Polders Poelgeest Juli 2013

 

De maand is weer voorbij, het was warm en zonnig, niet altijd de optimale fotografie omstandigheden. Ik ben een paar keer naar de Poelgeest polders geweest deze maand waaronder een keer na werktijd aan het begin van de avond, dan is het licht toch wel mooier dan midden op de dag.

De kokmeeuwen broeden in de Poelgeest polder. Soms komen ze wat dichterbij maar meestal zitten ze ver weg, te ver om echt goed te kunnen fotograferen.

Ook de kleine mantelmeeuwen waren aanwezig.

De grutto's blijven de polders bezoeken en hebben hier gezelschap gekregen van een kemphaan. Jammer dat de kemphanen nu pas naar de polder komen, wat had ik ze graag in hun baltskleed gezien. De mannetjes zijn dan onherkenbaar met een prachtige verenkraag.

Zodra de distels zijn uitgebloeid, komen de putters op de zaadjes af. Helaas kon ik ze niet dichterbij op de foto krijgen. Ze zijn heel erg schuw en vliegen al op als je nog op grote afstand bent

Lepelaars zitten er ook vrijwel altijd, soms komen ze wat dichterbij fourageren.

De rustende lepelaars samen met de heilige ibis die al de hele zomer in de poelgeest polders zijn rustplaats vind. Deze keer was hij even wakker en kon ik hem op de foto zetten, vorige keer had ie zijn snavel diep in zijn veren gestopt, maar hier is de snavel goed te zien, wat bijzonder dat deze vogel hier rondloopt. Misschien missen ze er eentje bij Avifauna.

Op een zonnige middag kwamen de lepelaars wat dichterbij. Hier staat naast het volwassen exemplaar ook een jong, de rustende lepelaar bleek ook een jong te zijn. 

De brandgans heeft ook gebroed in de polder en is na de Canadese, grauwe, nijl- en soepgans de vijfde ganzensoort die hier broedt.

De grutto. Ik krijg niet snel genoeg van deze mooie weidevogel. En we kunnen nog maar even van ze genieten want ze zijn alweer aan het vol eten om straks de lange vlucht naar Afrika te gaan maken.

Synchroon fourageren.

Alert

Ik was achter het hek gaan zitten en fotografeerde door het gaas. Heel langzaam kwam de grutto steeds dichterbij, tot zo'n 10 meter. Omdat het in juli zo droog is geweest zijn veel stukken van de polder droog gevallen en zijn er veel van dit soort slikjes, daar halen veel steltlopers hun voedsel uit, door met hun snavel in de modder te boren.

Een kemhaan in het zonnetje

Nogmaals de kemphaan

En ik sluit af met nog een steltloper, ik ben niet helemaal zeker, maar Marianne kon mij vertellen dat dit ook een kemphaan is. (dank je Marianne).

Zo bracht ook juli weer veel mooie momenten in de polder, misschien niet zoveel verschillende soorten, maar het blijft de moeite waard om daar een rondje te lopen. Als straks de vogeltrek begint, stroomt het in de polder weer vol met trekvogels, dus dat zal ik zeker ook weer vast gaan leggen en hier via mijn blog delen.