De kust en het strand bij Katwijk, een vogelparadijs

 Regelmatig wandel ik even over het Katwijkse strand, met name in het voorjaar en najaar. Vaak is het zoeken naar de strandlopers en zijn de meeuwen er soms wel en soms ook helemaal niet. Maar de afgelopen maanden waren beide soorten volop aanwezig. Dit alles heeft te maken met de zandsuppletie, het opspuiten van zand vanuit zee op het strand. Het strand wordt hiermee verbreed en zo wordt de Noordzeekust weer beschermt.

Bijkomend voordeel van deze activiteit is dan met het zand ook heel veel schelpdiertjes meekomen, en dat is een feestje voor de kustvogels. Honderden meeuwen maar ook heel veel strandlopertjes zitten nu massaal aan de Katwijkse kust. En dat bied kansen om mijn favoriete kleine strandlopers weer te fotograferen. Dichtbij huis, want  een kwartiertje met de bus is toch wel veel fijner dan ruim anderhalf uur reizen naar IJmuiden.

Het werd eb, en deze drooggevallen zandbank was de plek waar de vogels zaten. Het was nog rustig op deze zondagmorgen, en dan kan ik heel voorzichtig dichterbij komen.

Mijn eerste bezoek aan het strand was zondag 30 oktober. De DTSjes stonden wat te rusten en te poetsen. De meeuw in de achtergrond kijkt een beetje op deze kleintjes neer.

Een wat actievere DTS, met op de achtergrond de meeuwen. Ik heb mij vooral gericht op de kleine strandlopertjes, omdat het echt heel bijzonder is dat er zoveel bij elkaar zitten. De meeuwen ga ik deze winter vast nog wel een keertje vastleggen.

De vogels zaten in een grote groep bij elkaar, heel soms waren er een paar die even los van de massa waren, dat vind ik toch fijner fotograferen dan een kluwen vogeltjes door elkaar.

Tussen alle DTSjes zat één verlegen bonte strandloper......

Die even later wat verderop ging staan rusten. Ik kon deze vogel niet dichter benaderen, die was te schuw, maar van afstand kon ik hem toch mooi vastleggen.

Wat een mooi vogeltje..... ik was nog steeds in mijn eentje, maar de zondagochtend ging voorbij en tegen het middaguur waren er veel wandelaars.....en honden.

Maar ik kon nog genieten van een bontbekplevier die beslist niet bang was en later zelfs zo dichtbij kwam dat scherpstellen niet goed meer lukte.

Zelfs een steenloper op het Katwijkse strand, dat was lang geleden.

Samen delen....

Bontbekplevier en de rustende DTSjes in de achtergrond. Die ochtend was er veel sluierbewolking en had ik fijn zacht licht. Twee weken later was het een stuk zonniger.

DTSje met de golven in de achtergrond. Deze vogel was even alleen op pad. De grote groep stond wat verder te rusten.

Shit happens

Deze dag wilde ik vooral de fouragerende DTSjes vastleggen, want van de slaapkoppen had ik nu genoeg foto's.

En dan is het gewoon geluk hebben dat er eentje vrij loopt en wat gaat eten van het feestmaal dat voor de kust is neergelegd.

Aan de wandel

En weer even zoeken naar een hapje

Hebbes

The making of......

De rustende DTSjes, de meeuwen en op de achtergrond Scheveningen.

De werkzaamheden rond de zandsuppletie duren nog tot begin 2023, dus als het weer het toelaat ga ik zeker nog een paar keer kijken.  En wie weet geef ik dan wat meer aandacht aan de meeuwen. Waren er altijd maar zoveel vogels op het Katwijkse strand, ik kan mij daar prima een ochtendje of middag vermaken.

Vogels aan de kust , IJmuiden en Katwijk

 In september en begin oktober ben ik een paar keer naar het strand van Katwijk en IJmuiden geweest om vogels te fotograferen. Natuurlijk had ik wat wenssoorten, maar het is altijd afwachten wat je tegenkomt.

De pier van IJmuiden kon alleen in de weekenden, omdat deze wegens onderhoud doordeweeks is afgesloten. En omdat ik bijna 2 uur moet reizen wilde ik het niet gokken om alleen voor het strand te gaan. Katwijk is wat dichterbij, maar wat soorten betreft ook wat minder interessant. Heel soms ligt er een zeehond bij de uitwatering, maar helaas niet die  dagen dat ik er was.

Drieteenstrandlopers bij mijn laatste Pier bezoek, begin oktober. Een groep van ongeveer 50 vogels stond te rusten in de branding. Deze 4 stonden iets los van de grote groep. Ik vind de DTSjes toch wel een van de leukste strandvogeltjes om te fotograferen.

Een nieuwsgierige jonge meeuw kwam even kijken. Dit was in September in Katwijk.

Visdiefje of een andere stern soort.... ik kon alleen van grote afstand een foto maken want ze zijn super schuw (foto is flink gecropt)

Half september waren de weersomstandigheden (op zaterdag) gunstig: weing wind, sluierwolken. Ik had op waarneming.nl al gezien dat er zilverplevieren waren dus het was zeker de moeite om de reis te maken. De zilverplevieren waren er, ver weg..... ik maakte van afstand al foto's , want je weet nooit wanneer ze er vandoor gaan. Helaas bleef het bij deze foto, want een hond was iets te enthousiast en joeg alles weg. Ik zag ze niet direct terug komen, dus vervolgde mijn rondje....

Aan de voet van de pier zat een kanoet, die totaal niet schuw was. Ik ben op de natte stenen gaan zitten, en zo kwam hij steeds dichterbij.

Wat een mooi vogeltje.

Op de pier was het nog rustig, alleen wat steenlopers en 2 bonte strandlopers, waarvan deze in rusthouding.

De ander kwam net boven de stenen uit, wat gaan de kleuren van de vogel op in de omgeving.  Als hij op de stenen zou liggen, dan viel hij niet op.

Steenlopers zijn er altijd wel, maar ik trof ze vaak op de lelijke groene rotsblokken, etend of slapend.

Deze zat op een grijze rots, wat dichterbij.

En dit duo zat ook op een mooie plek.

Het volgende bezoek aan Katwijk leverde alleen een foto op van deze grote sternen (oa een juveniel).

Dus zodra het in oktober een mooi rustig weekend was.....toog ik weer naar IJmuiden, want de rosse grutto stond nog op mijn lijstje.

In het begin waren het enkele strandlopertjes, die snel over het stand renden. Af en toe hielden ze 1 seconde stil en dan drukte ik af. Het is heel lastig om die rennende vogels met je camera te blijven volgen als je in een niet zo comfortabele houding, laag op het zand zit.

Even stil staan

En soms rennen ze je gewoon tegemoet

Overleg: gaan we links of rechtsaf...

Ondertussen was er een grote groep drieteenstrandlopers neergestreken en was het lastig om een wat meer geisoleerd klein groepje te vinden om te fotograferen. Daarnaast was het benaderen nog lastiger als wanneer het er een of twee zijn, want als er in zo'n groep 1 gaat vliegen......gaat de rest ook.

Dus heel voorzichtig schuifelde ik, laag bij de grond, iets dichterbij..en dan ben ik nog steeds blij met die oude Lumix met 600 mm zoomlens.

Heel even kwam de zon door... er werd gepoets, er werd gerust en altijd was er wel een vogel die alles in de gaten hield en om zich heen keek.

In rust

Ik kan hier helemaal in op gaan, alleen maar gericht op de vogels, en alles om mij heen vergetend. Gelukkig was het die ochted heel rustig op het strand, de honden bleven ver weg, en geen wandelaars die door de branding wilden lopen. En ook maar 1 andere fotograaf, die de dieren op dezelfde rustige manier als ik benaderde.

Op een bepaald moment stond alles in de slaapstand, en ging ik voorzichtig achteruit om pas op te staan als ik ver genoeg van de dieren vandaan was. Het is altijd flink sporten ( een dag later zeker spierpijn)...

Nog even twee overzichtsfoto's

De groep DTSjes waar ik eerder zo dichtbij stond, en rechts ....een witte vlek...een meeuw.

Even voor de meeuw gaan zitten, en ingezoomd, met een deel van de DTS groep in de achtergrond.

Helaas, geen rosse grutto......het erge was, dat er wel twee waren op die ochtend, maar ik was zo bezig met de DTSjes, dat ik ze niet had gezien.... (en na mijn DTS fotoshoot waren ze weg). Er was slechts 1 andere fotograaf, en die had ze dus later op waarneming.nl staan. Tja dan is het toch even balen, dat ik er een paar meter vandaan was op dat tijdstip, maar ik had dan misschien niet de serie van de drieteenstrandlopers zo kunnen maken.

En, 2 jaar eerder had ik de rosse grutto, ik was toen helemaal alleen met de vogel, zo'n kans komt niet snel meer....

Tijd om die pier op te gaan, ik had mij al anderhalf uur vermaakt met de kleine vogels op het strand.

Angry bird

Aalscholver droogt zijn vleugels.

De pier leverde heel weinig foto's op. Zelfs de steenlopers lieten het afweten en bonte en paarse strandlopers had ik die dag niet gezien (en ook later niet op waarneming.nl)

En dan ineens zie ik een piepklein vogeltje op de pier, dat opvloog en op een van de rotsen ging zitten. Ik kon snel 1 foto maken, voordat het vandoor ging.

En gelukkig een goede foto. Blijkt dat dit leuke kleine vogeltje een zeldzame bladkoning is. Weer wat geleerd.

Op het water zag ik meerdere zeekoeten, maar die foto's waren te slecht voor de blog. 

Ik sluit af met wat zonnestralen.....

Ik hoop deze winter echt wat vaker naar IJmuiden te gaan. Vorig jaar was het vaak te onstuimig (veel wind en vaak regen), maar bij rustig weer ga ik toch zeker weer de lange reis maken, want het is het toch wel waard. En het is toch ook lekker om een dagje aan zee te zijn.

Ijmuider strand : Drieteenstrandlopertjes

 Vanaf September is het weer tijd voor mij om de kust op te zoeken. Als de badgasten verdwenen zijn en het strand weer van de vogels is, wil ik wel een bezoekje brengen aan de zuidpier van Ijmuiden, want dat is in deze periode toch wel de vogel boulevard.

Ik had in het voorjaar al willen gaan, maar toen gooide Corona roet in het eten, en mijn laatste bezoek in November 2019....heb ik niet eens een blog aan over gehouden, aan die dag heb ik geen fijne herinneringen, dus ik ging op 31 augustus vol goede moed naar IJmuiden, voor het eerst met het OV verder dan de AWD....

Het drieteenstrandlopertje, hierna DTS genoemd, want die naam is gewoon te lang.  Dit vogeltje speelt de hoofdrol in deze blog. En ik was blij dat deze DTSjes zo goed meewerkten, want mijn dag begon met een teleurstelling. Even dacht ik de de Ijmuidense pier mij gewoon niet goed gezind was, de zuidpier was afgesloten,  ik zag tractoren en vrachtwagens af en aan rijden, en na een check op internet (lang leve Google) zag ik dat er onderhoudswerkzaamheden waren, tot 23 oktober. In deze periode is de Pier door de week gesloten, maar wel in de weekenden open. Nou, weten we dat ook weer.

Ik bleef niet langer mokken en probeerde er nu op het strand het beste van te maken. Ik zag tussen de meeuwen een paar grote sternen, zeer schuwe dieren, die ook  niet goed benaderbaar waren. Dus 2 plaatjes van grote afstand.

De steenloper, dat was een ander verhaal, die liep bijna over mijn schoenen. Ik had geluk dat deze op de grens tussen het strand en de rotsblokken scharrelden. Meestal zitten de steenlopers bovenop de basalt blokken en kun je ze alleen vanaf de pier fotograferen.

Ik hoopte nog op een rosse grutto of een kanoet, maar die heb ik niet gezien.. Maar gelukkig waren de strandlopertjes er wel: bonte strandlopers en mijn favoriete DTSjes.

Bonte strandloper

Rustende DTS

Twee DTSjes

Bonte strandloper en DTS

Dit was smorgens bij laag water. Daarna volgende mijn sessie met de steenloper en heb ik lekker even op de stenen mijn broodje gegegeten. Nu de Pier dicht was had ik immers alle tijd.

Een zilvermeeuw op de uitkijk

En ik begon aan mijn uitdaging: Zo dicht mogelijk bij de vogeltjes komen. Er liep een groepje van 6 vogels, meestal erg druk in beweging. Soms stopten ze even om wat eetbaars te pakken.

Deze vogel had een schelpje gevonden en bij inspectie bleek er nog een lekker hapje in te zitten.

Het waterige zonnetje was inmiddels helemaal achter dikke wolken verdwenen en ik besloot flink over te belichten om toch de zachte tinten te krijgen en niet al te donkere foto's.

Ik had misschien wel geluk dat de pier dicht was, want ik was de enige fotograaf. soms waren er andere wandelaars of een hardloper, maar die liepen op ruime afstand langs. Het andere geluk was dat er nog gen honden op het strand mochten.  En op een overtreder na (die op een moment ook alles verjoeg) was het heerlijk rustig. Na de verstoring door de hond, ben ik blijven wachten, want vaak komen de vogels weer terug naar dat plekje waar zoveel lekkers licht.

En even later waren ze er weer en begon ik mijn spelletje opnieuw, voorzichtig steeds wat dichterbij schuifelen, laag blijven  en tussen door foto's maken. Tot ongeveer 3 meter....toen bleef ik laag bij de grond op mijn plek en zag hoe de DTSjes overstoord verder gingen met het zoeken naar eten.

Al die bruine uitstekende puntjes in het zand zijn schelpjes of stukjes ervan en de vogeltjes gaan ze stuk voor stuk nakijken.

Schelpen inspectie

Het was inmiddels opkomend getij, wat betekend dat de DTSjes (en ik) regelmatig natte voetjes kregen. En dan verdween ook zijn lekkere hapje even onder water.

Om daarna weer boven te komen

Zodat de schelpeninspectie voortgezet kon worden.

Ze kwamen soms zelfs heel dichtbij, deze liep mijn kant op, na deze foto stond hij pal voor mij, maar kon ik niet meer scherpstellen.

Het water kwam steeds hoger en er werd ook meer gerend dan eerder. Inmiddels was het een dik uur later, waren de wolken dreigend geworden (regenbuitje ) en besloot ik terug te wandelen naar de bushalte.

Een dag die teleurstellend begon ( na bijna 2 uur reizen niet de pier op kunnen) maar gelukkig eindigde in een waar DTS feestje. Ik kan echt genieten als ik daar alleen op het strand ben met de vogeltjes die om mij heen lopen en niet bang zijn. Ik ga zeker nog een keer terug, want inmiddels heb ik wel weer een goed gevoel bij de Pier van IJmuiden.