatig wandel ik even over het Katwijkse strand, met name in het voorjaar en najaar. Vaak is het zoeken naar de strandlopers en zijn de meeuwen er soms wel en soms ook helemaal niet. Maar de afgelopen maanden waren beide soorten volop aanwezig. Dit alles heeft te maken met de zandsuppletie, het opspuiten van zand vanuit zee op het strand. Het strand wordt hiermee verbreed en zo wordt de Noordzeekust weer beschermt.

Bijkomend voordeel van deze activiteit is dan met het zand ook heel veel schelpdiertjes meekomen, en dat is een feestje voor de kustvogels. Honderden meeuwen maar ook heel veel strandlopertjes zitten nu massaal aan de Katwijkse kust. En dat bied kansen om mijn favoriete kleine strandlopers weer te fotograferen. Dichtbij huis, want  een kwartiertje met de bus is toch wel veel fijner dan ruim anderhalf uur reizen naar IJmuiden.

Het werd eb, en deze drooggevallen zandbank was de plek waar de vogels zaten. Het was nog rustig op deze zondagmorgen, en dan kan ik heel voorzichtig dichterbij komen.

Mijn eerste bezoek aan het strand was zondag 30 oktober. De DTSjes stonden wat te rusten en te poetsen. De meeuw in de achtergrond kijkt een beetje op deze kleintjes neer.

Een wat actievere DTS, met op de achtergrond de meeuwen. Ik heb mij vooral gericht op de kleine strandlopertjes, omdat het echt heel bijzonder is dat er zoveel bij elkaar zitten. De meeuwen ga ik deze winter vast nog wel een keertje vastleggen.

De vogels zaten in een grote groep bij elkaar, heel soms waren er een paar die even los van de massa waren, dat vind ik toch fijner fotograferen dan een kluwen vogeltjes door elkaar.

Tussen alle DTSjes zat één verlegen bonte strandloper......

Die even later wat verderop ging staan rusten. Ik kon deze vogel niet dichter benaderen, die was te schuw, maar van afstand kon ik hem toch mooi vastleggen.

Wat een mooi vogeltje..... ik was nog steeds in mijn eentje, maar de zondagochtend ging voorbij en tegen het middaguur waren er veel wandelaars.....en honden.

Maar ik kon nog genieten van een bontbekplevier die beslist niet bang was en later zelfs zo dichtbij kwam dat scherpstellen niet goed meer lukte.

Zelfs een steenloper op het Katwijkse strand, dat was lang geleden.

Samen delen....

Bontbekplevier en de rustende DTSjes in de achtergrond. Die ochtend was er veel sluierbewolking en had ik fijn zacht licht. Twee weken later was het een stuk zonniger.

DTSje met de golven in de achtergrond. Deze vogel was even alleen op pad. De grote groep stond wat verder te rusten.

Shit happens

Deze dag wilde ik vooral de fouragerende DTSjes vastleggen, want van de slaapkoppen had ik nu genoeg foto's.

En dan is het gewoon geluk hebben dat er eentje vrij loopt en wat gaat eten van het feestmaal dat voor de kust is neergelegd.

Aan de wandel

En weer even zoeken naar een hapje

Hebbes

The making of......

De rustende DTSjes, de meeuwen en op de achtergrond Scheveningen.

De werkzaamheden rond de zandsuppletie duren nog tot begin 2023, dus als het weer het toelaat ga ik zeker nog een paar keer kijken.  En wie weet geef ik dan wat meer aandacht aan de meeuwen. Waren er altijd maar zoveel vogels op het Katwijkse strand, ik kan mij daar prima een ochtendje of middag vermaken.

Vogels aan de kust , IJmuiden en Katwijk

 In september en begin oktober ben ik een paar keer naar het strand van Katwijk en IJmuiden geweest om vogels te fotograferen. Natuurlijk had ik wat wenssoorten, maar het is altijd afwachten wat je tegenkomt.

De pier van IJmuiden kon alleen in de weekenden, omdat deze wegens onderhoud doordeweeks is afgesloten. En omdat ik bijna 2 uur moet reizen wilde ik het niet gokken om alleen voor het strand te gaan. Katwijk is wat dichterbij, maar wat soorten betreft ook wat minder interessant. Heel soms ligt er een zeehond bij de uitwatering, maar helaas niet die  dagen dat ik er was.

Drieteenstrandlopers bij mijn laatste Pier bezoek, begin oktober. Een groep van ongeveer 50 vogels stond te rusten in de branding. Deze 4 stonden iets los van de grote groep. Ik vind de DTSjes toch wel een van de leukste strandvogeltjes om te fotograferen.

Een nieuwsgierige jonge meeuw kwam even kijken. Dit was in September in Katwijk.

Visdiefje of een andere stern soort.... ik kon alleen van grote afstand een foto maken want ze zijn super schuw (foto is flink gecropt)

Half september waren de weersomstandigheden (op zaterdag) gunstig: weing wind, sluierwolken. Ik had op waarneming.nl al gezien dat er zilverplevieren waren dus het was zeker de moeite om de reis te maken. De zilverplevieren waren er, ver weg..... ik maakte van afstand al foto's , want je weet nooit wanneer ze er vandoor gaan. Helaas bleef het bij deze foto, want een hond was iets te enthousiast en joeg alles weg. Ik zag ze niet direct terug komen, dus vervolgde mijn rondje....

Aan de voet van de pier zat een kanoet, die totaal niet schuw was. Ik ben op de natte stenen gaan zitten, en zo kwam hij steeds dichterbij.

Wat een mooi vogeltje.

Op de pier was het nog rustig, alleen wat steenlopers en 2 bonte strandlopers, waarvan deze in rusthouding.

De ander kwam net boven de stenen uit, wat gaan de kleuren van de vogel op in de omgeving.  Als hij op de stenen zou liggen, dan viel hij niet op.

Steenlopers zijn er altijd wel, maar ik trof ze vaak op de lelijke groene rotsblokken, etend of slapend.

Deze zat op een grijze rots, wat dichterbij.

En dit duo zat ook op een mooie plek.

Het volgende bezoek aan Katwijk leverde alleen een foto op van deze grote sternen (oa een juveniel).

Dus zodra het in oktober een mooi rustig weekend was.....toog ik weer naar IJmuiden, want de rosse grutto stond nog op mijn lijstje.

In het begin waren het enkele strandlopertjes, die snel over het stand renden. Af en toe hielden ze 1 seconde stil en dan drukte ik af. Het is heel lastig om die rennende vogels met je camera te blijven volgen als je in een niet zo comfortabele houding, laag op het zand zit.

Even stil staan

En soms rennen ze je gewoon tegemoet

Overleg: gaan we links of rechtsaf...

Ondertussen was er een grote groep drieteenstrandlopers neergestreken en was het lastig om een wat meer geisoleerd klein groepje te vinden om te fotograferen. Daarnaast was het benaderen nog lastiger als wanneer het er een of twee zijn, want als er in zo'n groep 1 gaat vliegen......gaat de rest ook.

Dus heel voorzichtig schuifelde ik, laag bij de grond, iets dichterbij..en dan ben ik nog steeds blij met die oude Lumix met 600 mm zoomlens.

Heel even kwam de zon door... er werd gepoets, er werd gerust en altijd was er wel een vogel die alles in de gaten hield en om zich heen keek.

In rust

Ik kan hier helemaal in op gaan, alleen maar gericht op de vogels, en alles om mij heen vergetend. Gelukkig was het die ochted heel rustig op het strand, de honden bleven ver weg, en geen wandelaars die door de branding wilden lopen. En ook maar 1 andere fotograaf, die de dieren op dezelfde rustige manier als ik benaderde.

Op een bepaald moment stond alles in de slaapstand, en ging ik voorzichtig achteruit om pas op te staan als ik ver genoeg van de dieren vandaan was. Het is altijd flink sporten ( een dag later zeker spierpijn)...

Nog even twee overzichtsfoto's

De groep DTSjes waar ik eerder zo dichtbij stond, en rechts ....een witte vlek...een meeuw.

Even voor de meeuw gaan zitten, en ingezoomd, met een deel van de DTS groep in de achtergrond.

Helaas, geen rosse grutto......het erge was, dat er wel twee waren op die ochtend, maar ik was zo bezig met de DTSjes, dat ik ze niet had gezien.... (en na mijn DTS fotoshoot waren ze weg). Er was slechts 1 andere fotograaf, en die had ze dus later op waarneming.nl staan. Tja dan is het toch even balen, dat ik er een paar meter vandaan was op dat tijdstip, maar ik had dan misschien niet de serie van de drieteenstrandlopers zo kunnen maken.

En, 2 jaar eerder had ik de rosse grutto, ik was toen helemaal alleen met de vogel, zo'n kans komt niet snel meer....

Tijd om die pier op te gaan, ik had mij al anderhalf uur vermaakt met de kleine vogels op het strand.

Angry bird

Aalscholver droogt zijn vleugels.

De pier leverde heel weinig foto's op. Zelfs de steenlopers lieten het afweten en bonte en paarse strandlopers had ik die dag niet gezien (en ook later niet op waarneming.nl)

En dan ineens zie ik een piepklein vogeltje op de pier, dat opvloog en op een van de rotsen ging zitten. Ik kon snel 1 foto maken, voordat het vandoor ging.

En gelukkig een goede foto. Blijkt dat dit leuke kleine vogeltje een zeldzame bladkoning is. Weer wat geleerd.

Op het water zag ik meerdere zeekoeten, maar die foto's waren te slecht voor de blog. 

Ik sluit af met wat zonnestralen.....

Ik hoop deze winter echt wat vaker naar IJmuiden te gaan. Vorig jaar was het vaak te onstuimig (veel wind en vaak regen), maar bij rustig weer ga ik toch zeker weer de lange reis maken, want het is het toch wel waard. En het is toch ook lekker om een dagje aan zee te zijn.