Met de boswachter naar de Loonse en Drunense Duinen

Zo'n kans neem je toch met beide handen aan, om met Boswachter Frans van Natuurmonumenten een dag op pad te gaan in de Loonse en Drunense duinen. En niet zomaar, we mochten mee in de Pick up truck van Natuurmonumenten.

We hadden geluk, aan het begin van het gebied kwamen we de schaapskudde tegen.

Leuk poseren wilden ze schapen niet, ze hadden het te druk met grazen en mekkeren..

We waren er nog even getuige van hoe de hond een paar afgedwaalde schapen weer naar de kudde terug bracht. Wat een samenwerking tussen mens (de herder die met een fluitje en roepen de hond aanzwijzingen gaf) en dier.

We reden met de pick-up de zandvlakte op. Op deze manier kun je het hele gebied in een korte tijd bekijken. Natuurlijk stapten we regelmatig uit op de mooiste plekjes. Want er moest ook gefotografeerd worden natuurlijk.

Het stuifzand gebied wordt open gehouden zodat het zand ook de ruimte krijgt om te stuiven. Als de wind erbij kan, dan kan het zand stuiven.

Zo ontstaan er overal heuveltjes, zelfs de bomen verdwijnen deels onder het zand, zodat je soms bomen tegenkomt die bijna tot de kruin in het zand zitten.

Een selectie van de foto's die ik maakte die ochtend, het valt niet mee om de weidsheid van zo'n landschap over te brengen op een foto. Ik kan alleen maar zeggen, het is prachtig, een aanrader om naartoe te gaan.

Ik let ook veel op wat er laag bij de grond te zien is, en zo viel mijn oog op het rood bekermos, de rode kopjes zijn niet groter dan de kop van een lucifer, maar door hun rode kleur valt het wel op, hoewel, je moet er wel oog voor hebben.

Omdat ik nu toch mijn macrolens erop had gezet, ging ik toch ook nog even voor de mosjes.

We reden weer wat verder en genoten van de mooie landschappen, het is een enorm uitgestrekt stuifzand gebied, niet het grootste van Nederland (dat is het Kootwijkerzand), maar groot was het wel..

En daar midden op de vlakte staat dan deze boom, tante Truus wordt ze genoemd. En ook al staat ze daar alleen op de grote vlakte, ze is niet eenzaam, want ze krijgt veel bezoek...

Zoals van de boswachter en ik, deze foto is gemaakt door Ank, die samen met boswachter Frans dit leuke uitstapje heeft geregeld.

Het klaarde op en zo ontstonden er mooie wolken luchten boven de zandverstuiving. Hier zie je goed hoe het zand heuveltjes heeft gevormd rond de bomen.

We reden naar de lunch locatie en op dat moment werd het donker en begon het te regenen. Niet erg, met de lunch zitten we droog. De middag werd gevuld door een bezoekje aan De Kampina, het gebied tussen Oisterwijk en Boxtel.

En daar fotografeerde ik mijn eerste grijze zandbij. Ook bij de Loonse en Drunense duinen zagen we al wat zandbijen en hun bergjes zand op de grond ( de holletjes), maar in de Kampina wemelde het van de bijen, je zag ook overal van die kleine zandhoopjes, dus voorzichtig lopen want daaronder die hoopjes zand, liggen de eitjes. Deze zandbij was natgeregend en zat daardoor even stil. Meestal zijn het echt bezige bijtjes, druk in de weer en zitten geen seconde stil. Dit was dan ook de enige foto die gelukt was,maar ik ben er blij mee.

En even later kwamen we langs dit plantje: gagel. Ik had er nog nooit van gehoord. Het is een plant die voorkomt op natte, zure, venige grond, zoals heidevelden. Dus de Kampina is een prima plek voor dit plantje.

Na de middag-regenbuien klaarde het op, en weldra komen de bijen tevoorschijn om op de bloesems van de fruitbomen neer te strijken.

Het was erg nat, de pick-up had soms moeite om door de enorme waterplassen te komen, even dacht ik....we komen stil te staan en dan kunnen we geen kant meer op. Maar het ging goed, en zo bereikten we een van de mooiste plekken van het gebied Kampina, het Brandven

En dan is dit het uitzicht

Het was een geweldige dag, wat heb ik genoten en wat weet Frans toch veel. Niet alleen over de natuur  maar ook over cultuur en geschiedenis, teveel om allemaal te onthouden. Iedereen bedankt voor deze superleuke dag.