Midden in het Nationaal Park de Hoge Veluwe ligt het stuifzandgebied "de Pollen", dat bekend staat om de boomstronken die daar in het zand staan. Ik had al een tijdje de wens om die boomstronken in dit gebied te fotograferen. Een leuke uitdaging die ik samen met Miranda aanging. Op een mooie septemberdag gingen we op pad.
Een bloeiende heidepol, zand en vliegdennen, dat is de zandverstuiving midden op de Hoge Veluwe.
En de boomstronken, die uit het niets op het zand neergekomen zijn, lijkt het, waar komen ze vandaan vroeg ik mij af.
Eenzame den midden op de zandvlakte.
De wandelende boomstronk, met een beetje verbeeldingskracht zie je hier van alles in. ik zie een nordic walker, compleet met twee stokken.
Het valt nog niet mee om midden op een zonnige septembermiddag dit soort foto's te maken. De vroege ochtend (met een beetje mist) of avond, net voor zonsondergang, zou beter zijn. Maar ja, we wilden in de avond naar de bronstige Edelherten.
Dus dan maar het beste ervan maken, ondanks het wat harde licht, op zoek naar vormen en composties. Landschapsfotografie is toch heel wat anders dan vogels en wild.
Steeds weer vanaf een andere hoek keken we naar een mooie compositie, ook lettend op de lucht, de zon, de wolken.
Doorkijkje, op de achtergrond de eenzame den, op de voorgrond de kale boom die al eerder in deze blog vanuit een ander standpunt is gefotografeerd, en er dan ook heel anders uit ziet.
Omdat het licht zo hard was, vond ik niet alle foto's mooi, dus ik probeerde een aantal foto's om te zetten (in Picasa) in zwart-wit om te kijken wat dat voor effect heeft.
Ik vind het wel wat hebben.
En zo in zwart wit heeft de wandelende boomstronk een heel andere uitstraling.
Een week later was ik weer op de Hoge Veluwe, dit keer waren we er nog met zonsondergang en kon ik een foto maken van het gebied bij ondergaande zon, helaas kon ik niet bij de boomstronken komen maar heb vanaf de wildbaanweg een foto gemaakt, want niet veel later dan het tijdstip van de foto moesten we het park uit zijn.
Landschapsfotografie, het lijkt zo makkelijk, landschappen lopen of vliegen immers niet weg, maar het valt toch behoorlijk tegen. Licht speelt hier een heel belangrijke rol. Ik wil dit zeker vaker gaan doen, ook op andere tijdstippen van de dag, en andere plekjes want Nederland heeft nog veel meer van dit soort mooie zandverstuivingen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Leuk dat je de tijd hebt genomen om een kijkje te nemen op mijn blog. Bedankt voor je reactie
groetjes Ghita