Bijna lente

Ja, bijna lente want als je op het weerbeeld van de laatste weken af gaat is de lente ver te zoeken. Plensbuien, storm....en vaak 80 tinten grijs.....

Tussen de slecht weer momenten door waren er ook wat betere momenten, en die heb ik benut om op zoek te gaan naar de eerste tekenen van de lente: Sneeuwklokjes en krokussen.

Ik begin meteen met de mooiste van de sneeuwklokjesfoto's die ik maakte. Soms gebeurt het gewoon ineens, dan kijk je door je lens,zoomt een beetje in op dat bloemetje dat net iets boven de anderen uitsteekt,en dan zie je het gebeuren:  wazige sneeuwklokjes op de voorgrond en doordat er geen zon was die dag werd het ook een mooi zacht plaatje.

Een week eerder was ik bij kasteel Oud Poelgeest. Daar stonden heel veel sneeuwklokjes. 

En als er zoveel staan, wordt het ook moeilijk fotograferen.  Dit was de eerste keer dat ik op pad ging voor de bloemetjes (eind februari, een dag na de storm) en ik moest er echt inkomen. Dat heb ik altijd met bloemen fotografie, en soms lukt het gewoon helemaal niet.

Even wat dichterbij en met de macro voorzetlens...

Het zonnetje kwam erbij,en ik verruilde de voorzet lens weer voor mijn zoomlens.

De krokussen staken net hun kopjes boven het gras, ze zaten nog dicht,maar met het zonnetje (dat niet te fel scheen) en de andere krokussen op de achtergrond als gekleurde bolletjes leverde het wel een krokusfoto op waar ik wel tevreden mee was.

Een week later scheen op zondagochtend heel even de zon ( voordat het de rest van de dag zou gaan regenen) en dan zie je al snel de eerste bijen op de krokusjes landen op zoek naar nectar.

Dat gele pluimpje.....daar komen de bijtjes voor...

En dan is het ineens al te zonnig. Tja, het is ook nooit goed. Regen en harde wind is niet fijn om naar buiten te gaan om te fotograferen, maar bij felle zon krijg je al snel overbelichte krokussen. Over de sneeuwklokjes zal ik het maar niet hebben, dat wit is in de felle zon al snel uitgebeten, daar waagde ik mij die zondagmorgen dus niet aan.

Maar voor de bijen was het goed,deze heeft nog schone pootjes, maar ik heb er ook eentje gezien (foto helaas niet scherp) met haar pootjes vol met kleverig stuifmeel.

Weer een week later, de zon was net achter de huizen verdwenen en langzaam sluiten de kelkjes zich dan weer. 

Ja, ik kan het niet laten, er moet natuurlijk weer een dier op de foto. Ineens kwam deze kat aangewandeld en ging tussen de bloemetjes zitten.

Even later nog op een ander plekje. Maar fotograferen viel niet mee, want telkens als ik een foto wilde maken, kwam dit schatje naar mij toe om kopjes te geven tegen mij en tegen mijn camera. Ik moest hem dus soms even terug sturen tussen de bloemetjes.

Een scharrelende merel op het veldje waar de krokussen staan,ook leuk. Tja , ik vind bloemen ook heel leuk hoor, maar dieren fotograferen, dat is toch meer mijn ding.

Het is toch ieder jaar weer een uitdaging om jezelf  te overtreffen, vorig jaar had ik al mooie foto's van deze bloemen, en dit jaar wilde ik beter,of in ieder geval anders. Ben er deels in geslaagd maar ik heb ook weer gemerkt dat bloemetjes fotograferen nog helemaal niet zo simpel is. Gelukkig komen ze ieder jaar terug, dus volgend jaar....nieuwe kansen en uitdagingen.