Ijmuider strand : Drieteenstrandlopertjes

 Vanaf September is het weer tijd voor mij om de kust op te zoeken. Als de badgasten verdwenen zijn en het strand weer van de vogels is, wil ik wel een bezoekje brengen aan de zuidpier van Ijmuiden, want dat is in deze periode toch wel de vogel boulevard.

Ik had in het voorjaar al willen gaan, maar toen gooide Corona roet in het eten, en mijn laatste bezoek in November 2019....heb ik niet eens een blog aan over gehouden, aan die dag heb ik geen fijne herinneringen, dus ik ging op 31 augustus vol goede moed naar IJmuiden, voor het eerst met het OV verder dan de AWD....

Het drieteenstrandlopertje, hierna DTS genoemd, want die naam is gewoon te lang.  Dit vogeltje speelt de hoofdrol in deze blog. En ik was blij dat deze DTSjes zo goed meewerkten, want mijn dag begon met een teleurstelling. Even dacht ik de de Ijmuidense pier mij gewoon niet goed gezind was, de zuidpier was afgesloten,  ik zag tractoren en vrachtwagens af en aan rijden, en na een check op internet (lang leve Google) zag ik dat er onderhoudswerkzaamheden waren, tot 23 oktober. In deze periode is de Pier door de week gesloten, maar wel in de weekenden open. Nou, weten we dat ook weer.

Ik bleef niet langer mokken en probeerde er nu op het strand het beste van te maken. Ik zag tussen de meeuwen een paar grote sternen, zeer schuwe dieren, die ook  niet goed benaderbaar waren. Dus 2 plaatjes van grote afstand.

De steenloper, dat was een ander verhaal, die liep bijna over mijn schoenen. Ik had geluk dat deze op de grens tussen het strand en de rotsblokken scharrelden. Meestal zitten de steenlopers bovenop de basalt blokken en kun je ze alleen vanaf de pier fotograferen.

Ik hoopte nog op een rosse grutto of een kanoet, maar die heb ik niet gezien.. Maar gelukkig waren de strandlopertjes er wel: bonte strandlopers en mijn favoriete DTSjes.

Bonte strandloper

Rustende DTS

Twee DTSjes

Bonte strandloper en DTS

Dit was smorgens bij laag water. Daarna volgende mijn sessie met de steenloper en heb ik lekker even op de stenen mijn broodje gegegeten. Nu de Pier dicht was had ik immers alle tijd.

Een zilvermeeuw op de uitkijk

En ik begon aan mijn uitdaging: Zo dicht mogelijk bij de vogeltjes komen. Er liep een groepje van 6 vogels, meestal erg druk in beweging. Soms stopten ze even om wat eetbaars te pakken.

Deze vogel had een schelpje gevonden en bij inspectie bleek er nog een lekker hapje in te zitten.

Het waterige zonnetje was inmiddels helemaal achter dikke wolken verdwenen en ik besloot flink over te belichten om toch de zachte tinten te krijgen en niet al te donkere foto's.

Ik had misschien wel geluk dat de pier dicht was, want ik was de enige fotograaf. soms waren er andere wandelaars of een hardloper, maar die liepen op ruime afstand langs. Het andere geluk was dat er nog gen honden op het strand mochten.  En op een overtreder na (die op een moment ook alles verjoeg) was het heerlijk rustig. Na de verstoring door de hond, ben ik blijven wachten, want vaak komen de vogels weer terug naar dat plekje waar zoveel lekkers licht.

En even later waren ze er weer en begon ik mijn spelletje opnieuw, voorzichtig steeds wat dichterbij schuifelen, laag blijven  en tussen door foto's maken. Tot ongeveer 3 meter....toen bleef ik laag bij de grond op mijn plek en zag hoe de DTSjes overstoord verder gingen met het zoeken naar eten.

Al die bruine uitstekende puntjes in het zand zijn schelpjes of stukjes ervan en de vogeltjes gaan ze stuk voor stuk nakijken.

Schelpen inspectie

Het was inmiddels opkomend getij, wat betekend dat de DTSjes (en ik) regelmatig natte voetjes kregen. En dan verdween ook zijn lekkere hapje even onder water.

Om daarna weer boven te komen

Zodat de schelpeninspectie voortgezet kon worden.

Ze kwamen soms zelfs heel dichtbij, deze liep mijn kant op, na deze foto stond hij pal voor mij, maar kon ik niet meer scherpstellen.

Het water kwam steeds hoger en er werd ook meer gerend dan eerder. Inmiddels was het een dik uur later, waren de wolken dreigend geworden (regenbuitje ) en besloot ik terug te wandelen naar de bushalte.

Een dag die teleurstellend begon ( na bijna 2 uur reizen niet de pier op kunnen) maar gelukkig eindigde in een waar DTS feestje. Ik kan echt genieten als ik daar alleen op het strand ben met de vogeltjes die om mij heen lopen en niet bang zijn. Ik ga zeker nog een keer terug, want inmiddels heb ik wel weer een goed gevoel bij de Pier van IJmuiden.