supermiddag in de AWD

Soms heb je van die dagen dat alles mee lijkt te zitten: het weer is perfect, je kan een aantal wensen op je lijstje afstrepen en je gaat vol energie met een grote glimlach naar huis. Zo'n middag had ik op vrijdag 12 juli in de Amsterdamse waterleiding duinen.

Ik was tegen 12 uur in de duinen, dit keer had ik ook weer ingang Zandvoortselaan genomen. Ik liep langs het westerkanaal richting de Oranjekom om daar nog even langs het bezoekers centrum te gaan. Met in mijn achterhoofd een wensenlijstje: jonge vosjes, damhertkalfje, roodborsttapuit en st. Jans vlinder, vergat ik vooral niet om te genieten en om me heen te kijken. Ik richt me nooit teveel op mijn wensen, want dan heb je veel minder oog voor alles wat er wel is en niet op het lijstje staat.

Zoals deze zwaan met haar jong. Het kleintje deed precies na wat moeder deed, en zo waren ze samen synchroon aan het poetsen. Het was nog grijs en bewolkt, maar toen ik richting het Noorden keek zag ik blauwe lucht en voelde ik dat het met het weer helemaal goed zou komen.

Bij het bezoekerscentrum is een veldje waar altijd veel vlinders zitten. Van voorgaande jaren wist ik dat ik hier de st. Jans vlinder zou kunnen vinden. En ze waren er, ze bleven heel mooi zitten op een stengel, waardoor ik zelfs de foto's met macrovoorzetlens kon maken. En daarmee moet ik toch best wel dichtbij komen.

Ondanks de wind (ja toch weer) kon ik met de macrolens hele mooie foto's maken en ik was heel blij dat ik zo'n fijne rustige achtergrond had.

Nog eentje dan, de roltong is hier mooi te zien.

Ook het kleine vuurvlindertje liet zich mooi zien.

Langs het betonnen kanaaltje is de kans heel groot om hertjes tegen te komen en in juli zijn daar ook veel damhertkalfjes te vinden. Deze stond even wat los van een groepje hindes en keek mij aan met haar grote bambi ogen. Wat zijn ze toch lief.

Even een landschapje tussendoor, het klaarde heel mooi op en het was heerlijk daar aan het water.

De eerste heidelibellen vlogen weer rond, dit is denk ik een bruinrode heidelibel, maar eerlijk gezegd heb ik moeite om die soorten uit elkaar te houden. Hij zat me in ieder geval vanaf zijn uitkijkpost aan te grijnzen. Ik vind deze libellen altijd een beetje een blik hebben met een grote glimlach.

Deze jonge witte kwikstaart heeft nou niet het mooiste plekje uitgekozen om even te poseren.

En ineens was daar een van de jonge vosjes. Het was al bijna half 6 en ik stond op het punt om richting uitgang te gaan, maar ja....als die kleine zich aandient dan weet je het wel, dan blijf ik nog even.

Moeder vos was er ook en ik hoopte op een intiem momentje tussen moeder en kind. Door de snelheid en de korte duur van het moment vergat ik wat verder uit te zoomen en staat de staart van moeder vos er niet op.

Maar de kleine werd weggestuurd. Moeder vos was een beetje humeurig want ze joeg haar kleintje steeds weg.

Het jonge vosje ging een stukje verderop wat beteuterd zitten kijken.

Je kan veel zeggen over de tamme vossen / rugzakvossen en voeren van deze dieren, maar ze hebben hun instinct en dat zegt: jagen. We zagen het net te laat. Het jonge vosje was ineens verdwenen om even later terug te komen met een konijn in haar bek. Ze gaat er snel met de buit vandoor, de andere vossen kijken toe maar laten haar gaan.

De roodborsttapuiten zaten veel op hun post te zingen, hier het vrouwtje.

En in de avondzon kon ik ook het mannetje nog fotograferen.

Grazende hertjes vlakbij de uitgang Zandvoortselaan, wat is het avondlicht toch mooi.

Inmiddels was het zeven uur en begon mijn maag te knorren, tijd om naar huis te gaan. Met een grote glimlach liep ik richting uitgang. Deze middag had ik niet willen missen. Het wensenlijstje is er nog steeds, want een intiem onderonsje tussen moedervos en kind of tussen een damhert hinde en haar jong....dat wil ik nog steeds. En zo heb ik een reden om snel weer terug te keren naar het prachtige AWD. Een gezonde verslaving zal ik maar zeggen.