Amsterdamse Waterleidingduinen: December....Sneeuw!

En toen ging het sneeuwen, op 10 en 11 december viel er heel wat van het witte spul naar beneden, maar pas op dinsdag 12 december had ik gelegenheid om naar de Waterleidingduinen te gaan. 
Want als er sneeuw ligt dan gaat het weer kriebelen....Een vos in de sneeuw.

Begin dit jaar met de sneeuw was het niet naar tevredenheid gelukt. 
Op deze mooie dinsdag hoopte ik op meer succes....

Halverwege de middag, toen de helft van de sneeuw al was weggesmolten, was daar dan een vosje dat als een gewillig model wilde poseren. Het mooie licht van de ochtend was verdwenen, sterker nog, er kwam zelfs nog een hagelbui naar beneden.

Maar eerst terug naar de ochtend, want die begon prachtig

Net na zonsopkomst, het bekende boompje bij ingang Panneland.

Mooie wolkenlucht, zo jammer dat de sneeuw al uit de bomen was gevallen.....want als alles wit is, dan is het nog mooier. Maar dit was ook genieten, vaak liep ik als eerste door de sneeuw en het was een flink pak waardoor ik vaak tot mijn enkels wegzakte. Het wandelen in de sneeuw was gewoon een dagje sporten.....

En daar was het eerste geluksmomentje, de zwartbuikwaterspreeuw. Ik wist waar hij ongeveer zat, maar de vogel had zich al een paar keer verplaatst de laatste dagen, dus dan is het toch afwachten of ie er is......ja hoor, daar zat hij aan de waterkant.

en net op dat moment liet het zonnetje zich zien, en kon ik het vogeltje van een klein afstandje fotograferen bij mooi licht.

Even poetsen

beetje babbelen

Ik durfde niet dichterbij , bang om het diertje te verjagen, maar vanaf zo'n 5 meter was het goed te doen om de waterspreeuw te fotograferen, terwijl hij zijn visjes en andere waterbeestjes ving.

De hertjes lieten zich niet zo goed zien deze dag, en de herten die ik tegenkwam, waren erg schuw en gingen er meteen vandoor. Dus voor een damhertje in de sneeuw zal het toch weer winter moeten worden met een nieuwe laag sneeuw.

en daar komt weer een hagelbui aan

Winterwonderland, het was zo mooi.....eigenlijk is het niet over te brengen op een foto....de sneeuw knisperend onder je voeten en verder niets....dat zijn toch wel cadeautjes van de natuur.

En weer een hertje op de loop, terwijl er een hagelbui naderde

Hagelbui boven de duizendmeterweg.....

En juist op dat moment liet een vosje zich zien.....

 En zo viel de hagel op haar koppie

 Sneeuwvos

Wat verderop was er nog een vosje dat rustig stond te kijken naar de fotografen. Dit keer waren er niet zo heel veel fotografen, een stuk of 10 en we bleven allemaal op een afstandje. Anders dan in februari waar er massaal achter 1 vosje werd aangerend, waardoor ik het destijds voor gezien hield.

Nu kon ik de tijd nemen om de foto's te maken en was het vosje heel relaxed.

En dan merk je dat het toch niet meevalt, de vos is er, de sneeuw is er , maar ook de soms storende achtergrond is er omdat er al zoveel sneeuw was gesmolten.  Veel foto's eindigden in de prullenbak omdat er achter of naast de vos een grote donkere vlek was van een struikje waar de sneeuw al uit verdwenen was.....

Een vos helemaal in het wit, dat was wat ik graag wilde. Op dit moment was het mooie licht van eerder die dag verdwenen en viel het niet mee met de belichting, om geen blauwe sneeuw te krijgen heb ik flink over belicht....

Maar ik heb hem (haar), de vos in de sneeuw, zoals ik graag wilde......helemaal in het witte landschap.

En door het overbelichten en het lage standpunt (lang leve het regenpak, gewoon lekker languit in de sneeuw) werd de sneeuw een wazige witte vlakte, dus werd het een beetje een high key achtige foto.

Met wat meer omgeving, ik had liever meer van dit soort foto's gemaakt, maar omdat het landschap rondom niet meer zo winters was, heb ik mij tot een paar foto's beperkt.

Het werd nu snel donker, mede door de dikker wordende bewolking, dus werd het tijd om richting uitgang te lopen en afscheid te nemen van dit mooie vosje.

Dromerig sfeertje.....dit is het oudste bekende vosje en op deze foto doet zij mij erg denken aan de oude rekel, de vos die ik als allereerste vos op de foto had gezet (in 2010).

Veel jagende torenvalkjes deze dag, deze hing bijna recht boven mij.
Ook de klapekster zag ik nog maar de foto was zo slecht dat ie zelfs niet als bewijsplaatje mag.

En zo werd het tegen half vijf alweer donker, na een hele dag wandelen door de sneeuw voelde ik mijn spieren wel. Wat was het een mooie dag en twee wensen vervuld: een vos in de sneeuw, en de waterspreeuw. Missie geslaagd.

Het is pas december en officieel moet de winter nog beginnen, dus wie weet komen er nog meer perioden met een mooi sneeuwdek.  Van mij mag het, en dan hoop ik natuurlijk wel weer de gelegenheid te hebben dan de natuur in te gaan....
We zullen zien, voorlopig geniet ik nog na van dit cadeautje op zomaar een dinsdag in december.