September was wat zon en temperatuur meer zomer dan augustus. Gelukkig kon ik een paar keer de Waterleiding duinen bezoeken en genieten van de veranderingen in de natuur. De zomer gaat over in herfst, langzaam begint het bos te kleuren, zie je nog de laatste vlinder of libel, uitgebloeide bloemen. Kortom, genoeg om van te genieten weer.
 |
Wat een variatie in kleuren.
Zelfs op zo'n grijze dag als zaterdag 6 september was er genoeg kleur in de AWD. |
Dit kleine padje zat midden op het wandelpad, een klein beestje van zo'n 2 centimeter. Het bleef mooi zitten zodat ik de macrovoorzetlens erbij kon pakken en even op mijn knietjes kon zitten voor deze foto.
Paddenstoelen waren er ook al te zien, maar op deze na heb ik er nog geen foto's van gemaakt, dat komt later in de herfst zeker nog wel aan bod.
De kastanjes hangen nog aan de bomen, maar weldra zullen ze naar beneden vallen, en dan worden ze net als de eikels weer een lekker maaltje voor de damherten.
Zolang de temperaturen nog zo hoog blijven, zullen de boomkikkers actief zijn en op de bladeren van de bramenstruk zitten zonnen. Het blijft leuk om de bramenstruiken af te speuren naar dit piepkleine kikkertje. De laatste paar keer dat ik in de AWD was vond ik er steeds wel 1 of 2.
De kleine damhertjes zijn nu bijna net zo groot als hun moeder. Toch blijft het leuk om ze zo samen op de foto te zetten.
Nog zo'n kleintje, wat een schatje. Dat koppie met die grote bambi oogjes, dat is toch zo vertederend, hier kan ik echt even voor gaan zitten in het duin en dan vol bewondering kijken naar dit mooie dier.
De distels zijn uitgebloeid, vlinders zullen hier niet meer gaan zitten, maar met wat geluk kan er zomaar een puttertje (distelvink) neerstrijken. Ik heb ze wel gezien op mijn wandelingen, en gehoord, maar kon ze niet vastleggen.
Op 12 september was er meer zon en zag ik nog aardig wat vlinders, vooral bonte zandoogjes en deze kleine vuurlvlinder was nog volop te zien.
Ook de heidelibellen vliegen nog overal in het gebied rond.
Op de nevelige septembermiddag kwam ik de moervos tegen, dit was een prachtig moment, ik zag haar aan komen lopen richting duindoornstruik, ik zat helemaal klaar met mijn camera om dit moment af te wachten, dat ze met haar kop boven de struik uitkwam. Yes, dit was de foto waar ik op hoopte en een van mijn mooiste vossenfoto's tot nu toe.
Even later ging ze heel relaxed liggen en kon ik haar nogmaals mooi fotograferen.
Een week later fotografeerde ik een andere vos die ook al heel ontspannen in het gras lag.
Niet de mooiste vossenfoto, maar ik vind de ogen van dit vosje zo sprekend, dat ik haar toch een plekje in deze blog heb gegeven.
Interactie, dat zijn toch de mooiste momenten. hier kwam het jonge vosje te dicht bij de grote rekel, die wees haar even haar plek. Het duurde niet lang, maar de rangorde was duidelijk.
 | Landschapje, een zonnige vrijdagmiddag in de AWD. |
Ik kon deze maand alleen maar een paar uurtjes in de middag, in oktober hoop ik weer een hele dag te kunnen en dan ook de mooie ochtendmist, dauwdruppels, spinnenwebben en meer herfst vast te kunnen leggen. We zullen zien, de AWD zit altijd vol verrassingen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Leuk dat je de tijd hebt genomen om een kijkje te nemen op mijn blog. Bedankt voor je reactie
groetjes Ghita